รอยรักพันธะร้าย[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]의 모든 챕터: 챕터 121 - 챕터 130

กิรณาล้มตัวลงนอน เมื่อตกลงแบ่งที่นอนกับราเชนทร์ได้ โดยที่ราเชนทร์จะนอนตรงโซฟาข้างล่าง แล้วให้เธอนอนในห้องนอนของเขา ดีกว่าที่คิดเอาไว้เธอคิดว่าเขาจะให้เธอนอนข้างล่าง ราเชนทร์เป็นสุภาพบุรุษกับทุกคน แต่ยกเว้นเธอ หญิงสาวดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาคลุมกาย กลิ่นเฉพาะตัวของเขาลอยมาเข้าจมูก เธอคงคลุกคลีกับเขามากเกินไป ถึงจำได้กระทั่งกลิ่นตัวเขา "นาย!" หญิงสาวตกใจสุดขีด ดีดตัวลุกขึ้นจากที่นอน เมื่อกลิ่นที่เธอคิดว่ามาจากผ้าห่ม แท้จริงแล้วมาจากตัวของเขา มารู้ตัวก็ตอนที่ ที่นอนฝั่งตรงข้ามยุบตัวลง เธอมั่นใจว่าทั้งล็อคลูกบิด และใส่กลอนประตูอย่างแน่นหนา แล้วเขาเข้ามาได้ยังไง "นาย! ปล่อย!" กิรณาตั้งท่าจะโดดหนี แต่ถูกแขนแกร่งยึดเอวเอาไว้ ราเชนทร์ดึงเธอมาจนชิดกับแผงอกของเขา "นอนเถอะดึกแล้ว ผมง่วง" ชายหนุ่มบอกกับคนที่ดิ้นอยู่ในอ้อมแขนของเขา กิรณายังดิ้นไม่หยุด ใช้แขน กันเอาไว้ ในท่านี้หน้าอกของเธอแนบชิดไปกับอกแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างจัง "ไหนนายบอกจะนอนข้างล่างไง แล้วเข้ามาทำไม ปล่อยนะ อื้อ...นายเชนทร์ฉันอึดอัด" กิรณาทั้งเตะถีบ ทุบตี และถามคำถามสารพัด ราเ

ภูดิศโอบเอวภรรยาแล้วพาเดินเข้าไปในบ้าน อิงวราหันมาขยิบตาให้ราเชนทร์ ส่งสัญญาณให้ชายหนุ่มรู้ว่าเธอเอาอยู่ “จ๋า จุ๊บ ๆ ๆ จ๋า” หนูรักษ์หอมแก้วราเชนทร์ แล้วซบหน้าลงกับซอกคอของเขา หัวใจที่หนาวเหน็บอุ่นขึ้น เมื่อได้กอดแก้วตาดวงใจของนายใหญ่ หนูรักษ์กับนายหญิงคือหัวใจของนายใหญ่ ต่อให้ถูกลดตำแหน่งลงไปเดินตามชายกระโปรงผู้หญิง เขาก็ต้องทำให้ดีที่สุด เพราะกิรณาก็คือหัวใจของภูดิศเช่นกัน “หาน้อน หนูยักจาหาน้อน” คิ้วเข้มเลิกสูงขึ้น เมื่อหนูรักษ์ร้องหาคนเป็นอา “อยากไปหาอาน้องเหรอครับ” “น้อน หนูยักอยากหาน้อน” มุมปากหยักยกยิ้ม เหมาะเจาะอะไรเช่นนี้ คุณหนูเล็กร้องหาคุณอา เขาก็คงต้องตามใจเธอ “เฝ้าตรงนี้ไว้ กูจะพาคุณหนูเล็กเข้าไปข้างใน ไปพักเถอะเดี๋ยวฉันดูแลคุณหนูเอง” สั่งลูกน้องแล้วหันไปบอกพี่เลี้ยงสาว ที่ทำท่าจะเดินตามมา หนูรักษ์โบกมือให้ปิ๋ม เมื่อราเชนทร์อุ้มเดินไปตามทาง ที่เชื่อมต่อไปยังตึกที่แยกเป็นที่พักของกิรณา ลูกน้องที่ยืนบริเวณนั้นหันมายิ้มให้กัน เมื่อเห็นการกระทำของลูกพี่ “ไหนว่าไม่ถูกกัน” “เรื่องนี้มีเงื่อน

เดรสรัดรูปสีดำยาวเหนือเข่า ทำให้ร่างระหงดูโดดเด่นขึ้น ทุกคนที่อยู่ในผับหันมามองเป็นตาเดียว เมื่อกิรณาก้าวเท้าเข้าไปด้านใน ใบหน้าสวยยกยิ้มมุมปาก เมื่อเห็นสายตาที่คนเหล่านั้นมองมา ผู้ชายก็คงไม่พ้นเรื่องเตียง ส่วนผู้หญิงนั้นก็มีแต่ความหมั่นไส้ริษยา การมองของคนเหล่านั้นไม่ได้มีผลกับเธอเลยสักนิด เพราะชินกับสายตาเหล่านั้นเสียแล้ว ลูกน้องที่ตามมาเป็นขบวนกระจายออกไปทั่วผับ ไร้เงาราเชนทร์เขาคงไม่ต้องตามเธอแล้ว เพราะกำลังจะเป็นลูกเขยเจ้าสัวใหญ่ หัวใจดวงน้อยกระตุกเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เธอจะคิดอะไรกับเขาได้ ในเมื่อเขาเองก็ไม่เคยคิดกับเธอ เครื่องดื่มบนโต๊ะถูกกลืนลงคอรวดเดียวหมดแก้ว หงุดหงิดขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ เมื่อคิดถึงราเชนทร์ “ผู้ชายเฮงซวย” เมื่อแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปมีปริมาณมาก ก็ทำให้ความรู้สึกที่เก็บกดไว้ในใจถูกตีแผ่ออกมา ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนไหน มารู้ตัวอีกทีเธอก็รักคนที่ไม่ควรรักไปแล้ว “สวัสดีครับ มาคนเดียวเหรอครับ” คำทักทายที่มาจากผู้ชายร่างสูงใหญ่ใบหน้าหล่อเหลา ทำให้กิรณายิ้มตอบ ลูกน้องที่ตามมาอยู่เต็มผับ อยากหาเรื่องเจ็บตัวก็เชิญ “ขอนั่งด้วยไ

แขนแกร่งสอดเข้าใต้ข้อพับ ช้อนคนบนตักเข้าสู่วงแขน คนที่หลับสนิทขยับหนีปัดมือไปมาอย่างสะเปะสะปะ เมื่อถูกก่อกวน คนที่มีสติครบถ้วนจับล็อกมือเล็กเอาไว้ แล้วก้าวลงจากรถเมื่อลูกน้องเปิดประตูให้ “อื้อ...ปล่อยนะน้องจะนอน” กิรณาขัดขืนเมื่อรู้สึกว่าร่างกายลอยขึ้นจากพื้น “ในรถมันแคบนอนไม่สบายหรอกครับ” ถึงจะรำคาญกับท่าทางขัดขืนของคนในอ้อมแขน แต่ก็ยังใจดีอธิบายให้เธอฟัง “น้องจะนอน” “ครับ...เดี๋ยวได้นอนสมใจแน่ รอนิดนะครับ” ขายาวก้าวขึ้นบันไดตรงเข้าสู่ห้องนอน ใช้เท้าเปิดประตูและก็เป็นเท้าอีกเช่นกันที่ทำหน้าที่ปิดประตู ตุบ!ทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้องราเชนทร์ก็โยนคนในอ้อมแขนลงบนเตียง แล้วตามขึ้นมาคร่อมทับเอาไว้ มือหนาดึงเดรสสีดำเจ้าปัญหาออกทางศีรษะ แล้วตามด้วยชั้นในตัวน้อยที่ห่อหุ้มอกอวบไว้อย่างหมิ่นเหม่ อารมณ์ด้านมืดที่ถูกเก็บกดเอาไว้ระเบิดออกมา เมื่อได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากกายสาว ครั้งแรกที่มีอะไรกันเธอก็เมาไม่มีสติ เพราะพิษของยานรก จึงทำให้เขาต้องกลืนน้ำลายตัวเอง แต่ครั้งนี้เขาตั้งใจทำให้มันเกิดขึ้น เพราะต้องการสั่งสอนคนใต้ร่างให้รู้ว่า อย่ามาล้อเล่นกับ

ตากลมโตช้อนขึ้นมองหน้าชายหนุ่ม มือสั่นเทาค่อย ๆ เอื้อมไปแกะหัวเข็มขัดของเขา คนที่นอนแผ่หลาบนเตียงขยับขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียง ในสภาพกึ่งนั่งกึ่งนอน ตาคมเข้มมองอกอวบที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจของเจ้าของ ด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะเอื้อมมือไปขยำเมื่อห้ามใจไม่ไหว “อุ้ย!” คนตัวเล็กอุทานด้วยความตกใจ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเพราะน้ำหนักมือที่บีบลงมา ผิวเนื้อบริเวณนั้นน่าจะเขียวช้ำจากแรงบีบของเขา คนตัวสูงยกสะโพกขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกให้เธอ ทันทีที่กางเกงยีนหลุดออกจากช่วงขา ใบหน้าสวยก็เห่อร้อนจนลามไปถึงใบหู ราเชนทร์ไม่ปล่อยให้หญิงสาวอายนาน มือแกร่งรูดกางเกงชั้นในของตัวเองลงไปคาไว้ที่หน้าขาความเป็นชายที่ซ่อนตัวอยู่ภายในดีดตัวออกมาอวดสายตา ทำให้กิรณาตกใจไปกันใหญ่ “จัดการเลยครับ มันเป็นของน้อง” เสียงแหบพร่าเอ่ยกระซิบ ตาคู่คมมองหน้าหญิงสาวอย่างรอคอย ชอบใจกับเลือดฝาดที่กระจายไปทั่วใบหน้าของเธอ คนที่ถูกบังคับทางอ้อมสูดลมหายใจเข้าปอด ยิ่งช้าก็ยิ่งเสียเวลาวันนี้เธอหมดทางสู้แล้วจริง ๆ ที่ผ่านมาราเชนทร์ไม่เคยสนใจเธอเลยสักนิด แล้วมันเกิดอะไรขึ้น เขาทำแบบนี้ทำไม คำถามมากมายลอยเข