Semua Bab คนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก: Bab 71 - Bab 80

ตอนที่ธารินกลับถึงคฤหาสน์วรรณศิลป์สีหน้าเข้าขั้นย่ำแย่ ดวงตาชั้นเดียวแดงก่ำ ร่ำๆ จะร้องไห้ อีกทั้งเมื่อลงจากรถก็เลือกจะเดินปึงปัง ขึ้นห้องโดยไม่สนใจเสียงเรียกจากผู้เป็นย่าพี่ชายเห็นดังนั้นจึงร้อนใจ ตั้งหน้าตั้งตาจะเดินตามขึ้นไปปลอบ แต่ก็จนใจเมื่อคุณหญิงดวงกมลรั้นแขนเขาไว้ ทั้งยังตำหนิเสียงดังต่อหน้าคนใช้ในบ้าน พลางลากเขาเข้าไปอบรมในห้องยกใหญ่ แม้แต่มารดาก็โดนแม่สามีกระทบกระเทียบด่าว่าไม่ต่างกันปังเสียงปิดประตูดังก้องไปทั่วโถงชั้นสอง ก่อนที่ร่างเล็กจะโถมตัวลงไปนอนร้องไห้บนเตียง ใจดวงน้อยบีบรัดรุนแรง ทั้งอัดอั้นจนร้อนผ่าว เสียงร่ำไห้ดังไปทั่วห้องที่ถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีชมพูสลับขาว หมอน..ผ้าห่ม..ตุ๊กตา หรือสิ่งของเครื่องประดับถูกเจ้าของขว้างปาลงบนพื้นเพื่อระบายอารมณ์ดวงตาแดงก่ำกวาดมองไปรอบๆ ทุกดีเทลการออกแบบล้วนแต่เธอกับคุณแม่เป็นคนช่วยกันเลือกอย่างใส่ใจมันคือห้องของเธอบ้านหลังนี้ก็เป็นบ้านของเธอครอบครัวก็เป็นของเธอทุกสิ่งทุกอย่างควรจะต้องเป็น ‘ของเธอ’แต่แล้วทำไมล่ะ? เพียงแค่ผู้หญิงคนนั้นปรากฏตัวขึ้น..หลายๆ อย่างที่ควรเป็นของเธอ กลับเริ่มหายไปตั้งแต่สถานะ ‘นางแบบหลัก’ ใน

“ฮึก...คุณพ่อฟังรินอธิบายก่อนนะคะ” คนตัวเล็กที่เตรียมแผนรับมือมาแล้ว เริ่มเล่าเรื่องก่อนหน้านี้ทั้งน้ำตา เพียงแต่จงใจเล่าข้ามส่วนสำคัญอย่างโดนครอบครัวเก่ามา ‘ไถเงิน’ แถมเธอยังท้าให้พวกเขามาฟ้องท่านเองนางสาลี่กับนายมานพที่กำลังกังวลใจอยู่ลอบถอนหายใจโล่งอกถ้าลูกสาวที่แท้จริงแฉเรื่องทั้งหมด พวกเขาตายแน่!!“รินแค่กลัวค่ะคุณพ่อ ก็คิดดูสิคะ อยู่ๆ ก็มาบอกว่ารินเป็นลูก..ลูกเลยไม่กล้ามาเล่าให้..ฮึก..คุณพ่อกับคุณแม่ฟัง” ปลายเสียงสะอื้นไห้ พาทั้งครอบครัวตัวปลอมตัวจริงสะเทือนใจไปตามๆ กัน“ไม่ต้องร้องไห้นะริน เรื่องนี้จะโทษลูกไม่ได้”ในมุมมองของท่านรัฐมนตรี ธารินเองก็เป็น ‘เหยื่อ’ เช่นกัน“คุณพ่อยังรักรินเหมือนเดิมไหมคะ?” ใบหน้าเล็กช้อนตาออดอ้อน ผู้สูงวัยรีบพยักหน้ารับ“รักสิ รินเป็นลูกสาวเพียง..เอ่อ เป็นลูกสาวพ่อนะ ทำไมพ่อจะไม่รักรินล่ะ” ท่านรัฐมนตรีแก้คำอันคุ้นปากจาก ‘ลูกสาวเพียงคนเดียว’ พลางปลอบคนเป็นลูกอีกหลายประโยค ก่อนจะหันไปถามสองคนผัวเมียด้วยน้ำเสียงเย็นชา“แล้วพวกแกสองคนรู้เรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไร?”“คือแบบนี้ครับท่านรัฐมนตรี พอดีผมป่วยต้องเข้าโรงพยาบาล..หมอเลยให้บริจาคเลือด ตอนนั้นลูกสา

ระหว่างที่ธารินยอมกัดฟันจ่ายเงินค่าปิดปากให้พ่อแท้ๆ ฝั่งขนิษฐาเองก็มีเรื่องวุ่นวายกวนใจไม่น้อยกว่ากันซึ่งสาเหตุก็มาจากพฤติกรรมของสามีในนามที่พาให้หล่อนคิดมากจนหัวจะปวดแน่ละ..เวลาที่เขาทำดีมากๆ หล่อนก็ดันกลัวว่าเขาจะเสแสร้งแกล้งทำภพชาติที่แล้วก็แบบนี้ แกล้งทำเป็นอ่อนโยน เอาใจใส่ สุดท้ายทิ้งหล่อนเหมือนหมาไม่มีเจ้าของแถมช่วงนี้ยังขยันทำดีจนหล่อนขนลุก“หน้าเธอตลกจัง” เสียงทุ้มห้าวของไอ้หน้าหล่อ เรียกสติขนิษฐาให้หันมาค้อนควัก ปากมุมมิบเจริญพรเขาอีกหลายประโยคเขาเองก็แสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน ยังโปรยอาหารให้น้องปลาตรงลำคลองลานวัดเฉยพิทธิยะ...เพื่อนใหม่ของหล่อนนั่นเองความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่ค่อนข้างแปลก คล้ายจะสนิท แต่คล้ายจะไม่สนิทเราเหมือนจะรู้จักกัน..ทว่าก็คล้ายจะไม่รู้จักยกตัวอย่างเช่นตัวหล่อนเองก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร หรือถ้าจะบอกว่าเป็นญาติของสามี หล่อนก็ไปตระกูลอรุณเวทย์หลายครั้ง หรือแม้แต่ลองเลียบๆ เคียงๆ กับบรรดาคนงานในบ้าน แต่ทุกคนกลับบอกว่าไม่มีผู้ชายที่ชื่อพิทธิยะอยู่ในตระกูลในขณะที่เขาเองก็ไม่เคยถามว่าหล่อนเป็นใคร ทว่าเรากลับคุยกันในหลายๆ เรื่องๆบางทีเขาก็ปรึกษาเรื่องสูตรอาห

เส้นเสียงที่แทบไม่ต่างจากเขา ถูกส่งมาจากชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่เอวสอบในเสื้อยืดสบายสีฟ้าอ่อน ขณะพูดมือยังโปรยอาหารให้ปลาทองในบ่ออย่างสบายอารมณ์ ชินณธรแปลกใจเล็กน้อย ด้วยบรรยากาศรอบตัวน้องชายตอนนี้ผิดแผกกับในอดีตที่มีแต่ความอึมครึมดวงตาคมกริบภายใต้แว่นดูเฉยเมยเย็นชา รูปลักษณ์คนตรงหน้า แม้แต่องศาการยิ้มช่างเหมือนกับเขาราวถอดแบบกันมาพิทธิยะ เฉกท์อภิรมย์ฝาแฝดของเขาเองความรู้สึกหนักอึ้งภายในใจกลับมาอีกครั้ง สองเท้าก้าวเดินไปนั่งตรงเก้าอี้อัลลอยสีขาว ระยะห่าง..ไม่ใกล้ ไม่ไกลมันช่างคล้ายกับความสัมพันธ์ของเขากับน้องไม่มีผิด“หึ ตอนแรก..ผมยังคิดว่าเฮียจะมาหาผมเร็วกว่านี้อีกนะ” เสียงทุ้มเรียบเรื่อย คนเป็นพี่ถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะตอบน้องชายไปว่า"ผู้หญิงคนนั้น เฮียขอ”“จุ๊ๆ เป็นครั้งแรกไหมนะ? ที่พี่ชายคนดีมาขอร้องผมถึงที่?” พูดพลาง เช็ดนิ้วมือกับทิชชูเปียกที่อยู่บนโต๊ะ ใบหน้าหล่อเหลาคมคายหันสายตากลับมามองพี่ชายฝาแฝดที่พึ่งเห็นหน้าในรอบปีแน่ล่ะ ก่อนหน้านี้ไม่ว่าเขาจะฆ่าหมา..ทำร้ายคนรอบข้าง..เฮียชินก็ไม่เคยเดินเข้ามาคุยกับเขาถึงบ้านอาจเพราะคำสาบานที่เฮียให้กับแม่ก่อนตาย…‘ชิน..ฮึก..ลูกสา

คำถามถูกส่งมาเป็นระยะ ซึ่งส่วนใหญ่มาจากคุณหญิงดวงกมล ในขณะที่แม่แท้ๆ เพียงแต่รับฟัง ในอ้อมกอดมีลูกสาวที่ฟูมฟักเลี้ยงดูมาตั้งแต่เล็กส่วนท่านรัฐมนตรีนั้นรู้ประวัติของคนตรงหน้าหมดแล้วขนิษฐาเองก็รู้ เพราะในชาติที่แล้วท่านไม่ยอมให้หล่อนเข้าบ้าน และหล่อนมารู้ทีหลังว่าท่านให้คนไปสืบประวัติ..การใช้ชีวิตตั้งแต่เล็กจนโต และ ‘จุดด่างพร้อย’ ที่ท่านไม่สามารถยอมรับลูกสาวคนนี้ได้ก็คือการค้นพบว่าหล่อนเป็น ‘เด็กเสี่ย’ถ้าหากแวดวงสังคมรู้ว่าลูกสาวเพียงคนเดียวของท่านรัฐมนตรีเคยขายตัวมาก่อน คนในครอบครัวจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนทั้งที่ตอนนั้นพวกเขาต้องการให้หล่อน ‘เสียสละ’ เพื่อรักษาลูกสาวตัวปลอม แต่การกระทำที่มีให้กลับขาดความจริงใจไปหลายส่วนหล่อนเป็นได้แค่ ‘ลูกสาวบุญธรรม’ และได้เงินต่อเดือนอีกนิดหน่อยแถมที่น่าตลกพวกเขาไม่รู้ว่า ‘เสี่ย’ ของหล่อนเป็นใคร ในชาตินี้หล่อนก็ขอร้องให้สามีปิดบังความจริงไว้ ดังนั้นคนตรงหน้าจึงยังไม่รู้ว่าลูกสาวแท้ๆ แต่งงานกับชายหนุ่มที่ร่ำรวยและทรงอิทธิพลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว“โถ่ น่าเอ็นดูจริงลูก” เสียงคุณย่าน้อยเอ่ยขึ้นด้วยความสงสาร ก่อนจะมองไปที่ลูกสะใภ้ที่ตอนนี้ยังเอาแต่โอ๋ลูก