NILASPAG AKO NG MAPANG-AKIT NA BOSS (SSPG) のすべてのチャプター: チャプター 51 - チャプター 60

“Dominic…” mahina kong bulong habang inaalalayan ko siyang makatayo. Kahit nasa ospital pa siya, hindi na siya mapigilan. Nakasuot pa lang ng puting polo at pantalon, hawak ang isang cane para suportahan ang sarili, pero matalim ang mga mata niya.“Cass, I can’t stay here. Hindi ako pwedeng nakahiga habang si Lucian gumagalaw sa labas.”Hinawakan ko ang braso niya. “Pero sugatan ka pa. The doctors said you need at least two weeks of full rest!”Napangisi siya. “Two weeks? Do you think Lucian will wait that long? Alam mong hindi siya titigil. He’s already making his moves.”---Ang Balitang BumagsakDumating si Marco, isa sa mga pinaka-pinagkakatiwalaang tauhan ni Dominic, dala ang makapal na folder at laptop.“Boss, Cassandra… we have a problem.”Tumikhim siya bago inilatag ang balita. “Shares of Velasquez Empire dropped by 15% this morning. Someone leaked classified financial records. Investors are panicking. Stockholders are demanding answers.”Nabigla ako. “What? Pero paano nangyar

Mainit ang halik ni Dominic habang nakasiksik ako sa dibdib niya. Nasa loob kami ng kanyang penthouse, malayo sa lahat ng mata, at ang tanging naririnig ay ang mabilis na tibok ng puso naming dalawa. Pero kahit na parang sumasabog ang init sa pagitan naming dalawa, hindi mawala sa isip ko ang huling sinabi ni Lucian—na hindi pa tapos ang laro niya.“Dominic…” ungol ko habang bumababa ang halik niya sa leeg ko. Ramdam ko ang init ng hininga niya, halos mawalan ako ng lakas sa bawat dampi ng labi niya. Pero kahit ginugupo ako ng sarap, ramdam ko rin ang kaba. “Paano kung… paano kung totoo ang banta niya? Paano kung may mas masakit pa siyang plano?”Pinisil ni Dominic ang beywang ko, halos madiin ang kamay niya na parang gustong ipaalala na hawak niya ako, na hindi ako dapat matakot. “Then we’ll fight him together,” mariin niyang bulong, bago niya ako muling hinalikan—mas mapusok, mas mariin, parang gusto niyang burahin ang lahat ng pag-aalinlangan ko.“Dominic…” Hindi ko na natapos dahi

Nakahiga pa ako sa kama, hingal na hingal, habang nakapatong pa rin si Dominic sa akin, ang katawan naming dalawa’y pawis na pawis at nakahalo ang init. Pero kahit ramdam ko ang apoy ng halik at pag-angkin niya, hindi pa rin maalis sa isip ko ang sinabi ni Ivana."Ako ang asawa. Ikaw ang kabit."Parang lason na paulit-ulit na bumabalik sa tenga ko ang boses niya.“Dominic…” mahina kong bulong habang pinipilit kong ipitin ang luha ko. “Hindi sapat ang halik o ang init na binibigay mo. Kailangan ko ng katotohanan.”---Ang PagdududaNapatigil siya. Tumitig siya sa akin, at sa unang pagkakataon, nakita kong may bahid ng takot sa mga mata niya.“Cassandra…” bulong niya, halos hindi ko marinig. “Kung sasabihin ko sa’yo ang lahat, baka mawala ka sa akin. At hindi ko kakayanin ‘yon.”Umigting ang dibdib ko. “Then mas gusto mong mabuhay ako sa kasinungalingan?”Hindi siya nakasagot.---Ang Biglaang BisitaBago pa man siya makapagpaliwanag, biglang tumunog ang doorbell. Pareho kaming napating

Hindi na ako mapakali matapos naming mapanood ang video. Para akong binusalan ng galit, kahihiyan, at takot. Pero higit sa lahat—kinain ako ng pakiramdam na wala kaming ligtas na lugar.Nakatayo si Dominic sa may bintana, nakatalikod sa akin. Ilang oras na siyang hindi kumikibo. Hawak niya ang isang baso ng whiskey pero hindi man lang niya iniinom. Nakapako lang siya roon, parang may kaaway na kaharap na siya lang ang nakikita.“Dominic…” maingat kong tawag. “Kailangan nating gumawa ng plano. Hindi pwedeng—”“Plano?” malamig niyang sagot, hindi man lang lumilingon. “Cassandra, ang plano ay patayin sila. Isa-isa. Wala nang ibang paraan.”Para akong natigilan. Hindi ko alam kung paano ako hihinga.“Patayin?” bulong ko. “Hindi ka gano’n, Dominic. Hindi ikaw ang halimaw—”“Hindi ba?” bigla siyang lumingon, at doon ko nakita ang mga mata niya—pula, mabangis, parang wala nang natitirang awa. “Sila ang gumawa nito. Sila ang naglagay sa atin sa impiyerno. At kung hindi ko sila uunahan, sila a

Hindi ako makahinga. Sa bawat segundo na lumilipas, pakiramdam ko ay bumibigat ang paligid. Nasa harap namin si Lucian, nakaupo na parang hari, habang sa likod niya’y nakapwesto ang mga armadong lalaki. Nakaumang na ang mga baril, handang sumabog ang bala anumang oras.“Walang makakalabas dito nang buhay,” malamig na wika ni Lucian. “Maliban na lang kung luhod kayong dalawa sa harap ko.”Naramdaman ko ang panginginig ng katawan ko. Ngunit bago pa man tuluyang lamunin ng takot ang buo kong pagkatao, hinigpitan ni Dominic ang hawak niya sa kamay ko.“Over my dead body,” mariin niyang sagot.---Ang Unang BalaBiglang pumutok ang baril. Tumama ito sa pader, malapit sa ulo ko. Napasigaw ako, pero agad akong niyakap ni Dominic, tinakpan ang katawan ko gamit ang sarili niya. Ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso niya, ang init ng katawan niyang parang nagbabaga.“Stay with me,” bulong niya, halos hindi ko marinig dahil sa putukan na sumunod.Mabilis siyang kumilos, itinulak ako sa likod ng s