Lahat ng Kabanata ng รอยรักพันธะร้าย[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]: Kabanata 91 - Kabanata 100

ทันทีที่เท้าแตะพื้นหัวใจของอิงวราก็เต้นระส่ำ มือบางบีบเข้าหากันเมื่อประตูบ้านค่อยๆเปิดออก "ปิดประตู!" ร้องบอกให้คนใช้ปิดประตูเมื่อก้าวเข้ามาในบ้าน ก่อนจะวิ่งสุดชีวิต เธอไม่รู้หรอกว่านรกกับสวรรค์ต่างกันอย่างไร สิ่งเดียวที่รู้ก็คือเธอรอดแล้ว ผู้ชายคนนั้นพาเธอมาส่งบ้าน จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม อิงวราก็ไม่อยากคิดทั้งนั้น เธอหลุดพ้นออกมาจากตรงนั้นได้ ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีที่สุด ชาตินี้ทั้งชาติขออย่าได้เจอกันอีกเลย ไม่ว่ากับใครทั้งนั้น ยุทธนาคือคนแรกที่เธอต้องจัดการ เธอจะเอาคืนให้สาสม เพราะเขาเป็นคนทำลายชีวิตเธอ ร่างบางหยุดชะงักเมื่อเห็นคนที่เดินออกมาจากบ้าน เขาเองก็ตกใจที่เห็นเธอแต่พยายามควบคุมเอาไว้ คุณภาคภูมิมองลูกสาวตั้งแต่หัวจดเท้า เลขาแจ้งว่าอิงวราไปพักผ่อนต่างจังหวัด แล้วทำไมถึงกลับมาในสภาพนี้ "กลับมาแล้วเหรอลูก" ทักทายกลบเกลื่อนเพราะรู้ว่าตอนนี้บุคคลที่สามกำลังมองลูกเขาอยู่ อิงวราไม่สนใจคำถาม หญิงสาวเดินมายังคนที่ยืนมองเธอ ตาสองคู่สบกันไม่มีคำทักทายใดๆ มีเพียงฝ่ามือที่ฟาดลงไปบนหน้าของเขาถึงสองที่ซ้อนเพียะ! เพียะ!ใบหน้าหล่อเหลาหันไปตามแรงตบ คุณภาคภูมิตกใจกับก

ราเชนทร์เดินขึ้นบันไดมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย ส่งสัญญาณให้คนที่เฝ้าหน้าประตูห้องกิรณาไปพัก ลูกน้องก้มหัวคำนับแล้วเดินออกไป ลูกกุญแจผีที่เคยไขเข้าไปขโมยของตามบ้านคนมีเงิน สมัยยังอยู่ข้างถนน ถูกนำกลับมาใช้เพราะขี้เกียจเรียกหากุญแจสำรองจากแม่บ้านให้เสียเวลาคลิ๊กเปิดประตูเดินเข้าไปอย่างใจเย็น ภูดิศออกไปแล้ว ลูกน้องทั้งหมดก็เป็นคนของเขา จากที่ตั้งใจว่าจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับเธอ แต่ถ้าปากดีขี้ฟ้องขนาดนี้ก็คงต้องสั่งสอนกันหน่อย เขาไม่ได้กลัวถูกทำโทษ แต่ไม่พอใจที่เธอสร้างเรื่องและยืมมือนายใหญ่มาทำร้ายเขา เธอเกลียดเขาพอๆกับที่เขาเกลียดเธอ ที่นายใหญ่สั่งให้เขาตาม ไม่ได้ห่วงเรื่องความปลอดภัย แต่ต้องการแกล้งให้เขาเป็นโรคประสาทตายเพราะเด็กอมมือต่างหากตาคมเข้มมองคนที่หลับพริ้มอยู่บนเตียงนอนหลัง ใหญ่ตั้งแต่หัวจรดเท้า ปากหนาบิดโค้งขึ้นอย่างน่าเกลียด เมื่อเห็นว่าในอ้อมแขนของเธอ มีแมวสีเทาตัวอ้วนกลมขดอยู่ในนั้น อดนึกถึงแมวสีขาวอีกตัวไม่ได้ เมื่อก่อนมันก็เคยอยู่ในอ้อมแขนนี้ ก่อนจะตกกระป๋องและโยนให้เขาอย่างไม่ใยดี มือหนาคว้าข้อเท้าเรียว แล้วกระชากสุดแรง คนหลับสะดุ้งสุดตัว เจ้าแมวขี้เกียจตกใจขู่ขนฟู กระโดดใส

ใบหน้าสวยเชิดขึ้นแล้วก้าวมาข้างหน้า ภูดิศชะงักเท้าที่กำลังก้าวเดิน หยุดยืนอยู่กับที่มองหน้าเธอด้วยสายตาที่อิงวราอ่านไม่ออก ลูกน้องเปิดทางพร้อมกับก้มหัว เมื่ออิงวราเดินมาตรงหน้าเขา กรามแกร่งขบเขาหากันจนเป็นสันนูน บทที่เธอเดินผ่านไป กลิ่นหอมของกายสาวลอยมาเข้าจมูก ร่างสูงยืนนิ่งอยู่แบบนั้น จนกระทั่งเสียงรองเท้าส้นสูงที่กระทบพื้นดังห่างออกไป หัวใจแกร่งเต้นคร่อมจังหวะ โมโหจนควันออกหูที่ถูกเมินใส่ คนอย่างภูดิศไม่เคยเป็นอากาศในสายตาของใคร "ให้ตามกลับมาไหมครับ" พายุถามเมื่อเห็นเจ้านายยังนิ่ง "ไม่ต้อง!" ตวาดลั่นที่ลูกน้องเสนอหน้าถาม จะตามกลับมาเพื่ออะไร เพราะเธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขาทั้งนั้น "เรื่องที่กูสั่งไปถึงไหนแล้ว" ถามเมื่อเห็นคนที่เดินตามเธอออกมา ยุทธนาหยุดชะงักมองซ้ายมองขวา แล้วเดินหนีไปอย่างลนลาน "หลักฐานทุกอย่างพร้อมครับ รอแค่นายสั่ง" พายุรายงาน "จัดการได้เลย เอาก่อนที่มันจะพ้นจากตำแหน่งนี่แหละจะได้ถอนรากมันยกทีม ส่วนไอ้นั่นก็ทำเหมือนเดิม ทรมานมันให้ถึงที่สุด จะได้ไม่ไปทำกับใครอีก" พูดจบก็เดินต่อไป เขามีนัดกับคู่ค้ารายใหญ่ ไ

"ออกไปก่อนเถอะครับนาย" พายุเข้ามาขอร้องเจ้านาย เมื่อเห็นว่าภูดิศกำลังจะทำให้เรื่องมันวุ่นวายไปกันใหญ่ เขาไม่รู้ว่าตอนนี้เจ้านายรู้สึกยังไง แต่ดูจากสีหน้าและแววตา คนที่อยู่ในห้องฉุกเฉินน่าจะทีอิทธิพลกับนายใหญ่ค่อนข้างมาก เพราะเขาไม่เคยเห็นเจ้านายเป็นห่วงใครแบบนี้ "กูไม่ไปไหนทั้งนั้น มึงไม่ได้ยินเหรอว่าเขาจะฆ่าลูกกู!" น้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้นกระด้างก็จริง แต่มีความเจ็บปวดปนอยู่ในนั้นอย่างชัดเจน "ตอนแรกผมก็ว่าจะไม่ทำ แต่ถ้าคุณยังดื้อรั้น ผมทำแน่นอน!" ภาคภูมิตวาดกลับมา "ไปเถอะครับนาย คุณอิงวราเธอไม่ทำร้ายลูกหรอกครับ" "มึงรู้ได้ยังไง เขาเกลียดกู เขาต้องฆ่าลูกกูแน่!" ภาพที่อิงวราทำร้ายตัวเองยังติดตา ผู้หญิงคนนั้นใจเด็ดกว่าที่คิด "ให้เวลาเธอหน่อยนะครับ ตอนนี้เธอกำลังสับสน กลับก่อนนะครับนาย" "กูไม่กลับ กูจะเฝ้าลูกกู" "ไม่มีประโยชน์หรอกครับนาย ถอยก่อนเถอะครับ นายน้อยอยู่ในท้องคุณอิงวรา ถ้าเธอไม่ต้องการนายก็ทำอะไรไม่ได้ ผมว่านายใจเย็นๆก่อนนะครับ รอให้คุณอิงฟื้นค่อยมาคุยเรื่องนี้กับเธอ นะครับนายเห็

อิงวราน้ำตาร่วง เมื่อฟังหมออธิบายข้อมูลทางกฎหมายจบ หลังจากที่เธอยื่นความประสงค์ว่าจะเอาเด็กออก หมอทำตามที่เธอต้องการไม่ได้ เพราะพ่อเด็กยืนยันชัดเจนว่าต้องการลูก ถ้าอิงวราจะเอาลูกออก เธอก็ต้องหาหลักฐานมายืนยันว่าถูกข่มขืนจริงๆ นั่นหมายถึงต้องมีการแจ้งความ และพิสูจน์กันตามขั้นตอน และเมื่อเวลานั้นมาถึงต่อให้เธอชนะคดี เด็กก็จะมีอายุครรภ์เกินกำหนดที่จะยุติการตั้งครรภ์ได้ หมอจึงให้ทีมแพทย์ที่เกี่ยวข้องกับแม่และเด็กรวมถึงจิตแพทย์เข้ามาช่วยพูดคุย และอธิบายเหตุผลให้เธอเก็บเด็กเอาไว้ เมื่อเด็กคลอดออกมาก็ยกให้ทางฝั่งพ่อไปเสีย เด็กคือผู้บริสุทธิ์เขาไม่ได้รับรู้อะไรด้วย จึงอยากให้อิงวราใจเย็นกว่านี้ ให้เธอได้มีเวลาคิดทบทวนเรื่องนี้อีกครั้ง ฐานะทางครอบครัวของเธอและทางฝั่งพ่อเด็ก สามารถเลี้ยงดูเขาได้อย่างสบาย ในเมื่อเขาเกิดมาแล้ว ก็อยากให้โอกาสเขาได้ลืมตาดูโลก คำพูดของหมอทำให้อิงวราคิดได้ก็จริง เด็กไม่ผิดแต่เธอก็ยังทำใจไม่ได้ ที่จะให้เขาเกิดในท้องของเธอ เพราะเด็กคนนี้เปรียบเสมือนเข็มที่ทิ่มแทงลงมาในหัวใจ ทุกครั้งที่นึกถึงเด็ก ภาพความโหดร้ายที่ภูดิศทำกับเธอก็ลอยเข้ามาในหัว ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นมันกล