Lahat ng Kabanata ng กรงรักพันธะเถื่อน[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]: Kabanata 21 - Kabanata 30

เขมจิรายังอยู่ที่ไร่แสงตะวันต่อ เพราะเธอไม่มีอารมณ์กลับไปทำงาน อดีตคนรักของเธอเล่นใหญ่บอกกับนักข่าวทุกสำนักว่าสาเหตุที่เลิกกันเพราะจับได้ว่าเธอคบซ้อน “คบซ้อนบ้านมึงดิ ไม่จบใช่ไหม ได้!” หญิงสาวเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันให้กับข่าวตามสื่อต่าง ๆ เธอเลือกที่จะอยู่เฉย ๆ เพราะคิดว่าไม่นาน ข่าวก็จะเงียบไปเอง แต่เหมือนกับว่าพอเธอไม่ตอบโต้ ทางฝ่ายนั้นก็ ยิ่งได้ใจ เขมจิราตัดสินใจส่งข้อความหาทนายความส่วนตัว ต้องจัดการให้เด็ดขาดจะได้จบสิ้นกันเสียที ชีวิตเธอจะได้อยู่อย่างสงบสุขหญิงสาวหยิบเงินใส่กระเป๋ากางเกง ยัดมือถือตามลงไป ก่อนจะเดินออกมาจากห้องพัก เธอยิ้มหวานให้เผ่าเพชรที่นั่งอยู่หน้าบ้าน แล้วแจกยิ้มให้ลูกน้องของเขาที่หันมามองหน้าเธอ เพื่อเป็นการ กลบเกลื่อน คนพวกนี้น่าจะเห็นเธอโป๊ในถ้ำ อายก็อาย แต่ต้องทำเป็นไม่สนใจ เพราะตอนนี้เรื่องของเธอกับผู้ชายคนนั้นก็เงียบไปแล้ว หลังจากวันนั้นเธอก็ไม่เคยเจอเขาอีกเลย“พี่เผ่า ขิมไปขี่จักรยานเล่นนะ” หญิงสาวเอ่ยบอกเจ้าของบ้าน “จะไปไหนเหรอ ปอสั่งไว้ว่า...”“พี่เผ่า อย่าไปฟังปอมันมาก มันเป็นห่วงขิมเลยสั่งนี่สั่งนั่น ขิมโอเคค่ะ”“อ้อ... ก็เอาสิ”

หลังจากเลิกงานกระถินก็แวะซื้อกับข้าวที่ตลาดนัด เช่นเคย หญิงสาวซื้อไข่ ของสด และผลไม้ไปตุนไว้ในตู้เย็น จะได้ไม่ต้องแวะบ่อย ๆ จังหวะที่เธอรับถุงผลไม้จากแม่ค้า ตากลมโตก็เหลือบไปเห็นชายหญิงคู่หนึ่งเดินจูงมือผ่านหน้าเธอไป ผู้ชายคนนั้นเธอคุ้นหน้าเขาเป็นอย่างดี เพราะเธอยังโทร. หาเขาทุกวัน“ลุง!” หญิงสาวรับถุงจากแม่ค้า ก่อนจะเดินตามคนคู่นั้นไปเร็ว ๆ“นี่ปล่อยนะ ฉันกลับเองได้” เขมจิรายังคงขัดขืน มือข้างที่ว่างแกะมือเขาออก เมื่อเขาลากเธอมาถึงรถกระบะของเขา “เงียบเถอะน่า ขึ้นรถ” ภาคินดุพร้อมกับออกคำสั่ง เมื่อพาเธอมายืนข้างรถ จังหวะที่ทั้งสองคนยังยื้อกันอยู่นั้นกระถินก็ตามมาถึงพอดี“ลุง! ลุงจ๊ะ”เสียงเรียกของหญิงสาว ทำให้คนทั้งสองหันมามอง ร่างสูงชะงักมือที่กำลังจะเปิดประตู ในขณะที่เขมจิรายิ้มหวาน เธอจำกระถินได้“น้องกระถิน” เขมจิราพูดกับเธอแล้วก็ต้องหุบยิ้ม เมื่อสายตา ของคนมาใหม่ไม่ได้มองมาที่เธอเลยสักนิด เพราะตาของเธอจับจ้อง อยู่ที่ใบหน้าของผู้ชายที่ยืนข้าง ๆ เธอภาคินถอนหายใจ ร่างสูงหันกลับมามองกระถิน หัวใจแกร่งกระตุกเมื่อเห็นสายตาของหญิงสาวที่มองมาที่เขา มันมีทั้งความตัดพ้อ น้อยใจ และเ

หลังจากที่ถูกลลนาอบรมชุดใหญ่ เรื่องที่เธอออกไปเที่ยวนอกบ้านโดยไม่บอกให้ลลนารับรู้ เขมจิราก็คอตกเพราะเถียงเพื่อนไม่ได้สักคำ ถึงแม้เผ่าเพชรจะช่วยยืนยันว่าให้คนงานตามเธอไป แต่ลลนาก็ยังโมโห เขมจิราเองก็เพิ่งรู้ตัวว่าเผ่าเพชรสั่งให้ลูกน้อง ตามเธอ เผ่าเพชรขอโทษและให้เหตุผลว่าเธอเห็นหน้าคนที่มาทำร้ายภาคิน เขาเลยกลัวเธอจะได้รับอันตราย ถึงแม้โลกจะเปลี่ยนไปแล้ว แต่ที่นี่ยังขึ้นชื่อเรื่องอิทธิพล ใครมีอำนาจคนนั้นก็เป็นใหญ่ เขมจิราจึงรู้สึกกลัวและสำนึกผิดที่สร้างปัญหาให้เพื่อน เสียงรถยนต์ที่ขับตามกันออกไปทำให้หญิงสาวหันมองออก ไปนอกหน้าต่าง ห้องนอนของเธออยู่ด้านหน้าของตัวบ้าน จึงทำให้มองเห็นรถที่ขับเข้าออก เขากลับไปแล้ว เธอเห็นรถของเขาขับนำไป เป็นคันแรก แล้วตามด้วยรถแบบเดียวกันอีกสองคัน หญิงสาวถอนหายใจ ก่อนจะยกมือขึ้นแตะริมฝีปาก ไม่เข้าใจว่าเขาทำแบบนี้ทำไม ปล้นจูบและบังคับเอาเบอร์มือถือเธอไป ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้ว ไม่ผิดหรอก... ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนเขาแน่นอน เพราะเธอเห็นสายตาที่เขาและเธอใช้มองกัน ถึงแม้ลลนาจะบอกว่า ไม่แน่ใจ แต่เขมจิรากลับแน่ใจ เพราะในดวงตาของคนท

พูลศักดิ์มองใบหน้าที่อิดโรยของคนที่นั่งฝั่งตรงข้าม ก่อนจะถอนหายใจเมื่อดันซองสีน้ำตาลไปตรงหน้าเธอ เมื่อเช้าเขาไปถามภาคินเพื่อความแน่ใจ เกี่ยวกับข้อความและจำนวนเงินที่ภาคิน โอนเข้าบัญชีเขา เงินไม่ใช่น้อย ๆ ภาคินก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร จะเงินยกให้กระถินง่าย ๆ เลยหรือ คำตอบที่เขาได้รับก็คือการพยักหน้ายืนยันจากภาคิน แม้เขาจะพยายามบอกให้ภาคินทบทวน แต่ภาคินก็ไล่เขาออกมา“พี่เข้มให้กูเอาเงินมาให้” พูลศักดิ์อายุห่างจากกระถินไม่กี่ปี จึงใช้คำแทนตัวว่ากู“เออ!” กระถินตอบก่อนจะหยิบซองไปเปิดดู พูลศักดิ์ส่ายหน้า ไปมาเมื่อเห็นการกระทำของกระถิน อันที่จริงเขาก็เห็นพฤติกรรมของเธอจนชินตา ต่อหน้าภาคินหรือคนอื่น ๆ กระถินจะทำตัวเรียบร้อยอ่อนหวาน แต่พออยู่ต่อหน้าเขาหรือกับคนที่เธอสนิทด้วย กระถินก็จะทำตัวปกติ ดูจากท่าที่เธอนั่ง พูลศักดิ์ถึงกับต้องหันหน้าหนีกระถินเทเงินออกจากซอง ตากลมโตลุกวาวเมื่อเห็นแบงค์พันจำนวนห้ามัด มัดละแสน... เธอรู้ดี มือบางหยิบเงินโยนไปมา ในหัวสมองก็เริ่มทบทวน แม่เป็นหนี้พ่อเลี้ยงธงชัยแค่สองแสน แล้วอีก สามแสน... ความคิดในหัวต้องสะดุด เมื่อพูลศักดิ์เอ่ยขึ้น“กูอยากให้พี่เข้

หัวใจดวงน้อยเต้นผิดจังหวะ ถึงแม้จะรู้ว่าสิ่งที่เขาทำ ก็เพื่อต้องการปกป้องเธอ แต่เมื่อถูกขอแต่งงานก็อดตื่นเต้นไม่ได้ ตากลมโตช้อนมองหน้าเขาอีกครั้งก่อนจะต้องหน้าชา เมื่อได้ยินประโยคต่อมาของเขา“คุณก็เพิ่งถูกผัวทิ้ง ผมก็ยังไม่มีเมีย เราก็เหมาะสมกันดี” “กรี๊ดดด! ไอ้บ้า!! ออกไปให้พ้นหน้าฉันเลยนะ”เขมจิรากรีดร้อง ร่างบางลุกขึ้น นิ้วเรียวชี้ไปที่หน้าของภาคิน ใบหน้าสวยบูดเบี้ยวด้วยแรงโทสะ ผู้ชายคนนี้นอกจากจะบ้าแล้ว เขายังเถื่อนที่สุดภาคินยังนั่งบื้ออยู่กับที่ ไม่นานคนที่เพิ่งจากไปก็พากันวิ่งกลับมา เพราะเสียงร้องของเขมจิราดังจนแสบหู“เกิดอะไรขึ้น!” ลลนาถามเป็นคนแรก ทัพพีตักแกงยังคาอยู่ ในมือ เพราะตกใจเสียงร้องของเพื่อนจึงรีบวิ่งมา ภัทรทิรามองหน้าภาคินกับเขมจิราสลับกันไปมา ก่อนจะเอ่ยคำถามออกมาเช่นกัน“เกิดอะไรขึ้นคะ” เพราะรู้จักนิสัยภาคินดีจึงค่อย ๆ ถาม ภาคินชอบคนพูดเพราะ“ผมขอเธอแต่งงานครับ” ภาคินตอบกลับ มองเขมจิราด้วยสายตางงงวย ทำไมเข้าใจอะไรยากจังวะ“ขอแต่งงาน!! “ ทุกคนอุทานพร้อมกันอีกครั้ง อาคมรีบวิ่งมา ยืนข้างภาคิน เมื่อต่อมเผือกทำงาน อยากรู้ว่าภาคินขอแต่งงาน