Semua Bab พ่ายรัก เมียพฤตินัย: Bab 11 - Bab 20

เด็กดื้อต้องโดนอะไรสามเดือนต่อมาหลังจากวันนั้นพงศกรก็พาน้องชายไปเจอกับปรียาภัทรมาแล้วหลายครั้ง อยู่หลายครั้งหากมีเวลาที่ว่างตรงกัน เพราะน้องชายเริ่มระคะระคายเรื่องของเขา ที่ไม่ค่อยจะกลับมาบ้าน แถมคอนโดก็ไม่ค่อยกลับ เพราะมัวแต่คอยไปเฝ้าหญิงสาว ตามรับตามส่งตลอดถึงแม้เขาจะซื้อรถคันใหม่ให้แก่เธอแล้ว แต่เขาก็ยังมาคอยรับ-ส่งเธออยู่ดี แถมยังไม่ให้หญิงสาวทำงานอื่นอีกด้วย โดยให้เหตุผลว่ามันอันตรายสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอแต่ไม่ว่าจะห้ามเช่นไร หญิงสาวก็แอบไปหางานเสริมทำอยู่ดี ล่าสุดแอบไปเป็นพนักเสิร์ฟ เด็กนั่งดริ้งค์ที่ผับ โดยที่เขาไม่ทราบมาก่อนเลย หากว่า กวินพัทธ์ เพื่อนของน้อยชายไม่โทรมาแจ้ง เพราะมีเหตุการณ์บางอย่างขึ้นกับน้องชาย และน้องสะใภ้ของเขานั้นเอง“ตัวแสบเอ้ย...คอยดูน่ะ คราวนี้โดนดีแน่ เห็นว่าใจดีหน่อยเข้าก็ดื้อเลย...” เสียงบ่นออกมาเมื่อวางสายจากเพื่อนของน้องชายร่างสูงรีบคว้ากุญแจรถ ออกจาคอนโดฯทันที อุตส่าห์วันนี้ไม่มีอะไรรบกวนแล้ว เมื่อต้องหอบงานมาทำที่คอนโด แต่กลับต้องมาเจอเหตุการณ์เด็กดื้อ ที่แอบออกไปทำงาน จนเกิดเรื่องขึ้นมาอีกเดิมทีเขาให้เธอย้ายมาอยู่คอนโดกับเขา และเขาจะ

พิสูจน์ NC“พี่เพชร...” หญิงสาวตาลุกวาวขึ้นมาทันที เมื่อร่างสูงอุ้มเธอเข้ามาภายในห้องนอนส่วนตัวของเขา“ขอนะ...” เสียงกระเส่าเอ่ยกระซิบขอที่ข้างหู เมื่อพาเธอเข้ามายังห้องนอนส่วนตัวพื้นที่ที่ยังไม่เคยมีใครหรือผู้หญิงอื่นใดได้เข้ามาในพื้นที่นี้ แม้แต่ครอบครัวของเขาเอง ก็ยังไม่เคยมีใครได้เข้ามาเพราะเป็นพื้นที่ส่วนตัวที่เขาห่วงที่สุดร่างสูงวางหญิงสาวลงบนที่นอนนุ่มอันแสนกว้างอย่างเชื่องช้า แล้วตามมาทาบทับร่างบางของหญิงสาวเอาไว้อีกที“แต่เราพึ่งจะเป็น...” หญิงสาวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ติดขัด“เรารู้จักกันมานานแล้วนะ...” เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้น พร้อมกับจ้องมองใบหน้าของหญิงสาว ส่งสายตาหวานเยิ้มหยดย้อยปานจะกลืนกิน“แต่น้องยังไม่พร้อม...” หญิงสาวเอ่ยบอกอีกที เมื่อถูกร่างสูงจู่โจมแบบนี้“อะไรอีกละเอย...” สายตาคมจ้องมองอย่างเอาจริง“แต่...น้องเป็นประจำเดือน” ปรียาภัทรพยายามหาเหตุผลมาอ้าง“ไม่เป็นไรพี่ไม่ถือ...” ร่างสูงเอ่ยขึ้นมา แล้วล้วงมือเข้าไปใต้กระโปรงสั้น สอดนิ้วเข้าไปใต้กางเกงชั้นใน ล้วงล้ำสัมผัสยังกลีบกุหลาบของเธอทันที เพื่อที่จะพิสูจน์“แต่พี่เพชร...อื้อ” หญิงสาวที่พยายามห้าม กลับไม่ทันเสีย

อาบน้ำด้วยกันช่วงสายของวันกริ่ง กริ่ง กริ่งเสียงโทรศัพท์มือถือของพงศกรที่ดังแผดเสียงขึ้นมารบกวนการนอนของทั้งคู่ มาสักพักแล้ว ร่างสูงขยับตัวออกจากร่างบางที่ยังคงหลับสนิทอยู่แนบอกเขา มือหนาเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูขึ้นมาดูร่างสูงตาลุกวาวขึ้นมาทันที เมื่อได้เห็นหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ร่างสูงรีบลุกขึ้น คว้าผ้ามาพันรอบเอวอย่างลวกๆ แล้วเดินออกไปรับสายที่ระเบียงทันที“ครับคุณพ่อ” เสียงทุ้มขานรับทันที เมื่อรับสายจากผู้เป็นพ่อที่โทรฯเข้ามา[แกอยู่ไหน เห็นเลขาโทรฯมาฟ้อง ว่าวันนี้แกไม่เข้าบริษัท แอบหนีไปเที่ยวหรือว่านอนกลบอีหนูคนไหนอยู่ห๊ะตาเพชร...] เสียงทุ้มจากคนปลายสายต่อว่าออกมาทันที เมื่อทราบว่าวันนี้ลูกชายไม่เข้าบริษัท แถมวันนี้ก็พึ่งจะตื่นเอา“อีหนูที่ไหนกัน ไม่มีทั้งนั้นแหละครับพ่อ ผมไม่ได้อู้งานนะยังหอบเอางานกลับมาทำที่คอนโดอยู่ทุกวันเลยนะ ไม่ได้อู้เสียหน่อย เดี๋ยวเย็น ๆ จะเข้าไปที่บริษัทให้นะครับ แต่ตอนนี้ของีบอีกสักหน่อย สวัสดีครับ” เสียงทุ้มเอ่ยบอก พร้อมกับวางสายผู้เป็นพ่อลงทันที แล้วกลับไปทิ้งตัวลงนอนต่ออีกด้านบ้านเรืองพาณิชยากุล“เป็นอะไรหรือค่ะคุณพี่” นิษฐาถามสามีขึ้

จัดการแทนเองทุกอย่างเมื่อทั้งคู่รับประทานอาหารมื้อค่ำของวันนี้กันเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ปรียาภัทรจึงทำหน้าที่เก็บกวาด ทำความสะอาดทุกอย่างจนแล้วเสร็จ แล้วจึงเดินเข้าไปหาพงศกรที่นั่งอยู่บนโซฟากลางห้อง ด้วยท่าทีที่ดูยุ่งๆ“อะไร” หญิงสาวถามขึ้นทันที เมื่อร่างสูงยื่นแฟ้มเอกสารเล่มอันหนามากพอสมควรมาตรงหน้าเธอ ให้เธอดู พร้อมกับโน๊ตบุ๊คราคาแพงหนึ่งเครื่อง“งานยังไงละ เห็นบอกว่าอยากทำงานนี้ รายละเอียดอยู่ในแฟ้มนี้หมดแล้ว ไว้ศึกษาดูเวลาว่างอยู่ที่นี่ก็ช่วยงานพี่ไปก็แล้วกัน ถือว่าเป็นค่าอยู่ค่ากินไปด้วยเลย” พงศกรเอ่ยอธิบายแจงเสียงเรียบ พร้อมกับหาเหตุผลมาอ้างกับเธอ เพื่อที่จะให้เธอได้อยู่ที่นี่ด้วยต่อไป“...” หญิงสาวรับโน๊ตบุ๊คและแฟ้มเอกสารเล่มหนานั้นมาจากพงศกร แล้วนั่งลงข้าง ๆ กับร่างสูง และกำลังจะเปิดดูรายละเอียดภายในแฟ้ม…“ส่วนนี้เอาไว้จ่ายซื้อของใช้ต่างๆหรือสิ่งของที่อยากได้ใช้ได้อย่างเต็มที่เลย ในส่วนของค่าจ้างพี่จะโอนให้อีกต่างหากเป็นรายสัปดาห์ ขาดเหลืออะไรก็ขอแค่ให้เอ่ยปากขอ...” พงศกรพูดขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับยื่นเครดิตการ์ดไปให้ตรงหน้าเธอ และแจ้งรายละเอียดต่อเพื่อยื่นข้อเสนอให้เธอได้อ

สาวน้อยกลับบ้านสองสัปดาห์ต่อมาบ้านเรืองพาณิชยากุล“คุณพ่อไปไหนเหรอครับคุณแม่ ตั้งแต่ที่ผมเดินเข้ามายังไม่เห็นท่านเลย” พจีพัฒน์ลูกชายคนเล็กที่พึ่งจะกลับเข้ามาบ้าน แล้วไม่เห็นหน้าพ่อที่ปกติจะอยู่ติดบ้านตลอด แต่วันนี้กลับไม่เห็นหน้าเลย“คุณพ่อเขาเข้าไปที่บริษัทน่ะ พอดีว่าพี่ชายเราไม่อยู่หลายวัน” นิษฐาบอกลูกชายออกไปตามตรง ตามที่รู้มา เพราะสามีบอกไว้เพียงแค่นั้น“พี่เพชรนี่นะครับไม่อยู่...” พจีพัฒน์ถามย้ำกลับไปทันที ที่ได้ยินแม่บอกว่าพี่ชายไม่อยู่หลายวัน แทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง ว่าคนบ้างานอย่างพี่ชายจะกล้าหยุดงานนานขนาดนี้ ต้องมีอะไรที่พิเศษหรือสำคัญแน่ ๆ ที่คนอย่างพงศกรจะหยุดงานนานแบบนี้“เห็นว่าไปธุระที่ต่างจังหวัดหลายวัน แม่ก็ไม่ได้ถามว่ามีเรื่องอะไร”พจีพัฒน์ที่ได้ยินนิษฐาบอกดังนั้น ก็ร้องอ่อออกมาเข้าใจแจ่มแจ้งทันที เพราะพอจะทราบแล้วว่าพี่ชายไปไหน ก็คงไม่พ้นเรื่องของเอิงเอยสินะ คงจะตามไปเฝ้าเมียสิท่า ถ้าเดาไม่ผิด *ปากบอกไม่ได้คิดอะไร แต่เฝ้าไม่ห่างเลยนะ ไอ้พี่ชายปากแข็ง...*“อ่อ...ผมเข้าใจแล้วครับ” พจีพัฒน์พยักหน้ารับอย่างเข้าใจทุกอย่าง“ลูกรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับพี่เขามาหรือเปล่าตาพีท.