All Chapters of ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา: Chapter 131 - Chapter 140

วกไปวนมา ที่แท้ก็เพื่อเข้าหาเหอเผิง!รัชทายาทหรี่ตาลง มีแสงเย็นแลบผ่านแววตาตอนนี้รู้จักขอร้องเขาแล้ว?ท่าทางที่หยิ่งยโสเมื่อครู่ไปไหนหมด?ในเมืองหลวงแห่งนี้ ไม่มีใครกล้าทำเช่นนี้กับข้า!รัชทายาทหัวเราะเสียงเย็น ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปตรงหน้าจ้าวเฟยเยี่ยนอย่างเชื่องช้า มองใบหน้าละเอียดงดงามตรงหน้า มุมปากเขายกยิ้มเยาะขึ้นมาเล็กน้อย“ในเมื่อหญิงเฟยเยี่ยนมีเรื่องอยากร้องขอข้า เช่นนั้นก็ควรมอบผลประโยชน์ให้ข้าบ้างกระมัง?”จ้าวเฟยเยี่ยนหัวเราะเบาๆ ไม่ถอยกลับรุกแทน นางยื่นมือไปที่หน้าอกรัชทายาทพลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไม่ทราบว่ารัชทายาทต้องการอะไร?” ระหว่างกล่าว ปลายนิ้วก็ลูบไล้ลงไปตามหน้าอกทันใดนั้น ความรู้สึกวาบหวามบางอย่างก็ทำให้ดวงตาของรัชทายาทเบิกกว้าง ความปรารถนาอันร้อนรุ่มพวยพุ่งขึ้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจแต่รัชทายาทก็ไม่ได้โง่ หากมีอะไรกับจ้าวเฟยเยี่ยนในเวลานี้ จะต้องถูกอีกฝ่ายจับจุดอ่อนได้แน่นอน!“องค์หญิงเฟยเยี่ยนโปรดสำรวม!”รัชทายาทเลิกคิ้ว ก็พลันปัดมือขวาที่ซุกซนของจ้าวเฟยเยี่ยนออก พร้อมกับกล่าวเสียงเย็น “ข้าต้องการอะไร เจ้ารู้ดีอยู่แก่ใจ!” ไม่มีผลประโยชน์ มีหรือที่ข้าจะให้

เหอเผิงเป็นคนสนิทของรัชทายาท เหตุใดจู่ ๆ ก็พูดแทนเผิงไหลจวิ้นอ๋อง?ระหว่างที่จมอยู่ในห้วงความคิด เสียงกีบเท้าม้าก็พลันดังมาแต่ไกลเมื่อเงยหน้ามองไป พบว่ามีคนผู้หนึ่งควบม้าอยู่ที่ด้านหน้า และมีองครักษ์สิบกว่าคนวิ่งตามหลังคนผู้นั้นสวมชุดกระโปรงยาว ลวดลายบนผืนผ้าเป็นลายดอกไม้สลับกับสัตว์ป่า ทำให้ดูโดดเด่นสะดุดตายิ่งนักผมเปียทั้งศีรษะที่สะบัดไปมาตามจังหวะการควบม้า ยิ่งทำให้สตรีผู้นี้ดูแปลกตามากขึ้นเพียงแค่พริบตาเดียว ม้าศึกก็มาถึงหน้าประตูกรมพิธีการ เหอเผิงกับหวังเหวินกวงรีบประสานมือคารวะทันที“คำนับองค์หญิงเฟยเยี่ยน!”จ้าวเฟยเยี่ยนกวาดมองโดยรอบแวบหนึ่ง พบว่ามีคนแค่สองคน ทันใดนั้นก็หรี่ตาลง ความไม่สบอารมณ์สายหนึ่งแลบผ่านแววตานางก็ไม่ได้ลงจากม้า หากแต่ก้มหน้าถามจากเบื้องสูง “ก็ไหนบอกว่าเผิงไหลจวิ้นอ๋องเป็นผู้รับผิดชอบการเจรจาสันติครั้งนี้ไม่ใช่หรือ? เขาอยู่ไหนล่ะ?”หัวใจหวังเหวินกวงตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม แต่ยังคงฝืนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “จวิ้นอ๋องรอด้วยความเคารพอยู่ที่ข้างในมาสักพักแล้วพ่ะย่ะค่ะ เชิญองค์หญิงเฟยเยี่ยนเข้าไปคุยข้างใน…”ระหว่างกล่าว หวังเหวินกวงยื่นมือออกไปทำท่าเชิญ“รอด้

เมื่อชาวบ้านในละแวกเห็นภาพนี้ ก็พากันวิพากษ์วิจารณ์ทันที“ไม่กระมัง เผิงไหลจวิ้นอ๋องจะเจรจาสันติที่หน้าประตูกรมพิธีการจริงหรือ?”“มันไม่ดีตรงไหน? พวกเราจะได้เห็นว่าพระองค์เจรจาสันติอย่างไร และฟังเงื่อนไขของต้าจ้าวด้วย”“แต่ตอนนี้ฝ่ายเราเป็นฝ่ายเสียเปรียบในสถานการณ์สงครามแนวหน้า หากต้าจ้าวเสนอเงื่อนไขที่เกินเลย จวิ้นอ๋องควรรับมืออย่างไร?”“ใช่ๆ จวิ้นอ๋องไม่เคยได้รับการศึกษาของราชวงศ์ หากรับมือไม่ไหวล่ะ?”แม้ชาวบ้านจะรู้สึกตื่นเต้นที่ได้ยินเนื้อหาการเจรจาสันติ แต่ขณะเดียวกันก็กังวลว่าฉู่หนิงจะรับมือไม่ไหวไม่ว่าจะชาติกำเนิด การศึกษา หรือสถานการณ์สงครามในแนวหน้าก็ล้วนไม่เป็นผลดีต่อฉู่หนิงขณะที่ทุกคนกำลังกังวล ฮ่องเต้ที่อยู่ในพระราชวังก็ได้รับข่าวแล้วเช่นกัน“อะไรนะ ฉู่หนิงจะเจรจาสันติกับจ้าวเฟยเยี่ยนที่หน้าประตู?”ฮ่องเต้เบิกพระเนตรกว้าง ทรงพระวิตกจนลุกพรวดจากเก้าอี้ “เจ้าหนูนี่คิดจะทำอะไรของเขา?” องครักษ์เงาที่อยู่ข้างล่างก้มหน้าต่ำ ไม่กล้าตอบคำถามจ้าวหมิงที่อยู่ด้านข้างรีบยกถ้วยน้ำชาขึ้นมา “ฝ่าบาทโปรดระงับโทสะ บางทีเผิงไหลจวิ้นอ๋องอาจมีแผนของตัวเอง หรือไม่รอดูสถานการณ์ไปก่

มองดูใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของฉู่หนิง จ้าวเฟยเยี่ยนก็พลันเลิกคิ้ว ก่อนจะหัวเราะเบาๆ “ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการคาดเดาของเผิงไหลจวิ้นอ๋องเท่านั้น การเจรจาสันติต้องตั้งอยู่บนข้อเท็จจริงที่เป็นอยู่ของทั้งสองฝ่าย จึงจะบรรลุผลตอนนี้ราชสำนักของเราปิดล้อมทหารหนึ่งแสนของต้าฉู่ไว้ในเมืองติ้งเซียง แค่คำสั่งเดียว ก็สามารถบดขยี้ทหารหนึ่งแสนของต้าฉู่ให้สูญสิ้นในพริบตา!ใช่แล้ว ขอแจ้งให้เผิงไหลจวิ้นอ๋องทราบไว้สักหน่อย รองแม่ทัพแนวหน้าของต้าฉู่ถูกฆ่าตั้งแต่ครึ่งเดือนก่อนแล้ว!”ผู้หญิงคนนี้เถียงไม่ไหว ถึงกับเปิดเผยสถานการณ์สงครามแนวหน้าแล้ว!ฉู่หนิงก็พลันหรี่ตา แสงเย็นแลบผ่านแววตาแม้เขาก็พอรู้สถานการณ์แนวหน้าอยู่บ้าง แต่คิดไม่ถึงว่าจะแย่ถึงขั้นนี้ แม้แต่รองแม่ทัพเฮ่อหยวนเจิ้งก็ถูกฆ่าแล้วข้อมูลที่เป็นความลับเช่นนี้ ราชสำนักต้องปิดข่าวแน่นอน แต่ตอนนี้กลับพูดออกมาโดยอาศัยการเจรจาสันติครั้งนี้ผู้หญิงคนนี้จงใจบั่นทอนขวัญกำลังใจของต้าฉู่!เป็นอย่างที่คิด เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา ชาวบ้านที่อยู่โดยรอบต่างแสดงสีหน้าหวาดผวาพวกเขาไม่รู้สถานการณ์สงครามในแนวหน้า รู้แค่ว่าเป็นฝ่ายเสียเปรียบ แต่ตอนนี้คำพ

จะต้องเป็นฝ่ายควบคุมสถานการณ์เมื่อตัดสินใจแล้ว จ้าวเฟยเยี่ยนหายใจเข้าลึกๆ กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “การเปิดฝึกในแนวหน้า ไม่ใช่สิ่งที่ราชสำนักของเราต้องการ ครั้งนี้ข้ามาเจรจาสันติที่นี่ในนามของเสด็จพ่อ หากการเจรจาสันติสำเร็จ เผิงไหลจวิ้นอ๋องก็ไม่ต้องไปแนวหน้าแล้ว”“การเจรจาสันติสำเร็จ…เหอๆ เช่นนี้ไม่เท่ากับว่าข้าต้องตอบตกลงเงื่อนไขของต้าจ้าวหรือ?”ฉู่หนิงยิ้มหยัน “หากข้าเดาไม่ผิด ต้าจ้าวน่าจะอยากให้กองทัพของเราถอนกำลังออกจากเมืองติ้งเซียงกระมัง?”จ้าวเฟยเยี่ยนกล่าวด้วยท่าทางมันก็ควรจะเป็นเช่นนี้อยู่แล้ว “มันแน่อยู่แล้ว ทหารของเราอาบเลือดทำศึกจนล้อมเมืองติ้งเซียงได้สามด้าน เมืองนี้จะตกเป็นของเราเมื่อไร มันเป็นแค่เรื่องของเวลา”เมืองติ้งเซียงป้องกันง่ายโจมตียาก หากสามารถได้เมืองนี้มาด้วยการเจรจาสันติ ต้าจ้าวก็สามารถลดความสูญเสียลงไม่น้อยใครจะรู้ว่าฉู่หนิงกลับหัวเราะฮ่าๆ เขาส่ายศีรษะพลางมองไปทางขจ้าวเฟยเยี่ยนราวกับมองคนโง่เขลา “เมืองติ้งเซียงเป็นป้อมปราการด่านหน้าที่ราชสำนักของเราทุ่มเวลาสร้างหลายปี จะยอมยกให้เจ้าง่ายๆ ได้อย่างไร?ยิ่งกว่านั้นต่อให้ข้าตอบตกลง ราษฎรต้าฉู่ก็ไม่มีท