ดั่งไฟพิศวาส의 모든 챕터: 챕터 71 - 챕터 80

ตอนที่ 71.“ผมมีความฝัน และมีความตั้งใจมั่นคง ภาพครอบครัวไม่ชัดเจน เพราะป๋ามีเมียหลายคน แต่ป๋าเป็นพ่อที่ดีมากของผม ป๋ามีความรัก ครอบครัวไม่ชัดเจน แต่พ่อเป็นภาพที่ชัด ผมรู้จักความรักของพ่อ ผมรู้ว่าป๋ารักผมแค่ไหน จะไม่มีแต่ความรักของแม่แค่นั้น แต่ผมรู้จักจะรักผู้หญิง และตอนนี้ผมรักเธอ และหากเรามีลูก ผมจะรักลูกเหมือนเช่นป๋ารักลูก...”ก่อนจะได้คุยกันต่อ สาวใช้ขึ้นมาหา เพื่อจะบอกว่า“คุณพุดมาค่ะ”ภีมทำท่าประหลาดใจ เพราะน้อยครั้งที่พี่สาวคนรองจะมาหา...“นันไม่ลงไปด้วยดีกว่าค่ะ”หล่อนกลัวคุณพุด น้ำคำคุณพุดซ้อนร้ายกาจ และวันนี้น่าจะมีอะไร คุณพุดถึงมาที่บ้าน...ภีมพยักหน้ารับ เขาจูบที่แก้มของหล่อนแรงๆ“รอบนนี้ละ ที่รัก ขอเวลาสักแป๊บ เดี๋ยวกลับมาคุยกันต่อ น่าประหลาดใจกับการมาของคุณพุด”เขาอดคิดไม่ได้ เพราะไม่ค่อยจะมีการมาเยือนของคุณพุด เขากับหล่อนต่างคนต่างอยู่เสมอมา“อย่าทะเลาะกันนะคะ”เขายิ้ม “มันอยู่กับคุณพุด”“ก็อดทนให้มากหน่อยสิคะ”“โธ่ นันทา หากรู้นิสัยคุณพุด ใครจะอดใจไหว”“บางทีการมาหาคุณที่นี่ เธออาจจะมาขอความช่วยเหลือ”“จากผมน่ะหรือ”แล้วภีมก็ส่ายหน้า “คุณพุดไม่เคยขอความ

ตอนที่ 73.“การมีพี่น้องแบบนี้ ผมว่าไม่มีเสียดีกว่า จริงไหมครับ”“แล้วจะทำอย่างไรต่อไปดี” คุณพุดเปลี่ยนเรื่อง“ผมว่าไม่ต้องทำอะไรเลย”“ไม่ต้องเลยหรือ”“ครับ”“แย่นะ”“รอดูกันต่อไป และตอนนี้เรื่องสำคัญคือการตามหาป๋า” เขายังทำท่าไม่รู้เรื่องนายภูมินทร์ ยังไม่เปิดเรื่องกับคุณพุด ยังเชื่อใจไม่ได้“จริงสินะ นั่นเรื่องสำคัญ” คุณพุดพึมพำ “กลับไปตึกใหญ่ คุณพิมอาจจะมีคำถาม คุณพุดมาที่นี่ทำไม”จริงตามคาด เมื่อหล่อนกลับมาถึงตึกใหญ่ที่มีทั้งคุณพิม ไพฑูรย์และนงนุช นั่งอยู่พร้อมหน้า คุณพิมปั้นหน้าเคร่งใส่ พร้อมกับคำถาม“ไปหานายภีมทำไม”เพราะน้อยครั้งจะมีเรื่องดังว่านี้“ก็ไปถามเรื่องป๋า “คุณพุดตอบ หอบหายใจเพราะเดินมาเร็วๆ “มีเรื่องกับมันอีกตามเคย” หล่อนมุสาและเป็นเรื่องน่าเชื่อ เพราะหล่อนกับภีมไม่เคยพูดกันดีๆ “จนได้นะ พุด”“คุณพิมเข้าข้างมันอีกนะ” หล่อนส่งเสียงแหลม “เลิกเข้าข้างมันได้ไหม พุดอยากรู้ว่ามันรู้เห็นเรื่องป๋าหรือเปล่า”“หากเขารู้ เขาจะบอกเธอหรือ”“ถึงต้องไปถาม ไปดูกับตาไง”“แล้วได้ความไหมละ เธอนี่นะ พุด...ไม่เอาไหนเลย”คุณพิมตำหนิ และคุณพุดก็กำมือแน่น...แต่ไม่ได้ตอบโต้ นั่

ตอนที่ 75.“คุณแม่คะ ผู้หญิงคนนั้น ถูกเก็บตกมาจากข้างถนน และไม่มีค่าใดๆ คู่ควรกับเขา”คนเป็นแม่ถอนใจเบาๆ “ใครบอกเล็กอย่างนั้น และเล็กเอาอะไรไปประเมิน ทำไมเล็กไม่มองว่านั่นคือคน ศักดิ์ศรีความเป็นคนเท่าเทียมกันกับเล็ก นั่นมากพอแล้วไม่ใช่หรือ”“หยุดเทศนาเล็กเถิดค่ะ เพราะเล็กตั้งใจมั่นแล้ว เป็นคนดี เป็นแม่พระ แล้วได้อะไร”“ที่ผ่านมา เล็กพยายามทำตัวเป็นคนดี ทั้งที่เล็กไม่ได้เป็นจริงตะหาก หากเล็กเป็นจริง ป่านนี้เล็กจะต้องสงบแล้ว ยินดีกับความสุขของเขาและหาความสุขของเล็กให้ได้”นั่นถือเป็นคำพูดรุนแรงมาก รสาเกือบจะรับอีกไม่ไหว“คุณแม่อยากเจอเล็ก เพราะอยากตำหนิเล็กมากกว่าจะเห็นด้วยกับสิ่งที่เล็กทำใช่ไหมคะ” เธอถามเสียงเย็น “เล็กคิดว่ามีคุณแม่ไว้พึ่งได้เสียอีก”“อย่าพูดแบบนั้นกับแม่”“หรือไม่จริงคะ คุณแม่เป็นแม่ของเล็กนะคะ แต่เข้าข้างพวกเขาตะพึดตะพือ แล่นมารายงานอะไรก็ด่วนเข้าข้างไปเสียทั้งหมด”“คนบางคนเขาเป็นบัวไม่พ้นน้ำเสียแล้ว แก้ไขก็ยาก แต่เราละ เล็ก เราทำตัวเราได้ ปฏิบัติดีได้ ปฏิบัติชอบได้ ทำไมเราไม่ทำต่อไป”รสาเผลอยักไหล่ “เพราะเล็กเบื่อการเป็นคนดีและพลาด และต้องผิดหวังเสียเต็มประ

ตอนที่ 77.ชายหนุ่มจูบแก้มเมียรักแรงๆ อีกหน ก่อนจะออกรถไปจากที่นี่...เขารีบพานันทาไปยังจุดหมาย และเขาไม่ได้ใช้รถคันนี้เข้าไปที่โรงพยาบาลที่บิดาพักรักษาตัว เพราะชายหนุ่มแวะที่คอนโดฯใหม่ที่เขาเพิ่งเช่าเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา...เขาทิ้งรถตัวเองไว้ที่นั่น คอนโดฯกลางเก่ากลางใหม่ยานชานเมืองที่คนรอบตัวเขาย่อมคาดไม่ถึงว่าคนอย่างเขาจะแวะไปพัก แน่นอนว่ามันแวดล้อมด้วยความพลุกพล่านแบบสุดๆ มีทางเข้าออกหลายทางอย่างยิ่งอาจจะมีคนเห็นรถเขา และจำได้แต่จะไม่มีคนรู้เลยว่าเขาจะมุ่งไปไหนเพราะยากต่อการคาดเดาด้วยเหตุว่าย่านนี้มีสถานที่มากมายจนเดาได้ยากต่อจุดหมายปลายทาง มีคอนโดฯ หลายแห่ง เขาขึ้นไปบนห้องพัก และสักพักก็ลงมาเรียกหารถแท๊กซี่จากใกล้ๆ กันนั้นไปยังโรงพยาบาล เรียกรถใหม่ๆ ฟิล์มเข้มๆ เขาก็ไปถึงโรงพยาบาลโดยบอกให้รถไปจอดใกล้กับทางประตูเข้าทางห้องอาหารที่อยู่ด้านหลัง และเขาพานันทาเข้าไปในตัวอาคารอย่างรวดเร็ว โดยทางประตูใกล้ห้องอาหารไม่ผ่านผู้คนเลยที่นี่เป็นโรงพยาบาลไม่ใหญ่มากนัก ขนาดกลาง ราคาค่อนข้างแพง และรักษาเฉพาะทาง...คนไข้ที่ไม่มีอาการทางจิตประสาทจะไม่มารักษา ดังนั้นการจะพบเจอผู้คนรู้จักย่อมค่อ

ตอนที่ 79.ชายหนุ่มหัวเราะ “นึกว่ากลัวหรือ เธอกล้าตีผมหรือ ตัวแค่นี้ผมจับหักมือ จะตีผมได้อีกหรือ”“ต้องถามต่อค่ะ ว่ากล้าหักมือนันหรือคะ”ภีมเอามือเกาหัว “เออ จริงด้วย หักมือเมีย ทีนี้ เมียจะเอามือที่ไหนมากอด”เขาชวนหล่อนออกไปจากที่นี่ กำลังจะเดินไปถึงรถเมื่อลงมาที่ลานจอดรถที่แอบเอาไว้ก็ได้ยินเสียงเรียก...“นันๆๆๆ” เสียงเรียกรัวกระชั้น...นันทาหันไปมอง ทำท่าตื่นเต้น“เมธา...”“นันจริงๆ ด้วย ไม่เจอกันนานเลย”“นานอะไร แค่สามเดือนเอง”“ตั้งสามเดือน หายไปไหน เราโทรไปก็ไม่รับ”เมธาเอ่ยถาม แต่มองไปยังภีมเหมือนระแวง ภีมมองออกถึงสายตานั้น เขาเดินอ้อมรถไปอีกด้าน ก่อนจะไขกุญแจรถขึ้นไปนั่งรอ เมธาเบยถามเบาๆ “ใครนะ นัน”“สามี”เมธาทำท่าตกใจ “ใครนะ”“สามีฉัน”“พูดเป็นเล่นนะ นัน” เขาหน้าเสีย “พูดจริงจ้ะ”“เธอมีแฟน”“สามี” เสียงย้ำ”“แต่ว่า...”“เราแต่งงานกันเงียบๆ จดทะเบียนสมรส”เมธาอ้าปากค้าง เพราะตอนแรกที่นันทาบอก เขาคิดว่าเป็นเรื่องของการขายบริการ...หรือการผูกพันชั่วคราว..ไม่ได้จริงจังอะไร งานไซด์ไลน์มีมากมายสำหรับสาวๆ และอย่าว่าแต่สาวๆ แม้แต่ผู้ชายก็ยังทำ...เพราะเรื่องนี้เขารู