All Chapters of คนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก: Chapter 101 - Chapter 110

เดิมขนิษฐาคิดว่าตนเองคงเจ็บปวดเจียนตาย แต่พอถึงเวลาแตกหักจริงๆ หล่อนกลับรู้สึกโล่งใจเสียอย่างงั้น..ความรู้สึกค้างคาที่คล้ายกับพันธะเกี่ยวพันตนเองไว้ได้คลายลงและหล่อนก็ได้รับรู้บนพื้นฐาน ‘ความจริง’ ว่า พ่อแม่ทุกคนไม่จำเป็นต้อง ‘รัก’ ลูก อีกเช่นกันพ่อแม่หลายคนกลับรักลูกมาก แม้จะไม่ได้เลี้ยงดูมาก็ตาม ดังนั้นไม่เห็นต้องไปคาดหวังว่าคนอื่นจะรู้สึกยังไงกับตนเลยที่สำคัญไม่เห็นจำเป็นต้อง ‘ยึดติด’ แค่คำว่า 'ครอบครัว' บางทีบนโลกนี้อาจมีใครสักคนที่รักเรามากก็ได้..หรือถ้าไม่มี..ก็ไม่เป็นไร..หล่อนจะ 'รัก' และ 'โอบกอด' ตนเองให้แน่นพอปล่อยวางได้ หญิงสาวจึงใช้ชีวิตหลังจากนั้นอย่างมีความสุขชินณธรเองก็ดีใจที่ภรรยาตัวน้อยคิดได้ ถ้าหล่อนอยากสร้าง 'ครอบครัว' เขาก็จะเป็น 'ครอบครัว' ให้เอง“น้องเลือกเองเลย อยากอยู่ที่คฤหาสน์อรุณเวทย์ หรือจะอยู่ที่คอนโดริมแม่น้ำ” สามีตั้งคำถามด้วยสีหน้าสบายอารมณ์ มือก็เกลี่ยผมคนหน้าหวานที่กำลังทำหน้ามุ่ยเล่น ร่างอรชรอ้อนแอ้นในชุดสายเดี่ยวสีขาวซบกลางอกออดอ้อน พลางช้อนดวงตาคู่สวยขึ้น“ตอนนี้อยู่ที่นี่ไปก่อนก็ได้ค่ะ เฮียชินจะได้ไม่เหนื่อยตอนเดินทางไปทำงาน”“เฮียไม่เหนื่อยห

วันนั้นนุชจรีจึงโดนลากไปบำรุงบำเรอให้ไอ้เสี่ยบ้ากามเจ้าของบ่อนในตลาด สร้างความชอกช้ำน้ำใจแก่นางสาลี่เหลือจะกล่าว ขณะเดียวกันก็ลืมคิดไปว่าครั้งหนึ่งตนก็ ‘เกือบ’ ลาก ‘ลูกสาว’ คนอื่นไปขายเสี่ยด้วยเช่นกันบ้านที่ไม่เคยอบอุ่น..บัดนี้กลับแตกสลายไม่มีชิ้นดี ลูกชายคนโตกับผัวก็ยังทำตัวเหลวแหลกยังติดพนันเหมือนเดิมเพิ่มเติมแต่หนี้ไม่มีลูกสาวคนไหนยอมยื่นมือช่วยเหลือ แถมร้านข้าวแกงของตนก็ยังโดนก่อกวนจนเปิดร้านไม่ได้ เงินที่เคยไถธารินได้ บัดนี้คนทั้งคู่ก็ไม่กล้าไปขอด้วยกลัวท่านรัฐมนตรีโชคชัยจะสั่งเก็บตัวขนิษฐาที่เคยสนสะพายไว้ใช้ด้วยกับดักกตัญญู..ทุกวันนี้ครอบครัวยังถูกเจ้าหล่อนจองล้างจองผลาญไม่เลิก ไหนเลยจะกล้าไปวอแว..แค่ทุกวันนี้ยังมีชีวิตรอดได้ก็บุญโขแล้วส่วนธารินเมื่อความลับเรื่องที่เคยใช้ขู่ถูกเปิดเผยแน่ล่ะ หญิงสาวจึงเลือกจะไม่ไยดี ยังคงใช้ชีวิตสวยๆ รวยๆ เป็นคุณหนูตระกูลวรรณศิลป์ราวกับเรื่องนี้ไม่เคยเกิด ส่วนพ่อแม่ที่ให้กำเนิดจะฉิบหายยังไงก็เรื่องของท่านพอบากหน้าไปขอเงินลูกสาวคนสุดท้อง‘ตั้งแต่วันที่พ่อกับแม่ให้นุชไปเป็นนางบำเรอไอ้เสี่ยนั่น..นุชก็ไม่ถือว่าเป็นลูกสาวบ้านนี้แล้ว ถ้าอยากได้เง

“เอ่อ..คือคุณแม่มีเรื่องจะขอร้องน้องหน่อยนะลูก”“...”“คือ..” ท่าทางผู้สูงวัยกว่าอ้ำๆ อึ้งๆ ดวงตายาวรีที่ผ่านโลกมามาก มองไปยังผู้หญิงตรงหน้าที่กำลังกอดอกมองกลับมาด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูกแรงต่อต้านทั้งจากตัวลูก และความรู้สึกของตนที่พึงไม่พอใจกับท่าที รวมถึงการแต่งตัวของลูกสาว ส่งผลให้ธาวิตาเม้มปากแน่น และเริ่มรู้สึกแย่เธอเป็นแม่นะ!ดีเลวยังไงก็เป็นคนอุ้มท้องลูกมาเก้าเดือน ท่าทีที่ขนิษฐาใช้ดูได้ที่ไหนกัน?คิ้วเรียวที่ถูกตกแต่งมาดีขมวดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว ก่อนน้ำเสียงที่ใช้เริ่มเปลี่ยนแปลงไป คำสรรพนามที่ใช้จึงเริ่มเปลี่ยนไปด้วย“อืม..ฉันมาวันนี้ เพราะมีเรื่องจะขอร้อง”“ค่ะ ว่ามาเลยสิคะ?”“ยัยรินป่วย” เสียงเบาลงจากแรงสะเทือนภายในใจขนิษฐาถึงกับเบ้ปาก เกือบลืมไปแล้วว่าภพชาติก่อนที่ความจริงโป๊ะออกมาก็เพราะเรื่องนี้แต่..ป่วยแล้วไง? มาบอกหล่อนทำไม? หรือยังคิดว่าหล่อนจะหน้าโง่อีก?“เธอไม่ถามหน่อยเหรอว่าน้องรินป่วยเป็นอะไร?”“คะ?” ใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยความหลากใจ พาให้ธาวิตารู้สึกแย่ขึ้นเป็นทวี ความผิดหวังล้นปริ่มทำไมลูกสาวแท้ๆ ถึงเห็นแก่ตัวได้ขนาดนี้“รินป่วย” ท่านยังคงย้ำ“แล้วไงคะ? จ

นรกทั้งเป็น..เป็นอย่างไร..เป็นครั้งแรกที่คุณหญิงธาวิตาสำนึก ‘รู้’เมื่อนึกภาพรอยแผลเป็นบนแขนนวลผ่อง มือของท่านก็สั่นทำไมก่อนหน้านี้ ท่านไม่เคยคิดสงสัยพฤติกรรมสองผัวเมียนั่นเลยนะ ทำไมยังคงมองโลกในแง่ดี?คิดเพียงแต่..ถ้าตนดีกับธารินอย่างไร คนทั้งคู่คงดีกับขนิษฐาไม่ต่างกัน..ทั้งที่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่เลยและเป็นครั้งแรกอีกที่คุณหญิงธาวิตารู้จัก ‘ระแวง’ คน ท่านจ้างคนไปสืบเรื่องราวตั้งแต่เล็กจนโตว่าลูกสาวแท้ๆ มีชีวิตความเป็นอยู่อย่างไรบ้างทว่าคำตอบที่ได้รับกลับทำให้ท่านใจสลาย..‘นังน้องนะเหรอ? ที่ฉันเห็นเป็นเด็กน่ารักนะ แต่เสียดายพ่อแม่นังหนูนิสัยไม่ดี ชอบทุบตีลูกเป็นประจำ’‘ลูกคนกลางของบ้านนั้นเหรอ? อภิชาตบุตรมาเกิดเลยก็ว่าได้ โชคดีของนางสาลี่กับนายมานพแล้ว’‘อย่าให้ฉันเมาส์เลย ทุกวันนี้ฉันยังสงสัย ทำไมนิสัยใจคอถึงแกต่างกับคนในบ้านขนาดนั้นก็ไม่รู้’‘ในขณะที่คุณเลี้ยงดูลูกสาวของพวกเขาอย่างดี..ให้การศึกษาที่ดีที่สุด ให้สิ่งที่ดีที่สุดที่จะหาได้..ทั้งรักทั้งทะนุถนอม ในขณะที่ฉันไม่เคยได้อะไรพวกนี้เลย’ คำพูดของลูกสาวยังคงดังก้องหูนั่นซินะ ลูกสาวแท้ๆ ถูกทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า..เธอไม่เคยปกป้อง..

ค่ำคืนงานเลี้ยงฉลองงานแต่งงาน แสงไฟวิบวับส่องประกายให้หนุ่มสาวบนเวทีโดดเด่นเหนือใครวันนี้ขนิษฐาอยู่ในชุดเจ้าสาวลายลูกไม้จากต่างประเทศตัวชุดถูกปักเลื่อมด้วยเพชรเล็กๆ เมื่อดูใกล้ๆ จะเห็นเป็นรูปหงส์ส่งเสริมราศีให้ผู้ใส่ดูมีสง่าราศี และดูแพงไปทั้งเนื้อทั้งตัว ใบหน้าสวยหวานอิ่มเอิบถูกแต่งแต้มด้วยสีสันหนากว่าปกติ ทว่ากลับดูเป็นธรรมชาติสมฝีมือช่างแต่งหน้าอันดับหนึ่งของประเทศ ริมฝีปากอิ่มแทบจะยกยิ้มตลอดเวลา หางตาโค้งลงให้ความรู้สึกน่าเอ็นดูเป็นที่สุดทว่าภายในใจหญิงสาวกลับเต็มไปด้วยความกังวลกลัวว่าตนจะทำพลาด ยังดีที่มือใหญ่คอยกุมตลอดทั้งงาน“ไม่ต้องกลัวนะ..ยังไงเฮียก็ไม่ทิ้งน้องไปไหนแน่นอน เฮียสัญญา”“อืม..น้องเชื่อ” คนตัวเล็กหันไปพยักหน้ารับ ดวงตายาวรีเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นคาดหวังไม่ต่างจากการณ์ก่อนบรรยากาศในงานจึงเต็มไปด้วยความชื่นมื่น โดยมีสายตาคมกริบของชายหนุ่มผู้ถูกเปิดตัวในฐานะน้องชายฝาแฝดกำลังหรี่ตามองภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าอารมณ์ที่อ่านไม่ออก เมื่อเห็นพี่ชายกับคนรักยกมีดขึ้นมาตัดเค้กเขาถึงกับลอบพ่นหายใจโล่งอกออกมาอย่างน้อยชาตินี้เขาก็ไม่ต้องกลายมาเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวจำเป็นเหมือนช