All Chapters of ท่านโหวพ่ายรัก: Chapter 11 - Chapter 19

“เจ้าไม่ต้องกลัวหรอกนะว่าข้าจะเลือกเจ้ามาเป็นสาวรับใช้ข้างกาย หากเจ้าไม่อยากเป็นข้าย่อมไม่คิดฝืนใจเจ้าอยู่แล้ว ข้าเข้าใจดีว่าเจ้าคิดเช่นไร”หลิวหลิงลี่ยิ้มให้เสี่ยวหลี่อย่างอ่อนโยน ก่อนจะหยิบขนมกุ้ยฮวายื่นให้ สาวรับใช้มองหน้าหลิวหลิงลี่อยู่ครู่หนึ่งจึงรับขนมไว้แต่ก็ไม่กล้ากิน“นายหญิงกลัวว่าในขนมจะมียาพิษหรือเจ้าคะ?” เสี่ยวหลี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หลิวหลิงลี่ให้นางทานของกินที่ถูกส่งมายังเรือนตะวันตก ทำให้หญิงสาวอดนึกสงสัยไม่ได้“ ” หลิวหลิงลี่ตะลึงเล็กน้อยก่อนจะหลุดขำออกมาเพราะเห็นใบหน้าที่ใสซื่อของเสี่ยวหลี่ หญิงสาวใช้มือลูบหัวของสตรีอายุน้อยกว่าอย่างเอ็นดู“เจ้าช่างเหมือนนางเสียจริง เพียงแต่เจ้าอายุน้อยกว่านางหนึ่งปีเท่านั้น”หลิวหลิงลี่หยิบขนมที่อยู่ในจานเข้าปาก ก่อนจับมือเสี่ยวหลี่ข้างที่ถือขนมดันไปประชิดริมฝีปาก เพื่อให้สตรีอายุน้อยกว่าได้กินขนม เสี่ยวหลี่ยิ้มให้หลิวหลิงลี่ก่อนจะอ้าปากกิน“อร่อยมากเลยเจ้าค่ะ” เสี่ยวหลี่ยิ้มจนแก้มปริ

เมื่อทุกคนได้ยินแม่ทัพเตียนอี๋เอ่ยแกล้งแม่ทัพน้อย ก็ต่างพากันหัวเราะเสียงดัง ทำเอาฟางเซียวหน้าแดงก่ำลามไปจนถึงใบหูไม่เพียงพวกเขาจะหัวเราะแม่ทัพที่อายุน้อยที่สุดเท่านั้น แต่ทว่ายังใช้สายตาคาดคั้นเอาคำตอบจากฟางเซียวอีกด้วย“ไม่ใช่นะขอรับ ไม่ใช่เช่นนั้นนะขอรับ ข้าจะไปที่นั่นได้อย่างไร” ฟางเซียวรีบปฏิเสธอย่างลนลานเมื่อทุกคนในวงได้ยินน้ำเสียงรวมถึงท่าทางปฏิเสธของฟางเซียว ก็ยิ่งทำให้เหล่าบุรุษที่อายุมากกว่ารู้สึกสนุกกับการได้แหย่หนุ่มน้อย ถึงทุกคนต่างรู้ดีว่าแม่ทัพน้อยผู้นี้ไม่เคยพูดโกหก แต่ท่าทีลนลานที่เขากลัวว่าทุกคนจะไม่เชื่อในคำพูดของเขา ทำให้เหล่าคนที่นั่งอยู่ในวงอดขำและอดสนุกไม่ได้ เหล่าบุรุษที่อายุเยอะกว่าจึงอยากแกล้งแม่ทัพน้อยต่อ“ไม่เป็นไรหรอกหากเจ้าไปจริง ๆ พวกเราก็ล้วนเข้าใจ หนุ่มน้อยวัยกำดัดอย่างเจ้าจะไปสถานที่เช่นนั้นก็ถือเป็นเรื่องธรรมดา” แม่ทัพเตียนอี๋พูดด้วยใบหน้ายกยิ้มแฝงความเจ้าเล่ห์“ข้าไม่ได้ไปที่นั่นจริงๆ นะขอรับ”ยิ่งฟางเซียวปฏิเสธพวกเขาก็ยิ่งหัวเราะสนุกสนาน“พวกท่านอย่ากลั่น

ท่ามกลางเสียงประกาศของกุนซือที่ทำหน้าที่เป็นผู้ดำเนินงาน หลิวหลิงลี่เดินไปอย่างไม่ช้าไม่เร็วโดยมีเสี่ยวหลี่กับจงเอ่าคอยนำทาง นางเดินมาหยุดฝีเท้าที่ด้านหน้าของบุรุษหนุ่มชุดแดงหลัวหยางโหวเมื่อเห็นสตรีที่มาจากตระกูลของศัตรูเดินมาหยุดที่หน้าของตนเอง ก็ใช้สายตามองนางตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะเชิดหน้าใส่นาง ถึงเจ้าบ่าวผู้เย่อหยิ่งจะทำเมินใส่สตรีชุดเจ้าสาว ทว่าในใจเขากลับยอมรับว่ารูปร่างของนางเย้ายวนใจบุรุษได้ดี และเมื่อหลิวหลิงลี่มายืนใกล้ ๆ ก็ยิ่งทำให้เขาเห็นว่านางตัวเล็กและบอบบางต่างจากเขามากเพียงใดหลิวหลิงลี่ที่ได้เห็นหลัวหยางโหวเป็นครั้งแรกก็รู้สึกไม่พอใจกับสายตาที่เขามองมานัก แต่ต้องยอมรับว่าเขาเป็นบุรุษหนุ่มรูปงาม คิ้วคมจมูกเป็นสันรับกับใบหน้า รูปกายสูงกำยำ หัวไหล่ผายหน้าอกกว้างดูองอาจ เสียแต่สายตาที่ดูดุดันและท่าทางเหยียดหยามผู้อื่นทำให้ใบหน้าดูเย็นชาไม่น่าเข้าหาเมื่อจบพิธียิบย่อยแล้วก็มาถึงพิธีผูกเงื่อนผม ผู้ติดตามตัดปอยผมของเจ้าบ่าวเจ้าสาวมาผูกเข้าด้วยกัน เสร็จแล้วทุกคนที่อยู่ในห้องโถงต่างกล่าวแสดงความยินดีเมื่อเสร็จพิธีการทั้งหมดที่ห้องโถง หลิวหลิงล

วันต่อมาหลัวหยางโหวไปยังค่ายทหารตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง เพื่อสั่งให้กองทหารเตรียมตัวเคลื่อนกำลังพลออกจากเมืองหนานเหลียนไปสมทบกับกองกำลังทหารที่จะบุกโจมตีเมืองฟางตง ทั้งที่เดิมทีเขาคิดจะเคลื่อนทัพในอีกสามวันข้างหน้า เพราะจะรอให้ขุนนางจากเมืองอันหยางที่เขาเลือกให้เป็นเจ้าเมืองหนานเหลียนมาถึงเสียก่อนสาเหตุที่เขาออกจากเมืองหนานเหลียนเร็วกว่ากำหนด เป็นเพราะเขาอยากหลบหน้าสตรีแซ่หลิว เนื่องจากเมื่อคืนนี้ หลัวหยางโหวนอนไม่หลับแทบทั้งคืน เพราะเพียงแค่เขาหลับตาลงก็เห็นใบหน้าของนางลอยมา ต่อให้สาเหตุอาจมาจากฤทธิ์สุรา แต่การไม่พบหน้าของหลิวหลิงลี่ในยามนี้คงดีต่อใจเขามากกว่าการไปรบกับเมืองฟางตงครั้งนี้ หลัวหยางโหวมิได้ให้แม่ทัพน้อยฟางเซียวตามทัพไปด้วย แต่กลับให้หนุ่มน้อยคุ้มกันหลิวหลิงลี่กลับไปยังเมืองอันหยาง เพื่อให้นางไปรับหน้ามารดาของเขาที่จะกลับมาจากเมืองเฉิน หลังจากเขากลับมาจากเมืองฟางตง มารดาของเขาก็คงจะสงบใจลงไปได้ไม่มากก็น้อยส่วนเมืองหนานเหลียนแห่งนี้ หลัวหยางโหวเห็นว่าคืนที่เขาฉลองกับเหล่าทหาร เหล่าขุนนางกับเหล่าทหารของเมืองหนานเหลียนก็ไม่มีทีท่าจะตลบหลังเขา ดังนั้น

ประตูเมืองหนานเหลียนกองทัพทหารของเมืองอันหยางบวกกับกองทัพทหารของเมืองหนานเหลียนบางส่วน ตั้งทัพที่นอกประตูเมืองเรียบร้อยพร้อมเดินทางไปทำศึกในครั้งนี้ เวลานี้นายทหารทุกคนรอเพียงแม่ทัพใหญ่ทั้งสามกับกุนซือและหลัวหยางโหวมานำทัพเท่านั้น กองทัพร่วมแสนนายก็จะเคลื่อนกองกำลังไปยังเมืองฟางตงทันทีหลังจากหลัวหยางโหวได้เอ่ยฝากฝังขุนนางที่จะเดินทางมารับตำแหน่งเจ้าเมือง กับเหล่าขุนนางและแม่ทัพของเมืองหนานเหลียนเสร็จแล้ว หลัวหยางก็ขึ้นหลังม้าพร้อมที่จะนำทัพออกจากเมืองทว่าเพียงผู้นำทัพขึ้นหลังม้า กลับมีรถม้าคันหนึ่งพยายามจะเข้ามาใกล้กลุ่มเหล่าขุนนางที่หลัวหยางโหวเพิ่งหารือไป แต่โชคดีที่ทหารสกัดรถม้าคันนั้นเอาไว้เสียก่อน“พวกเจ้ากล้าขวางรถม้าของฮูหยินท่านโหวอย่างนั้นหรือ?” ฟางเซียวที่ขี่ม้าตามมาทีหลัง เอ่ยเสียงแข็งกร้าวดังกังวาน เมื่อเห็นว่ามีทหารมาล้อมรถม้าของหลิวหลิงลี่เอาไว้เพียงได้ยินว่าคนข้างในคือ ‘ฮูหยินของท่านโหว’ เหล่าทหารก็ลดอาวุธลงอย่างรวดเร็วหลัวหยางโหวรวมถึงผู้ติดตามทั้งสี่คนที่จะไปออกรบกับเขาที่เมืองฟา