All Chapters of พ่ายรักเมียสวมรอย[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]: Chapter 31 - Chapter 40

หลังจากนัดแนะเวลากับมารีและกีตาแล้ว ลลนาก็เดิน กลับบ้านพัก เมื่อได้เวลาเลิกงานหญิงสาวเดินลากขากลับมาด้วยความเมื่อยล้า ระหว่างทางมีคนงานชายหลายคนเอ่ยทักทายเธอ คนงานที่มีรถมอเตอร์ไซค์อาสาขับมาส่ง หญิงสาวเอ่ยขอบคุณแล้วตอบปฏิเสธไป ใครเป็นใครเธอยังไม่รู้ ขืนไปสนิทสนมกับผู้ชายจนเกินเหตุ ถ้าถูกแฟนหรือเมียเขาด่าขึ้นมา จะโดนเจ้าของไร่หัวเราะเอาเปล่า ๆ เขายิ่งคอย ดูถูกเธออยู่ด้วย“ให้พี่ไปส่งไหมน้องปอ” ศักดิ์ขับรถมอเตอร์ไซด์เข้ามาปาดหน้า พร้อมกับเอ่ยชวนด้วยท่าทางเจ้าชู้“ไม่เป็นไรจ้ะพี่ ฉันเดินไปเองได้” ลลนาปฏิเสธ “อยู่คนเดียวไม่เหงาเหรอจ๊ะ ให้พี่ไปอยู่ด้วยไหม” คนงานที่ขับตามมาหยุดรถ เมื่อเห็นรถของศักดิ์จอดอยู่ ก่อนจะเอ่ยแซวหญิงสาวเช่นกัน“ขึ้นมาเถอะน่า เดี๋ยวพี่ไปส่ง” ศักดิ์ยังไม่ยอมแพ้ “ไปกับพี่ดีกว่า ไอ้ศักดิ์มันมีเมียแล้ว ส่วนพี่ยังโสด พี่ชื่อพงษ์สิทธิ์นะครับ เรียกว่าพี่พงษ์เฉย ๆ ก็ได้”คนมาใหม่เอ่ยเผาศักดิ์ก่อนจะแนะนำตัวเอง ลลนามองบน เมื่อหนุ่ม ๆ สองคนนี้ยังวุ่นวายกับเธอไม่เลิก“ขอบคุณจ้ะ แต่ฉันเดินไปเองดีกว่า” ลลนาปฏิเสธอีกครั้ง ก่อนจะเดินหนี แต่คนกลุ่มนี้ยังขวางหน้าเธอไว

ทันทีที่ปากร้อนประกบลงมา ปากบางก็เม้มสนิท เธอจะไม่ยอมให้เขาทำแบบนี้กับเธออีกแล้ว กอดแล้วไง จูบแล้วไง สุดท้าย เขาก็ยังทำร้ายเธอ ยิ่งเธอยอมเขามากเท่าไร เขาก็ยิ่งคิดว่าเธอง่าย เลยตามมาดูถูกและคอยจะเหยียบย่ำศักดิ์ศรีเธอแบบนี้ร่างบางดิ้นหนีมากเท่าไร เผ่าเพชรก็ยิ่งโมโห ด้วยความอยากเอาชนะ ชายหนุ่มจึงใช้ฝ่ามือล็อกท้ายทอยเธอไว้ เขาอยากจูบก็ต้อง ได้จูบ ยิ่งคนตัวเล็กต่อต้าน เผ่าเพชรก็ยิ่งเอาแต่ใจ การต่อสู้จึงเกิดขึ้น เมื่อไม่มีใครยอมใคร จังหวะที่ใบหน้าสวยถอยหนี ชายหนุ่มก็ตามติด มีบางจังหวะที่ฟันคม ๆ กระทบกับผิวเนื้ออ่อนในปาก จนทั้งสองรับรู้ รสเลือดของกันและกันลลนาไม่ใช่นางเอก และนี่ก็ไม่ใช่การแสดง ถึงเผ่าเพชรจะ ปล้ำจูบเธอแบบเอาเป็นเอาตาย แต่เธอจะไม่อ่อนข้อให้เขา รสจูบ ของเขาไม่ได้ทำให้เธอเคลิ้ม เพราะมันไม่ได้มาจากอารมณ์พิศวาส จังหวะที่ลิ้นร้อนแทรกผ่านเข้ามาในปากเล็ก หญิงสาวก็งับลิ้นเขา เต็มแรง เผ่าเพชรก็ไม่ยอมเช่นกัน ยิ่งคนตัวเล็กต่อต้านมากเท่าไร อารมณ์อยากเอาชนะก็ทวีมากขึ้น ความโมโหความอยากเอาชนะที่มีมากกว่าความพิศวาส จึงทำจูบของคนทั้งสองกลายเป็นต่อสู้กัน เสียมาก

เผ่าเพชรยังเอาแต่มองคนที่นอนใต้ร่างนิ่ง ๆ มองใบหน้าขาวเนียนเกลี้ยงเกลา ก่อนจะเลื่อนมาหยุดที่ปากบางจิ้มลิ้มที่เขารู้ว่ารสชาติมันหอมหวานแค่ไหน แต่ในความหวานก็มีอาวุธร้ายซ่อนอยู่ มองคิ้วเข้มเข้ารูปสวยงาม ก่อนจะเลื่อนมาหยุดที่ตากลมโต ตาคู่นี้สินะที่มันคอยจะทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเองผู้หญิงคนนี้ชื่อลลนา เธอเป็นคนเดียวกับคนที่เขาเฝ้าคิดถึง คนที่เขาหลงรักตั้งแต่แรกเห็น เด็กชายอายุสิบกว่าขวบหลงรักน้องน้อยตั้งแต่นอนตัวแดงอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล ใคร ๆ ก็คิดว่าเขาเป็นบ้า ที่มาร้องบอกว่าเขารักน้องแมงปอ พ่อกับแม่เขามองเรื่องนี้เป็นเรื่องตลก คิดว่าเขาดูการ์ตูนมากไปจนเพ้อ ดีที่ปู่ของเขาเข้าใจ จึงไปขอหมั้นน้องแมงปอให้เขา เขาหมั้นกับน้องน้อยตั้งแต่ตอนนั้น แต่พอโตขึ้นกับรับรู้ว่าคู่หมั้นของเขาชื่อลันลดา เป็นลูกสาวคนเล็กของบ้าน และที่ทำให้เขาเจ็บจนบางตายก็คือน้องน้อยหนีเขาไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่อายุสิบสอง สิบกว่าปีที่เขาเฝ้ารอเฝ้าคิดถึง เธอเติบโตและเป็นเหมือนดาวที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า ถึงแม้จะมองเห็นแต่ก็เอื้อมไม่ถึง ความรักที่เคยมี เริ่มเปลี่ยนเป็นความเกลียดชัง เพราะเธอไม่เคยเห็นเขาอยู่ในสาย

หลังจากร้องไห้จนพอใจ ลลนาก็รีบจัดการกับความรู้สึกของตัวเอง เธอจะอ่อนแอไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าน้ำตาไม่ได้ช่วยแก้ปัญหา แต่การได้ระบายออกมาก็เป็นอีกทางที่ทำให้เธอสบายใจ“จะอ่อนแอเกินไปแล้วนะปอ” เอ่ยเตือนตัวเองแล้วลุกขึ้นมาจัดการกับงานที่ยังค้างอยู่ ยังมีอีกหลายอย่างที่เธอต้องทำให้เสร็จ พรุ่งนี้จะได้เข้าเมืองอย่างสบายใจ ฟังจากที่แตงบอกคร่าว ๆ พรุ่งนี้ กว่าจะกลับมาถึงไร่ก็น่าจะบ่ายหรือไม่ก็เย็น สาว ๆ ที่เข้าเมืองมักจะเดินเที่ยวกันนาน เพราะถือเป็นการพักผ่อนและเที่ยวเล่นเปิดหูเปิดตาไปด้วยร่างบางลงมือซักเสื้อผ้า เธอไม่มีกะละมังใส่น้ำ เลยใช้ขันตักน้ำราดลงบนกองผ้า ก่อนจะเทผงซักฟอกใส่ แล้วนั่งขยี้ที่ละชิ้นอย่างทุลักทุเล กว่าจะเสร็จก็กินเวลานาน อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะเดินเอาผ้าไปตากที่หลังบ้าน ระหว่างนั้นตากลมโตก็เห็นอะไรบางที่วางอยู่บนโต๊ะหน้าบ้าน ยกสองมือขยี้ตา ก่อนจะฉีกยิ้มหวานเมื่อเห็นชัดว่า สิ่งนั้นคืออะไร“ปิ่นโต!!” ร่างบางวิ่งตรงเข้าหา ใช้สองมือประคองปิ่นโตก่อนจะรีบเปิดดูเร็ว ๆ“ข้าวสวย! แกงส้มมะละกอ! ปลาเค็ม!” ลลนากรีดร้องเมื่อเปิดปิ่นโตดูครบทั้งสามชั้น“ขอบคุณนะแตง” เอ่ยขอบค

ลลนายิ้มหวานประจบเพื่อกลบเกลื่อนความอาย เมื่อสบตากับแตง แตงยิ้มตอบทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “สวยจังเลยปอ” แตงเอ่ยชมเมื่อเห็นชุดที่ลลนาใส่“แหม เขินนะเนี่ย” ลลนาหลบตาก่อนจะลอบถอนใจ แตงแสดงละครเก่งกว่าเธอมาก “ขอบใจนะแตง แกงส้มมะละกออร่อยมาก” ลลนากระซิบบอก เมื่อมายืนใกล้ ๆ กับแตงแตงขมวดคิ้วมุ่นก่อนจะยิ้มตอบ เมื่อคิดว่าลลนาเล่นมุก แกงส้มมะละกอมันหกลงพื้นขนาดนั้น แต่ลลนาคงเอามาแซวเพราะเสียดายของ“พรุ่งนี้จะเอาปิ่นโตมาคืนนะ”“หืม...” แตงยิ่งงงเมื่อได้ยินคำว่าปิ่นโต แต่ยังไม่ทันได้ถามอะไร รถสองแถวที่จะเข้าตลาดก็มาถึงพอดี จึงเบี่ยงเบนความสนใจของ สาว ๆ เพราะทุกสายตาไปรวมกันที่รถคันนั้นลลนาดูตื้นเต้นกว่าใครเมื่อเห็นรถที่มาจอดเทียบข้าง ๆ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่จะได้นั่งรถแบบนี้ นอกจากจะเคยขึ้นไปถ่ายละครนิด ๆ หน่อย ๆ เธอก็ไม่เคยนั่งอีกเลยสาว ๆ พากันขึ้นไปนั่งประจำที่ของตัวเอง กลุ่มของลลนารอให้คนอื่นขึ้นไปก่อนเพราะเธอยังไม่มีที่นั่งประจำ คงต้องเบียดกันไปก่อน อีกหน่อยคงมีที่เองจังหวะที่เธอจะก้าวตามแตงขึ้นรถ รถกระบะโฟวิลสีดำคันใหญ่ ก็มาจอดเทียบข้าง คนงานที่ยืนอยู่ข้างรถแตกฮือ ความตื่