All Chapters of ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา: Chapter 241 - Chapter 248

เมื่อคำพูดนี้ดังออกมา ทหารยามบนกำแพงเมืองกลืนน้ำลายหนึ่งอึก ในใจร้อนรุ่มเหลือเกิน ดวงตาสองข้างยิ่งเปล่งประกายร้อนแรงทว่าก็ยังมีทหารที่จงรักภักดีนำเรื่องนี้ไปรายงานฉางหงป๋อฉางหงป๋อที่ได้รับข่าวโมโหมาก นำเหล่าทหารรีบเดินทางไปบนกำแพงเมืองพอขึ้นมา ฉางป๋อหงได้ยินเสียงของเฉินอันที่ดังมาจากนอกเมือง “แม่ทัพทุกท่าน ข้าได้กินอิ่มในกระโจมของท่านอ๋องมาแล้วหนึ่งมื้อ รสชาติของเนื้อวัวนั้นจนบัดนี้ก็ยังไม่ลืมเลือน!หากมีใครยินดีออกจากเมือง ข้ารับรองว่าพวกเจ้าก็จะได้กินเนื้อสัตว์เช่นกัน”เมื่อได้ยินดังนั้น ฉางป๋อหงเกรี้ยวกราด “เจ้าโจรชั่วเฉินอัน เจ้ากล้ามอมเมาจิตใจผู้คนหรือ ข้าต้องฆ่าเจ้าให้ได้!”ความทรงพลังที่แข็งแกร่งทำให้สีหน้าเฉินอันเปลี่ยนเล็กน้อย ชั่วขณะนั้นจึงไม่กล้าตอบโต้ฉู่หนิงเห็นดังนั้นจึงหัวเราะเสียงค่อย “แม่ทัพฉาง แม่ทัพเฉินเองก็หวังดีต่อทหารชั้นผู้น้อย คนมากมายขนาดนี้ไม่ได้กินคาวมาตั้งครึ่งปี หรือการให้พวกเขาออกมากินเนื้อนอกเมืองก็ผิดหรือ?”เมื่อเห็นฉู่หนิงเอ่ยปาก ฉางหงป๋อหรี่ตาลง พร้อมมีแววดูแคลนแวบผ่าน “เผิงไหลจวิ้นอ๋อง ท่านนึกว่ากระหม่อมรู้ไม่ทันแผนชั่วของท่านหรือ? อยากให้ว

แม้แต่เหล่าแม่ทัพและทหารที่จงรักภักดีต่อสกุลฉาง ยามนี้ยังมองหน้ากันอย่างอดไม่ได้พวกเขาไม่เคยนึกถึงปัญหานี้ ทว่าตอนนี้เมื่อฉู่หนิงเตือนสติ ในใจจึงเกิดความสงสัยขึ้นมาอย่างลืมตัวกำลังทรัพย์ของสกุลฉางไม่ต้องสงสัย แต่เหตุใดถูกขังมาครึ่งปีแล้ว ถึงได้ไม่ยอมเอาเงินและเสบียงออกมาเล่า?ไม่เอาเงินและเสบียงออกมาก็ช่างเถอะ เหตุใดยามนี้ยังบังคับให้เผิงไหลจวิ้นอ๋องนำออกมา?ชั่วขณะนั้น ที่แห่งนั้นเงียบสงัดมาก มีเพียงสายลมฤดูใบร่วงพัดผ่านไม่หยุด บางครั้งมีเม็ดทรายเหลืองตกกระทบใบหน้า ทำให้เจ็บปวดยามนี้พ่อลูกสกุลฉางรู้สึกร้อนวูบวาบบนใบหน้า ราวกับถูกใครฟาดฝ่ามือตบอย่างแรง!ฉางเจิ้งหยางยิ่งโกรธจนตัวสั่นเทิ้มไปหมด อยากจะโต้แย้งแต่ก็ไม่รู้ว่าตัวเขาควรโต้แย้งอย่างไรดีฉางหงป๋อถลึงตาใส่ลูกชายตัวเองอย่างโกรธจัด ในใจแอบด่าว่าเจ้าลูกล้างผลาญเรื่องนี้ฉางเจิ้งหยางเป็นคนทำให้เกิดขึ้นตั้งแต่แรก ตอนนี้กลับทำให้ฉู่หนิงฉวยโอกาสพลิกสถานการณ์!เมื่อเห็นเหล่าทหารรอบด้านที่เงียบขรึม ฉางหงป๋อใจหายวาบหากใจคนแตกซ่าน ก็จะนำขบวนได้ยาก!สูดหายใจเข้าลึกๆ ฉางหงป๋อบังคับให้ตัวเองใจเย็นลง จ้องเขม็งไปที่ฉู่หนิง เอ่ยจริ

ส่วนที่ว่าเหตุใดฉู่หนิงยังไม่เข้าเมือง น่าจะกังวลว่าฉางหงป๋อจะลงมือกับเขาในเมือง”เมื่อได้ยินว่าเป็นข่าวที่ส่งมาจากต้าฉู่ เหล่าแม่ทัพดีใจอย่างมาก“หากเป็นเช่นนั้น เรื่องนี้ย่อมทำได้!”“เหอะเหอะ ขอท่านแม่ทัพให้กำลังทหารแก่ข้าสองหมื่นนาย ข้าน้อยยินดีนำทัพไปตัดหัวฉู่หนิง!”“ข้าน้อยต้องการกำลังทหารเพียงหนึ่งหมื่นนายก็ปราบฉู่หนิงได้แล้ว!”“ข้าน้อยขอเพียงแปดหมื่นนายก็ได้แล้ว!”เมื่อแน่ใจแหล่งที่มาของข่าว รับรู้ว่าภายใจต้าฉู่ต่อสู้กันอย่างดุเดือด อีกทั้งเบื้องหน้ายังมีเสบียงและเงิน ทำให้เหล่าแม่ทัพดีใจมาก จนแทบอยากนำกำลังทหารบุกไปทันทีทั่วป๋าเหยียนพยักหน้าอย่างยินดี “แม่ทัพทั้งหลายมีความตั้งใจเช่นนี้ ต้าจ้าวของเรามีคนสืบทอดแล้ว ทว่าเรื่องนี้จำเป็นต้องรัดกุม แม่ทัพมู่หรงคิดว่ายังมีความเป็นไปได้อีกอย่าง นั่นคืออีกฝ่ายกำลังแสดงละคร จงใจหลอกล่อให้ฝ่ายเราบุกโจมตี”มู่หรงจู๋พูดไปตามรูปการณ์ “ถูกต้อง ฝ่ายเรามีกำลังทหารมากมาย หากตั้งรับไม่บุก อีกฝ่ายคงทำอะไรพวกเราไม่ได้ส่วนฉู่หนิงผู้นั้นพอมาถึงก็มีความเคลื่อนไหวที่เอิกเกริกเช่นนี้ ยากจะไม่ให้สงสัยว่าเป็นแผนการของพวกเขา ถ้าเกิดเป็นแผนหลอกล่

ไม่ง่ายกว่าจะได้ออกรบ เฝิงมู่หลานดีใจมาก จนแทบอยากจะเข้าไปต่อสู้กับกองทัพศัตรูทันทีแต่ฉู่หนิงกลับส่ายหน้าหัวเราะเสียงค่อย “ทหารม้าฝ่ายศัตรูแข็งแกร่งมาก หากออกไปทำศึกตอนนี้กลับไม่เป็นประโยชน์กับฝ่ายเรา”เฝิงมู่หลานกลอกตามองบน “เจ้านะขี้ขลาดตาขาว!”เฉินอันที่อยู่ข้างกันยิ้มเจื่อน พร้อมอธิบาย “คุณหนูเฝิง ต้าจ้าวมีกองทัพที่แข็งแกร่ง โดยเฉพาะทหารม้าของพวกเขา ถือเป็นสุดยอดทหารเหนือสุดยอด พวกเราล้วนเป็นทหารราบ ออกไปรับศึกไม่เป็นผลดีกับพวกเรา!”ในฐานะที่เป็นแม่ทัพซึ่งเคยต่อสู้กับกองทัพต้าจ้าว เฉินอันเข้าใจความสามารถของกองทัพต้าจ้าวเป็นอย่างดี ก่อนเปิดศึกได้บอกเล่าให้ฉู่หนิงรับรู้แล้วแผนรับมือของฉู่หนิงทำให้เขารู้สึกดีกับองค์ชายผู้นี้ ไม่ได้รีบร้อนอยากสร้างผลงาน โดยการออกไปรับศึกทันทีแม้ตอนนี้พวกเขารวมถึงกำลังพลที่ออกมาจากในเมืองจะมีเกือบสามหมื่นคน แต่ยังคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของทหารม้าอย่างอีกฝ่ายเมื่อเห็นอีกฝ่ายมีจำนวนคนมากมาย อย่างน้อยก็ต้องมีทหารม้าแปดพันนาย จำนวนทหารม้าที่มากมายขนาดนี้บุกอยู่แนวหน้า ทหารราบสามหมื่นคนต้านทานไม่อยู่แน่นอน!แต่เฝิงมู่หลานกลับไม่ฟังคำอธิบายของเฉินอัน ทำ