Semua Bab ข้ามภพมาเป็นมารดาเลี้ยงแสนร้ายกาจ: Bab 111 - Bab 120

เฉินมู่หยางเดินมาจนถึงชายป่าก่อนจะดีดตัวไปยังหลังเขา ศาลเจ้าร้างแห่งนี้ไม่มีใครผ่านมานานแล้ว มีสตรีคนหนึ่งยืนรอเขาอยู่ นางสวมหมวกผ้าคลุมใบหน้าเอาไว้ เมื่อเฉินมู่หยามาถึงนางก็ถอดหมวกออกก่อนจะยิ้มให้เขา"มู่หยางไม่เจอเสียนานสบายดีหรือไม่""พี่สาว...ท่านมาได้อย่างไรกัน แล้วท่านสบายดีหรือไม่ขอรับ""ข้าสบายดี...เป็นเช่นไรบ้าง""ข้าเองก็สบายดี ว่าแต่ท่านเอ่อจะไปหาเด็กๆหรือไม่""อย่าเลย.. ได้ยินว่าเจ้าจะไปชายแดนหรือ มู่หยางหากไปเพราะตามหาคนผู้นั้นให้ข้าก็อย่าเลย""ท่านไม่อยากให้คู่แฝดเจอบิดาหรือขอรับ""เจ้าเป็นบิดาที่ดีอยู่แล้ว ข้าเป็นเพียงบุตรสาวบัณฑิตแต่กลับถูกคนตามฆ่าฐานะของคนผู้นั้นคงไม่ธรรมดา หากคู่แฝดของข้าไปอยู่กับเขาแน่ใจหรือว่าจะปลอดภัย มู่หยางเจ้าเลี้ยงเด็กๆมาห้าปีแล้ว คิดเสียว่าเป็นลูกตนเองได้หรือไม่"เฉินมู่หยางมองหน้าเสิ่นอิงฮวาก่อนจะพยักหน้า ครั้งนั้นที่ช่วยนางมาจากกลุ่มนักฆ่าและพากลับมาบอกทุกคนว่านางคือภรรยา จนคลอดคู่แฝดออกมาหลังจากออกเดือนนางก็จากไป ทิ้งเพียงจดหมายเอาไว้และให้เขาบอกทุกคนว่านางจมน้ำตาย วันนี้นางกลับมาหาเขาเพราะอะไรกันแน่"พี่สาว ท่านกลับมาครั้

สองสามีภรรยามานอนที่เรือนแพ ดีที่งานเลี้ยงเลิกไปแล้วเพราะตอนนี้นี้ฝนตกแรงจ้าวเฟยเฟยจึงนอนไม่หลับ แพขยับไปมา เฉินมู่หยางนอนกอดร่างอรชรเอาไว้เขารับรู้ว่านางยังไม่นอน จ้าวเฟยเฟยจึงหาเรื่องชวนคุย"ตอนงานเลี้ยงท่านพี่ไปไหนมาตั้งนานเจ้าคะ ข้าเห็นท่านเดินออกไปด้านนอกไปทางชายป่าเชิงเขา""มีคนมาพบพี่น่ะ เสี่ยวเฟยที่นี่ไม่มีใครมีแค่เราสองคน เปิดอกคุยกันเถอะเจ้ามาจากไหนบอกได้หรือไม่""ท่านล่ะไม่มีอะไรจะบอกหรือ"เฉินมู่หยางเงียบไปก่อนจะถอนหายใจ จากนั้นจึงเล่าเรื่องตั้งแต่ต้นให้นางฟัง"นางชื่อเสิ่นอิงฮวา มารดาของคู่แฝดน่ะ""นางตกน้ำตายจริงๆหรือเจ้าคะ นางเป็นภรรยาท่านจริงๆหรือไม่""เฮ้อ...ตอนนั้นคุ้มกันขบวนสินค้าไปส่ง ตอนขากลับพวกเราไม่มีสินค้าต้องคุ้มกันจึงแยกกับขบวนของนายจ้างและกลับกันเอง ระหว่างทางพวกเราพบกับนางที่กำลังถูกคนไล่ล่า พี่ไป๋เซิง ฟางฉาย เยี่ยนฉางและข้าที่ช่วยนางเอาไว้ จากนั้นก็พานางกลับมาหมู่บ้านอวี๋หยางและบอกว่านางคือภรรยาของพี่ เพราะพี่ไป๋เซิงมีภรรยาอยู่แล้วตอนนั้นภรรยาของเขานางยังไม่ตาย อาฉายและอาฉางก็เยาว์วัยเกินไปที่จะแต่งงาน เดินทางครั้งหนึ่งกินเวลาสองป

ผ่านงานเลี้ยงไปได้หลายวันแล้ว จ้าวเฟยเฟยยังคงขะมักเขม้นกับการทำไข่เค็มและไข่เยี่ยวม้า เหลือเวลาอีกเดือนเดียวเฉินมู่หยางกับสหายของเขาต้องเดินทางไปชายแดนแล้ว แต่ที่จ้าวเฟยเฟยสังเกตเห็นก็คือ ตั้งแต่ที่อาจารย์ของเฉินมู่หยางมาอยู่ด้วยจะไม่เห็นหลินเหมยเซียงออกมาใช้ชีวิตเลย ส่วนหลินเฉินอี้ก็มาช่วยงานเมื่อเสร็จงานแล้วก็ไปทันทีไม่อยู่คุยเล่นเหมือนแต่ก่อนอีกจ้าวเฟยเฟยตักขาหมูตุ๋นถั่วลิสงใส่โถดินเพื่อให้เซี่ยหยุนเอาไปให้มารดาของเขาที่ยังไม่ออกเดือน เด็กหนุ่มมารับอาหารจากท่านป้าจ้าวจากนั้นก็รีบนำไปให้มารดาและกลับมาช่วยงานต่อ รถม้าของจวนเจ้าเมืองวิ่งเข้ามาก่อนจะมาหยุดหน้าบ้านเฉินของสามีนาง จินหลินลงมาหานางและเอ่ยเรียก"พี่เฟยเฟย....ข้ามาแล้วเจ้าค่ะ ข้าเอาตะกร้ามาคืนท่าน"ดรุณีน้อยยิ้มแย้มหน้าตาสดใส นางถือตะกร้าหวายที่จ้าวเฟยเฟยใส่ผักสดไปให้เอามาคืน พร้อมกับขนมของร้านดังในเมือง เฉินผิงผิงวิ่งไปรับก่อนจะทักทาย"สวัสดีเจ้าค่ะท่านน้าจินหลิน""สวัสดีผิงผิงน้อย...พี่ชายเจ้ากับท่านอาของเจ้าไปสำนักศึกษาแล้วหรือ และวันนี้ผิงผิงของน้าจินหลินเป็นเด็กดีหรือไม่ น้ามีลูกกวาดมาให้ด้

ยามเว่ยหลิวเยี่ยนหรานที่กำลังปอกหน่อไม้ให้กับจ้าวเฟยเฟยเอาไปทำหน่อไม่ดองก็เดินกลับบ้านเพื่อเอาข้าวไปให้บิดามารดา แต่ระหว่างทางกลับเจอเข้ากับคนของเศรษฐีฉู่ ฉู่หว่างเดินมาดักหน้าก่อนจะยื่นมือมาสัมผัสแก้มขาวนวล หลิวเยี่ยนฉางน้องชายนางไม่อยู่ได้ยินว่าขึ้นเขา ร่างอรชรเดินถอยหลังไม่ให้เขาแตะตัวได้ ฉู่หว่างหัวเราะจนพุงที่ยื่นกระเพื่อม ท่าทางไร้เดียงสาช่วยตัวเองไม่ได้นี่ถูกใจเขายิ่งนักก่อนจะเอ่ยกับนาง"แม่นางหลิว เจ้าเพียงแค่ยอมเป็นของข้า ชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่ต้องมาลำบากแล้ว มาเถอะวันนี้ข้ามารับเจ้าเข้าจวน"มืออวบอ้วนยื่นไปเพื่อจะสัมผัสนาง แต่หลิวเยี่ยนหรานพยายามหนี ฉูหว่างหัวเราะและไล่ต้อนก่อนจะกอดนางแต่ไม่ทันที่จะถึงตัวเขาก็ถูกเหวี่ยงไปนอนกระแทกอยู่กลางนา ร่างอ้วยพลุ้ยลุกขึ้นมาชี้หน้าคนมาใหม่ทันที"ถุ้ย หมูเขาจะหามดันเอาคานเข้ามาสอด ไอ้หน้าอ่อนเจ้าเป็นใคร กล้าดีอย่างไรมาทำร้ายข้า เด็กๆจัดการมันให้ข้าเดี๋ยวนี้"ลูกสมุนของเขาต่างกรูกันเข้าไปหวังทำร้ายคนมาใหม่ จินหมิงกอดหลิวเยี่ยนหรานเอาไว้ในอ้อมกอดของตน ลูกน้องเขาไม่ได้ติดตามมา หลิวเยี่ยนหรานเป็นกังวล ร่างสูงยิ้มเย็

บ้านที่ปลูกใหม่เสร็จเรียบร้อยแล้ว ยังคงมีฝนประปรายบางวันแต่ก็เกือบเข้าหน้าหนาวแล้ว อีกสามวันจะถึงวันเดินทางไปสมทบกับกองทัพชายแดนของบุรุษในหมู่บ้าน เดิมต้องเดินทางตั้งแต่ครึ่งเดือนก่อน แต่เพราะมีปัญหาบางอย่างกองทัพจึงเลื่อนไป นางมาอยู่ที่นี่สองเดือนกว่าแล้ว ที่นางนำออกมาจากมิติทุกๆสิบห้าวันนั้นมีไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็นแป้ง ข้าวสาร อาหารแห้งต่างๆ จ้าวเฟยเฟยซื้อเกวียนในนามของหลินอ้าวสามเล่ม นางใช้ขนเสบียงให้กับสามีไปกองทัพสองเล่ม ยามนี้เกวียนนจอดอยู่ที่บ้านหลังเดิมในหมู่บ้านเล่มหนึ่งบรรทุกข้าวสารและแป้ง บรรจุถุงผ้าอย่างดีกันน้ำกันฝนตกเปียกได้ด้วย อีกเล่มบรรจุของดองของแห้ง ขาหมูและเนื้อหมูรมควัน ปลาตากแห้ง หน่อไม้และเห็ดตากแห้ง หลายวันมานี้นางสอนบุรุษในหมู่บ้านทำอาหารหลายอย่าง เพื่อที่เวลาเดินทางพวกเขาจะได้รู้ว่าเสบียงให้ปรุงอย่างไรร่างอรชรกำลังตรวจนับโหลไข่เค็มซึ่งบรรจุกว่าห้าสิบโหล และในหนึ่งโหลบรรจุห้าสิบฟอง มีทั้งกินได้เลย และอีกสิบวัน อีกครึ่งเดือน อีกหนึ่งเดือน สองเดือนเพื่อที่เมื่อไปถึงทัพใหญ่ก็สามารถกินได้หมด ไข่เยี่ยวม้าทำได้กว่าหนึ่งพันฟอง นา