Semua Bab รอยรักพันธะร้าย[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]: Bab 11 - Bab 20

ปภังกรจงใจเปลี่ยนที่นอนให้เป็นสนามรัก บทรักเร่าร้อนในห้องน้ำจบลง แต่เขายังอุ้มกระเตงคนตัวเล็กมาต่อ บนเตียง ผ่านมาเกือบสองชั่วโมงคนหื่นก็ไม่มีทีท่าว่าจะหมดแรง เขายังกอบโกยความหวานจากคนใต้ร่างอย่างไม่รู้จักเบื่อ พสิกาก็เช่นกัน เขาแรงมา เธอก็สวนกลับ ทั้งคู่ไม่มีใครยอมใคร ปภังกรเองก็แปลกใจที่วันนี้คนตัวเล็กไม่งอแง แถมยังตอบสนองเขาอย่างถึงใจ"อ๊า... ก้อยผมจะไม่ไหวแล้วนะ"ร้องคำรามเมื่อคนตัวเล็กที่อยู่ด้านร่างแอ่นสะโพกรับการตอกอัดของเขา เธอเร่าร้อนจนเขาแทบต้านไม่ไหว"อ๊ะ ๆ ๆ คุณดิว แรงอีกคะ แรงอีก" พสิการ้องขอเมื่อ ใกล้ถึงฝั่งฝันอีกครั้ง"แรงกว่านี้ก็เสร็จสิครับ วันนี้ทำไม่เก่งจัง เก่งแบบนี้ต้องให้รางวัลแล้ว" พูดออกมาเมื่อรู้สึกสุขใจ ก็เหมือนกับทุกครั้ง ผู้หญิงที่ทำให้เขาถูกใจเขาก็ให้รางวัลตอบแทน คำพูดของเขาทำให้หัวใจดวงน้อยกระตุก เธอก็เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นของเขา ไม่ได้มีอะไรพิเศษไปกว่ากัน"อา... ผมจะเสร็จแล้ว" พูดพร้อมกับสับสะโพกเข้าออกถี่ ๆ ครั้งนี้เขาคงต้องพักบ้าง เพราะคนตัวเล็กคงรับเขาไม่ไหว แค่นี้ ก็มากกว่าทุก ๆ ครั้ง "อ๊ายยย... คุณดิว"ร่างบางกระตุกเกร็ง เมื่อเขาส่งเธอไป

การปรากฏตัวของพสิกา สร้างเสียงฮือฮาให้ คนในงานไม่น้อย คืนนี้เธอสวยจับใจ สวยจนทุกคนต้องหันมามอง ร่างบอบบางในชุดราตรีเกาะอกสีน้ำเงินเข้มสะกดสายตาทุกคู่ โดยเฉพาะผู้ชายที่ต่างก็มองมาที่เธออย่างสนใจ เกศิรา ที่เดินเคียงคู่มายังต้องอิจฉาเพราะงานนี้เธอเทียบพสิกาไม่ได้จริง ๆ ร่างอวบเชิดหน้าขึ้นด้วยความสะใจ คืนนี้พสิกาก็ไม่ต่างจากสินค้าที่กำลังจะถูกประมูล ผิดกับเธอที่กำลังจะเจอรักแท้ เพราะผู้ชายคนที่เธอฝันถึง เขาอยู่ในงานนี้ด้วย และกำลังมองมาที่เธอเช่นกัน "โอ้โฮ! นางฟ้าเหรอวะนั่น"พระพายครางเหมือนคนละเมอ มองไปยังร่างบอบบางเหมือนถูกสะกด"นี่ถ้าไม่รู้มาก่อนว่าเป็นเพื่อนเมีย ไอ้พุฒิ กูก็นึกว่านางฟ้า"อานัสเอ่ยสำทับอีกคน "พุฒิ ขอเบอร์ให้กูหน่อยดิ อยากรู้จักเป็นการส่วนตัวว่ะ"พระพายหันมาบอกกับพุฒิพัฒน์ที่กำลังคุยกับปภังกร โดยไม่ได้สังเกตอาการของเพื่อนเลยสักนิด ว่าตอนนี้สายตาของปภังกรมองไปทางไหน"ไงไอ้ดิว ตาค้างเลยเหรอวะ" อานัสแซวเมื่อหันมาเห็นสายตาของเพื่อนรัก"ก็งั้น ๆ” ตอบอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะกระดกเหล้าในแก้ว ลงคอ เมื่อเห็นคุณมาโนชย์แนะนำใครบางคนให้เธอรู้จัก ดวงตาคู่คมมองเสือเฒ่าอย่างรู้

พสิกาพาตัวเองออกมาสูดอากาศในสวนหลังโรงแรมไหล่บางห่อลงเพราะอากาศยามค่ำคืนหนาวเย็น หญิงสาวเลือกนั่งบนชิงช้าที่จัดไว้กลางสวน ดวงตาเหม่อลอยมองออกไปแสนไกล แต่หัวใจยังจดจ่ออยู่ที่เรื่องเดิม ปภังกร คบกับเกศิราอย่างนั้นหรือ ทำไมเธอไม่เคยรู้เรื่องนี้เลย เขาคบกันมานานหรือยัง ยิ้มให้ตัวเองเมื่อนึกถึงความจริงข้อนี้ เธอจะรู้ได้ยังไงกัน เพราะพักหลัง ๆ ก็เอาแต่ทำงานหนัก กว่าร้านจะปิดก็ปาเข้าไปเที่ยงคืน ไหนจะต้องไปเป็นนางบำเรอให้เขาอีก แล้วเธอจะไปรับรู้เรื่องอะไรกับใครเขา กระบอกตาร้อนผ่าวเมื่อความเสียใจตีตื้นขึ้นมากลางอกปภังกรก็รู้ว่าเธออยู่บ้านเดียวกันกับเกศิรา เขายังกล้าทำแบบนี้อีก คบสองคนในเวลาเดียวกัน ยกอีกคนให้อยู่บนที่สูง ในขณะที่เธอถูกกดให้จมดิน เธอมีสิทธิ์คิดมีสิทธิ์เสียใจด้วยหรือ เมื่อจุดเริ่มต้นของเธอกับเขามันมีข้อตกลงที่ชัดเจน เธอก็แค่ดอกเบี้ยคั่นเวลา เขาจะเรียกเก็บกับเธอตอนไหนก็ได้ ไม่มีสิทธิ์บ่ายเบี่ยงหรือขัดขืน นั่นคือข้อตกลงก่อนที่เธอจะขึ้นเตียงกับเขา แล้วใครใช้ให้หัวใจไม่รักดี เธอไม่เคยคิดถึงข้อนี้เลยสักครั้ง ปภังกรหล่อรวยและดูดี เขาต้องมีคนของเขาอยู่แล้ว

'บริการฝากหมายเลขโทร. กลับ'ประโยคเดิมซ้ำ ๆ วนเข้ามาในหู เมื่อปภังกรกดโทร. ออกหาเบอร์ปลายสาย พสิกาปิดเครื่องหนีเขาอย่างนั้นหรือ เขาคิดว่าเธอจะปิดแค่ตอนที่อยู่ในงานเลี้ยง แต่นี่รถคันสุดท้ายออกไปจากงานแล้ว เขาก็ยังติดต่อเธอไม่ได้ เขาบอกว่าคืนนี้ต้องการเธอ นั่นหมายความว่าเธอจะต้องกลับไปกับเขา แต่เขากลับติดต่อเธอไม่ได้ เขาเห็นคุณมาโนชย์เดินออกมาจากงาน พร้อมคุณเกศิณี ในขณะที่เกศิรากลับกับผู้ชายที่มารับเธอที่ หน้างาน ไร้เงาของพสิกา แสดงว่าเธอกลับไปก่อนหน้าแล้ว หลังจากกลับเข้ามาในงาน เขาก็คุยกับเพื่อน ๆ เรื่องที่พุฒิพัฒน์ทำตัวผิดไปจากเดิม ที่คอยแต่จะมองนาฬิกาข้อมือ แล้วขอตัวกลับตั้งแต่งานยังไม่เลิก ทุกคนจึงลงความเห็นว่า พุฒิพัฒน์ เข้าชมรมคนกลัวเมียไปแล้ว หลังจากนั้นเขาก็คุยกับเพื่อนยาว จนกระทั่งงานเลิกจึงแยกย้ายกันกลับ เขาลงมารอพสิกาที่รถแล้วโทร. หาเธอ เพื่อจะบอกจุดที่เขารออยู่ แต่เธอกลับปิดมือถือเสียนี่ คงไม่ได้กลับไปกับผู้ชายหรอกนะ เพราะเขาเห็น คุณธำรงค์อยู่จนถึงเวลางานเลี้ยงเลิกมือถือเครื่องหรูถูกยกขึ้นมาต่อสาย เมื่อเขาต้องการสั่งงานลูกน้องคนสนิท"ณรงค์ วันอังคารคุณไปพบผมท

พสิกาหลบตา เมื่อเพื่อนมองมาอย่างตกตะลึง พิมพ์มาดาช็อกกับเรื่องที่ได้ฟัง เมื่อพสิกาสารภาพ และเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ฟังทั้งหมด "หมายความว่า ก้อยกับพี่ดิว...”พิมพ์มาดาพูดไม่ออก เพราะไม่รู้จะใช้สถานะไหนเรียก คนทั้งสอง มีความสัมพันธ์แบบลูกหนี้กับเจ้าหนี้ ใช้ร่างกาย จ่ายดอกเบี้ย มันมีแต่ในละคร ไม่คิดว่าในชีวิตจริงจะมีเรื่อง แบบนี้เกิดขึ้น และมาเกิดกับคนใกล้ตัวของเธอ พสิกาเป็น เพื่อนสนิทเธอ ปภังกรเป็นเพื่อนสนิทของสามี แบบนี้ไม่น่าจะใช่เรื่องบังเอิญ "นานแค่ไหนแล้วก้อย พี่ดิวข่มเหงก้อยมานานแค่ไหนแล้ว" มือบางที่กำมือเพื่อนสั่นระริก พร้อมกับน้ำตาที่ ไหลริน พิมพ์มาดาเป็นคนอ่อนไหว พอได้รู้ว่ามีเรื่องเลวร้าย เกิดขึ้นกับเพื่อน เธอก็สงสารจับใจ"แอ้อย่าคิดมากนะ ก้อยไม่เป็นอะไร" บอกกับเพื่อนรัก เพราะตอนนี้พิมพ์มาดากำลังตั้งครรภ์ ไม่อยากให้เรื่องของเธอมากระทบใจเพื่อน"บอกแอ้มาให้หมด พี่ดิวทำอะไรกับก้อยบ้าง""เขาแค่... แค่นอนกับก้อย""คุณลุงเป็นหนี้พี่ดิวเท่าไร" พิมพ์มาดาถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง พร้อมกับท่าทางที่เข้มแข็ง พสิกาไม่เคยเห็นเพื่อน เป็นแบบนี้มาก่อน จึงค่อน