Semua Bab รอยรักพันธะร้าย[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]: Bab 21 - Bab 30

เสียงข้อความแจ้งเตือนของมือถือ ที่ดังมา พร้อมกับเสียงข้อความทางไลน์ ทำให้คนที่ก้มหน้าก้มตา เซ็นเอกสาร ต้องเงยหน้าขึ้นมาดู คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเมื่อเห็นข้อความรายงานจำนวนเงินที่ถูกโอนเข้ามา หัวใจแกร่งกระตุก ก่อนจะกดเข้าไปในแอปของธนาคาร มีเงินโอนเข้าบัญชีเขา 28 ล้าน นิ้วเรียวที่สั่นเพราะความโมโห กดเข้าไปอ่านข้อความทางไลน์- ฉันโอนเงินส่วนที่เหลือให้คุณแล้วนะคะยังไม่ทันได้ส่งอะไรกลับไป ในห้องแช็ตก็รายงานว่าไม่มีสมาชิกในห้องนี้อีกต่อไปเพล้ง!มือถือเครื่องบางแตกกระจาย เมื่อเจ้าของจงใจปามัน เข้าผนังห้องอย่างแรง ร่างสูงหยัดกายลุกขึ้น เอกสารบนโต๊ะ ถูกกวาดลงพื้นด้วยความโมโห กรามแกร่งบดเข้าหากันจนเป็นสันนูน"พสิกา!!!"ปภังกรเดือดจัด ไม่ต้องดูก็รู้ว่าใครโอนเงินจำนวนนี้มา ให้เขา"แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!"พูดพร้อมกับก้าวออกไปจากห้องทำงานด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด พสิกาโอนเงินเข้าบัญชีเขา ก่อนจะส่งข้อความมาบอกและบล็อกไลน์เขา มันจะมากไปแล้ว ใครต้องการเงิน ของเธอ แล้วเธอไปเอาเงินจากไหนมาใช้หนี้เขา เลขาฯ เขา แจ้งว่านัดจ่ายเงินค่าที่ดินให้เธอในวันพฤหัสหน้าไม่ใช่หรือ"อย่าให้เจอต

"หุบปากไปเลยนะไอ้ชั่ว!" คุณมาโนชย์ชี้นิ้วไป ที่หน้าปภังกรอย่างคาดโทษ ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก นึกตลก กับท่าทางรักลูกสาวของคนตรงหน้า ภาพที่คนเป็นพ่อพาลูกไปเสนอตัวให้คนนั้นคนนี้ ยังติดอยู่ในหัวเขา นี่เหรอคือการกระทำของคนที่บอกว่ารักลูก"ทำไมครับ ผมพูดเรื่องจริง ลูกสาวคุณเป็นเมียผม! รักลูกเหรอครับ ลืมแล้วเหรอว่าคุณเป็นคนเสนอเธอให้ผมเอง!""ไอ้ดิว!”“คุณพ่อ" พสิกาเองก็ตกใจเมื่อได้ยินคำนี้จากปากของ ปภังกร"พูดเรื่องอะไร!""คุณพ่อคะ ไล่เขาออกไปจากบ้านเราเถอะค่ะ"พสิกาบอกกับคุณมาโนชย์ เมื่อไม่อาจทนเห็นหน้าเขา ได้อีก ต่อให้คุณมาโนชย์ทำแบบที่เขาพูดจริง ๆ ก็เถอะ แต่ถึงยังไงท่านก็เป็นพ่อของเธอ "ผมไม่กลับ! ถ้าจะกลับคุณก็ต้องไปกับผมด้วย!""มีสิทธิ์อะไรถึงจะมาพาตัวลูกผมไป ออกไปจากบ้านผมเดี๋ยวนี้!""คุณดิวกลับไปก่อนเถอะค่ะ" คุณเกศิณีช่วยพูดอีกแรง ทั้งที่ในใจเริ่มกังวล ปภังกรมาแสดงตัวว่ามีความสัมพันธ์กับ พสิกาแบบนี้ แล้วลูกสาวนางล่ะ"ผมไม่กลับ!" ปภังกรเอ่ยเสียงกร้าว ก่อนจะเดินเข้ามาหาพสิกาโดยไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น ถ้าใครเข้ามาขวาง ก็อย่าหาว่าเขาไม่เกรงใจ พสิกาเป็นเม

เช้านี้พสิกาตื่นมาพร้อมอาการมึนหัว เมื่อคืน เธอนอนร้องไห้จนหลับ เสียใจกับทุก ๆ อย่างที่เกิดขึ้น แต่เธอ ก็ได้พ่อคืนมา พ่อเอ่ยขอโทษเธอซ้ำ ๆ พร้อมกับสัญญาว่าจะ เลิกสร้างหนี้ เธอไม่ได้คาดหวังว่าพ่อจะรักษาสัญญา แต่ อย่างน้อย ๆ ก็ได้ปรับความเข้าใจกัน นมชื่นนอนกับเธอจน เธอหลับ แม่นมไม่ต่อว่าอะไรเธอสักคำ นางเชื่อว่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น เป็นเวรกรรมที่เธอต้องชดใช้ คุณเกศิณีไม่พูดอะไรเพราะนางเป็นคนนอก พสิกาก็ได้แต่หวังว่าสองแม่ลูกนั่นจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับพ่อเธออีก วันนี้เธอนัดรับเงิน กับคนที่มาซื้อที่ สิ้นสุดกันเสียทีใช้หนี้ก้อนใหญ่ให้พ่อได้ เธอก็อยากจะพัก อยากพาแม่นมไปเที่ยวพักผ่อน มีสถานที่ท่องเที่ยวหลายที่ที่เธออยากไป ร่างบางวิ่งเข้าห้องน้ำเมื่อความขมปร่าตีขึ้นมาในลำคอ น่าจะพักผ่อนน้อยถึงได้มึนหัว อาเจียนจนหมดแรง จึงอาบน้ำแต่งตัวแล้วเดินลงมาข้างล่าง พ่อยังนั่งอยู่ที่เดิมของท่านทุกวัน แต่วันนี้ไม่มีเงาของสองแม่ลูกนั่น หญิงสาวสูดลมหายใจ เข้าปอด แปลงร่างเป็นเด็กน้อยแล้วเดินไปหาท่านด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ตากลมโตมองหน้าที่มีริ้วรอยไปตามวัย ก่อนจะสวมกอดท่านจากทางด

พสิกาเหมือนคนสิ้นคิด ที่หนีเขามาเข้าห้องนอน แต่มันเป็นที่เดียวที่มิดชิดที่สุด ที่เธอจะรอดพ้นจากมือเขาได้ วันก่อนที่เขาไปอาละวาดที่บ้านเธอ ปภังกรน่ากลัวที่สุด และเธอสัญญากับตัวเองแล้วว่า จะหนีเขาไปให้ไกลที่สุด"หยุดนะก้อย!" ปภังกรตามมาทันตอนที่หญิงสาวกำลังจะปิดประตู การต่อสู้จึงเกิดขึ้น เมื่อพสิกาไม่ยอมให้เขาเข้ามา ในห้อง"ออกไปนะ!" หญิงสาวใช้มือดันประตูเอาไว้ แต่แรงที่มีน้อยกว่าก็ต้านเขาไม่ไหว เมื่อปภังกรใช้เท้าถีบเข้ามาด้วยอารมณ์โมโห"โอ๊ย!"ร่างบางกรีดร้องเมื่อถลาไปกระแทกกับโต๊ะที่ตั้งอยู่ใกล้ ๆ ความเจ็บปวดแล่นเข้าสู่กลางกาย ก่อนจะร่วงลงไปกองกับพื้น มือทั้งสองข้างกุมท้องเอาไว้ "ก้อย!"ปภังกรที่ตามเข้ามาร้องอย่างตกใจ เมื่อเห็นสภาพของเธอ ร่างสูงพุ่งเข้าหาและต้องตกใจมากขึ้นเมื่อเห็นเลือดที่ไหล ลงมาตามขา"ก้อย คุณเป็นอะไร!" ชายหนุ่มทำอะไรไม่ถูก "ออกไป! ฉันบอกให้คุณออกไป!" พสิกากรีดร้อง ร่างบางดิ้นไปกับพื้น เมื่อความเจ็บปวดแล่นพล่านเข้าสู่ขั้วหัวใจ"ก้อย! ไปหาหมอนะครับ" ปภังกรช้อนร่างบางเมื่อเลือดเธอไหลไม่หยุด ยิ่งเห็นเธอเจ็บปวดเขาก็ทนไม่ไหว ไม่ได้ตั้งใจ ให้มันเป็นแบบนี้เลย เ

"สามียังไม่ได้แจ้งให้คนไข้ทราบใช่ไหมคะ"พยาบาลพูดเมื่อตรวจเสร็จ พสิกาสะดุดหูกับคำว่าสามี ที่ได้ยิน แต่ก็เลือกที่จะเงียบ"คุณตกเลือด โชคดีที่มาโรงพยาบาลเร็ว ตอนนี้เจ้าตัวเล็กปลอดภัยแล้วค่ะ""ตกเลือด! ฉันท้องเหรอคะ!" พสิกาถามกลับด้วย ความตกใจ"ค่ะ" พยาบาลรับคำ ก่อนจะมองหน้าปภังกรอีกครั้ง"คุณคงยังไม่ทราบว่าคุณตั้งครรภ์ได้สามสัปดาห์แล้ว ต่อไปนี้ต้องระวังให้มาก ๆ นะคะ"พสิกาไม่พูดอะไร เพราะตกใจจนพูดไม่ออก เธอท้อง อย่างนั้นเหรอ... เธอท้องกับเขาจริง ๆ"ขอตัวก่อนนะคะ" พยาบาลเอ่ยลาหลังจากตรวจเสร็จ"เดี๋ยวค่ะ!" พสิกาเรียกนางพยาบาลเอาไว้ ก่อนจะพูดบางอย่างออกมา ที่ทำให้คนฟังหัวใจกระตุก"ช่วยเชิญผู้ชายคนนี้ออกไปจากห้องด้วยค่ะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าเขาอีก""ก้อย!" ปภังกรเรียกชื่อเธอ เมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่เหลือเยื่อใยจากเธอ"เอ่อ... คือ" พยาบาลทำท่าทางงุนงง มองหน้าปภังกรกับพสิกาสลับกันไปมา"ถ้าคุณทำไม่ได้ ก็ช่วยย้ายห้องให้ฉันด้วยค่ะ""ก้อย!" ปภังกรเรียกหญิงสาวเสียงดัง เมื่อเธอพูดกับพยาบาล "ขอโทษนะคะ... คุณช่วยออกไปข้างนอกก่อนได้ไหมคะ"พยาบาลหันมาพูดกับปภังกร เธอเป็นคนนอกและไม่รู้ว่าผัวเมีย