All Chapters of ท่านแม่ทัพ อย่ารังแกข้า: Chapter 41 - Chapter 50

นางพยายามสะบัดมือออก แต่เขากลับยิ่งกำข้อมือนางแน่นขึ้นจนขึ้นสีแดงรอบข้อมือ“พระองค์คงจะถูกใจลีลาของท่านแม่ทัพสินะ ถึงไม่อยากหนีไปจากไร่ชา งั้นกระหม่อมจะทำให้พระองค์รู้ว่าลีลาของกระหม่อมเด็ดยิ่งกว่าท่านแม่ทัพเสียอีก”สิ้นคำเขาก็กระชากนางเข้ามากอดอย่างหยาบโลน แล้วโนมใบหน้าลงซุกไซ้ที่ลำคอขาวผ่อง“กรี๊ดดดด ไม่ อย่านะ ช่วยด้วย”องค์หญิงเหยียนชิงกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว ปนสะอิดสะเอียนบุรุษต่ำช้าผู้นี้นางพยายามดิ้นรนขัดขืน แต่กลับสู้แรงเขาไม่ได้ !ฉิ่ง !เสียงชักกระบี่ออกมาจากฝักดังขึ้น ตงฉางถึงกับชะงัก แล้วรีบปล่อยมือจากร่างบางด้วยสัญชาตญาณการต่อสู้“ใครนะ !”เขารับรู้ได้ถึงไอสังหารที่แผ่ออกมาอย่างเข้มข้นจนรู้สึกเสียวสันหลังวาบแกร่บ...บุรุษในชุดทหารเกาะเหล็กเต็มยศเดินออกมาจากหลังต้นไม้ใหญ่“ท่านแม่ทัพ !”ตงฉางเข่าแทบทรุดเมื่อเห็นว่าเป็นเจียงเฉิน คนที่ควรจะอยู่ในเมืองหลวงตอนนี้ แต่ทำไมเขาถึงมาที่ไร่ชาได้“เจ้ากำลังจะทำอะไรนาง”เสียงของแม่ทัพเจียงเฉินเย็นเฉียบ“ขะ ข้า..” ตงฉางคิดหาคำแก้ตัว จากนั้น เขาก็โพล่งขึ้นพร้อมกับชี้หน้าองค์หญิงเหยียนชิง “สตรีร้ายกาจผู้นี้ ล่อลวงข้า นางบอกว่า หา

“องค์หญิงเหยียนชิง โทษของเจ้ามีแน่ เราจะส่งตัวเจ้ากลับแคว้นเป่ยให้เสด็จพ่อของเจ้าลงทัฑณ์ด้วยตนเอง ส่วนเรื่องภายในแคว้นหนานเจ้าไม่มีสิทธิ์มาก้าวก่าย”เมื่อองค์หญิงชิงอี้ได้ยินเช่นนั้น ก็รีบทรุดร่างลงคุกเข่าเช่น “ฝ่าบาท หากจะหาคนรับผิดเรื่องการสลับตัวเจ้าสาว ก็โปรดลงโทษหม่อมฉันเถิดเพคะ เรื่องทั้งหมดหม่อมฉันเป็นคนวางแผนขึ้นเอง”องค์ชายรัชทายาทเห็นพระชายาของตนเอ่ยรับผิดเช่นนั้น ก็ไม่อาจนิ่งดูดายได้ เขารีบเข้ามาคุกเข่าข้างภรรยาแล้วเอ่ยอย่างชัดเจนทุกถ้อยคำว่า “หากเสด็จพ่อจะลงโทษพระชายาของกระหม่อม เสด็จพ่อก็ลงโทษกระหม่อมไปด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”ปัง !“บ้าไปแล้ว ! นี่พวกเจ้าเสียสติกันไปหมดหรืออย่างไร”ฮ่องเต้ทุบฝ่ามือลงโต๊ะด้วยความโกรธจัด เขาชี้นิ้วไปที่โอรสองค์เดียวของตน“โดยเฉพาะเจ้า ! ฉีหมิง เจ้าถูกผู้คนเหล่านี้ใช้เชือกล่ามจูงจมูกหรืออย่างไร เจ้าถึงได้ออกโรงปกป้อง”องค์ชายฉีหมิงเงยหน้าขึ้นเอ่ยอย่างมั่นคงว่า “กระหม่อมมิใช่คนโง่ แต่กระหม่อมเห็นว่าพวกเขาไม่สมควรถูกลงโทษ สิ่งที่แม่ทัพเจียงเฉินทำลงไปก็เพราะว่าเข้าใจผิดคิดว่ากระหม่อมทำผิดต่อน้องสาวของเขา ส่วนองค์หญิงทั้งสองที่สลับตัวกันนั้น ไม่ใช่เร

สิเน่หาองค์หญิงร้อยเล่ห์นางคือจอมลวงผู้คน แม้แต่หัวใจอันแข็งแกร่งประดุจภูผาขององครักษ์เสื้อแพรเช่นเขา ยังถูกนางล่อลวง !* *** ** *** ณ บ่อนการพนันแห่งหนึ่งเมืองหลวงเจริญรุ่งเรืองด้วยการค้า และสงบสุขมานับร้อยปี ใครเลยจะคิดว่ามีบ่อนการพนันเถื่อนซุกตัวอยู่ในซอยเล็ก ๆ ห่างจากถนนใหญ่ไม่กี่ลี้เท่านั้น ภายในบ่อน มีเสียงแซ่เซ็งไปหมด ควันยาม้วนลอยคละคลุ้งขึ้นทั่วทั้งห้อง ผู้คนต่างนั่งล้อมวงกันเป็นกลุ่ม ๆ‘เสี่ยวเยี่ยน’ มักจะปลอมเป็นบุรุษเข้าไปนั่งในวงไพ่ราชินี เพราะการเล่นไพ่ราชินีนั้นนอกจากจะเล่นง่ายแล้วยังโกงง่ายอีกด้วย“อ้าว... ใครจะเอาเพิ่ม ใครเอาเพิ่ม”เจ้ามือกวาดสายตารอบวง หลังจากแจกไพ่ให้กับลูกขาคนละสองใบครบแล้ว เขาจะต้องถามเป็นครั้งสุดท้ายว่า มีใครจากขอใบพิเศษเพิ่มหรือไม่เนื่องจาก กติกาการเล่นไพ่ราชินีมีอยู่ว่า ตัวเลขบนไพ่ที่ถือในมือของแต่ละคนให้นำบวกกัน ใครได้แต้มมากที่สุด คนนั้นจะเป็นผู้ชนะได้เงินรางวัลเพิ่มเป็นสองเท่าของเงินที่ลงพนันเอาไว้ ส่วนเงินจากลูกขาทั้งหมดจะเป็นของเจ้ามือซึ่งเป็นลูกจ้างของบ่อนการพนัน ด้วยเหตุนี้บ่อนพนันเถื่อนจึงอยู่ได้ และแอบลักลอบเปิดบ่อย ๆนักพนันแต่

“เยี่ยนเยี่ยน.... เจ้าไปไหนมา.... แล้วพาผู้ใดกลับมาด้วย”ห้องไม่ได้กว้างมากนัก จึงทำให้นางเห็นคนที่นอนอยู่บนเตียงอีกฝั่งได้ชัดเจน“ข้าออกไปรับจ้างขนของที่ตลาดมาเจ้าค่ะท่านแม่ แล้วบังเอิญพบเขาถูกทำร้ายกลางถนนจึงพากลับมารักษาที่บ้าน”เสี่ยวเยี่ยนตอบมารดาโดนไม่ต้องคิด พูดโกหกออกมาราวกับกินข้าวก็มิปาน นางปิดบังทั้งเรื่องที่ตนเข้าบ่อน ปลอมตัวเป็นบุรุษ รวมถึงเรื่องค่ารักษามารดา เพื่อไม่ให้นางเป็นกังวล“เช่นนั้นรึ... เยี่ยนเยี่ยนของแม่มีจิตใจเมตตานัก ต่อไปเจ้าจะได้รับสิ่งดี ๆ ตอบแทน”เสียงของมารดาทั้งอบอุ่น และอ่อนโยน นางคิดว่าตอนที่มารดาของนางเป็นดรุณีแรกแย้ม คงจะต้องงดงามทั้งกายและใจยากจะหาสตรีใดเปรียบแน่ ๆ“เพราะท่านแม่สั่งสอนข้าอย่างไรละเจ้าค่ะ ท่านพักผ่อนอีกสักหน่อยเถอะ เดี๋ยวข้าจะออกไปซื้อยามาต้มให้ท่านเพิ่ม วันนี้แม่ค้าที่ตลาดใจดีให้เงินข้าเพิ่มหลายอีแปะเชียว เดี๋ยวข้าจะซื้อไก่มาตุ๋นให้ท่านทานนะเจ้าคะ”เสี่ยวเยี่ยนเอ่ยกับมารดา ขณะที่ประคองนางนอนลงบนเตียงไม่นานนักมารดาของนางก็หลับไปอีกครั้งด้วยความอ่อนเพลียหมอบอกว่าโรคที่นางเป็นนั้น เกิดจากการสูญเสียพลังชีวิตในการคลอดบุตรมากเกินไป ทำ

เขารู้จักตอบแทนบุญคุณ แต่ก็ไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบเช่นกัน“เกินไปไหนอะไร หรือชีวิตท่านมีค่าน้อยกว่าหมื่นห้าพันตำลึงทอง รู้งี้ปล่อยให้ท่านนอนตายอยู่ในตรอกนั่นเสียก็ดีหรอก”เสี่ยวเยี่ยนเท้าสะเอว ชูคอเถียงเขาอย่างไม่ลดละบุรุษหนุ่มยิ้มเย็น แล้วเอ่ยอย่างผู้เหนือกว่าว่า“งั้นเจ้าก็คงต้องหักค่าตอบแทนออกอีกหมื่นพันตำลึงทอง โทษฐานที่เจ้าเตะข้าจนสลบไปอีกรอบ แถมยังเสี่ยงต่อการเสียชีวิตเพิ่มเป็นเท่าตัว”คำพูดนั้นทำให้เสี่ยวเยี่ยนถึงกับตาโต อ้าปากค้าง – อย่าบอกนะว่า เขาจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานได้หมดแล้ว ! -ชางเฮ่าเห็นนางนิ่งไปเช่นนั้นก็ไม่รอช้าที่จะย้ำอีกว่า“ข้าไม่จับเจ้าส่งให้ทางการโทษฐานที่เล่นการพนัน ก็ถือว่าเมตตาเจ้าแล้ว”“ว่าไงนะ” เสี่ยวเยี่ยนอุทานเสียงหลง ตาโต เขารู้ได้อย่างไรว่านางเล่นการพนัน “ใคร ! ใครเล่นการพนัน ! อย่ามาสาดโคลนใส่ข้า” นางเชิดหน้าขึ้น ให้ตายนางก็ไม่ยอมรับว่าแอบเข้าบ่อนเถื่อน“ไม่ได้ใส่ร้าย ข้าจะจับเจ้าไปตอนนี้พร้อมกับหลักฐานก็ย่อมได้”บุรุษหนุ่มเอ่ยเสียงเข้มขึ้น พร้อมกับพยักพเยิดให้นางดูหลักฐานที่ตนสะเพร่าทิ้งไว้ให้เขาเห็น“อั๊ยหยา.... เต่าเอ๊ย !”เสี่ยวเยี่ยนรีบวิ