Lahat ng Kabanata ng รอยรักพันธะร้าย[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]: Kabanata 41 - Kabanata 50

ปภังกรขลุกอยู่กับพสิกาทั้งวัน ช่วยเธอเลี้ยงลูกและจดจำสิ่งที่เธอทำให้ลูกให้ได้มากที่สุด คุณพ่อมือใหม่ ตามติดจนคุณแม่นึกรำคาญ ดีนะที่ไม่เอาสมุดกับปากกามาจดรายละเอียดไว้ด้วย ช่วงบ่ายหญิงสาวทิ้งให้เขาดูลูกตามลำพัง เพราะเข้าครัวเตรียมมื้อเย็นให้เขา ตากลมโตหลบตาอ่อนแสง เมื่อถูกแม่นมมองมาอย่างรู้ทัน เมนูเย็นนี้เป็นของโปรดของ ปภังกรทั้งนั้น"มองทำไมคะนม หน้าก้อยมีอะไรแปลกไปเหรอคะ" ถามเพื่อกลบเกลื่อนความอาย"แกงเผ็ดเป็ดย่าง นมว่าใส่เครื่องแกงอีกนิดน่าจะถึงเครื่องกว่านี้นะคะ" นมชื่นไม่ตอบคำถาม แต่มองเลยไปยังกระทะ ที่กำลังตั้งไฟผัดเครื่องแกงหอมฉุย"เหรอคะ ก้อยว่ารสนี้กำลังดีนะคะนม ส่วนมากลูกค้าที่ร้านจะชอบรสนี้"พสิกาแสดงความเห็น เมื่อตักพริกแกงมาชิม ปภังกรไม่กินรสจัด"ลูกค้าที่ว่าใช่คนที่นั่งเลี้ยงลูกอยู่หรือเปล่าคะ""นม...” พสิกาเพิ่งรู้ว่าที่นมชื่นถามเพราะต้องการจับผิดเธอ"คุณหนูขา ทำไมไม่ยกโทษให้คุณดิวล่ะคะ คุณดิวเธอน่าสงสารออก""ก้อยก็ไม่ได้โกรธเขาแล้วนี่คะ""แต่ก็ยังไม่ยอมคืนดีด้วย""แล้วทุกวันนี้ก้อยไม่ดีกับเขาตรงไหน ก้อยยอมเขาขนาดนี้ยังไม่ถูกใจนมอีกเหรอคะ""ที่นมพูด นมหม

เล่ห์ลวงวิวาห์ร้ายผู้แต่ง มณีภัทรสร...............................................................................เสียงโห่ขันหมากที่ดังมาจากด้านนอก ส่งผลให้ร่างบางที่ยืนแอบมองอยู่ที่หน้าต่างต้องยิ้มตามไปด้วย พิมพ์มาดาในชุดไทยสีครีมงาช้างยืนอยู่ตรงนั้น วันนี้เธอมีความสุขที่สุด หลังจากที่หมั้นกับว่าที่เจ้าบ่าวมาครบหนึ่งเดือน ก็ได้ฤกษ์แต่งตามที่ครอบครัวต้องการ ใบหน้าสวยที่ระบายยิ้มหวานต้องหุบลง เมื่อตระหนักได้ว่างานแต่งงานเกิดขึ้นเพราะอะไร จะดีแค่ไหนถ้าเจ้าบ่าวคิดแบบเดียวกับเธอ ตากลมโตมองไปยังคนที่ใส่ชุดขาว ที่เดินนำหน้าขบวนขันหมาก ต่อให้อยู่ไกลแค่ไหน เธอก็รู้ว่าตอนนี้ใบหน้าหล่อเหลาของเขาคงบูดบึ้งเหมือนอย่างที่เขาชอบทำ พุฒิพัฒน์ กิตติไพศาล พิมพ์มาดาคงมีความสุขเหมือนกับเจ้าสาวคนอื่นๆ ถ้าเขาเต็มใจแต่งงานกับเธอ "ตื่นเต้นจังเลยแอ้ เจ้าบ่าวของแอ้หล่อมาก"พสิกาเพื่อนสนิท ที่รับตำแหน่งเป็นเพื่อนเจ้าสาวกรีดร้อง เมื่อเห็นเจ้าบ่าวของเธอเต็มตา เจ้าสาวทำเพียงแค่ส่งยิ้มจืดชืดมาให้"ยิ้มหน่อยสิ วันนี้วันแต่งงานนะจ๊ะ ทำหน้าแบบนี้ไม่สวยเลย"พสิกายังหันมาหยอกล้อ เมื่อเห็นเพื่อนรักทำหน้

เมื่อมาถึงห้องพักที่ทางโรงแรมจัดไว้ให้ พิมพ์มาดาก็ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ โดยมีพสิกานั่งข้างๆ มือบางบีบมือเพื่อนรักเอาไว้ พร้อมกับปลอบใจ เมื่อเห็นสีหน้าที่ไม่สู้ดีของเพื่อน"อดทนอีกนิดนะแอ้ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป""แอ้ไม่เป็นไรก้อย แอ้ทำใจไว้แล้ว ตั้งแต่วันที่แอ้หมั้น แอ้ก็รู้ว่าวันนี้ต้องมาถึง""แต่คุณพุฒิก็ทำเกินไป ทำเหมือนแอ้ไม่มีตัวตน มีเหตุผลอะไรเหรอ ที่แอ้ต้องทนให้เขาเหยียบย่ำหัวใจบอกก้อยได้ไหม"พสิกาถามด้วยความห่วงใย เธอรู้ว่าพิมพ์มาดารักเขา แต่ก็ไม่รู้ว่ามีเหตุผลอื่นอีกหรือไม่ ที่เพื่อนต้องทนกับเรื่องแย่ๆแบบนี้"ไม่มีอะไรเลยก้อย แอ้รักเขา แอ้รักเขามากจริงๆ ที่แอ้ทนอยู่ในสภาพนี้ ก็เพราะรัก"พูดพร้อมกับปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาอาบแก้ม เมื่อตระหนักได้ว่าเธอเป็นคนเลือกที่จะเจ็บเอง"โธ่แอ้ แล้วมันคุ้มกันไหม ไม่เอาไม่ร้องนะจ๊ะ วันนี้เป็นวันมงคล เจ้าสาวเขาไม่ร้องไห้กันหรอก ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ก้อยจะอยู่ข้างๆแอ้ ก้อยเข้าใจ ความดีของแอ้จะต้องชนะใจคุณพุฒิสักวัน ไม่ร้องน๊า มาก้อยเติมแป้งให้เลอะหมดแล้ว"ร่างบางโอบกอดเพื่อนรัก เมื่อพิมพ์มาดาร้องไห้ออกมา เธอคงเก็บความเจ็บเอาไว้ไม่ไหว พิมพ์มาดาไม่พูดอะไรอี

ร่างสูงใหญ่ยืนมองคนที่หลับสนิทอยู่บนเตียง ด้วยความรู้สึกหลากหลาย คืนนี้เขาตั้งใจจะกลับบ้าน หลังจากที่งานเลี้ยงเลิกรา แต่เขากลับขับรถมาที่นี่ คอนโดที่เขายกให้คนที่กำลังนอนหลับอาศัยอยู่ กี่เดือนแล้วนะที่เธอย้ายมาอยู่กับเขา หลังจากที่ตกลงกันได้เรื่องเด็ก เธอไม่ต้องการเด็ก แล้วเขาก็ไม่ใช่คนใจร้ายที่จะนิ่งเฉย เมื่อรู้นางมารคนนี้กำลังจะฆ่าสายเลือดของเขา ถึงแม้เด็กจะเกิดมาจากความไม่ตั้งใจ แต่เมื่อเกิดมาแล้ว เขาก็จะทำให้ดีที่สุด ถึงแม้ยังไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นจากตรงไหน เพราะคนเป็นแม่ประกาศไว้ว่า ทันทีที่เด็กพ้นท้องเธอจะไปจากเขา ก็ช่างประไร เขาไม่จำเป็นต้องสนใจเธอ ที่เรื่องทุกอย่างมันกลายมาเป็นแบบนี้ ก็เพราะเขาต้องการแยกเธอออกจากพุฒิพัฒน์ ที่กำลังจะหมั้นกับผู้หญิงที่เขารัก ใครจะรู้ว่าเธอจะโง่ขนาดนี้ ปล่อยให้ท้องได้ยังไง ทั้งๆที่เขาก็นอนกับเธอแค่ไม่กี่ครั้งแสงสลัวที่ส่องลอดบานหน้าต่างเข้ามา ทำให้มองเห็นซีกหน้าด้านข้าง ที่ตะแคงอยู่บนหมอนใบใหญ่ เวลาหลับเธอก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงทั่วๆไป ดูไม่มีพิษสงและไร้เดียงสา ใครจะรู้ว่าภายใต้ใบหน้าที่สวยหวาน ผู้หญิงคนนี้ซ่อนเขี้ยวเล็บเอาไว้มากมาย เจอกับตัวถึงได้

[บ้านกิติไพศาล]"แม่ขอโทษนะลูก"คุณเกตุแก้วพูดอะไรไม่ออก เมื่อรู้เรื่องที่ลูกชายตัวดีทำกับลูกสะใภ้ คุณชาตรีก็เช่นกันได้แต่นั่งมองพิมพ์มาดาด้วยความสงสาร เขารู้ว่าลูกชายไม่อยากแต่งงาน แต่ไม่คิดว่าพุฒิพัฒน์จะทำถึงขนาดนี้ ทิ้งให้เจ้าสาวนอนเฝ้าห้องหอ เป็นใครก็ต้องเสียใจ "แม่กับพ่อจะพูดกับพี่เขาให้นะลูก""ไม่ต้องหรอกค่ะ แอ้ไม่อยากไปเพิ่มความลำบากใจให้พี่พุฒิ แอ้ผิดเองค่ะที่อยากแต่งงาน""แอ้...""แอ้ขอบคุณมากนะคะ แต่เรื่องนี้เป็นปัญหาของแอ้ แอ้จะแก้ไขมันเอง"พิมพ์มาดาเลือกที่จะพูดไปแบบนั้น เพราะรู้ว่าถ้าท่านทั้งสองนำเรื่องนี้ไปคุยกับเขา พุฒิพัฒน์ก็จะมองเธอแย่ลง เธอก็คงจะกลายเป็นคนขี้ฟ้องในสายตาของเขา อีกอย่างเธอคิดว่าตัวเองมีทางออกสำหรับเรื่องนี้แล้ว พิมพ์มาดาอยู่คุยกับท่านทั้งสองอีกพักใหญ่ ก็ขอตัวกลับ หญิงสาวอยากอยู่เงียบๆ เพื่อคิดทบทวนอะไรบางอย่าง เพราะตอนนี้หัวใจเธอด้านชาไปหมดแล้ว "หวังว่าหนูแอ้จะไม่ขอหย่านะ"คุณชาตรีพูดขึ้น เมื่อภรรยาเดินกลับเข้ามาในบ้าน"ฉันผิดเองค่ะ ที่ดึงดันอยากให้มีงานแต่งเกิดขึ้น"คุณเกตุแก้วพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด "เราจะเอายังไงกันดี"คุณชาตรีถามเพราะหาทางออกเรื่อง