All Chapters of เจ็บแทนข้า เจ้าห้ามตาย: Chapter 101 - Chapter 103

ขันทีหนุ่มรีบโบกมือหัวเราะเบา ๆ "โธ่ เรื่องนั้นข้าให้หมอหลวงโกหกไปเพื่อหาทางรอดให้ท่านต่างหากขอรับ ฮ่องเต้กงหานหมายใจจะแต่งตั้งนายหญิงเป็นสนม ข้าจึงบอกว่าท่านตั้งครรภ์กับท่านอ๋อง เพื่อกันเขาไม่ให้กล้ำกรายท่านมากไปนัก"อินหลัวเบิกตากว้างไปครู่หนึ่ง ก่อนยกมือขึ้นแตะอกถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดวงตาสั่นระริกแล้วค่อย ๆ พยักหน้าขึ้นลง "ขอบใจเจ้ามากนักเสี่ยวหม่า…เจ้าคิดรอบคอบและรัดกุมนัก ไม่เช่นนั้นข้าคงตกอยู่ในอันตรายกว่านี้แล้ว"เสี่ยวหม่าเชิดหน้าภูมิใจ "นายหญิงวางใจเถอะ ไม่ว่าต้องปลิ้นปล้อนหรือพลิกแพลงเพียงใด ข้าจะรักษาท่านไว้ให้ปลอดภัยจนกว่าท่านอ๋องจะกลับมารับท่านไป"อินหลัวกอดหมอนแน่น แววตาเต็มไปด้วยความหวัง ทั้งหวาดกลัวทั้งอบอุ่น แต่ในหัวใจกลับพร่ำบอกตัวเองว่า “ท่านอ๋อง…ท่านยังไม่ตาย ข้ารู้ดี”"แต่นายหญิงข้าในตอนนี้อยากจะพูดกับท่านว่า เราหาทางหนีออกไปจากที่นี่กันเถอะ ขืนอยู่นานเข้า ข้ากลัวว่าจะไม่ปลอดภัย"อินหลัวส่ายหน้าช้า ๆ น้ำเสียงหนักแน่นกว่าที่เสี่ยวหม่าเคยได้ยิน "อย่าเพิ่งหนีเลย… จนกว่าพวกเขาจะวางใจว่าไม่มีอะไรน่าสงสัย ข้าอยู่ที่นี่ก็ยังพอได้ยาดีจากหมอหลวง ยาเหล่านี้บรรเทาอากา

"คราวหน้าอยากชิมสุราของข้าอีกก็เชิญมาได้ แต่คราวหลังจะไม่เลี้ยงฟรีแล้วนะ จะคิดเงินทุกไหเลย"ท่านลุงร้านเหล้าพ่นลมหายใจยาว พลางกอดไหสุราที่เหลือแน่น"ฮึ ดีที่ข้าเก็บของจริงเอาไว้ มิฉะนั้นเจ้าพวกทหารหน้าโง่นั่นได้กินจนเกลี้ยงแน่" ทั้งคู่สบตากันอย่างรู้ทัน ก่อนจะหัวเราะเบาๆวังหลวงเสียงฝีเท้าหนักแน่นดังขึ้นหน้าตำหนักเงียบสงัด ก่อนที่ประตูไม้จะถูกผลักออกช้าๆ เผยร่างสูงใหญ่ของชายผู้มาเยือนเสียนหยาง เขาก้าวเข้ามาพร้อมรัศมีสง่างาม อาภรณ์ทหารยังไม่เปลี่ยนเต็มยศ แม้บาดแผลตามร่างกายยังไม่หายสนิทแต่ท่วงท่ากลับไม่แสดงความอ่อนแรงแม้แต่น้อย อินหลัวที่พึ่งฟื้นไข้ ลุกขึ้นนั่งช้าๆ พลางมองด้วยแววตาสับสน"ท่าน...ก็อยู่ที่นี่หรือ เอชื่ออะไรนะข้าลืมไปแล้ว"เสียนหยางยิ้มขำ"ข้าเสียนหยาง ข้าเพิ่งหายจากอาการบาดเจ็บ เลยตั้งใจมาดูเจ้าด้วยตาตนเอง" เสียนหยางยกยิ้มบางๆ ดวงตาคมกริบทอดมองอินหลัวอย่างอ่อนโยนถ้อยคำแสนเรียบง่ายนั้นกลับทำให้อินหลัวนิ่งเงียบไปครู่ ความรู้สึกซ่อนเร้นที่อ่านไม่ออกแทรกอยู่ในน้ำเสียงจนหัวใจสั่นไหวเล็กน้อยสายตาของเสียนหยางเหลือบไปยังเสี่ยวหม่าที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่มุมห้องอย่างกับขันทีว่