Semua Bab เลี้ยงเด็ก: Bab 1 - Bab 10

@หน้าบริษัทแห่งหนึ่งซ่า! เสียงฝนเม็ดใหญ่ตกลงมากระทบพื้นอย่างแรงจนผู้คนที่กำลังเดินออกจากบริษัทต้องหยุดฝีเท้าไว้ด้านหน้าเพื่อหยิบร่มที่พกมาด้านในกระเป๋ากางออกแล้วจึงเดินฝ่าสายฝนไปขึ้นรถเมล์ที่กำลังจอดรอและจะเคลื่อนตัวออกในไม่กี่นาทีเช่นเดียวกับชายหนุ่มร่างสูงผิวขาวที่หยิบร่มออกมาจากกระเป๋าแล้วกางมันออกระหว่างเดินฝ่าสายฝนไป แต่ทั้งที่กางร่มแบบนี้แล้วแต่ตัวของเขากลับเปียกฝนจนต้องถอยหลังกลับไปอยู่ในห้องโถงของบริษัทตามเดิมฝ่ามือหนายกร่มขึ้นมาดูแล้วก็ต้องกระพริบตาตัวเองปริบๆ เมื่อร่มมันถูกหนูกัดจนเป็นรูขนาดใหญ่ที่ไม่สามารถกันน้ำฝนได้เลยสักนิด เขาจึงถอนหายใจออกมาแรงๆ แล้วหันไปมองด้านหน้าที่รถเมล์กำลังเคลื่อนตัวออกไปขายาวจึงรีบวิ่งฝ่าสายฝนออกไปอีกครั้งเพื่อจะขึ้นรถเมล์ ทว่าคนขับกลับมองไม่เห็นจึงได้ขับออกไปไม่ได้สนใจเขาเลยสักนิด มือนุ่มจึงยกขึ้นมาลูบน้ำฝนบนใบหน้าของตัวเองทิ้งแล้วก้มมองเสื้อผ้าที่มันเปียกภายในเวลาไม่กี่นาที“ไอ้กัญเอ้ย! จะสู้ชีวิตทั้งทีก็โดนชีวิตสู้กลับอีก!” เสียงทุ้มนุ่มบ่นตัวเองก่อนจะสาวเท้าไปยืนใต้ต้นไม้ เพราะด้วยความที่เปียกปอนเหมือนลูกหมาตกน้ำขนาดนี้คงกลับเข้าไปยืนในบร

“พี่…คุยกับเพื่อนเหรอครับ?” เมื่อเห็นว่าบรรยากาศภายในห้องนั้นนอกจากเสียงฝนที่ยังกระหน่ำลงมาก็มีแต่ความเงียบกัญชาจึงเงยหน้าขึ้นไปถามเรย์“อืม แล้วนายมีเพื่อนไหมที่โรงเรียน”“มีครับ ชื่อสมุทรกับมิกกี้”“คนที่ชื่อมิกกี้เป็นสาวประเภทสองใช่ไหม?”“ครับ”“มันชอบนายไหม?”“มันเป็นเพื่อนผมจะมาชอบผมได้ไง” บอกด้วยน้ำเสียงที่อยากจะหัวเราะให้กับคำถามของเรย์ ถึงแม้มิกกี้จะเป็นผู้ชายที่มีรูปร่างหน้าตาละม้ายคล้ายผู้หญิงแต่เขาก็ไม่คิดจะชอบและตัวมิกกี้ก็เคยมาพูดกับเขาว่า ‘กูไม่อยากแย่งมึงจากคุณเรย์’ ดังนั้นเขาคิดว่ามิกกี้น่าจะไม่ชอบเขาหรอก“ยัยนั่นมีแค่ส่วนล่างที่เป็นผู้ชาย” เพราะตัวเธอเองก็เคยเจอมิกกี้ ซึ่งเป็นผู้ชายที่สวย สวยโดยที่ยังไม่ได้ศัลยกรรมเลยสักอย่าง ร่างกายภายนอกก็เหมือนผู้หญิงมีแค่เจ้าสิ่งที่อยู่ท่อนล่างเพียงอย่างเดียวที่บ่งบอกถึงความเป็นผู้ชายน่ะ“มันบอกว่าไม่อยากแย่งผมมาจากพี่ มันคงไม่ชอบผมหรอก”“อืม หิวไหม?”“ไม่ครับ…” จ้อกกก~ก็เป็นแบบนี้ซะทุกครั้ง จะโกหกว่าไม่หิวทีไรท้องเจ้ากรรมก็ดันไม่ให้ความร่วมมือด้วยซะงั้น กัญชายกมือขึ้นมาเกาหัวเก้อเขินเล็กน้อย ส่วนเรย์เธอยกยิ้มมุมปากออกมาก่อนจะลุกข

“พี่พูดแบบนี้ไม่กลัวผมทำอะไรพี่บ้างเหรอ?” ถึงแม้เขาจะอายุน้อยกว่าแต่ถ้าตัดเรื่องอายุไปเรย์ก็เป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่มีแค่อายุกับความคิดที่โตเป็นผู้ใหญ่แค่นั้น ต่างจากเขาในอายุสิบแปดที่ส่วนสูงก็ไปถึงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบกว่าแล้วแค่ใช้แรงเพียงนิดหน่อยแม่เสือสาวตรงหน้าก็คงดิ้นไม่หลุดหรอก“ก็ต้องดูก่อนว่านายจะทำอะไร หากฆ่าก็คงกลัวแต่หากจับกดบนเตียงก็คงไม่…”“พี่หื่น”“ฉันเปล่าหื่น ปะ” ตอบพลางลุกขึ้นยกกล่องผลไม้ที่เหลือไปแช่ในตู้เย็นตามเดิมแล้วเอ่ยชวนกัญชา“ปะ ไปไหนครับ?”“ไปนอนไง ไหนอยากนอนไปในห้องสิ”“ผมขอผ้าห่มผืนหนึ่ง ผมนอนตรงนี้ได้ครับ?”“ไปนอนในห้องสิ ฉันไม่ทำอะไรนายหรอกฉันจะทำงาน” บอกด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่จริงจังแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนโดยไม่ได้ปิดประตู กัญชาจึงนั่งชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งแล้วหยิบโทรศัพท์เดินตามเรย์เข้าไปในห้องนอนขนาดใหญ่ภายในห้องนอนที่โทนการแต่งห้องไปทางมินิมอลดูสบายตาดีเพราะโทนสีทุกอย่างจะออกไปทางครีมกับน้ำตาลอ่อน ตรงกลางของห้องมีเตียงขนาดสองถึงสามคนนอนตั้งอยู่ปลายเตียงมีโซฟากับโต๊ะทำงานตัวเล็กกับโน้ตบุ๊คและหากยืนอยู่ปลายเตียงแล้วด้านซ้ายเดินตรงไปจะเป็นห้องน้ำ ส่วนด้

แล้วอยู่ๆ ภายในโต๊ะก็เกิดความเงียบ มีเพียงเสียงเพลงจากในผับและเสียงเกรียวกราวของผู้คนรอบๆ ใบหน้าเรียวสวยตอนนี้เริ่มแดงก่ำไปด้วยฤทธิ์แอลกอออล์ที่เจ้าตัวกระดกดื่มน้ำเมาเอาเป็นว่าเล่น“นายก็ห้ามหน่อยสิ” ภูเขาหันไปบอกกัญชาที่นอกจากจะไม่ห้ามเรย์แล้วยังนั่งมองเจ้าตัวเล็กยกแก้วกระดกดื่มไม่หยุด“พี่เรย์ครับ พอได้แล้วเดี๋ยวเมานะ” กัญชาจึงดึงแก้วเหล้าออกจากมือเรย์แล้วบอกเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนๆ ร่างเล็กหันมาจ้องหน้าเขาก่อนจะโน้มตัวลงไปซบหน้าอกของกัญชา“ฉันคิดว่านายยังโสด เฮ้อ…คิดแบบนั้นมาตลอดเลย” น้ำเสียงอู้อี้ของเรย์ดังขึ้นจนกัญชาต้องก้มลงไปเพื่อฟังมัน ไม่รู้ว่าทำไมเขาต้องรู้สึกผิดที่ตัวเองมีแฟนทั้งที่มันคือสิทธิ์ของเขา“แล้วแบบนี้เธอก็ควรคืนน้องเขาให้แฟนเขาได้แล้วสิ”“นายหุบปากไปเลยภู!”“อ้าว! หรือว่าเธอจะอยากแย่งแฟนคนอื่นล่ะ”“ฉันไม่ได้แย่ง”“ใช่ครับ พี่เรย์ไม่ได้แย่ง..เพราะพี่เขาเป็นผู้มีพระคุณของผม” กัญชาตอบด้วยรอยยิ้มแต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อเรย์เงยหน้าขึ้นมาจ้องเขาด้วยสายตาที่เรียบนิ่งเหอะ!! ผู้มีพระคุณใครจะอยากเป็นผู้มีพระคุณกัน ร่างบางคิดในใจก่อนจะผล่ะตัวออกมาจากกัญชาแล้วยกแขนขึ้นมากอดอกตัวเอ

@KonDo KunRay“พี่เรย์ครับ ผมกลับแล้วนะ” เสียงของกัญชาดังขึ้นหลังจากอุ้มเรย์ขึ้นมาวางบนที่นอนและจัดการห่มผ้าจัดท่านอนให้เธอได้แล้ว ฝ่ามือกว้างยกขึ้นไปแตะแก้มของหญิงสาวตัวเล็กเบาๆ เป็นการปลุกเธอ“อืม ไปเถอะฉันจะนอนแล้ว”“ครับ” แล้วกัญชาก็ลุกออกจากที่นอนแล้วออกจากห้องของเรย์ไป และเรย์ที่เหมือนว่าจะหลับไปด้วยความเมานั้นก็ลืมตาตื่น เธอมองหากระเป๋าสะพายตัวเองซึ่งถูกกัญชาเอามาวางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียงมือบางจึงเอื้อมไปหยิบมันมาเพื่อค้นหาโทรศัพท์และเมื่อเจอจึงกดหาเบอร์เลขาและโทรออกไปในทันที(ฮัลโหลค่า อืม…จะตีหนึ่งแล้วนะค้า) น้ำเสียงที่งัวเงียของเลขาสาวตอบกลับมา“พี่ฝ้ายช่วยหาประวัติของ เอิ้ก! กัญชาให้เรย์หน่อย…”(เคยหาไปให้แล้วนี่คะ)“แฟน กัญมันมีแฟนแล้วนะ”(อ้าว! คุณเรย์ไม่รู้เหรอคะ?)“ทำไมทุกคนถึงคิดว่าเรย์รู้ พี่หามาให้หน่อยนะว่าหมอนั่นคบกับแฟนนานแค่ไหน แฟนชื่ออะไรเอารูปมาเลยก็ได้”(โอเคค่ะ พรุ่งนี้สายๆ แหละน่าจะได้ คุณเรย์ไปดื่มมาเหรอคะ?)“นิดหน่อยค่ะ ไม่เมามาก”(อ่อ ไงก็รีบนอนพักผ่อนนะคะ)“ค่ะ แค่นี้นะคะ…” แล้วเรย์ก็วางสายไปพร้อมกับปิดเปลือกตาที่มันหนักอึ้งเพื่อพาตัวเองเข้าสู้ห้วงนิทรา