Alle Kapitel von NILASPAG AKO NG MAPANG-AKIT NA BOSS (SSPG): Kapitel 91 – Kapitel 100

Ang hangin sa paligid ay mabigat, parang may dalang unos na malapit nang bumagsak. Sa loob ng opisina ni Dominic, nakaupo siya sa swivel chair habang nakatingin sa isang folder sa harap niya—isang folder na naglalaman ng mga larawan, dokumento, at impormasyon tungkol kay Ivana.Tahimik na tahimik ang buong silid, tanging tik-tak ng wall clock lang ang maririnig. Sa labas ng salamin, kita ang tanawin ng buong siyudad—mataas, maliwanag, pero sa loob ni Dominic ay puro dilim.Bumukas ang pinto.“Dominic,” tawag ni Cassandra, suot ang itim na blazer, simple pero elegante. Lumapit ito at inilapag ang isang kopya ng parehong folder. “Ito na lahat ng nakuha ng private investigator mo. Tama nga si Papa… buhay si Ivana.”Humigpit ang panga ni Dominic. “At hindi lang basta buhay. She’s building her own empire under a fake identity. She’s using investors, shell companies… and she’s using my name to do it.”Tumaas ang kilay ni Cassandra. “Anong ibig mong sabihin?”“May kumpanya siyang pinangalana

Tahimik ang buong mansyon. Tanging tunog lang ng ulan sa labas at mahinang tik-tak ng orasan sa dingding ang maririnig. Nasa gilid ng kama si Cassandra, suot ang isang silk robe na kulay burgundy. Nakatitig siya sa baso ng alak sa kamay niya habang pinagmamasdan si Dominic na nakahiga sa kama—hubad ang dibdib, mahimbing ang tulog, parang walang iniintinding problema sa mundo.Pero siya, hindi mapakali. May apoy sa dibdib niya na hindi mapawi—hindi alam kung galit, takot, o labis na pag-ibig.Napakapit siya sa baso, halos mabasag sa higpit ng pagkakahawak niya.“Hindi ko alam kung sino talaga sa ating dalawa ang lason, Dominic,” mahina niyang bulong. “Ako ba? O ikaw?”Lumapit siya sa kama. Mabagal, maingat. Para bang bawat hakbang niya ay may kasamang bigat ng mga lihim na matagal niyang tinataglay.Pag-upo niya sa gilid ng kama, hinaplos niya ang mukha ng lalaki. Mainit pa rin ang balat nito, kahit malamig ang paligid. Dumulas ang daliri niya sa labi ni Dominic—ang mga labi ring pauli

Malakas pa rin ang ulan nang dalhin ni Cassandra si Dominic sa loob ng mansyon. Duguan pa ang balikat nito, ngunit matigas pa rin ang paninindigan—ayaw magpahinga, ayaw magpatalo.“Dominic, please, kailangan mong magpahinga!” halos sigaw ni Cassandra habang pinipilit tanggalin ang suot nitong basa at duguang coat.“Hindi ako puwedeng huminto,” mariing sagot ni Dominic habang umuungol sa sakit. “Kung may mga taong inutusan si Sofia para tapusin ako, baka siya na ang susunod sa’yo.”“Hindi ka rin naman makakatulong kung mamamatay ka sa pagdurugo!” inis niyang sagot, nanginginig ang kamay habang pinupunasan ang sugat nito ng tuwalya.Tahimik lang si Dominic habang nakatingin sa kanya—sa bawat galaw ng mga daliri niyang nanginginig, sa bawat piraso ng emosyon sa mga mata nito.Hindi na niya napigilan ang sarili; hinawakan niya ang kamay nito at bumulong. “Ayokong mawala ka ulit.”Mabagal na huminga si Dominic. “Hindi ako mawawala, Cassandra. Pero kung gusto mong matapos ‘to, kailangan nat

Umuulan pa rin noong gabing ‘yon.Ang bawat patak ng ulan ay tila kasabay ng mga luhang ayaw nang tumigil ni Cassandra. Basang-basa na siya, ngunit patuloy lang siyang naglalakad sa kalsada. Ang mga ilaw ng sasakyan na dumaraan ay nagiging malabong sinag sa pagitan ng luha at ulan.Niyakap niya ang sarili, giniginaw hindi lang dahil sa lamig kundi dahil sa bigat ng damdamin.Ang mga salitang binitiwan ni Dominic ay paulit-ulit na tumutunog sa isip niya.> “I loved you—still love you.”“But I can’t erase my past.”Hindi niya alam kung alin ang mas masakit—ang marinig na mahal siya nito, o ang katotohanang may ibang babaeng nananatili sa puso ni Dominic kahit ilang taon na ang lumipas.Huminto siya sa may bus stop, nanginginig habang sinusubukang huminga nang maayos.“Cassandra…”Napatigil siya nang marinig ang boses ni Dominic sa likod niya.Paglingon niya, nakatayo ito sa ulan, basang-basa rin, hawak ang kanyang payong na parang walang silbi dahil pareho na silang nadurog ng ulan at n

Ang buong paligid ay nagngangalit sa tunog ng mga sirena. Ilang pulis ang sumugod sa loob ng nasusunog na warehouse, at ang amoy ng usok ay parang demonyong pilit pumapasok sa baga ni Cassandra. Nakaangkla siya kay Dominic, duguan ang noo at nanginginig ang mga kamay habang hinahabol ang hininga.“Dom… ‘wag mo akong iiwan,” mahina niyang sabi, halos hindi marinig sa lakas ng sigaw ng apoy.Hinawakan siya ni Dominic sa pisngi, magkasalubong ang kanilang mga tingin—mga matang pagod, sugatan, pero puno ng pagmamahal. “Hindi kita iiwan, Cass. Hindi na kailanman,” sabi niya, mababa pero buo, habang unti-unti niyang itinayo ang babae kahit nanginginig ang mga tuhod.Sa di kalayuan, nakita nila si Ivana—nakagapos, hawak ng dalawang pulis. Ang dating elegante at mapanlinlang na babae ay halos hindi makilala: gusot ang buhok, may sugat sa pisngi, at ang mga mata’y puno ng poot. “Hindi kayo pwedeng maging masaya! Hindi kayo dapat mabuhay!” sigaw nito, nagwawala habang hinahatak palayo.Hindi na