Lahat ng Kabanata ng รอยรักพันธะร้าย[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]: Kabanata 51 - Kabanata 60

ตาคู่คมมองกระเป๋าเสื้อผ้าที่ถูกเหวี่ยงเข้ามาในห้อง ข้าวของกระจัดกระจายเต็มพื้น คำพูดของเธอยังดังก้องอยู่ในหู ขอหย่าอย่างนั้นเหรอ เธอเห็นเขาเป็นอะไร อยากได้ก็บังคับเอาเขาไปแต่งงาน พอเบื่อก็โยนเขาทิ้งอย่างไม่ใยดี ความคิดในหัวสะดุด เขาต้องดีใจไม่ใช่หรือที่เธอมาขอหย่า ไม่ใช่มานั่งตีอกชกหัวแบบนี้ แต่งงานกันมาหลายเดือน เขาก็หนีและหลบหน้าเธอมาตลอด เพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่เหรอ ให้เธอทนไม่ได้แล้วเป็นฝ่ายขอหย่าเอง'หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามรถติดต่อได้ในขณะนี้'"โธ่โว้ย!"มือถือเครื่องบางถูกปาลงพื้นที่นอน เมื่อติดต่อพิมพ์มาดาไม่ได้ เธอไม่น่าจะปิดเครื่อง แต่คงเปลี่ยนเบอร์โทรเพื่อหนีเขา"แม่! แอ้ไปที่บ้านหรือเปล่า"เมื่อติดต่อพิมพ์มาดาไม่ได้ พุฒิพัฒน์ก็โทรไปหามารดา และคำตอบที่ได้ก็คือ เธอไปหาท่านเมื่อสองวันก่อน เพื่อคุยเรื่องหย่ากับพ่อกับแม่ของเขา ร่างสูงหยัดกายลุกขึ้น แสดงว่าเธอวางแผนเรื่องนี้เอาไว้แล้ว งานนี้เขาต้องฉลองที่ได้กลับมาเป็นโสดอีกครั้ง ไม่ใช่มาวุ่นวายใจแบบนี้ รถสปอร์ตคันหรูขับมาบนท้องถนนอย่างเร็ว เพราะตอนนี้คนขับใจร้อนพอๆกับลาวาภูเขาไฟ เขาแน่ใจว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นตอนนี้ ไม่ได้มาจากความหึ

"แอ้! แอ้!"พุฒิพัฒน์เรียกเธอเอาไว้ พร้อมกับเดินตามมา รู้สึกเสียหน้าที่เธอเดินหนีเขาไปดื้อๆ ทั้งที่ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเสียงที่ดังไปถึงหน้าบ้าน ทำให้คนที่เพิ่งเดินเข้ามาขมวดคิ้ว"คุณพุฒิมาเหรอ"ถามคนใช้เมื่อเห็นรถที่จอดอยู่หน้าบ้าน ร่างอวบทำท่าจะเดินเข้าไปด้านใน เมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายมาจากข้างบน แต่ถูกสามีดึงแขนเอาไว้"ปล่อยให้ลูกตัดสินใจเองเถอะคุณ ลูกโตแล้ว""นี่บ้านฉันนะคะ ใครอย่าคิดมารังแกลูกฉันได้""คุณหญิง! ยายแอ้ยังไม่ได้หย่า เขาเป็นสามีภรรยากัน"คุณโชติเอ่ยปราม เมื่อภรรยายังทำท่าทางดึงดันจะเข้าไปข้างในให้ได้"ไม่หย่าวันนี้ วันหน้าก็ต้องหย่า ฉันสงสารลูกค่ะ""เราต้องปล่อยให้ลูกเดินเองบ้าง ลูกโตแล้ว คุณไปกับผมดีกว่า ไหนว่าจะทำปูหลนให้ผมทาน""ไม่มีอารมณ์แล้วค่ะ ให้ป้านวลทำก็แล้วกัน""ได้ไง!ผมอุตส่าห์ตั้งใจรอทานฝีมือคุณ ไปเถอะน่าเดี๋ยวผมเป็นลูกมือให้เอง"คุณโชติยังคงรบเร้าภรรยา เพราะไม่อยากให้นางเข้าไปก้าวก่ายเรื่องของลูกมากเกินไป อย่างที่รู้ๆกันพิมพ์มาดากำลังตัดใจ และจะหย่ากับสามี แต่ก็อีกนั่นแหละลูกสาวเขารักพุฒิพัฒน์มาก ถ้าลูกสาวเขาจะเปลี่ยนใจ เขาก็ต้องปล่อย แต่อย่างน้อยก็ขอให้

พุฒิพัฒน์นอนตาค้างอยู่บนเตียงกว้าง ในหัวสมองครุ่นคิด พิมพ์มาดาตัดเขาออกจากชีวิตแล้วจริงๆหรือ หลังจากแยกกันที่โต๊ะอาหาร เธอก็เข้าห้องนอนหลบหน้าเขา บ้านหลังนี้ปลูกแยกออกมาจากบ้านใหญ่ เพื่อให้เขาและเธออยู่กันเป็นส่วนตัว ตั้งแต่แต่งงานกันเขาก็นอนค้างที่นี่นับครั้งได้ นึกจะเข้าออกตอนไหนก็ออก ไม่แปลกถ้าทุกคนในบ้านจะเอือมระอากับพฤติกรรมของเขา จนถึงขั้นตัดขาดชายหนุ่มต่อสายหามารดา เมื่อท่านกดตัดสายทิ้งก็รู้สึกขำ สงครามประสาทเกิดขึ้นแล้ว เมื่อทั้งแม่ตัวและแม่ยายพากันปฏิวัติเขามันเริ่มมาจากตรงไหนทำไมเขาถึงได้กลับมาที่นี่ ภาพใบหน้าหวานกับตากลมโตที่มองเขา ในวันที่เธอเจอกับเอวิกา มันทำให้เขารู้ว่าเขากำลังเสียเธอไปตลอดทั้งชีวิต ร่างสูงพาตัวเองมาหยุดหน้าห้อง ที่ครั้งหนึ่งเขาเคยมีโอกาสได้อยู่ในนั้น นี่มันเรือนหอเขาก็มีสิทธิ์ใช้พื้นที่ของบ้านหลังนี้เช่นกัน เขายังไม่ได้หย่า คิดอย่างคนพาล เมื่อถูกทิ้งให้เป็นหมาหัวเน่า มือที่กำลังยกขึ้นเคาะที่ประตูค้างไว้แค่นั้น เมื่อความคิดบางอย่างผุดเข้ามาในหัว ถอนหายใจก่อนจะหันหลังยืนพิงประตูอยู่แบบนั้น พูดกันตอนนี้ก็คงไม่รู้เรื่อง เธอคงต้องการเวลา.................

[จังหวัดเชียงใหม่]พสิกาและเพื่อนคนอื่นๆต่างก็งุนงง เมื่อเห็นพิมพ์มาดามากับพุฒิพัฒน์ เป็นไปได้ยังไงเพราะสองคนนี้กำลังจะหย่ากัน"แอ้ไหนว่าจะขึ้นเครื่องมา"เพื่อนๆต่างพากันเดินมารับ และยกมือไหว้พุฒิพัฒน์ บางคนอดรนทนไม่ไหวก็กระซิบถามตั้งแต่ตรงนั้น เพราะต่างก็พากันแปลกใจกับการปรากฏตัวของสามีเพื่อน"ก้อยว่าพอก่อนไหมปาน จะซักอะไรขนาดนั้น แอ้เพิ่งมาเหนื่อยๆ ไปพักก่อนดีกว่า"พสิกาปรามเพื่อน เมื่อปานไพรินถามเรื่องพุฒิพัฒน์ไม่หยุด"เชิญข้างในค่ะคุณพุฒิ ไปทานข้าวก่อนค่ะ"พุฒิพัฒน์เดินตามพิมพ์มาดากับเพื่อนเข้าไปข้างในบ้าน วันนี้เป็นวันสุกดิบยังไม่มีพิธีอะไรมาก วันแต่งคือวันพรุ่งนี้ แต่เพราะเพื่อนๆอยู่ไกล จึงต้องมาล่วงหน้าก่อนหนึ่งวัน"แอ้ไปนอนรีสอร์ตหรือจะนอนที่บ้านเจ้าสาว"ปานไพรินถาม พิมพ์มาดาใช้ความคิดนิดหนึ่ง แต่ยังไม่ทันตอบคำถาม ปานไพรินก็สรุปให้"ไปนอนรีสอร์ตดีกว่า พี่พุฒิจะได้พักผ่อนด้วย บ้านงานคนเยอะเสียงดัง คงนอนไม่หลับ""ที่ไหนแอ้ก็นอนได้"พิมพ์มาดาตอบ"แต่พกสามีมาแบบนี้ ส่วนตัวน่าจะดีกว่านะ"เพื่อนผู้ชายที่นั่งดื่มอีกวงเอ่ยแซว เมื่อได้ยินคำตอบของหญิงสาว"สรุปเอาตามนี้ พวกเราไปนอนรีสอร์ต ให้พ

ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนลงต่ำ ไม่สนใจกับเสียงร้องห้ามใดๆทั้งสิ้น สิ่งหนึ่งที่รับรู้ตอนนี้ก็คือ เธอต้องเป็นของเขา ปากร้อนลากไล้เลียวนมาถึงขอบชั้นใน ก่อนจะใช้ฟันคมรูดผ้าชิ้นน้อยออกไปให้พ้นทาง ตาคู่คมมองภาพตรงหน้าอย่างตื่นตะลึง จนเผลอกลืนน้ำลายลงคอ ที่ผ่านมาเขาปล่อยเธอไว้ได้ยังไง เธอทั้งหอมและหวานไปทั้งตัว ตาคู่คมมองเนินเนื้อโหนกนูนขาวอวบ ภายในสีชมพูสดอย่างหื่นกระหาย นิ้วร้ายค่อยๆแทรกสอดเข้าไปในร่องสวาทที่คับแน่น ขนาดมีน้ำหล่อลื่นเปียกชื้น เธอยังคับแน่น"อย่าค่ะ!"ร้องห้ามพร้อมกับยกมือปัดป้องตัวเอง ยามเมื่อนิ้วร้ายชำแรกเข้าไปในช่องทางรักที่คับแน่น น้ำเหนียวหนืดเปรอะเปื้อนจนชุ่มนิ้ว มือหนาอีกข้างจับยืดสะโพกเธอเอาไว้เมื่อมันคอยแต่จะร่นหนี"อย่าดิ้นสิคะ พี่จะล้วงให้"คำพูดหื่นห่ามที่หลุดออกมาจากปากบางสีแดงสด ทำให้ใบหน้าสวยร้อนผ่าว ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอคือพุฒิพัฒน์ตัวจริงใช่ไหม"อ่า..."เสียงหน้าอายหลุดออกมา เมื่อนิ้วแกร่งเริ่มขยับเข้าออก "แน่นมากเลยค่ะ ขนาดน้ำเยอะแอ้ยังแน่นจนพี่ทนไม่ไหว เห็นไหมคะว่าของพี่แข็งมาก"เขารู้ว่าเธอขี้อาย ยิ่งเวลาเขาพูดจาลามกใส่ หน้าเธอจะแดงจนลามไปถึงใบหู"ถ่างขากว้างๆ