Lahat ng Kabanata ng รอยรักพันธะร้าย[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]: Kabanata 101 - Kabanata 110

อิงวรารู้สึกตัวตื่นในเวลาต่อมา ร่างบางลุกนั่งพิงหัวเตียง เมื่อความขมปร่ากระจายไปทั่วคอ เธอจะมีอาการคลื่นไส้เป็นพักๆ แต่ก็ไม่รุนแรงได้นมอุ่นๆสักแก้วก็สดชื่นขึ้น หัวคิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่รอบตัว ขนอ่อนพากันเรียงตัว เมื่อแน่ใจว่านี่ไม่ใช่ห้องนอนของเธอ ไม่มีเวลาคิดนานเมื่อร่างกายสั่งให้เธอเข้าห้องน้ำเป็นอันดับแรก เข้าห้องน้ำบ่อยคือเรื่องปกติสำหรับคนท้อง "ที่ไหนกัน" ถามตัวเองเมื่อกวาดตามองสิ่งที่อยู่รอบๆตัว ทุกอย่างดูใหม่มาก ห้องน้ำก็เหมือนเพิ่งจะทำขึ้นมาใหม่ มีข้าวของเครื่องใช้ที่เธอใช้เป็นประจำอยู่ในนี้ครบทุกชิ้น พ่อกับแม่เคยพูดถึงบ้านหลังใหม่ที่สร้างไว้ให้เธอฟัง หรือว่าพวกท่านจะให้เธอมาพักที่นี่ระหว่างที่รอคลอด ตากลมโตมองหากระเป๋าถือ ควานหามือถือที่อยู่ในนั้น เพราะต้องการโทรถามพ่อกับแม่ให้แน่ใจ จังหวะนั้นประตูก็ถูกเปิดเข้ามา พร้อมกับร่างสูงใหญ่ของภูดิศ เพล้งมือถือแตกกระจายเมื่อเจ้าของปล่อยมันลงพื้น ใบหน้าสวยซีดเผือด เท้าบางขยับถอยอัตโนมัติ มองซ้ายขวาเพื่อหาอะไรสักอย่างป้องกันตัวเอง พยายามตั้งสติแต่ความรู้สึกก็สั่งให้เธอกลัวเขา เธอรู้แล้วว่าที่นี่คือที่

คนที่นั่งคอตกอยู่หน้าห้อง มองแม่ด้วยสายตาสำนึกผิด เมื่อกิตติมาขว้างค้อนให้วงโต "เป็นไงบ้างแม่" "จะเป็นยังไงล่ะ ร้องจะกลับบ้านท่าเดียวเลย ทำไมทำแบบนี้ ดีนะที่หนูอิงไม่อาละวาด" ว่าให้ลูกชายที่ทำอะไรไม่ปรึกษากัน อยู่ๆไปลักลูกสาวเขามาแบบนี้ได้ยังไง ดีนะที่อิงวรามีเหตุผลไม่ทำร้ายตัวเองแบบที่นางกลัว "ผมคิดถึงลูกครับ" คำตอบของลูกชายทำให้กิตติมาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ "คิดถึงแม่ก็บอกว่าคิดถึงแม่สิ ไม่ต้องเอาลูกมาอ้างหรอก" "แม่!" เสียงแข็งเมื่อถูกแม่จับได้ "แม่อาบน้ำร้อนมาก่อน แม่รู้" "เก่งแบบนี้นี่เอง ถึงได้จับมาเฟียใหญ่อยู่หมัด" "ตาเฒ่านั่นไม่มีใครต่างหากถึงไม่ยอมปล่อยแม่ แล้วจะเอายังไงต่อ หนูอิงยืนยันว่าจะกลับบ้าน" "ให้กลับไม่ได้นะแม่ แม่ช่วยผมด้วยนะ ช่วยคุยกับอิงให้หน่อย" "แม่ก็ช่วยเท่าที่ทำได้นะภู ต้องให้หนูอิงเขาตัดสินใจเอง แม่สงสารหลาน เขาไม่ผิดอะไร ภูต่างหากที่ผิด โชคดีแค่ไหนที่หนูอิงเก็บลูกเอาไว้ ได้คืบอย่าเอาศอกสิภูต้องให้เวลาน้องบ้างนะ" "ผม..." เมื่อแม

เด็กรับใช้เข้ามาพร้อมกับถุงยาและมือถือเครื่องใหม่ อิงวรามองของที่เธอคนนั้นวางไว้บนโต๊ะ หยิบยามาแกะทานเหมือนทุกวัน ให้เขาเกิดแล้วก็ต้องทำกับเขาให้ดีที่สุด นี่คือสิ่งที่เธอตั้งใจทำให้คนในท้อง หญิงสาวลุกขึ้นอาบน้ำ เมื่อคุยกับพ่อแม่จนเข้าใจ แม่ต้องการให้เธอมาอยู่ที่นี่ เพื่อสร้างความผูกพันระหว่างพ่อกับลูก ก็จริงอย่างที่แม่บอก เด็กอยู่ในท้องเธอพ่อเขาก็ต้องการคุยกับลูกเขา เธอจะลืมๆเรื่องนี้ไปเสียเหลือเวลาอีกแค่ไม่กี่เดือน เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ที่นี่ก็จัดว่าน่าอยู่มีทุกอย่างครบ ภูดิศบอกว่ามีสวนดอกไม้อยู่หลังบ้าน พรุ่งนี้เธอจะลงไปดูเสียหน่อยเผื่อจะสดชื่นขึ้นมาบ้าง ล้มตัวลงนอนเมื่อรู้สึกง่วง เธอมักจะนอนตั้งแต่หัวค่ำ เพราะต้องตื่นมาเข้าห้องน้ำทั้งคืน นี่ก็ 3 เดือนแล้วอาการนี้ยังไม่หายไปอีก เปิดเพลงในมือถือเบาๆ เพื่อกล่อมคนในท้องไปด้วย ตั้งใจว่าจะไปหาซื้ออุปกรณ์ที่เกี่ยวกับแม่และเด็กมาเล่นเพื่อฆ่าเวลา ก็ถูกคนบ้าพามาที่นี่อีก มารู้สึกตัวตื่นก็บทที่ ที่นอนฝั่งตรงข้ามยุบตัวลง พร้อมกับร่างอุ่นจัดเบียดเข้ามาจนชิดแผ่นหลัง แขนของเขากอดลงมาที่เอว แล้วซุกหน้าลงมาที่ซอกคอของเธอ กลิ่นแอลกอฮอล์ผสมมินต์ ที่มา

กิตติมามองคนที่นอนเหยียดยาวอยู่บนพื้น แล้วส่ายศีรษะไปมา ตั้งแต่วันที่ลูกชายตัวดีออกมาจากห้องคนท้อง ภูดิศก็ไม่กลับไปที่บ้านหลังนั้นอีกเลย นางไม่รู้ว่าสองคนนั้นทะเลาะอะไรกัน นางให้คนไปส่งอิงวราที่บ้าน เมื่อสังเกตว่าคนท้องซึมและทานอาหารได้น้อยลง ในเมื่อคนต้นเรื่องที่ขโมยเมียและคิดแผนจะเอาชนะใจเมียต่างๆนานาถอนตัว กองเชียร์อย่างนางก็ต้องล้มเลิก เมื่อเจ้าตัวเขาถอดใจเสียแล้ว พายุโทรตามให้นายแม่มาดู เมื่อเจ้านายเอาแต่กินเหล้าเมาหัวราน้ำ งานการก็ไม่เป็นอันทำ ดีที่มีลูกน้องเก่งจึงไม่กระทบเรื่องงาน "ภู...ทำไมถึงเป็นแบบนี้ลูก" พูดด้วยความห่วงใย พร้อมกับส่งมือไปลูบใบหน้าที่รกครึ้มไปด้วยหนวดเคราของลูก "คายยย" คนเมาปัดมือออก พร้อมกับขยับหนี "ทำไมถึงเป็นแบบนี้" ถามลูกน้องที่ยืนคอตกเฝ้าลูกพี่ "ไม่มีใครห้ามได้ครับนายแม่ คุณเชนทร์บอกว่าปล่อยตามเรื่อง มีสติก็จะคิดได้เอง" "แล้วเมื่อไรจะมีสติ ทางโน้นก็แย่ข้าวปลาไม่ยอมทาน เกิดอะไรขึ้นเขาสองคนรักกันหรือเปล่า ถ้าไม่รักแล้วประชดกันทำไม ฉันงงไปหมดแล้วนะ" กิตติมาพูดกับตัวเอง เพราะไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง ภ

อิงวราสั่งเครื่องดื่มที่เหมาะกับคนท้อง และเลือกขนมหวานให้ตัวเอง ภูดิศสั่งแค่กาแฟร้อน แล้วนั่งดูเธอละเลียดขนมเข้าปากทีละคำ ด้วยสายตาที่อิงวราเห็นแล้วต้องใจสั่น เวลาที่เธอไม่อาละวาดก็น่ารักไปอีกแบบ ขนมเค้กหน้าตาน่ารักหายไปในพริบตา เมื่อคนท้องกินคำต่อคำ ยายหนูของเขาคงจะอ้วนจ้ำม่ำเพราะแม่กินเก่ง "สั่งอีกชิ้นไหมครับ เค้กมะพร้าวก็น่าทาน"สุภาพบุรุษจำแลงเอ่ยถาม เมื่อเห็นเธอมองเมนูขนมที่ติดไว้ที่ผนังร้าน "คุณมีอะไรจะคุยกับฉันคะ" ถามเมื่อรู้ตัวว่าทำตัวเป็นกันเองกับเขามากเกินไปแล้ว "เรื่องยายหนูนั่นแหละครับ ใกล้คลอดแล้วใช่ไหมครับ ขอโทษนะครับงานผมยุ่งจริงๆ เลยไม่ได้มาดูแลคุณ"งานที่เขาพูดถึงคืองานเมาหัวราน้ำ กว่าจะตั้งสติและลุกมาที่นี่ได้ ตับก็แข็งเป็นแถบๆ เพราะดื่มหนักทุกวัน "ไม่เป็นไรค่ะ" จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่คุยกัน เธอเป็นคนไล่เขาไปให้พ้นหน้าเอง "คุณคลอดตอนไหนก็แจ้งมานะครับ ผมจะรับแกมาทันทีตามคุณต้องการ" "ค่ะ" ขานรับเสียงเบาพอเวลานั้นใกล้มาถึงจริงๆ หัวใจกลับหนักขึ้นมา ภูดิศยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มเพื่อข่มอารมณ์ที่กำลังปะทุขึ