All Chapters of คนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก: Chapter 91 - Chapter 100

คำพูดของไฮโซหนุ่มเรื่องสลับตัวเป็นแผนการของใครบางคนเป็นเรื่องจริง อีกทั้ง..ลูกสาวที่เธอฟูมฟักเลี้ยงดูก็รู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรกดวงตายาวรีของผู้สูงวัยจ้องไปที่ธารินอย่างผิดหวัง..แต่ไม่ได้คิดไปถึงว่าธารินคือฆาตกร กลับกันท่านรัฐมนตรีเพียงฟังบทสนทนา กอปรกับที่ชายหนุ่มมาอาละวาดถึงบ้านก็นึกรู้ทันทีเป็นไปได้ว่าธารินเกี่ยวข้องกับการตายของขนิษฐา“หึ ผมบอกพวกคุณไว้ตรงนี้เลยนะ คนที่ทำผิดต้องรับผลกรรม พวกคุณปกป้องนังคนนี้ไว้ไม่ได้หรอก” “...” “...” “ส่วน..อะไรที่ผมเคยให้..ผมขอคืน!!” พูดจบก็หันหลังเดินจากไป โดยด้านหลังมีลูกสาวตัวปลอมที่ถูกลูกน้องของชายหนุ่มกระชากลากถูกพาตัวไปด้วย..เสียงร้องโวยวายขอความช่วยเหลือดังไปตลอดทางคุณหญิงธาวิตารีบวิ่งมาจับแขนสามี ดวงใจบีบรัดปวดหน่วง..อีกทั้งยังไม่เข้าใจว่าตนเริ่มทำผิดพลาดตรงไหน?แล้วทำไมไฮโซหนุ่มต้องจับตัวธารินไปด้วย“คุณพี่คะ ฮึก..เราจะทำยังไงดีคะ แล้วยัยริน..ทำไมคุณชินต้องจับยัยรินไปด้วย” ท่าทางโกรธแค้นของเขา ไม่สามารถจินตการในทางที่ดีได้เลย“เฮ้อ ดูจากสถานการณ์แล้ว..ยัยรินน่าจะเกี่ยวข้องกับการตายของยัยน้อง” ท่านรัฐมนตรีตอบกลับภรรยาเสียงแห้ง ก่อนที่ค

ชายหนุ่มมาหยุดยืนอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่ง ก่อนจะเคาะประตู และรอได้ไม่นานชายร่างสูงใหญ่เอวสอบ..ที่มีหน้าตาเหมือนเขาเป๊ะก็เดินมาเปิดประตูให้ ดวงตาคมภายใต้แว่นใสที่มองแขกผู้ไม่ได้รับเชิญสุดแสนจะเย็นชาพิทธิยะ?ไม่ผิดกับสิ่งที่หล่อนคิดไว้ก่อนหน้านี้ คนทั้งคู่มีสายสัมพันธ์เกี่ยวโยงกันอยู่เจ้าของบ้านที่ดูแล้วไม่ถูกกันพ่นลมหายใจหงุดหงิด สีหน้าเต็มไปด้วยการไม่ต้อนรับ“มาทำไม”“ขอเข้าไปข้างในหน่อย” ชินณธรไม่ตอบ แต่เปลี่ยนเป็นขอร้องแทนชายหนุ่มตรงหน้าชะงักไปชั่วครู่ ดวงตาคมภายใต้แว่นหลุบมองยังเด็กชายที่อยู่ในวัยไม่กี่เดือน สายตาจึงอ่อนลง ขยับเปิดทางให้โดยไม่รู้ตัววิญญาณสาวลอยตามพ่อลูกด้วยลางสังหรณ์เลวร้าย พลางกวาดตาไปยังห้องที่แทบจะไร้เฟอร์นิเจอร์ชวนให้วังเวง“ฉันมีข้อเสนอ” เสียงของเฮียชินเต็มไปด้วยความหนักแน่น“หึ เฮียต้องการอะไรเหรอ? หรือจะมาขอร้องไม่ให้ฉันแตะต้องเด็กนั่น”คำว่า ‘เด็กนั่น’ พาให้คนเป็นพ่อกระชับตัวเด็กแน่นขึ้นดวงตาคมแดงก่ำยังคงเจือไปด้วยความเจ็บปวด พิทธิยะเลิกคิ้วมองด้วยความแปลกใจพี่ชายที่ขึ้นชื่อว่าดวงแข็ง ฉลาดเฉลียวจะมีสีหน้าจนใจไร้ทางออกแบบนี้ได้ยังไง?“เฮียมาเสนอข้อแลกเปลี

ลูซิสเพียงยกยิ้ม ด้วยมีมนุษย์ผู้โง่เขลาต้องการฝืนกรรม ดังนั้นจึงเลือกที่จะทำสัญญาย้อนเวลากับซาตานอย่างเขาข้อแลกเปลี่ยนคือวิญญาณหลังความตายของตนเพียงแค่ ‘รู้สึกผิด’ ถึงยอมแลกกับทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับซาตานอย่างเขาที่ผ่านเรื่องราวมาหลายพันปีย่อมไม่เชื่อเรื่อง ‘ความรัก’ ไม่ว่าความรักในฐานะ ‘คนรัก’ หรือ ‘ครอบครัว’ ก็ตามทว่าเขาก็รู้นิสัยโครนอสดี เจ้านั่นจงใจให้ผู้หญิงคนนั้นจดจำเรื่องราวในโลกหลังความตายเพื่อสลายความแค้น และได้เห็นชายคนรักเสียสละเพื่อตนแค่ไหนซึ่งก่อนหน้าที่มีคนทำสัญญากับซาตาน ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องบางคนอาจจะจดจำเรื่องราวในอดีตได้ ทว่าจะไม่สามารถจดจำเรื่องราวหลังความตายได้“โลกนี้ไม่มีอะไรฟรี เจ้าก็รู้โครนอส หรือเจ้าคิดจะขัดขวางข้า?”“เปล่า สัญญาที่เจ้าทำกับมนุษย์ถูกดำเนินการไปแล้ว แม้แต่ข้าก็ขวางไม่ได้”“นั่นสินะ”เมื่อคิดถึง ‘ข้าทาส’ ตนใหม่ที่หลงมาทำสัญญา ซาตานรูปงามจึงเริ่มอารมณ์ดีชินณธรสะดุ้งตื่นด้วยแรงถีบจากคนในอ้อมกอด คิ้วเรียวสวยได้รูปบนใบหน้าเล็กขมวดยุ่ง แขนขายแปะป่ายไปทั่วราวกับกำลังดิ้นรนหนีจากอะไรบางอย่าง..พาให้ใจคนมองปวดหน่วงจากเหตุการณ์ทุกอย่างเขามั่นใจว่าคนรัก

ในขณะที่หญิงสาวนึกขุ่นเคืองพ่อแม่แท้ๆ ขนิษฐาเองก็แอบเหลือบมองคุณแม่โอบกอดลูกสาวตัวปลอมด้วยหัวใจหนักอึ้งเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว...ท่านรับรู้ความจริงทุกอย่าง..ทว่าท่านก็ยังเลือก ‘กอด’ คนอื่นถึงว่าในภพชาติก่อน ท่านไม่แม้จะเปิดข้อความที่หล่อนส่งไปหาหญิงสาวก้มหน้าลง ริมฝีปากอิ่มถูกกัดจนห้อเลือด ความรู้สึกขมขื่นตีขึ้นจนแน่นกลางอก มือเล็กไล้ไปตามเส้นสายบนกำไลข้อมือ Rose gold ที่หล่อนยอมควักเงินซื้อก็เพราะคุณแม่เคยลูบคลำมันมาก่อน อีกทั้งยังมีความตั้งใจจะซื้อกำไลวงนี้ให้ 'ลูกสาว'ซื้อเอง..ใส่เอง..และมโนไปเองว่าคุณแม่ซื้อให้...นั่นซินะ ลูกสาวคนเดียวที่คุณแม่มี..คงมีแค่ธาริน หล่อนกำลังหลอกตนเอง และกำลังคาดหวังอะไรอยู่?เมื่อเห็นผู้เกี่ยวข้องมากันครบแล้ว..ท่านรัฐมนตรีโชคชัยจึงตัดสินใจเปิดคลิปวิดีโอเมื่อยี่สิบปีที่แล้วให้ทุกคนดู ซึ่งก่อนหน้านี้มีเพียงแค่ท่านกับภรรยาที่ได้เห็นมันคือภาพเคลื่อนไหวในห้องย้ายเด็กอ่อนในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง นางพยาบาลประจำแผนกกำลังสลับดึงป้ายชื่อตรงข้อเท้าของเด็กอีกคนมาไว้ให้กับอีกคนคุณหญิงธาวิตากุมหัวใจอย่างเจ็บปวด เมื่อป้ายชื่อถูก ‘สลับ’‘ธาริน’ เป็นชื่อที่ตั้ง

“เหอะ แล้วคิดเหรอว่าฉันอยากจะเป็นน้องสาวคนเลวๆ อย่างนาย”“นี่เธอ!!”“ผู้ชายอย่างนาย..มีดีอะไรกันล่ะ? ใจก็มืดบอด ตาก็มืดบอด สันดานก็ชายแท้ นิสัยก็ไม่ดีคอยแต่รังแกคนที่อยู่ฐานะต่ำกว่า..ดีพออะไรจะมาเป็นพี่ชายของฉัน” “เธอ..มัน..”“ฉันมันทำไม? มันอะไร? พูดมาสิ..เหอะ ก่อนที่นายจะใช้คำพูดเหยียดหยามคนอื่น..ก็ช่วยกรุณาดูตัวเองหน่อยเถอะ ฮึก..พูดมาได้ว่าฉันอกตัญญู..นายมีสิทธิ์อะไรมาด่าฉัน..นายเคยลำบากต้องออกไปขายของตั้งแต่อายุห้าขวบไหม? เคยต้องมานั่งรองรับอารมณ์ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด ถึงจะรักดี..สอบติดมหาลัยดีๆ ได้ แต่ก็ไม่สิทธิ์เรียนต่อ? คนอย่างนายไม่สมควรแพล่มด้วยซ้ำ อยู่แต่กะลาโลกสวยของตนเองไปเถอะ!!”“...”“บอกเลยชาตินี้ฉันมาแค่ดวงซวยที่มีสายเลือดเดียวกับนาย ถ้าฉันสามารถถ่ายเลือดที่ไหลอยู่ในตัวออกได้..ฉันสาบานเลยฉันจะทำทันที” คำด่าทอแข็งกร้าว เล่นเอาธามไทที่ถูกโอ๋มาแต่เล็กหน้าขึ้นสี คิดอยากจะตอบโต้แต่ก็นึกคำไม่ออก เพราะคนหน้าหวานยังคงพูดต่อเนื่องไม่ยอมหยุด“ส่วนพวกคุณตระกูลวรรณศิลป์..ในเมื่อคุณเลือกแล้ว..ฮึก..งั้นก็ขอให้จดจำไว้เลย..พวกเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก พวกคุณอยากจะรักใคร..อยากจะปก