All Chapters of ไม่อยากเป็นสาวใช้ของตัวร้ายเลยค่ะ: Chapter 21 - Chapter 30

“มาคุยกันหน่อยดีไหม?”ฟาเบียนกล่าวก่อนจะนั่งลงบนโซฟาไม้เบื้องหน้าของจีเซล เธอกำลังนั่งอยู่ที่พื้นเพื่อจัดการกล่องไม้มากมายที่เขาส่งมาให้“ค่ะ..ไม่ทราบว่าท่านเคาน์มีเรื่องอะไร..”“ข้าถอนหมั้นแล้ว อันที่จริงเรื่องของข้ากับสตรีผู้นั้นมันไม่มีความหมายอะไรมาตั้งแต่แรก ข้าไม่ได้ยินดีกับการถูกจับให้ต้องหมั้นหมายเหมือนกันนั่นแหละ”ในระหว่างที่ฟาเบียนกล่าวออกไปนั้น เขาก็มีคำถามในใจผุดขึ้นมาเช่นกันว่าเขา..อธิบายเรื่องราวพวกนี้ไปทำไมกันวะแต่เขาเห็นสายตาตัดพ้อของจีเซลในยามที่เธอมองเขาที่นั่งอยู่กับอารีเอน มันก็ทำให้ฟาเบียนนั่งแทบไม่ติดอยู่แล้ว คนที่คิดมากเช่นเธอจะต้องคิดมากอีกแน่ๆ เขาจึงเลือกที่จะบอกเล่าทุกอย่างออกมาให้จีเซลได้รับฟัง เพื่อที่ว่าเธอจะได้..ไม่ต้องเอาเรื่องหนักใจพวกนั้นไปคิดมากอีกจีเซลเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของท่านฟาเบียน เขาบอกกล่าวถ้อยคำเหล่านั้นออกมาด้วยใบหน้าที่เย็นชาและแข็งกระด้างแต่ทว่าที่ใบหูทั้งสองข้างของเขากำลังขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ ดูก็รู้ว่าเขากำลังเก็บอาการเขินอายอย่างสุดความสามารถเลยทีเดียว“เป็นแบบนั้นเองสินะคะ”จีเซลก้มหน้าลงเล็กน้อยที่มุมปากของเธอกำลังอมยิ้มอย่างอารมณ์

ฟาเบียนจุดไฟที่ปลายของซิการ์ เขาอัดซิการ์เข้าปอดแรงๆ ด้วยความรู้สึกที่สั่นไหวไปหมด ราวกับเขากำลังยืนอยู่เพียงลำพังในคฤหาสน์หลังใหญ่เช่นนี้มันราวกับว่าเขากำลังพบเจอกับเรื่องที่ไม่คาดคิด ราวกับมีแค่เขาเท่านั้นที่อยู่ที่นี่ ไม่มีใครอื่นเลยนอกจากตัวเขาเองท่านพ่อและท่านแม่ของเขาเสียชีวิตจากการฆ่าตัวตาย..เพราะคำขอร้องของจอมมาร คือการสั่งให้ท่านพ่อสังหารท่านแม่มาเป็นเครื่องบูชายัญ แน่นอนว่าความรักที่ท่านพ่อมีต่อท่านแม่มันมากมายจนหาสิ่งไหนเปรียบเทียบไม่ได้ และนั่นคือหนทางที่ท่านพ่อของเขาเลือกเดิน“พ่อขอโทษนะฟาเบียน แต่นี่มันคือหนทางที่พ่อและแม่จะมีความสุขด้วยกัน พ่อขอโทษที่ผลักภาระให้ลูกเช่นนี้แต่นี่คือคำร้องขอจากพ่อนะลูกรัก..หากว่าลูกยังรับใช้จอมมารได้โปรดอย่ารักใครไม่อย่างนั้น..ลูกเองก็จะมีจุดจบเหมือนพ่อกับแม่..”เขาจึงไม่คิดที่จะรักใคร ไม่สนใจสตรีหน้าไหนเพราะเขาไม่ต้องการให้ตัวเองมีชะตากรรมที่น่าสงสารดังเช่นท่านพ่อและท่านแม่แต่ในตอนนี้ดูเหมือนว่าความรู้สึกของเขานั้นมันจะถลำลึกลงไปซะแล้วละสิ จากที่ไม่สนใจและไม่เคยมองว่าสตรีผู้ใดงดงามมาก่อนเลยในชีวิต ตอนนี้เขากลับมองว่าจีเซลคือสตรีที่งดงา

“ขออภัยที่มารบกวนโดยที่ไม่ได้แจ้งล่วงหน้านะครับท่านดยุค”คอลตันกล่าวออกมาพร้อมกับก้มหน้าเพื่อเป็นการขอโทษที่เขากระทำการอันเสียมารยาท การเข้าพบโดยไม่ได้นัดหมายล่วงหน้านั้นมันคือเรื่องที่ไม่สมควรกระทำอย่างยิ่ง“ไม่เป็นไร เจ้าแจ้งแก่ทหารของข้าว่าเจ้ามาส่งจดหมายแทนจีเซล รีบส่งจดหมายนั้นมาให้ข้าสิ”การตัดใจทำได้ยากมากกว่าอะไรทั้งหมด เรื่องนั้นเดเมี่ยนยืนยันด้วยตัวเองเลย เขาลืมจีเซลไม่ลงแต่ทว่าก็พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะไม่ไปหาเธอ“นี่ครับ ข้าขอตัวกลับก่อนนะครับท่านดยุค”เมื่อพ่อบ้านตระกูลซากอสเดินจากไป เดเมี่ยนก็รีบเปิดจดหมายในมือออกมาอ่านในทันที“สวัสดีค่ะท่านดยุค ขออภัยที่ข้าเสียมารยาทถึงขั้นส่งจดหมายฉบับนี้มาด้วยนะคะ แต่เพราะว่าข้าไม่มีทางอื่นทางใดอีกแล้ว อย่างที่ท่านรู้ว่าท่านเคาน์มีปีศาจตามติดตัวของท่าน แต่ปีศาจตนนั้นไม่ได้เกิดจากความต้องการของท่านเคาน์เลยนะคะ ปีศาจตนนั้นคือสิ่งที่ท่านเคาน์ได้รับสืบทอดมาจากท่านพ่อของเขา และสิ่งที่ข้าอยากจะกระทำในยามนี้คือการร้องขอความช่วยเหลือจากท่านดยุคสักครั้ง หากท่านยินยอมออกหน้าช่วยเหลือ จีเซลผู้นี้จะไม่ลืมพระคุณของท่านเลย ข้าอยากให้ท่านใช้สาย

ดวงตาที่มีความสามารถตามติดมาตั้งแต่เกิด เดเมี่ยนนั้นสามารถมองเห็นความเป็นจริงได้ทั้งหมด ทั้งเนื้อแท้ของผู้คนและความต้องการอันแรงกล้าของคนนั้นๆ ด้วยสิ่งที่เขามองเห็นจากความต้องการของจอมปีศาจนั่นคือ..ความรักและความโศกเศร้า“ข้าขอถามได้ไหมครับว่าทำไมท่านเคาน์ถึงได้เลือกจีเซลให้เป็นสาวใช้ส่วนตัวของท่าน”ฟาเบียนมองหน้าของจีเซลในระหว่างที่เขากำลังกุมมือของเธอเอาไว้แน่น“เพราะจอมมารต้องการนาง..ข้าเลือกนางเพราะจอมมารต้องการชีวิตของนาง”เดเมี่ยนหยักหน้าเบาๆ“ข้าเข้าใจแล้วครับ และเรื่องที่เขาจะเล่าต่อจากนี้ ข้าจะเล่าออกมาตามสิ่งที่ข้ามองเห็นนะครับ ดูเหมือนว่า..จอมมารจะมีความตั้งใจมาตั้งแต่แรกเพื่อให้ท่านทั้งสองรักกัน”จีเซลเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยราวกับว่าเธอไม่อยากเชื่อในสายตา“ข้าสามารถมองเห็นได้ทุกอย่าง ทั้งความโลภ หลง โกรธ และความรัก แต่ข้ากลับมองจีเซลไม่เห็นถึงความรู้สึกไหนเลย ช่วงเวลาที่ข้ามองเจ้านั้น ข้ารู้สึกอบอุ่นอย่างน่าประหลาด ราวกับว่าเจ้ามีความหวังดีในแบบที่ไม่มีใครจะมอบให้ข้าได้เท่ากับเจ้าอีกแล้วในโลกใบนี้”แววตาของจีเซลอ่อนโยนลงเล็กน้อย ที่เขากล่าวออกมานั้นมันไม่ได้ผิดแม้แต่ครึ่งคำเ

“ยินดีด้วยนะคะเลดี้อาเรีย”สองปีหลังจากนั้นงานอภิเษกขององค์รัชทายาทและเลดี้อารีเอนถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่จีเซลเริ่มสนิทสนมกับเลดี้อาเรียตั้งแต่หลังงานแต่งงานของเธอ อาจจะเพราะเธอไปมาหาสู่กับเดเมี่ยนบ่อยจึงทำให้ได้พบเจอกับอาเรียบ่อยไปด้วย“ข้าสวยแล้วใช่ไหมจีเซล ให้ตายสิข้าไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่นัก ไม่รู้ว่าจะทำเรื่องผิดพลาดอะไรในพิธีอภิเษกหรือไม่”อาเรียเป็นกังวลมากทีเดียว คราแรกที่จีเซลพบเห็นอาเรีย เธอมองว่าสตรีผู้นี้มีความมั่นใจในแบบที่จะต้องเป็นสตรีที่ไม่เกรงกลัวสิ่งใดอย่างแน่นอนทว่าในความจริงอาเรียไม่เกรงกลัวใครเลยนอกจากองค์รัชทายาท จะเรียกว่าเกรงกลัวก็คงไม่เหมาะเพราะว่ามันคือความเกรงใจมากกว่าอีกฝ่ายเป็นถึงเชื้อพระวงศ์ผู้ซึ่งจะได้ขึ้นเป็นองค์จักรพรรดิในอนาคต ฉะนั้นแล้วการที่อาเรียกำลังตื่นตระหนกนั้นไม่ถือว่าเป็นเรื่องที่ผิดพลาดหรอก“ไม่มีอะไรต้องกังวลเลยค่ะ ในเรื่องความงดงามนั้นเลดี้งดงามมากกว่าใครๆ อยู่แล้ว ในครั้งที่ข้าแต่งงานกับท่านเคาน์ ข้าจำได้ว่าในช่วงเวลาที่ข้าควงแขนของเดเมี่ยน ข้าไม่ได้มองแขกในงานหรือว่าผู้ใดเลย ถึงแม้ว่าท่านฟาเบียนจะยืนอยู่ไกลมากพอสมควรแต่ทว่าสายตาของข้านั