Lahat ng Kabanata ng รอยรักพันธะร้าย[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]: Kabanata 71 - Kabanata 80

ระหว่างทางที่นั่งรถมาด้วยกัน ราเชนทร์กับกิรณาไม่พูดคุยกันเลยสักคำ ต่างคนต่างนั่งนิ่งกิรณาเลือกหยิบมือถือขึ้นมาต่อหูฟัง แล้วเปิดเพลงฟังไปเรื่อย ในขณะที่ราเชนทร์ยังขับรถด้วยความเร็วสูง เมื่ออยากพาเธอไปให้ถึงมหาวิทยาลัยให้เร็วที่สุด "ไปส่งฉันที่บ้านยายปาย" น้ำเสียงเหวี่ยงๆออกคำสั่ง เมื่อรู้ว่าราเชนทร์กำลังขับรถไปไหน จากที่ตั้งใจว่าจะเอารถไปทิ้งที่มหาลัย แล้วไปรถเพื่อนก็ต้องเปลี่ยนแผน เพราะถึงอย่างไรราเชนทร์ก็คงเกาะติดเธอทั้งคืน "คุณน้องบอกว่าจะไปทำรายงานที่หมาลัยไม่ใช่เหรอครับ" คนขับถามพร้อมกับปรายตามาทางเธอ ก่อนจะหันหน้าหนีอย่างเหนื่อยใจ เมื่อเห็นการแต่งตัวของเธอ เสื้อนักศึกษารัดจนกระดุมปริ แถมกระโปรงก็ร่นขึ้นมาจนถึงโคนขา "ฉันจะไปไหนก็เรื่องของฉัน นายมีหน้าที่ขับรถก็ขับไป" กิรณายังไม่ยอมแพ้ เมื่อราเชนทร์ไม่สนใจคำสั่งของเธอ "ผมมีหน้าที่พาคุณน้องไปทำรายงานครับ" "ถ้าพี่ภูสั่งให้ไปตายนายจะไปไหม!" ตวาดแหวเมื่อถูกขัดใจ ผู้ชายคนนี้ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่เชื่อคำสั่งพี่ชายของเธอ จนแทบจะกลายเป็นหุ่นยนต์อยู่แล้ว "ครับ" ตอบสั้น

แกรกๆๆ "เป็นอะไรเนี่ย เมื่อเช้ายังดีๆอยู่เลย" อิงวราบ่นเมื่ออยู่ๆรถยนต์ก็สตาร์ทไม่ติด เมื่อเช้าตอนขับออกมาจากบ้านยังดีๆอยู่เลย ถอนหายใจก่อนจะพลิกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา วันนี้เธอมีนัดกับลูกค้าคนสำคัญที่โรงแรมแห่งนี้ หลังจากคุยงานเสร็จก็แยกกับเลขาที่ลานจอดรถ เพราะได้เวลาเลิกงานพอดี แต่รถเธอมาสตาร์ทไม่ติดซะงั้น ฝนก็กำลังจะตก มีอะไรซวยไปกว่านี้อีกไหม 'บริการฝากหมายเลขโทรกลับ'หยิบมือถือขึ้นมาต่อสายหาคนรัก ก็มีเพียงเสียงฝากหมายเลขโทรกลับ ถอนหายใจให้ตัวเอง เมื่อพักนี้ยุทธนาปิดมือถือบ่อย และทำตัวห่างเหินขึ้นทุกวัน ที่เป็นแบบนี้เพราะเขารู้อะไรมาหรือเปล่า เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ หัวใจก็ร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ลองทบทวนเรื่องราวระหว่างเธอกับเขา พักนี้ยุทธนาเปลี่ยนไปจริงๆ เขามักจะผิดนัดและไม่มาหาเธอเหมือนเมื่อก่อนก๊อกๆๆๆความคิดในหัวต้องสะดุดลง เมื่อมีคนมาเคาะกระจกรถ "คะ...คุณ!" ร้องออกมาด้วยความตกใจ ตากลมโตกะพริบถี่ๆ เมื่อเห็นราเชนทร์กับลูกน้องกลุ่มใหญ่ ยืนล้อมรถเธอเอาไว้ "รถเสียเหรอครับ" เสียงห้าวทุ้มเอ่ยถาม รู้สึกขัดใจเมื่อคนในรถไม่ระวังตัวเล

ราเชนทร์ค้อมศีรษะให้เจ้านาย ก่อนจะหันหลังกลับ บอกให้รู้ว่าเขาทำตามคำสั่งแล้ว ตาคู่คมมองตากลมโตที่มองการกระทำของเขาอย่างตกตะลึง มือที่กำสูทของเขาบีบแน่นจนเส้นเลือดขึ้น แล้วออกแรงดึงมันเอาไว้เมื่อเขาจะก้าวเดิน "คะ...คุณราเชนทร์" อิงวราตกใจจนแทบสิ้นสติ ใบหน้าสวยที่แหงนมองหน้าเขาซีดเผือด เมื่อราเชนทร์ไม่ช่วยเธอ เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่ส่งเธอให้ผู้ชายคนนั้น เขาไม่สงสารเธอสักนิดเลยเหรอ อย่างน้อยๆเธอก็ตกเป็นของเขาแล้ว มือหนาปลดมือบางออกจากเสื้อ เห็นน้ำตาเต็มหน่วยตา เขาต้องรีบไปจากที่นี่ เพราะถ้าอยู่ต่อคงมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น เขาตั้งใจให้เธอเป็นของภูดิศตั้งแต่แรก มาถึงตอนนี้ก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ แม้จะต้องเจ็บปวดก็ตาม แขนเรียวตกลงข้างตัว เมื่อที่พึ่งเดียวที่มีแกะมือเธอออก ตากลมโตมองตามแผ่นหลังกว้างที่กำลังก้าวไปอีกทาง น้ำตาร่วงด้วยความเสียใจ เขาทิ้งเธอง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ "คุณราเชนทร์ ฉันไม่ไปกับเขานะคะ" ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นพากันตกตะลึง เมื่อคนตัวเล็กวิ่งไปหาราเชนทร์แล้วกอดเอวของเขาเอาไว้ ใบหน้าสวยซุกอยู่กับแผ่นหลังกว้าง ราเชนทร์หยุดเดิน ในขณะที่ภูดิศกัดกรามจนเป็

ภูดิศไม่สนใจคนที่ฟุบหน้าลงกับพนักโซฟาเลยสักนิด สิ่งที่เขาสนก็คือร่องรักอ่อนนุ่ม ฟิตกระชับที่เขาเพิ่งส่งตัวตนเข้าไปนี่ต่างหาก รับรู้ถึงการฉีกขาด เลือดสีข้นอาบชโลมลำรักจนชุ่ม สร้างความเสียวกระสันไม่น้อย เพราะเขาตั้งใจให้มันเป็นอย่างนั้น กับคนที่ไม่ซื่อสัตย์เขาก็ไม่ควรให้ค่า สะโพกสอบขยับเป็นจังหวะเร็วและแรงขึ้น เมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน เลือดสีข้นที่ไหลมาตามโคนขาขาวเนียน ยิ่งช่วยเร่งความกำหนัด ใบหน้าหล่อเหลาเชิดขึ้น เมื่อความเสียวซ่านพุ่งขึ้นจนถึงขีดสุด กระชากกายแกร่งออกจากร่องรักอย่างแรง มือหนาสาวชักลำรักถี่ๆ กรามแกร่งขบหากันจนเป็นสันนูน มือที่จับบ่าบางบีบเข้าหากันจนเนื้อบริเวณนั้นเขียวช้ำ ร่างสูงกระตุกเกร็ง เมื่อฉีดพ่นเชื้อพันธุ์ใส่แผ่นหลังบางและก้นงอนทุกหยาดหยด คนที่หมดสติร่วงลงไปกองกับพื้นโซฟา เมื่อภูดิศปล่อยมือที่กดบ่าของเธอออก ตาคู่คมมองใบหน้าซีดเผือด ที่น้ำตายังชุ่มแพขนตา ปากบางเม้มเข้าหากันสนิท ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างไม่ใยดี เมื่อเห็นว่าเธอยังมีลมหายใจอยู่ มือหนาคว้าบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ เมื่อพาตัวเองลงไปนอนแช่น้ำอุ่นในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ หลับตาลงเมื่อคิดอะไรบางอย่าง เธอเป็นลูกสาวขอ

ราเชนทร์วางคนในอ้อมแขนลงบนที่นอนหนานุ่มอย่างเบามือ ตาคู่คมมองดวงหน้าหวานซีดเผือด มองเรื่อยไปตามเนื้อตัวเขียวช้ำ เขาผิดเองที่พาเธอมา จนเธอได้รับอันตราย ภูดิศน่าจะเมตตาบ้าง เธอก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆที่ไม่มีทางสู้ มือแกร่งบิดผ้าขนหนูชุบน้ำหมาดๆ แล้วเช็ดลงบนใบหน้าเนียนอย่างเบามือ ลากเรื่อยไปตามลำคอระหง ตาคมเข้มปิดลงแล้วเบือนหน้าไปอีกทาง เมื่อแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตที่เธอใส่ออกจากรังดุม เพื่อเช็ดทำความสะอาดเนื้อตัวให้เธอ ผ้าขนหนูสีขาวสะอาดถูกนำมาปิดบังร่างเปล่าเปลือยเอาไว้ เมื่อชายหนุ่มบรรจงเช็ดคราบเลือดออกจากท่อนขาขาวเนียน ตาคมเข้มหลับลงอีกครั้ง เมื่อสอดมือเข้าไปใต้ผ้าขนหนูผืนใหญ่ เพื่อทำความสะอาดให้ทั่วทุกจุด เธอเป็นของต้องห้ามที่ไม่ควรแตะต้อง แต่เขาก็ปล่อยเธอไว้แบบนี้ไม่ได้ ความเย็นจากผ้าขนหนูผืนนุ่มที่สัมผัสลงมาบนผิวเนื้อ ปลุกคนหมดสติให้รู้สึกตัว ตากลมโตค่อยๆปรือขึ้น ภาพช่วงบนเปล่าเปลือยที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของบุรุษเพศ ทำให้เธอตกใจจนแทบสิ้นสติ ร่างบางผวาลุกขึ้นนั่ง แขนเรียวกอดตัวเองเอาไว้ มองคนตรงหน้าอย่างหวาดระแวง ราเชนทร์มองหน้าหญิงสาว เมื่อเห็นเธอรู้สึกตัวก็เบาใจ ร่างสูงขยับเข้าหา ร่างบาง