Share

บทที่ 510

Penulis: อิงเซี่ย
“แน่นอนว่ามาอย่างกะทันหันเพื่อเซอร์ไพรส์คุณไง ถ้าบอกคุณล่วงหน้า คุณต้องปฏิเสธอีกแน่ ๆ ใช่ไหมล่ะ?” เจิ้งเซวียนอาศัยช่วงที่รอสัญญาณไฟจราจร หันหน้ามาขยิบตาแล้วพูด

ซูมั่ว “...”

อืม ปากของเจิ้งเซวียนคนนี้ คุ้นเคยกับการจีบผู้หญิงจริง ๆ

“ตอนพิจารณาคดีครั้งแรก พวกเรายังไม่ค่อยสนิทกัน ตอนนี้พิจารณาคดีครั้งที่สองแล้ว พวกเราก็นับเป็นเพื่อนกันแล้วมั้งครับ” เจิ้งเซวียนพูดอีกครั้ง

“มารับคุณในฐานะเพื่อน ไม่ใช่ในฐานะทนายความธรรมดา ก็ถือว่ามีเหตุผลนี่ครับ”

ซูมั่วมองเขา อดไม่ได้ที่จะชื่นชมฝีปากของเขาจริง ๆ มิน่าล่ะเขาถึงมีเสน่ห์ดึงดูดสาว ๆ ไม่ขาดสายตลอดทั้งปี

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกัน ก็มาถึงศาลแล้ว

เมื่อเข้าไปในห้องโถง เจิ้งเซวียนก็กลับมามีท่าทีเคร่งขรึมและจริงจังอีกครั้ง ในมือถือกระเป๋าเอกสาร ซึ่งข้างในเต็มไปด้วยข้อมูลในการโต้แย้ง

ทางด้านนี้ การพิจารณาคดีครั้งที่สองก็เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ

ทนายความตัวแทนของฝ่ายฟู่อี้ชวนยืนกรานที่จะฟื้นฟูชีวิตสมรส โดยยื่นคำร้องสิบหน้าเต็ม ๆ เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ของโจทก์รวมถึงการสำนึกผิดและการกลับใจ สิ่งที่พูดเรียกได้ว่าซาบซึ้งจริงใจมาก

อีกฝั่งหนึ่ง เจิ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 535

    “ใช่ ผมยังคิดว่าจะโดนประธานฟู่ด่าด้วยซ้ำ หลี่หยวนก็เป็นคนฉลาดนัก ไม่ยอมช่วยพูดเรื่องนี้เลย ยังไงก็ตามยังไม่เห็นข้อดีของงานนี้เลย แต่มีข้อเสียเต็มไปหมด” โจวเฉิงถอนหายใจแล้วพูดอีกทั้งโปรเจกต์เล็ก ๆ ของติ่งเซิ่งที่เดียว กลับต้องให้เขาเป็นคนนำทีมด้วยตัวเองเดิมทีเรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องใช้ระดับผู้จัดการมาเข้าร่วมเลย หาหัวหน้าทีมมาทำก็พอแล้ว ส่วนเขาก็รับผิดชอบเซ็นชื่อแต่บังเอิญว่า นี่เป็นคำสั่งของประธานฟู่ ไม่เพียงแต่ผู้จัดการต้องติดตามตลอดกระบวนการ ประธานฟู่ก็จะติดตามไปด้วยเขาเสียใจภายหลังจริง ๆ ที่ตอนนั้นแย่งงานกับผู้จัดการคนอื่น ใช้ชีวิตอยู่ภายใต้ผู้บังคับบัญชาสูงสุดมันจะง่ายขนาดนั้นได้ยังไง“ผมเอาคำพูดไปบอกแล้ว แล้วก็ห้ามแล้วด้วย แต่ประธานฟู่ไม่ฟังเลยผมก็จนปัญญา เปลี่ยนให้พระเจ้ามาก็คงห้ามไม่อยู่” โจวเฉิงถอนหายใจอีกครั้งพร้อมกล่าวในเวลานั้น ที่โรงพยาบาลเอกชนพ่อบ้านนำเนื้อหาที่ได้รับจากโทรศัพท์ถ่ายทอดให้ชายชราที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ฟัง ชายชรามีสีหน้าเฉยเมย และแค่นเสียงเย็นชาว่า“เขาจะไปแล้วฉันยังจะจัดการได้อีกเหรอ? โตแล้วปีกกล้าขาแข็ง แม้แต่ฉันที่เป็นปู่ก็ไม่เห็นอยู่ในสายตาแ

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 534

    เขาไม่ไปโดนด่าด้วยหรอก โจวเฉิงคนนี้ก็ร้ายเงียบเหมือนกันได้ยินคำพูดนี้ โจวเฉิงก็รู้ว่าเป็นแค่ข้ออ้างเท่านั้น“ช่างเถอะ ถ้าคุณยุ่งผมจะไปเอง ไม่ต้องหาผู้ช่วยตัวเล็ก ๆ มาหรอก” โจวเฉิงกล่าวหลี่หยวนส่งเสียง “อืม ๆ” สองครั้ง จากนั้นโทรศัพท์ตั้งโต๊ะก็ถูกวางสาย เขาพึมพำกับตัวเองอย่างพูดไม่ออก“ไปโดนด่าเองเถอะ อย่ามาหาฉันเลย ฉันยังอยากมีชีวิตอยู่ต่ออีกสักสองวัน”แม้เขาจะไม่ได้บอกอีกฝ่ายว่าความจริงประธานฟู่ตัดสินใจไปที่ติ่งเซิ่งตั้งแต่เช้าแล้ว แต่เขาก็ไม่มีความจำเป็นต้องพูด เพราะเขาเป็นคนของประธานฟู่นอกจากนี้ โจวเฉิงคนนี้ยังคิดจะดึงตัวเองไปรับเคราะห์แทนด้วย หึ ไม่มีภาระหน้าที่ทางจิตใจที่ต้องปิดบังอีกต่อไปแล้วไม่นานนัก โจวเฉิงก็ขึ้นไปที่ห้องทำงานประธานชั้นบนสุดตอนเดินผ่านห้องทำงานผู้ช่วย เขาจงใจชำเลืองมองครั้งหนึ่ง พบว่าหลี่หยวนไม่อยู่จริง ๆความจริงแล้ว เขารู้สึกว่าเรื่องนี้ควรให้หลี่หยวนเป็นคนพูด ถึงยังไงอีกฝ่ายก็เป็นผู้ช่วยอันดับหนึ่งของประธานฟู่แต่โปรเจกต์นี้ก็เป็นตนที่ทำ คุณท่านฟู่ยังกำชับตนไว้หนึ่งรอบแล้วด้วยว่า ถ้าช่วงบ่ายประธานฟู่ไปติ่งเซิ่งจริง ๆ สุดท้ายคนที่จะถูกหาเรื่องใ

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 533

    เย่ซินหย่าวางยาเขา และกู้หวยก็ถือโอกาสตามน้ำ หาคู่นอนชั่วคราวถ้าเป็นแบบนี้ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าเขาจะไม่ส่งคนมา ผู้หญิงน่ะ ตนสามารถหาคนมาแทนให้เขาได้เป็นร้อยคน......ฟู่อี้ชวนมาทำงานที่บริษัทแล้ว แถมยังปรากฏตัวในการประชุมด้วย เหล่าลูกน้องที่แสดงความห่วงใยและให้กำลังใจ ก็เห็นว่าสภาพจิตใจกับสีหน้าของประธานฟู่ไม่ค่อยดีนักจริง ๆเมื่อได้ยินเหล่าผู้บริหารพูดเรื่องนี้ในช่วงพักดื่มชา ฟู่อวี่เหิงที่อยู่ด้านข้าง ก็แค่นเสียงเย็นชาสองครั้งเขาไม่ได้ป่วย แต่ไปติดอยู่ในสถานกักกันต่างหากน่าเสียดายจริง ๆ ที่ไม่สามารถเปิดเผยออกมาทันทีได้ แต่หลักฐานเขาก็เตรียมไว้พร้อมหมดแล้ว ขาดแค่ไฟกองสุดท้าย“คุณชายรอง คุณคิดเห็นยังไงครับ?” หวังฮ่าวเดินเข้ามาพูดอย่างประจบสอพลอตอนนี้ผู้บริหารทั้งเล็กใหญ่ในฝ่ายการตลาดต่างก็รู้ฐานะของเขาแล้ว นี่ล้วนเป็นความดีความชอบของหวังฮ่าว ที่พาคนทั้งแผนกไปพึ่งพิงเจ้านายที่ฉลาดหลักแหลมก่อน“โธ่ คุณชายรองก็แค่กลับมาช้าไปหน่อย ไม่อย่างนั้นโอกาสดีแบบนี้ ต้องเป็นคุณที่ได้รักษาการตำแหน่งแทนแน่นอนครับ!” รองผู้จัดการกล่าว“ใช่ครับ คุณชายรองมีประวัติการศึกษาดีขนาดนั้น แถมยังฉ

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 532

    ติ่งเซิ่ง นั่นไม่ใช่บริษัทที่ซูมั่วอยู่เหรอสาเหตุที่ติดต่อกับบริษัทนั้น ทั้งหมดเป็นเพราะประธานฟู่ต้องการพบซูมั่วตอนนี้ทั้งสองคนหย่าขาดกันโดยสมบูรณ์แล้ว ประธานฟู่เขายังจะ...ไปอีกเหรอ?“เจรจากับทีมของประธานโจวเรื่องการพัฒนาแพลตฟอร์มการซื้อขายออนไลน์” หลี่หยวนชะงักไปเพียงครึ่งวินาที จากนั้นก็พูดต่อจนจบฟู่อี้ชวนที่เดิมทีสีหน้าไม่มีความเปลี่ยนแปลงใด ๆ หลังได้ยินกำหนดการนี้ ก็ชะงักมือที่กำลังดื่มโจ๊กอยู่เขาไม่ได้เอ่ยปาก หลี่หยวนก็รู้ว่าเขาจะไปเมื่อรายงานกำหนดการทั้งหมดเสร็จสิ้น หลี่หยวนจึงพูดเรื่องที่ไม่ได้พูดถึงเมื่อวานนี้“คุณสั่งให้ผมติดตามความเคลื่อนไหวของเย่ซินหย่า ไม่ให้เธอออกนอกเมืองจิง ตอนนี้เธอยังอยู่ในเมืองจิงครับ”ฟู่อี้ชวนเงยหน้าขึ้น สายตายิ่งเย็นชาเฉยเมยมากขึ้นแม้จะหย่ากับซูมั่วแล้ว แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อการที่เขาจะไปสะสางบัญชีกับเย่ซินหย่าแรกเริ่มตอนที่ยังไม่รู้ตัวว่าหลงรักซูมั่ว เขายอมรับว่าเขาทำเกินไป แต่ก็มีแค่คำพูดเย็นชาทว่าหลังจากเย่ซินหย่าปรากฏตัว จากคำพูดกลับเพิ่มระดับไปถึงร่างกาย สร้างความเสียหายที่ไม่อาจลบเลือนให้แก่เธอหลังเท้าถูกลวกบาดเจ็บ ได้รับพ

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 531

    ความจริงเรื่องนี้ไม่ได้แปลกอะไร รถรับจ้างผ่านออนไลน์มารับงานแถวนี้ไม่ใช่ว่าปกติมากเลยเหรอ?อีกอย่างเขายังเผยใบหน้าตรง ๆ ทั้งยังทักทายเธอ ถ้าเป็นคนร้ายคงไม่ยอมให้เธอเห็นว่ามีรูปลักษณ์ยังไงหรอก เหมือนคนที่สะกดรอยตามเธอคราวก่อนแต่ว่า...ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสัมผัสที่หกทำงานหรือเปล่า ซูมั่วถึงรู้สึกว่ามันแปลกมาก ในขณะเดียวกันก็ยังรู้สึกว่า...การปรากฏตัวของอีกฝ่ายถี่เกินไปเดินตามกลุ่มคนไป ทำทีว่าเป็นเพื่อนของพวกเธอ หลังจากนั้นพอไปถึงทางเข้าสถานีรถไฟใต้ดินอีกแห่ง ซูมั่วก็เดินเข้าไปทันทีเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้มีคนมารับแต่เปลี่ยนไปเข้าสถานีรถไฟใต้ดินอีกทางหนึ่ง ภายในรถที่จอดอยู่ข้างถนน สีหน้าของชายคนนั้นก็เคร่งขรึมขึ้นมาพอเขาไม่ยิ้ม นั่นก็ดูเป็นรูปลักษณ์ที่ดุดันมาก มองแล้วน่าขนลุกมากเป้าหมายระมัดระวังมากเกินไป ดูท่าจะระวังตัวจากเขามากแล้ว ทั้งที่เพิ่งเผยตัวเป็นวันที่สองเท่านั้นเดิมคิดว่าผู้หญิงสาว ๆ จะใสซื่อหลอกง่าย หรือช่วงแรกอาจใช้ไพ่ความรู้สึกสร้างความสัมพันธ์ก่อน จากนั้นค่อยพาคนออกนอกเมืองจิงไปจัดการต่อในเขตชานเมือง ดูท่าแผนนี้จะใช้ไม่ได้แล้วแผนการใช้ไม่ได้ แถมเขายังเปิดเ

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 530

    หลีโย่วตอบกลับไปด้วยสติ๊กเกอร์ว่า ‘เข้าใจแล้วค่ะ’ ทั้งสองคนก็จบการสนทนาหลังจากนั้นเธอกลับรู้สึกแปลก ๆ แล้วพูดกับตัวเองว่า“โจวจิ่งอันทำไมให้ฉันไปขอบคุณ เขาไม่มีแชตพี่ชายเหรอ?”เธอไม่ได้ส่งต่อให้พี่ชาย เพราะมันไม่จำเป็นต้องขอบคุณ ในฐานะเพื่อนของเธอ มันก็แค่แวะไปส่งก็เท่านั้น จำเป็นจะต้องขอบคุณแทนโจวจิ่งอันด้วยเหรอเช้าวันรุ่งขึ้นซูมั่วตื่นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุก เธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ หัวยังรู้สึกมึนนิดหน่อยหลังจากปิดนาฬิกาปลุกแล้ว เธอก็มองดูเวลา หลับตาลงพริ้ม ๆ อีกสักพักเตรียมจะลุกขึ้นแต่ระหว่างหลับตาอยู่ จู่ ๆ เธอก็ลืมตาขึ้นมา เพราะในหัวนึกถึงเรื่องทั้งหมดเมื่อคืนขึ้นมาเรื่องไปกินข้าวกับรุ่นพี่และก็หลีโย่วเธอจำได้อย่างชัดเจน จำได้กระทั่งว่านั่งรถของหลีเชินกลับมา และยังใช้ผ้าเช็ดหน้าของเขาด้วยแต่หลังจากนั้นล่ะ?…เธอกลับภาพตัดไปเลยซูมั่วลุกขึ้นนั่ง หันไปมองหัวเตียง ตรงนั้นยังวางผ้าเช็ดหน้าไหมสีน้ำเงินเข้มไว้อยู่ ซึ่งเป็นของหลีเชินแล้วมองไปที่เสื้อผ้าของตัวเอง ก็ยังเป็นชุดเมื่อวานนี้ไม่ได้ถอด ถอดแค่รองเท้าออกเธอนวดคิ้ว เป็นครั้งแรกที่ดื่มแล้วเมาจนจำอะไรไม่ได้ ไม่

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status