Lahat ng Kabanata ng ไม่อยากเป็นสาวใช้ของตัวร้ายเลยค่ะ: Kabanata 1 - Kabanata 10

“เกลียดเกมนี้ชะมัด!!”ฉัน..เข้ามาเป็นสาวใช้ได้ยังไงไม่รู้ แต่ที่รู้คือฉันเข้ามาแล้ว..ไหนบอกจะพาไปเล่นเซิฟวีไอพี แล้วทำไมฉันถึงเข้ามาอยู่ในเกมได้ล่ะเนี่ย!!“คุณผู้เล่นไม่สามารถซื้อไอเท็ม “เปลี่ยนบทบาทได้นะครับ” คุณผู้เล่นจะต้องมีเงิน 300,000,000 ก่อน”นั่นราคาหรือว่ารหัสสินค้ากันนะ..และเมื่อฉันหันไปมองจำนวนเงินของตัวเองที่ด้านล่างก็พบว่าฉันมีเงินอยู่ 20 เหรียญทอง..นอกจากเป็นสาวใช้แล้วต้องจนอีกเหรอวะเนี่ย!“จีเซล เจ้ามัวทำอะไรอยู่ ท่านเคาน์เรียกตั้งนานแล้วเจ้าควรจะรีบไปก่อนจะโดนบ่นอีกนะ”ถึงไม่อยากจะยอมรับเท่าไหร่แต่ผ่านมาห้าวันแล้วหลังจากที่ฉันเข้ามาในเกมนี้ เป็นห้าวันที่ยาวนานราวกับห้าปีเลย..เรื่องมันเกิดจากการที่ฉันไปซื้อเกมเสมือนจริงมาเล่น เพราะเบื่อเกมจีบหนุ่มก็เลยลองซื้อเกมแนวปกป้องตัวเอกและเอาตัวรอดมา เกมนี้ไม่มีนางเอกแต่มีตัวละครต่างๆ ที่ให้เราได้เลือกสวมบทบาทเพื่อปกป้องตัวละครที่เรารักอีกทั้งยังสามารถเลือกตัวเอกได้ด้วย แต่ทว่าตัวร้ายนั้นมีเพียงผู้เดียวเท่านั้น..ไม่ว่าจะเลือกตัวละครไหน เลือกบทบาทที่สวมแบบใด ก็จะมีแค่ท่านเคาน์ฟาเบียนเท่านั้นที่เป็นตัวร้าย ฉันไม่รู้ว่าที่เกมไม่

ในความคิดของท่านเคาน์ มันมีแค่ว่าเขาอยากจะฆ่าเธอให้ได้ในคืนนี้เลยงั้นเรอะ!! ให้ตายสิคนดีๆที่ไหนจะรั้งอยู่ที่นี่ทั้งๆ ที่รู้เจตนาอันชัดเจนของอีกฝ่ายล่ะสายตาของเขาที่มองมา เหมือนกับสัตว์นักล่าที่กำลังจ้องเหยื่อด้วยความหิวโหย..นักล่าแบบนักล่าจริงๆ ไม่ใช่แบบสิบแปดบวกอ่ะนะ..“ข้าทำเช่นนั้นไม่ได้หรอกนะคะนายท่าน คือว่า..ข้า..”เอาสิ พูดออกมาสิ เขาจะรอฟังว่าเธอจะหยิบยกเหตุผลแบบไหนออกมากล่าวอ้างอีก“คือว่า..ข้าน่ะ ข้า...”คิดสิ! คิดสิโว้ย หากไม่มีเหตุผลที่ดีพอรับรองได้เลยว่าคืนนี้ฉันจะต้องตายอย่างแน่นอน..รีบๆ คิดเลยจีเซลจะว่าไป หากไอเท็มอ่านใจคูลดาวน์อยู่เช่นนั้นหากฉันใช้ไอเท็มอีกอันจะได้ไหมนะเลือกใช้ไอเท็มใหม่..การโน้มน้าวจิตใจ“คือว่าข้าน่ะไม่เหมาะที่จะนอนที่นี่หรอกนะคะ ข้าไม่อยากให้ชื่อเสียงอันดีงามของท่านเคาน์ต้องแปดเปื้อนเพราะสาวใช้เช่นข้า แต่ก่อนที่ข้าจะกลับไป ข้าจะกล่อมนายท่านนอนก่อนนะคะ”อีกฝ่ายนิ่งอึ้งไปในทันทีที่จีเซลกล่าวถ้อยคำพวกนั้นออกมา ก็แน่ล่ะสิ่งที่เธอกล่าวออกไปมันไม่ใช่ประโยคธรรมดาๆ แม้แต่นิดเดียว ที่เธอกล่าวออกไปมันคือถ้อยคำที่กล่าวออกมาโดยใช้ไอเท็มลับยังไงล่ะฟาเบียนไม่เ

ปลายนิ้วของเขาไล้ผ่านผิวเนียนละเอียดไปอย่างช้าๆ ราวกับว่าฟาเบียนกำลังจดจำในทุกความรู้สึกที่แผ่ซ่านออกมา ปลายจมูกของเขากำลังคลอเคลียอยู่กับเรือนผมสีเงินนั้นอย่างหลงใหล..เขาแค่นหัวเราะออกมาด้วยความรู้สึกนึกขำกับตนเองจริงอยู่ที่เรื่องเช่นนี้มันคือเรื่องปกติสำหรับบุรุษเช่นเขา เมื่อได้พบเจอหญิงงามก็มีบ้างที่เขาจะรู้สึกสั่นไหว แต่ในกรณีแบบนั้นมันไม่เคยเกิดขึ้นมากับสาวใช้เนี่ยนะสิฟาเบียนแยกเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวออกอย่างชัดเจน เขาไม่เคยแตะต้องหรือว่ายุ่งเกี่ยวกับสาวใช้มาก่อนเลยแล้วจีเซลกล้าดีอย่างไร คนอย่างเธอกล้าดีอย่างไรมาทำให้เขา..ต้องก้าวข้ามเส้นแบ่งเขตของตัวเองขีดเอาไว้เช่นนี้กัน“หากเจ้าไม่ตื่นขึ้นสักที จะมาโทษข้าในภายหลังไม่ได้นะจีเซล”เสียงกระซิบของเขาราวกับบทเพลงแสนหวานที่ทำให้จีเซลเคลิบเคลิ้ม เธอตกอยู่ในภวังค์ที่ยากจะถอนตัวออก จีเซลไม่สามารถแยกแยะได้ด้วยซ้ำว่านี่มันคือเรื่องจริงหรือว่าความฝันน่ะแล้วเธอไปฝันถึงตัวร้ายเช่นนั้นได้ยังไงกันนะ!ในความฝันท่านเคาน์กำลังก้าวเดินเข้ามาหาเธอ ในขณะที่เธอกะพริบตาลงเพียงครั้งเดียวเขาก็เข้ามาประชิดร่างกายของเธอเสียแล้ว แน่นอนว่านี่ไม่ใช่เรื

เธอช้อนสายตามองหน้าเขาคล้ายจะเอ่ยถามว่าเธอควรจะทำอย่างไรต่อไปดี แม้แต่สัมผัสเขาเธอยังไม่กล้าเลย แล้วจะให้ทำเรื่องเช่นนั้นได้อย่างไรกัน“...กลัวอย่างนั้นหรือ?”จีเซลคนเก่ากลับมาอีกแล้ว จีเซลที่หวาดกลัวกลับมาแล้ว แววตาที่มองมามันสั่นระริกไปด้วยความรู้สึกหวาดหวั่น ร่างกายของเธอสั่นเทาพอๆ กับริมฝีปากที่ขบเม้มไปมา“เมื่อครู่เจ้ายังบอกเล่าถึงความลุ่มหลงที่เจ้ามีต่อข้าออกมาอยู่เลยจีเซล แล้วเหตุใดในยามนี้เจ้าถึงไม่กล้าแม้แต่จะสัมผัสข้าล่ะ”เขาเลิกคิ้วถามเธอด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยันนั่นเขาไม่รู้จริงๆ หรือว่าต้องการแกล้งเธอกันนะ หากว่าทำได้ในยามนี้จีเซลอยากจะแทรกแผ่นดินหนีให้กับการกระทำที่แสนน่าอายของเธอให้รู้แล้วรู้รอดไปซะ!!“นายท่านครับ!!”ช่วงเวลาแสนสนุกของเขาดูเหมือนว่าจะจบลงโดยเร็วจนน่าหงุดหงิด..เสียงเรียกที่ด้านหน้าประตูคือเสียงเรียกของคอลตัน และหากให้เขาเดา ตาแก่พวกนั้นที่เห็นว่าเขาไม่ได้เข้าร่วมประชุมคงแห่กันมาที่นี่เพื่อกดดันเขาอย่างแน่นอน..“เดี๋ยวข้าออกไป!”การตัดใจต่อสิ่งที่เย้ายวนเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้โดยง่ายเลย เขาใช้ปลายนิ้วไล้ลงไปบนริมฝีปากของเธอก่อนจะสอดปลาย

เมื่อนักดนตรีเริ่มบรรเลงเพลง แขกทั้งหลายก็ทยอยเดินเข้ามากันอย่างคับคั่ง แน่นอนว่าหน้าที่ของสาวใช้นั้นเริ่มงานยุ่งตั้งแต่ตรงนั้น หน้าที่ของจีเซลคือการดูแลความเรียบร้อยแต่ทว่าเพราะเธอไม่อาจเอาเปรียบสาวใช้คนอื่นได้ จีเซลจึงเดินเข้ามาช่วยจัดโต๊ะอาหารงานเลี้ยงที่เธอเห็นผ่านจอโทรศัพท์ ในยามนี้เมื่อได้มาเห็นด้วยตาทั้งสองข้างนี้ มันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลย..ถึงแม้ว่างานนี้จะเป็นจุดเริ่มต้นความวุ่นวายใน ชีวิตของเดเมี่ยนก็ตามทีเรื่องมันเกิดขึ้นมาตรงที่เดเมี่ยนมีพลังที่สามารถมองเห็นปีศาจได้ และเขามองเห็นปีศาจที่อยู่ด้านหลังของท่านเคาน์..ด้วยเหตุนั้นเขาจึงไม่อาจทนอยู่กับความไม่ถูกต้องได้ เดเมี่ยนจะเปิดโปงท่านเคาน์ต่อหน้าคนอื่นว่าเขา..มองเห็นปีศาจในตัวของท่านเคาน์ถึงแม้ว่าลูกแม่จะเป็นคนดีมากแค่ไหน แต่การทำแบบนั้นมันออกจะทึ่มทื่อไปสักหน่อย..เพราะนอกจากจะเป็นศัตรูกับท่านเคาน์แล้ว เหล่าขุนนางก็ไม่มีใครเชื่อเขาเลย..บางคนยังกล่าวอ้างว่าท่านดยุคนิกซ์เป็นพวกเสียสติอีกต่างหากใจจริงเธออยากจะจับเขามาเขย่าตัวสักหน่อย ว่าหนูทำไปทำไมลูก..การป่าวประกาศออกไปแบบนั้นมีแต่จะทำให้เขาเดือดร้อนทั้งนั้นพอคิดถึงเร