All Chapters of คนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก: Chapter 81 - Chapter 90

“อารมณ์ดีจังนะ” เสียงทุ้มกระซิบข้างหู พาให้คนกำลังอาบน้ำเพลินๆ ถึงกับสะดุ้ง รีบมุดตัวลงอ่างอาบน้ำ เห็นเพียงดวงตายาวรีตื่นตระหนกไหนว่าวันนี้กลับดึกไงล่ะ?“เฮียชินคะ เอ่อ ออกไปก่อนได้ไหมคะ? น้องขอไปเปลี่ยนชุดก่อน” หญิงสาวเงยหน้าขอร้องเสียงแห้งอย่าว่าแต่ไอ้ผู้ชายตัวร้ายจะยอมฟัง..เขายังมีหน้าหย่อนก้นลงตรงขอบอ่าง ศีรษะของหล่อนจึงแทบจะเกยตักร่างอรชรรีบขดตัว อีกทั้งยังภาวนาให้ฟองสบู่ที่มีอยู่น้อยนิดช่วยปกปิดเนื้อตัวหล่อนบ้าง ซึ่งในความเป็นจริงแล้วมันใสมาก..ใสจนเห็นหน้าอกอวบเต็งตึงอยู่ใต้น้ำรางๆชินณธรเขม่นมองสองก้อนที่อยู่ด้านใต้อย่างหลงใหล ลำคอเริ่มแห้งผาก..มังกรน้อยตรงส่วนล่างเองก็เริ่มขยายเขายังคงจำสัมผัสนุ่มเด้งสู้มือได้อยู่ไม่คลายสายตาของเขาพาให้เนื้อตัวสาวแดงก่ำเต็มไปด้วยความอับอาย“เฮียชินคะ” คนหน้าหวานยังคงทอดเสียงหวานปานน้ำผึ้ง“ครับ”“ออกไปก่อนได้ไหมคะ” อ้อนวอนขอร้อง เขาเลือกจะไม่ตอบ อีกทั้งมือหนายังเลื่อนมาเกี่ยวปอยผมสีแดงสลวยทัดหลังหูขาวสะอาด“น้องหนาวแล้ว”หล่อนอายจะตายอยู่แล้ว ออกไปก่อนได้ไหม?“หืม หนาวเหรอ?” ถามด้วยน้ำเสียงใสซื่อ ก่อนจะจุ่มนิ้วมือลงน้ำเพื่อทดสอบทว่าอุณหภ

ขนิษฐาขยับตัวขึ้นอย่างเกียจคร้าน..เมื่อคืนไอ้หน้าหล่อใช้งานหล่อนหนักมาก..มีวูบหนึ่งหล่อนถึงกับคิดว่าคงได้มีตายคาเตียง ความรู้สึกแรกตื่นจึงยังคงง่วงเพลียอยู่มากทว่าน่าแปลก..ปกติถ้าตื่นขึ้นมาหลังจากทำกิจกรรมเข้าจังหวะ หล่อนมักจะรู้สึกปวดเมื่อยเนื้อตัว รวมถึงเจ็บแสบที่ตรงนั้นมือเล็กขยับควานหาคนข้างตัว แต่สัมผัสได้เพียงความว่างเปล่า..คนหน้าหวานสะดุ้งตื่น เริ่มวิตกจริต..ความสุขสมในรสกามจางหายไปราวอย่างรวดเร็วไม่ว่าอดีต หรือปัจจุบัน ถ้าเรานอนเตียงเดียวกันไม่มีครั้งไหนที่เขาจะจากไปโดยไม่เรียกความผิดปกติพาให้ใจดวงเล็กหล่นวูบหญิงสาวกวาดตามองไปรอบๆ จึงรับรู้ว่ามันไม่ใช่ห้องนอน!! แถมผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา..ทำเหมือนกับว่าหล่อนนั้นไร้ตัวตน..ลางสังหรณ์บางอย่างสร้างความตื่นกลัวซึมลึกเข้าไปยังจิตวิญญาณหล่อนชูมือเล็กที่กำลังสั่นขึ้นมาดู..มันใสจนเห็นภาพเบื้องล่าง ดวงตายาวรีไหวระริก..รับรู้ได้ทันทีว่าหล่อนกำลังกลับมาที่โลกหลังความตาย..กลับมาในช่วงเวลาที่พึ่งถูกฆาตกรรมและเป็นช่วงเวลาที่คลับคล้ายจะทำตกหล่นมันเกิดอะไรขึ้นกันนะ?เพียงชั่วความคิดวิญญาณอันบริสุทธิ์ก็ถูกดึงดูดด้วยแรงมหาศาลณ ห้องป

วิญญาณสาวทำได้เพียงนั่งมองอดีตเสี่ยเลี้ยงบนรถลีมูซีนคันใหญ่ด้วยความรู้สึกสับสน ในขณะที่เขาเองก็ก้มมองมือถือของเธอด้วยสีหน้าไม่ดีนักแน่ล่ะ สำหรับชินณธรสถานการณ์ดูน่าสงสัยไปหมด มันผิดปกติเกินไป..จนเขาเกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีบางอย่าง‘GPS บนมือถือถูกชี้ไปที่บ้านจัดสรรชานเมือง ที่คุณน้องซื้อให้กับครอบครัวเดิมครับ’‘งั้นน้องก็แค่กลับบ้าน พวกนายไปรับแล้วเธอไม่ยอมตามมาเหรอ?’ ชายหนุ่มย้อนถาม‘ไม่ใช่ครับนาย คือ..พวกเราไม่เจอคุณน้อง เจอแต่พ่อกับแม่คุณน้องครับ’‘อ้าว แล้วมือถือนี้..พวกนายได้มาได้ยังไง?’‘พ่อกับแม่คุณน้องบอกว่าคุณน้องลืมไว้ครับ เราเลยขอมา’ จริงๆ ต้องเรียกว่าบีบเอามาก็ไม่ผิด พวกขี้ขลาดพอเห็นชายชุดดำล้อมรอบตัวบ้าน ก็ย่อมกลัวเป็นธรรมดา อะไรที่ตัดปัญหาได้ย่อมทำทันทีชินณธรก้มมองมือถือด้วยสีหน้าลังเลใจ เขารู้สึกข้อมูลในมือถือนั้นเป็นเรื่องส่วนตัว และปกตินอกจากเรื่อง ‘สถานะ’ ที่เขายังให้เธอไม่ได้ อย่างอื่นล้วนยังคงให้เกียรติถ้าเปิดดูข้อมูลด้านใน..น้องจะไม่โกรธว่าเขาล้ำเส้นใช่ไหม?ทว่าภาพจากกล้องวงจรปิดล้วนบ่งชี้ว่าหญิงสาวยังไม่ได้ออกจากบ้านหลังนั้น ทว่าพอให้คนไปตามตัวทางนั้นดันบอกว่าตั

วิญญาณสาวมองไปยังประตู เห็นลูกน้องในชุดดำเดินไปกดกริ่ง ก่อนที่นางสาลี่จะหน้าตื่น..เดินถอยหลังไปตามผัวให้ออกมาช่วย เพียงไม่นานคนทั้งคู่ก็เดินออกมาคุยกับแขกผู้ไม่ได้รับเชิญไม่รู้ว่าคุยอะไร เห็นเพียงแต่นางสาลี่กับนายมานพเอาแต่ส่ายหน้า ดูท่าไอ้อีสารเลวยังคงปฏิเสธทุกเรื่องเหมือนเช่นเดิมทว่าคราวนี้พวกเขาคิดผิด การปฏิเสธไปเรื่อยไม่ได้ทำให้คนชุดดำยอมถอย เพราะรอบนี้เจ้านายใหญ่มาเองขนิษฐามองเสี่ยเลี้ยงที่กำลังสวมแว่นดำพลางสั่งให้บุกเข้าไปตัวบ้านได้เลย ถ้าดื้ออนุญาตให้ 'ซ้อม' ได้ เลขาคนสนิทนำชายฉกรรจ์กลุ่มใหญ่เดินตรงไปยังประตูรั้วด้วยท่าทางน่ากลัว ก่อนจะสั่งให้คนทุบประตูโดยไม่สนใจสีหน้าของเจ้าบ้าน“เฮ้ย พวกแกคิดจะทำอะไรนะ ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นกูจะแจ้งตำรวจ” นายมานพขยับถอยหลัง และพยายามส่งสัญญาณให้เมียโทรแจ้งตำรวจ ทว่าก็ยังช้ากว่าชายชุดดำที่ถีบร่างนางสาลี่กองแทบเท้าตามคำสั่งนายที่ว่า‘ทุบตีได้ตามสบาย ขอแค่ไม่ถึงตาย!!’ส่วนตัวนายมานพเองก็โดนบอดี้การ์ดอีกสองคนจับไหล่ไขว่หลัง“พวกมึงเป็นใคร พวกมึงทำแบบนี้ได้ยังไง รู้ไหมว่ะ ลูกสาวกูเป็นลูกท่านรัฐมนตรี กูจะฟ้องลูก..พวกมึงตายแน่”พลั๊กใบหน้า

นายมานพคิดแค้นลูกสาวแท้ๆ และเกลียดเมียเป็นครั้งแรกอีสาลี่เสือกบอกไม่มีปัญหา แต่กูว่าวันนี้ไม่ตายก็แปลกแล้ว คนผ่านโลกมาเยอะ รีบตอบนอบน้อม ทำได้เพียงตามน้ำ“เมื่อวันก่อน น้องเอาของมาให้ที่บ้าน แล้วลืมโทรศัพท์ไว้..หลังจากนั้นเห็นบอกว่าจะไปต่างจังหวัด ผมก็ไม่แน่ใจว่าลูกสาวจะไปเที่ยวที่ไหนต้องถามอีลี่ดู” โบ้ยให้เมียช่วยแถต่อ นางสาลี่ที่อยู่กันมานานรับมุกด้วยความกลัว เสียงที่ใช้ยังติดสั่นอยู่บ้าง“ใช่ๆ ฉันก็ได้ยินนังหนูมันบอกว่าจะไปพักใจที่ต่างจังหวัด แต่ฉันไม่ได้ถามว่าลูกจะไปเที่ยวที่ไหนจ๊ะ”“เอาแบบนี้ได้ไหมครับคุณ พวกกระผมของเบอร์ติดต่อคุณไว้..ถ้าลูกสาวกลับมา พวกผมจะโทรรายงานคุณทันที” อดีตพ่อตาเสริมด้วยสีหน้าดีขึ้น นึกไปเองว่าคำตอบของตนไร้ช่องโหว่ และผู้ชายตรงหน้าที่กำลังยิ้มอยู่จะพอใจทว่าเพียงเขากระดิกนิ้วเป็นสัญญาณให้กับลูกน้องสองผัวเมียจึงโดนกระทืบอีกรอบ เสียงโอดโอย คร่ำครวญขอร้อง ร่างสองผัวเมียแทบคลานเข้ามากราบเท้าขอร้องให้หยุด..ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มใจอ่อนแม้แต่น้อยดวงตาคมกริบไร้คลื่นอารมณ์ ทำราวกับคนตรงหน้าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ต่ำเกินกว่าจะเสียสายตามองเสียงทุบตีจึงเป็นเพียงเสียงเดีย