All Chapters of นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ: Chapter 501 - Chapter 510

กู้หวยฟังคำพูดของน้องสาวแล้วตกตะลึง จากนั้นก็ถามอย่างสงสัย“ฟู่อี้ชวนเป็นคนแก้แค้นเธอเหรอ? ไม่ใช่ว่าเขารักเธอมากเหรอ? ทำไมถึงพุ่งเป้ามาที่เธอล่ะ?”หัวข้อคำค้นหายอดนิยมเหล่านั้น มีสร้อยคอราคาสี่ร้อยห้าสิบล้านที่ซื้อให้น้องสาวเขาและอื่น ๆ…เขาเคยคิดว่าเป็นภรรยาของฟู่อี้ชวนที่แก้แค้น แต่ไม่เคยคิดเลยว่าเป็นตัวฟู่อี้ชวนเอง“...เดิมทีพวกเราเคยรักกันมาก แต่ต่อมา เขาโกรธที่ฉันจากเขาไปต่างประเทศสองปี ดังนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ระยะหนึ่งล้วนเป็นการแสร้งทำดีแต่แฝงเจตนาร้ายของเขา” เย่ซินหย่าร้องไห้อีกครั้ง น้ำตาไหลพราก“ภายนอกเขาดีต่อฉันมาก รักฉันมาก แต่ความจริงเขากำลังแก้แค้นฉันหลังจากข่าวลือเรื่องชู้สาวระหว่างฉันกับเขาแพร่ไปทั่ว เขาก็ทอดทิ้งฉัน แถมยังให้บริษัทไล่ฉันออก ทำให้ฉันต้องเป็นหนี้”ฟังคำคร่ำครวญทั้งน้ำตาของหญิงสาว หัวใจของกู้หวยก็บีบรัด ด้วยความโกรธและสงสารเขารู้สึกแปลกใจมานานแล้ว ฟู่ซื่อกรุ๊ปก็มีเบื้องหลังใหญ่โตขนาดนี้ พอมีคำค้นหายอดนิยมตออกมาฝ่ายประชาสัมพันธ์ไม่ควรจะจัดการทั้งหมดนานแล้วเหรอ? แต่ผลคือก็ยังสามารถหาได้ในอินเทอร์เน็ตได้สรุปแล้วทุกอย่างเป็นแผนที่ฟู่อี้ช

แต่เธอเก็บห้องได้สะอาดมาก ราวกับเป็นดินแดนบริสุทธิ์ในพื้นที่ที่วุ่นวาย“เชิญนั่งค่ะ หวังว่าจะไม่รังเกียจนะคะ” เย่ซินหย่าดึงเก้าอี้ จากนั้นขยับไปข้างประตูแล้วพูดกู้หวยรับเก้าอี้และนั่งลง เขาจะรังเกียจน้องสาวได้ยังไง?“รบกวนรอฉันสักเดี๋ยวนะคะ พวกเสื้อผ้าของฉันค่อนข้างเยอะ” เย่ซินหย่าพูดอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบายใจเล็กน้อยกู้หวยพยักหน้า รออย่างเงียบ ๆเขามองชุดที่น้องสาวสวมอยู่ เสื้อยืดแขนสั้นสีขาวเรียบ ๆ คู่กับกางเกงยีนส์ เท้าสวมรองเท้าผ้าใบคู่หนึ่ง คุณภาพดูธรรมดามาก ถึงขั้นมีรอยย่นด้วย“ทิ้งไปให้หมดเถอะ” กู้หวยเอ่ยปาก“พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปเดินห้าง ซื้อใหม่ให้หมดเลย”ได้ยินแบบนี้ เย่ซินหย่าที่นั่งยอง ๆ หันหลังให้เขาอยู่ก็ดีใจทันที แต่เธอก็ระงับความดีใจบนใบหน้าไว้ แล้วพูดด้วยเสียงต่ำ“ไม่ต้องหรอกค่ะ พวกนี้ยังใส่ได้อยู่ ไม่ได้ขาดอะไรด้วย”“ถ้าไม่ได้ขาด แล้วเธอไม่อยากทิ้ง ก็เอาไปบริจาคแล้วกัน” กู้หวยพูด“ฉันไม่ได้รังเกียจว่าเสื้อผ้าไม่ดี และยิ่งไม่ใช่ว่ารังเกียจเธอ” เขาพูดอีกครั้ง เป็นห่วงว่าน้องสาวที่มีนิสัยขาดความมั่นใจจะคิดมาก“แต่ก็ต้องมีเสื้อผ้าคุณภาพดี ๆ สักสองสามชุ

อีกทั้งเขายังบอกว่าจะคืนสร้อยเส้นนั้นให้เธอนั่นก็เท่ากับว่าเธอไม่ต้องควักสักแดง แต่ได้ของมูลค่าห้าร้อนล้านมาฟรีเลยเหรอ?ในขณะเดียวกันเธอยังได้สถานะใหม่คือ...คุณหนูใหญ่ตระกูลกู้เย่ซินหย่าแทบจะดีใจจนเนื้อเต้น ทำให้เธอตื่นเต้นยิ่งกว่าถูกลอตเตอรี่ซะอีกทางฝั่งนี้ เธอสามารถยืนยันความเป็นญาติได้สำเร็จ ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น ด้านนอกคนที่คอยจับตาดูความเคลื่อนไหวของเธอส่งพิกัดไป พร้อมรายงานสถานการณ์หลี่หยวนมองดูข้อความรูปภาพ แล้วขมวดคิ้วทันทีโรงแรมวิสกี้? ทำไมเย่ซินหย่าถึงไปพักที่นั่นได้? เธอยังติดหนี้ตระกูลฟู่ยี่สิบห้าล้าน แถมทางบริษัทก็ยังมีค่าปรับจากการผิดสัญญาอีกร้อยล้านไม่ใช่เหรอ?แล้วผู้ชายที่พาเธอเข้าไปเป็นใคร? ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย ทั้งสองคนยังไปกินข้าวด้วยกัน เดินใกล้ชิดราวกับสนิทสนม…หรือว่าจะเป็นผู้ชายคนใหม่ของเธอหลี่หยวนจ้องมองรูปถ่าย จากนั้นสั่งให้คนไปตามสืบประวัติของเขาเพราะจากการแต่งตัวที่ดูไม่ธรรมดาของอีกฝ่าย ทั้งนาฬิกาที่ใส่ก็ล้วนเป็นของมีราคาทั้งนั้นแต่หลายปีมานี้ที่เขาทำงานอยู่ฟู่ซื่อ ถ้าจะว่ากันตามหลักแล้วเขาพอจะรู้จักบรรดาคุณชายทายาทเศรษฐีในแวดวงสังคมช

และตอนนี้ซูมั่วกับฟู่อี้ชวนก็หย่าขาดจากกันแล้ว คนที่แย่งคนรักของซินหย่าไปในตอนแรก สุดท้ายเธอก็ได้รับผลกรรมของตัวเองแล้วดังนั้นตอนนี้ก็เหลือแค่ฟู่อี้ชวนคนเดียว และเป็นผู้ร้ายตัวจริงที่ทำร้ายน้องสาวของเขา“แล้วเรื่องสืบรายละเอียดเกี่ยวกับการหย่าของฟู่อี้ชวน...” เลขาถามอีกครั้ง“ก็ทั้งหมด...” กู้หวยเพิ่งจะเอ่ยพูด เสียงโทรศัพท์จากต่างประเทศก็ดังขึ้นมา เป็นสายจากพ่อของเขา“พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน ตอนนี้ฉันมีธุระ” กู้หวยตอบ ก่อนจะวางสายจากเลขาไปอีกฟากฝั่งของมหาสมุทรในเวลานี้คือตอนเช้าตรู่ พ่อกู้เห็นข้อความที่ลูกชายส่งมาให้ ถึงกับตื่นเต้นจนเสียงสั่นขณะพูดโทรศัพท์“เป็นเรื่องจริงครับ พ่อ ผมตามหาน้องสาวเจอแล้วครับ” กู้หวยพูด“สร้อยคอมรกตเส้นนั้นพ่อยังจำได้ไหม? เพราะสร้อยเส้นนั้นผมถึงตามหาเธอเจอ”“ผมเอาเส้นผมไปตรวจดีเอ็นเอกับอีกฝ่ายแล้ว ผลระบุออกมาชัดเจนว่าเป็นพี่น้องร่วมสายเลือดเดียวกัน และเธอยังจำเรื่องราวตอนเด็กๆ ได้ตรงกันหมด ดังนั้นไม่มีผิดแน่ครับ”พ่อกู้ฟังแล้วถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เขาไม่เคยคิดเลยว่าลูกชายจะตามหาลูกสาวที่หายสาบสูญไปนานถึงยี่สิบปีกลับมาได้ และยังทำการตรวจพิสูจน์ยื

“แน่นอนว่ามาอย่างกะทันหันเพื่อเซอร์ไพรส์คุณไง ถ้าบอกคุณล่วงหน้า คุณต้องปฏิเสธอีกแน่ ๆ ใช่ไหมล่ะ?” เจิ้งเซวียนอาศัยช่วงที่รอสัญญาณไฟจราจร หันหน้ามาขยิบตาแล้วพูดซูมั่ว “...”อืม ปากของเจิ้งเซวียนคนนี้ คุ้นเคยกับการจีบผู้หญิงจริง ๆ“ตอนพิจารณาคดีครั้งแรก พวกเรายังไม่ค่อยสนิทกัน ตอนนี้พิจารณาคดีครั้งที่สองแล้ว พวกเราก็นับเป็นเพื่อนกันแล้วมั้งครับ” เจิ้งเซวียนพูดอีกครั้ง“มารับคุณในฐานะเพื่อน ไม่ใช่ในฐานะทนายความธรรมดา ก็ถือว่ามีเหตุผลนี่ครับ”ซูมั่วมองเขา อดไม่ได้ที่จะชื่นชมฝีปากของเขาจริง ๆ มิน่าล่ะเขาถึงมีเสน่ห์ดึงดูดสาว ๆ ไม่ขาดสายตลอดทั้งปีขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกัน ก็มาถึงศาลแล้วเมื่อเข้าไปในห้องโถง เจิ้งเซวียนก็กลับมามีท่าทีเคร่งขรึมและจริงจังอีกครั้ง ในมือถือกระเป๋าเอกสาร ซึ่งข้างในเต็มไปด้วยข้อมูลในการโต้แย้งทางด้านนี้ การพิจารณาคดีครั้งที่สองก็เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการทนายความตัวแทนของฝ่ายฟู่อี้ชวนยืนกรานที่จะฟื้นฟูชีวิตสมรส โดยยื่นคำร้องสิบหน้าเต็ม ๆ เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ของโจทก์รวมถึงการสำนึกผิดและการกลับใจ สิ่งที่พูดเรียกได้ว่าซาบซึ้งจริงใจมากอีกฝั่งหนึ่ง เจิ