ในภาพเลือนของห้วงอนุสติสุดท้ายชายหนุ่มในชุดสูทดำ..ใบหน้าที่แสนจะงดงามในสามโลกกำลังแย้มยิ้มล่อลวงอยู่ตรงปลายเตียงความทรงจำในอดีตชาติคืนกลับมา..ภาพฝัน..หาใช่ ‘ฝัน’ มันคือกรงกรรมเคย ‘เกิดขึ้น’ ในหนึ่งชาติไม่มีผิดคุณหญิงธาวิตาจดจำได้หมดแล้ววันนั้นเป็นวันที่ลูกสาวแท้ๆ ส่งข้อความมาหา..แล้วเธอไม่ได้แม้แต่จะเปิดอ่านเธอเป็นแม่ที่โง่มาก..โง่ขนาดที่หน้ามืดตามัวเลี้ยงลูกคนอื่นทั้งที่ลูกตนเองตกระกำลำบากมายี่สิบกว่าปีทั้งยังโง่ที่บีบบังคับให้ลูกสาว ‘เสียสละ’ อวัยวะเพื่อต่ออายุให้ลูกคนอื่น แถมคนคนนั้นเป็นเหตุทำให้ลูกสาวเธอถึงแก่กรรมโง่ที่มีโอกาสได้ลูกสาวกลับคืนมา แต่ก็ละเลยทั้งความรู้สึก ทั้งการกระทำ..แม้แต่ข้อความที่เหมือนกับขอความช่วยเหลือครั้งสุดท้าย..เธอยังเมินไม่ยอมเปิด..เป็นเหตุให้เสียลูกสาวไปตลอดกาลเธอเป็นแม่ที่แย่มาก..ความทุกข์ยิ่งกว่ามหานทีอันกว้างใหญ่ พามนุษย์จ่อจมตกลงไปหาทางขึ้นแทบไม่ได้สูญเสียใดจะทุกข์เท่า..เสียลูกในคืนหนึ่งมีชายหนุ่มรูปงาม..งามเกินกว่าสามโลกปรากฏตัวขึ้นเขาไม่พูดอะไร..เพียงแต่พาเธอตกลงไปในภาพอดีต..อดีตของ ‘ลูกสาว’ตั้งแต่ตอนเกิดที่ถูกสลับตัวไป..เด็กน้อยค่อยๆ
Last Updated : 2025-09-16 Read more