All Chapters of ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา: Chapter 261 - Chapter 270

โมโห ๆ ๆ!ฉางหงป๋อเดือดดาล จิตสังหารแผ่ซ่านออกมา อยากนำทัพไปสู้กับกองทัพแคว้นจ้าวเสียเดี๋ยวนี้ แก้แค้นให้ลูกชายตัวเองลูกชายเพียงคนเดียวถูกฆ่า แถมยังถูกตัดหัว ความอัปยศครั้งนี้ หากไม่ล้างแค้น ต่อไปตระกูลฉางจะยืนหยัดอย่างไรอีก!ทว่า บรรดาผู้บัญชาการรอบข้างมีสีหน้าเปลี่ยนไปหลังจากได้ยิน พากันพูดเกลี้ยกล่อม “ท่านแม่ทัพโปรดใจเย็นก่อน กองทัพเราขาดแคลนเสบียง บรรดาทหารต่างหิวโหย สู้ไม่ได้เด็ดขาด!”“ใช่ขอรับท่านแม่ทัพ เรื่องนี้ต้องวางแผนให้รอบคอบ”“ศัตรูมีกำลังพลเยอะมาก ต่อให้ขวัญกำลังใจจะกำลังตกต่ำเพราะโจมตีค่ายขององค์ชายไม่สำเร็จ แต่ทัพเราก็สู้ไม่ได้อยู่ดี”“ท่านแม่ทัพโปรดไตร่ตรองด้วย!”ทุกคนไม่ได้โง่ เข้าใจดีว่าฉางหงป๋อตัดสินใจแบบนี้เพราะต้องการแก้แค้นให้ฉางเจิ้งหยางแต่พวกเขาไม่อยากตาย โดยเฉพาะการตายที่ไม่สมเหตุสมผลแบบนี้ศึกชี้ชะตาครั้งนี้ จะสู้ไม่ได้เด็ดขาด!แต่ฉางหงป๋อกลับมองทุกคนอย่างเรียบเฉย แววตาเย็นยะเยียบดุจน้ำแข็งพันปี ทำให้ไม่กล้าสบตาตรง ๆจากนั้น มีเสียงโลหะกระทบ กระบี่ถูกชักออกจากฝัก!ประกายเย็นวาบเคลื่อนผ่านดวงตา ฉางหงป๋อจ้องทุกคนพลางเอ่ยเสียงนิ่ง “คิดว่าถ่วงเวลาแล

กระบี่ที่พุ่งตรงเข้ามาอย่างฉับพลัน เจือไว้ซึ่งจิตสังหารรุนแรง หมายมั่นจะปลิดชีพฉู่หนิงในคราเดียว!แต่ว่า ชั่วพริบตาที่คมประบี่จะแทงถูกฉู่หนิง หอกยาวเล่มหนึ่งก็พุ่งเข้ามาจากด้านข้าง!“แกร๊ง!”หอกและกระบี่ปะทะเข้าด้วยกันจนสั่นอย่างแรง ฉางหอป๋อต้านแรงไว้ไม่ไหว ถูกผลักถอยไปหลายก้าวทหารของทั้งสองฝ่ายที่อยู่รอบข้างพุ่งเข้ามาทันที เสียงอาวุธดังกระทบไปมา ทั้งสองฝ่ายประจันหน้ากันอย่างตึงเครียด“แม่ทัพทหารม้า นี่ท่านจะฆ่าข้าหรือ?”ฉู่หนิงเอามือไขว้หลัง สีหน้านิ่งเรียบ ไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อยหลังจากพลาดเป้า ฉางหงป๋อก็ไม่ได้โจมตีต่อแต่อย่างใด เพียงมองฉู่หนิงอย่างเย็นชา “ในเมื่อเป็นฝ่ายเข้ามาเอง เช่นนั้นก็อย่าโทษว่ากระหม่อมไร้ปราณี”“หากไม่ใช่เพราะท่านปล่อยให้บุตรชายข้าไล่ตามศัตรู เขาก็คงไม่ตาย ทั้งหมดนี้เกิดจากความจงใจของท่าน!”ฉู่หนิงส่ายหน้าพูดอย่างเรียบนิ่ง “หากข้าจำไม่ผิด เหมือนว่าฉางเจิ้งหยางจะไล่ตามออกจากเมืองเพราะคำสั่งท่านกระมัง?”“ไม่ต้องพูดมาก!”ฉางหอป๋อตะคอกเสียงดัง “หากท่านไม่มาที่แนวหน้า มันก็คงไม่เกิดเรื่องมากมายขนาดนี้ หากท่านมอบเสบียงและเบี้ยหวัดให้ เรื่องราวก็คงไม่กลายเ

ฝุ่นดินลอยฟุ้งตลบ สายลมฤดูใบไม้ร่วงพัดหวิวกองทัพแคว้นจ้าวแผดเสียงกึกก้อง พวกเขามาเพื่อล้างแค้น!เมื่อทอดสายตามองไปแล้ว กองทัพแคว้นจ้าวหลายหมื่นนายตั้งแถวแน่นขนัด ให้ความรู้สึกยิ่งใหญ่จนไม่กล้ามองตรงๆบุรุษผู้เป็นหัวหน้าสวมชุดเกราะ แต่ด้านนอกกลับถูกทับด้วยชุดไว้ทุกข์สีขาว เขาก็คือแม่ทัพใหญ่ทั่วป๋าเหยียนนั่นเองเดิมทีคิดว่าศึกนี้จะช่วยสร้างผลงานและชื่อเสียงในกองทัพให้กับหลานชาย นึกไม่ถึงว่าสุดท้ายจะจบลงด้วยความตายหลานชายที่อนาคตไกลที่สุดถูกตัดหัว นี่ทำให้ทั่วป๋าเหยียนโมโหและนำทัพมาสู้ศึกชี้ชะตาโดยไม่สนคำทัดทานของผู้อื่นศึกครั้งนี้ เขาจะตัดหัวฉางหงป๋อกับฉู่หนิง ล้างแค้นให้หลานชาย!ถึงแต่รองแม่ทัพใหญ่มู่หรงจู๋จะพยายามเกลี้ยกล่อม แต่นั่นก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงความคิดของเขาทั่วป๋าเหยียนมองกำแพงเมืองติ้งเซียงที่สูงตระหง่าน แววตาทอประกายดุดัน คิ้วสีขาวโพลนทั้งสองข้างสั่นกระตุก ชักกระบี่ข้างเอวออกมาแล้วเตรียมสั่งให้โจมตีเมืองทว่าจังหวะนี้เอง ประตูเมืองก็ได้เปิดออก บุรุษหนุ่มในชุดท่านอ๋องนำทหารกลุ่มหนึ่งออกมาอย่างยิ่งใหญ่จากนั้นหยุดลงที่ระยะยิงธนูพอดี พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ข้าคือเผิงไหล

“เจตนาของข้า?”ฉู่หนิงยิ้มเจ้าเล่ห์ “ง่ายมาก องค์หญิงของเจ้าติดเงินข้าที่เมืองหลวงอยู่สองแสนตำลึง แม้จะคืนมาแล้วครึ่งหนึ่ง แต่ก็ยังเหลืออีกครึ่งที่ยังไม่คืน!”“ก่อนจะท้าดวล รบกวนแม่ทัพทั่วป๋าช่วยคืนเงินหนึ่งแสนตำลึงนี้ให้ข้าก่อน”สิ้นเสียงของฉู่หนิง กองทัพแคว้นจ้าวพลันกู่ร้องกึกก้อง “คืนเงิน! คืนเงิน! คืนเงิน!”เสียงของคนหลายหมื่นดังสะเทือนไปทั่วฟ้าดิน เกรียงไกรสะท้านแปดทิศ!กองทัพแคว้นจ้าวถูกทวงหนี้แบบนี้ก็เสียกำลังใจ แต่ละคนก้มหน้าไม่กล้าพูดมู่หรงจู๋ผู้เป็นรองแม่ทัพใหญ่มีสีหน้าบึ้งตึง กล่าวเสียงเย็นว่า “ท่านแม่ทัพทั่วป๋า บุรุษผู้นี้มีเจตนาไม่ซื่อ คิดจะใช้เรื่องนี้มาทำให้กองทัพเราเสียขวัญกำลังใจ”ทั่วป๋าเหยียนหรี่ตา ภายในนั้นทอประกายเหี้ยมโหด “หึ ข้าไม่ยอมให้เขาทำตามอำเภอใจแน่!”เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะตวาด “เจ้าเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม กล้าดีอย่างไรมาพูดจาเหลวไหลต่อหน้ากองทัพ แค่เจ้าบอกว่าองค์หญิงพวกข้าติดหนี้ มันก็จะต้องเป็นจริงตามนั้นหรือ? เจ้าต้องแต่งเรื่องเป็นแน่!”ตราบใดที่ไม่ยอมรับ หนี้ก้อนนี้ก็จะไม่มีอยู่จริงฉู่หนิงคิดไว้อยู่แล้วว่าจะเป็นแบบนี้ เขานำสัญญากู้ยืมออ

“หืม? เจ้าจะสู้กับข้าหรือ?”ฉู่หนิงประหลาดใจเล็กน้อยตาแก่คนนี้เจ้าเล่ห์จริงๆ รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่มีศิลปะการต่อสู้แต่ก็ยังจะท้าเขาอีกบัดนี้ขวัญกำลังใจฝั่งกองทัพแคว้นจ้าวตกต่ำอย่างหนัก ทั่วป๋าเหยียนคงคิดจะเอาชนะเขาเพื่อเรียกขวัญกำลังใจคืนมาขณะที่กำลังคิด ทั่วป๋าเหยียนก็แสะยิ้ม “กระไร ไม่กล้าหรือ? ข้าเป็นแค่คนแก่ เจ้ายังหนุ่มยังแน่น ไม่กล้ารับคำท้าหรือ?”หลิวโส่วเริ่นฟังแล้วรีบพูดเสียงเบา “ท่านอ๋องอย่าตอบตกลงนะพ่ะย่ะค่ะ เขากำลังยั่วพระองค์ให้โมโห!”ข้ารู้อยู่ว่าเขากำลังยั่วโมโห แต่หากไม่ตอบตกลง ขวัญกำลังใจที่ปลุกขึ้นมาได้คงได้ถูกทำลายดูจากที่ทหารทั้งหมดมองมาที่ตัวเองก็รู้แล้ว ทุกคนหวังว่าเขาจะตอบรับคำท้าทว่าหากแพ้ เขาไม่เพียงจะต้องจบชีวิต แม้แต่ขวัญกำลังใจก็จะไม่เหลือเช่นกันตาแก่ผู้นี้เจ้าเล่ห์โดยแท้ฉู่หนิงทอดถอนใจกับตัวเอง ภายในใจเกิดความคิดบางอย่าง“ไม่ต้องห่วง ข้ามีวิธีรับมือ!”ฉู่หนิงพูดกับหลิวโส่วเริ่นแล้วเงยหน้ามองไปทางทั่วป๋าเหยียน ยิ้มเยาะว่า “เจ้าก็พูดเองว่าข้ายังหนุ่มยังแน่น ต่อให้สู้ชนะไป มันก็ไม่ใช่ชัยชนะที่สง่างาม”“หลังจากข้าชนะแล้ว กองทัพแคว้นจ้าวก็จะใช้เ