Lahat ng Kabanata ng นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ: Kabanata 511 - Kabanata 520

แม้ประธานฟู่จะให้ ‘ข้ออ้าง’ กับเขาแล้ว แต่ตอนนี้เขากำลังทำหลักฐานเท็จให้อีกฝ่ายอยู่ คุณท่านจะเชื่อได้ยังไงว่าตอนนั้นเขา ‘ลืมเรื่องนี้ไป’?การพิจารณาคดีก็เริ่มไปแล้ว และไม่สามารถหยุดได้ จะโดนด่าก็โดนด่าไปเถอะทางด้านบ้านใหญ่เมื่อได้ยินว่าหลี่หยวนรู้เรื่องอยู่ก่อนแล้วจริง ๆ ทั้งยังช่วยปกปิด คุณท่านฟู่ก็วางสายทันทีอย่างโกรธจัดด่าคนไปจะมีประโยชน์อะไร? เขาทำงานเป็นลูกน้องฟู่อี้ชวน ย่อมต้องเชื่อฟังไอ้สารเลวนั่นแต่เขาคิดไม่ถึงเลย ทั้งที่หลายวันมานี้ดักฟังโทรศัพท์แล้ว ทำไมถึงไม่รู้เรื่องการพิจารณาคดีครั้งที่สอง?เป็นไปได้ไหมว่าก่อนเข้าสถานกักกัน ฟู่อี้ชวนได้จัดการทุกอย่างไว้แล้ว? และให้หลี่หยวนเป็นคนประสานงานทั้งหมด?ที่ศาลคนที่ถูกส่งไปได้นำรายงานการตรวจสุขภาพของโจทก์มาส่ง ซึ่งอยู่ในขอบเขตของสุขภาพที่ดี ไม่มีปัญหาของเพศชายใด ๆหลี่หยวนก็ส่ง ‘ประวัติการรักษา’ ในอดีตมาให้ทันเวลา ซึ่งแสดงให้เห็นว่าประธานฟู่เพิ่งจะ ‘หายดี’ ได้ไม่นานเขาไม่กล้ามองซูมั่ว นี่เขาถือว่าพวกกลับกลอกไหม? แต่ในฐานะผู้ช่วยของประธานฟู่ เขาก็ทำได้แค่ว่าตามเจ้านายเท่านั้นทนายความของฟู่อี้ชวนมีรายงานสนับสนุน ยืน

แน่นอนว่าซูมั่วก็เห็นเขาแล้วเหมือนกัน สายตาของทั้งสองสบกันผ่านอากาศ ซูมั่วตกใจเล็กน้อย และไม่เข้าใจอยู่บ้างหลีเชินมาได้ยังไง? เขามีธุระเลยมาหาเจิ้งเซวียนเหรอ?ตอนนี้เจิ้งเซวียนกอดอก แอบมองทั้งสองคนด้วยท่าทางเหมือนดูเรื่องสนุก กระแอมแล้วพูดด้วยเจตนาร้าย“อะแฮ่ม! หลีเชิน ทำไมฉันไม่รู้เลยว่านายจะมา? แถมไม่ได้บอกฉันล่วงหน้าด้วย”ซูมั่วหยุดเดินไปครึ่งวินาที และมองไปที่เจิ้งเซวียนหลีเชินไม่ได้มาหาเขาเหรอ?ถ้าอย่างนั้นเขา...“หรือว่ามารับคุณซูเหรอ?” เจิ้งเซวียนพูดหยอกเย้าด้วยรอยยิ้มไปทางซูมั่วซูมั่วเรื่องนี้ต้องเข้าใจผิดบางอย่างแน่นอน...ยังไม่ทันที่เธอจะตอบกลับด้วยความอึดอัด ที่เบาะหลังของรถเบนท์ลีย์ประตูรถเปิดออก รองเท้าส้นสูงแตะพื้น หลีโย่วเปลี่ยนสีหน้าเป็นรอยยิ้มแบบมืออาชีพมองไปที่เจิ้งเซวียนไอ้คนเลว คิดไม่ถึงว่าจะกล้าแกล้งเพื่อนสนิทของเธอ!“มั่วมั่ว การพิจารณาคดีราบรื่นไหม? ฉันให้พี่ชายพาฉันมารับเธอ แล้วไปกินข้าวด้วยกันเลย” หลีโย่วพูดเมื่อเสียงนี้พูดออกมา เจิ้งเซวียนที่เดิมทีหยอกล้ออย่างมีเจตนาร้ายก็ขนลุกซู่ที่ด้านหลังทันที จากนั้นร่างกายก็แข็งทื่อค่อย ๆ หันไปด้านข้า

”คุณปู่ พ่อสารเลวคนนั้นของผมเคยเกลียดคุณปู่ไหม?” ทันใดนั้นฟู่อี้ชวนก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง“คุณปู่บังคับให้เขาแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาไม่ได้รัก การแต่งงานทางธุรกิจ เขายอมละทิ้งคุณสมบัติการเป็นผู้สืบทอดตระกูล ไปเป็นผู้จัดการที่บริษัทสาขาเล็ก ๆ ก็ยังไม่ยอมทิ้งผู้หญิงคนใหม่”“เขาต้องเคยเกลียดคุณปู่แน่ ในจุดหนึ่ง การควบคุมของคุณปู่ก็รุนแรงเกินไป แม้แต่กับผมก็เหมือนกัน”“ถ้าไม่มีคุณปู่ตั้งแต่แรก ผมกับซูมั่วก็คงไม่ได้เกี่ยวพันกัน และยิ่งไม่มีความยุ่งเหยิงในวันนี้”“คุณปู่เอาแต่ด่าผมตำหนิผม เคยทบทวนตัวเองบ้างไหมว่าคุณปู่นั่นแหละคือต้นเหตุตั้งแต่แรก?”“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณปู่บังคับให้พวกเราผูกมัดกัน ก็คงไม่มีทุกอย่างในวันนี้”คำพูดเหล่านี้เมื่อเขาพูดออกมาน้ำเสียงก็ราบเรียบ ไม่มีความรู้สึก ไม่มีความโกรธ ไม่มีการตั้งคำถาม ทว่าทุกคำกลับแทงทะลุเข้าไปในหัวใจของคุณท่านฟู่ราวกับมีดทางด้านปลายสาย เงียบไปนานหลายวินาทีเต็ม ๆ หลังจากนั้นก็มีเสียงเรียกอย่างร้อนรนของพ่อบ้านดังขึ้นมา“คุณท่าน! คุณท่าน…”คุณท่านฟู่โกรธจัดจนหมดสติไปแล้ว พ่อบ้านเรียกทีมแพทย์ประจำบ้านมาอย่างทันเวลา ทำการปฐมพยาบาลฉุกเฉินและนำส่

“ในเรื่องนี้มีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับคุณหนูเย่ นั่นคือทนายความฝั่งฟู่อี้ชวนยืนยันว่าคุณหนูเย่เข้ามาแทรกแซงทำลายการแต่งงานของเขา” เลขานุการพูดต่อ“ส่วนเขาเองถูกล่อลวงให้ทำผิดพลาด จิตใจล้ำเส้น แต่ร่างกายไม่ได้นอกกายครับ”ได้ยินคำพูดนี้ กู้หวยก็กำหมัดแน่นทันที ในดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวฟู่อี้ชวน...เขากล้าพูดคำพูดที่ไร้ยางอายแบบนี้ได้ยังไง?!เป็นผู้ชายที่ชั่วช้าคนหนึ่งจริง ๆ!“ส่วนคดีหย่าร้าง ฟู่อี้ชวนเป็นโจทก์ เพราะเขาไม่เห็นด้วยกับการหย่า และยอมรับผิด ยืนกรานที่จะรักษาชีวิตสมรสไว้ครับ” เลขานุการกล่าวอีกครั้ง“ดังนั้นผมก็ไม่เข้าใจว่า ตกลงว่าเขารักซูมั่วคนนั้นหรือรักคุณหนูเย่กันแน่?”เดิมทีเขาคิดว่าคนที่ฟู่อี้ชวนรักคือเย่ซินหย่า หรือก็คือน้องสาวของประธานกู้แต่ข้อมูลที่ได้รับในวันนี้กลับเป็นอีกฝ่ายยืนกรานหนักแน่นว่าคุณหนูเย่เข้ามาแทรกแซงทำลายการแต่งงานของเขาหรือว่าด้านหนึ่งก็พัวพันกับคุณหนูเย่ไม่ยอมเลิกรา อีกด้านก็คิดถึงสาวงามในบ้านที่อยู่ในอ้อมกอด? ชีวิตชนะทั้งสองด้าน?จิ๊ เป็นคนที่เลวจริง ๆ!“ไม่ว่าเขารักใคร ก็อย่าหวังว่าจะได้แตะต้องซินหย่าอีก” ที่เบาะหลัง กู้หวยเอ่ยปาก

หลี่หยวนแค่อ่านข้อมูลส่วนตัว เขายังไม่มีเวลาดูเนื้อหาทางธุรกิจที่เฉพาะเจาะจงตอนนี้ถึงสถานกักกันแล้ว รถจอดลง เขาได้สติขึ้นมาโดยพลันสุดยอดจริง ๆ ผู้ชายคนนี้ แม้แต่ประธานฟู่ที่มีพรสวรรค์ทางธุรกิจมากก็ยังดูด้อยไปเลยเมื่ออยู่ต่อหน้าเขาไม่สิ เดี๋ยวก่อน ตอนแรกสืบเรื่องเขาทำไมนะ?เป็นเพราะ...คนใหญ่คนโตคนใหม่ที่เย่ซินหย่าเพิ่งจะเกาะได้ก็คือเขานี่เอง!เท้าที่หลี่หยวนจะลงจากรถลอยค้างอยู่ในอากาศแบบนั้น ความรู้สึกของเขาที่เพิ่งจะมารู้ตัวทีหลังนั้นยากจะบรรยายจำต้องบอกว่า…เย่ซินหย่าก็เจ๋งมากทีเดียวกู้หวยเพิ่งกลับประเทศมาเมื่อห้าวันก่อน เธอก็เกาะเขาติดและย้ายไปอยู่ที่โรงแรมวิสกี้ทันที เธอใช้อะไรมัดใจคนใหญ่คนโตคนนั้นกัน?หน้าตา? รูปร่าง?แต่เธอก็หน้าตาแค่พอใช้ได้ ยังไม่สวยเท่าซูมั่วด้วยซ้ำยิ่งไปกว่านั้นบุคคลระดับกู้หวยมีผู้หญิงแบบไหนบ้างที่ไม่เคยเห็น จะมาสนใจคนระดับต่ำขนาดนี้ได้ยังไง?...คงไม่ได้อาศัยจิตใจหรอกมั้ง เรื่องนี้ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่หลี่หยวนคิดไม่ตก รู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้อย่างมาก สับสนและไม่เข้าใจสุด ๆวางเท้าลงบนพื้น เขาเดินไปทางประตูใหญ่ของสถานกักกัน ขณะเดียวกันในสมอง