All Chapters of ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา: Chapter 31 - Chapter 40

“ฉู่หนิง เจ้าอย่าให้มันมากนัก!”พลันฉู่หนิงก็เลิกคิ้ว ฉู่หนิงมองเหอชิงอวิ๋นที่คุกเข่าอยู่นานแล้วแวบหนึ่ง ก่อนจะแค่นเสียงเย็น ‘ฮึ่ม’ “ข้ากำลังหารือปัญหาบ้านเมืองกับพ่อของเจ้า เจ้ามีสิทธิ์ที่จะพูดด้วยหรือ?จ้าวอวี๋ ลากเขาไปคุกเข่าที่หน้าประตูจวน!”จ้าวอวี๋ที่อยู่นอกห้องหรี่ตาโดยพลัน ก่อนจะพุ่งออกไปปรากฏตรงหน้าเหอชิงอวิ๋นด้วยความเร็วจนเกิดเป็นภาพติดตาสีหน้าเหอเผิงเปลี่ยนฉับพลัน ขณะที่กำลังจะเข้าไปขวาง กวนอวิ๋นกลับมาปรากฏตัวตรงหน้าเขาพร้อมกับดาบในมือดาบอันคมกริบทำให้เหอเผิงไม่กล้าขยับตัวส่งเดช!ส่วนเหอชิงอวิ๋นที่ได้ยินเสียงแหวกอากาศพุ่งเข้ามา ขณะที่กำลังจะลุกขึ้นขัดขืน ใครจะรู้ว่ากลับเข่าอ่อน ทรุดลงไปอีกครั้งคุกเข่านานเกินไป เข่าอ่อน! จ้าวอวี๋สบโอกาส ใช้มือขวาสกัดจุดชีพจรบนร่างกายเหอชิงอวิ๋นอย่างต่อเนื่องหลายจุด หลังจากนั้นก็ลากเขาออกไปที่นอกจวน“ท่านพ่อ ช่วยด้วย!”เสียงตะโกนที่เต็มไปด้วยความโกรธและไม่เต็มใจของเหอชิงอวิ๋นดังมาจากข้างนอก!สีหน้าเหอเผิงมืดครึ้มเชือดไก่ให้ลิงดู!ฉู่หนิงแน่มาก!หากวันนี้ตนเองไม่ตอบตกลง ฉู่หนิงไม่ละเว้นลูกชายของตนเองแน่นอนเขาดูถูกคนผู้นี้เก

“องค์ชายเสด็จมายามวิกาล ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรเพคะ?”แม้มุมมองที่มีต่อฉู่หนิงเปลี่ยนไปแล้ว แต่บุรุษผู้หนึ่งมาที่นี่ยามวิกาล ในใจเสิ่นหว่านอิ๋งยังคงรู้สึกระแวงเล็กน้อยฉู่หนิงมองหญิงงามที่มีสีหน้าหวาดระแวง ก่อนจะหัวเราะเบาๆ “ท่านหญิงเสิ่นไม่ต้องประหม่า คืนนี้ที่ข้ามาเพราะมีเรื่องอยากให้เจ้าช่วยข้ากำลังเตรียมผลิตหน้าไม้จำนวนหนึ่ง ใต้เท้าเหอก็ตอบตกลงให้ข้ายืมช่างฝีมือสามพันคนแล้ว แต่ต้องใช้พื้นที่ขนาดใหญ่ จวนอ๋องของข้าไม่พอใช้ช่วงก่อนบรรดาพี่ๆ ทั้งหลายมอบร้านค้าให้ข้าหลายแห่ง เพียงแต่ช่วงนี้ข้ายุ่งอยู่กับเรื่องอื่น ไม่มีเวลาเรียกร้านค้าเหล่านี้คืนมาตอนนี้ท่านหญิงกับข้าหมั้นหมายกันแล้ว ข้าอยากมอบเรื่องนี้ให้ท่านหญิงจัดการ ไม่รู้ว่าท่านหญิงคิดเห็นอย่างไร?”เสิ่นหว่านอิ๋งยิ่งฟัง ความประหลาดใจบนใบหน้ายิ่งชัดเจนที่แท้เจ้าหมอนี่ไปขูดรีดช่างฝีมือของใต้เท้าเหอมาสามพันคน!แต่เขาคิดว่า หน้าไม้สามพันกระบอกที่ให้ช่างฝีมือผลิตก็สามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์สู้รบของแนวหน้าแล้วหรือ?อีกอย่าง เจ้าหมอนี่เอาอะไรมาคิดว่าตนเองจะตอบตกลงเขา?เสิ่นหว่านอิ๋งรินน้ำชาให้ตนเองหนึ่งถ้วยแล้วยกขึ้นจิบ ท่าทางเ

ฮ่องเต้ทรงหรี่ดวงพระเนตรลง แววเย็นเยียบสายหนึ่งแลบผ่าน “จ้าวหมิง เจ้าไปถ่ายทอดคำบัญชาของเรา โยกย้ายเหอชิงอวิ๋นไปรับตำแหน่งผู้บังคับการค่ายพิทักษ์เมือง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขารับผิดชอบเฝ้าประตูเมือง!แล้วก็ เสนาบดีกรมโยธาธิการสั่งสอนลูกหลานไม่ดี ลงโทษริบเบี้ยหวัดของเขาหนึ่งปี!”กล้าให้บุตรชายของเราควักเงินจ่ายค่าช่างฝีมือเอง เช่นนั้นเราก็ริบเบี้ยหวัดของเจ้าอืม เบี้ยหวัดของเสนาบดีกรมโยธาธิการหนึ่งปี น่าจะพอจ่ายค่าแรงของช่างฝีมือสามพันคนแล้วไม่นานนัก จ้าวหมิงก็ถ่ายทอดคำบัญชาของฮ่องเต้ออกไปเหอเผิงที่ได้รับข่าวถึงกับตะลึงงันอยู่ดีๆ ตนถูกฮ่องเต้ริบเบี้ยหวัดหนึ่งปี“เจ้าบัดซบฉู่หนิง ข้าไม่จบแน่!”เหอเผิงที่โมโหจนสติแตกทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาควบม้าตรงไปยังตำหนักบูรพาทันที ไม่แม้แต่จะเสียเวลานั่งเกี้ยว“องค์รัชทายาท เจ้าฉู่หนิงนั่นรังแกกันเกินไปแล้ว ท่านจะต้องออกหน้าแทนกระหม่อมนะพ่ะย่ะค่ะ!”ภายในตำหนักบูรพา เหอเผิงทิ้งกายคุกเข่าลงกับพื้น เสียงสะอึกและสั่นเครือ“เจ้าฉู่หนิงนั่นทำเกินไปแล้ว กระหม่อมทำตามที่เขาต้องการแล้ว เขากลับนำเรื่องนี้ไปทูลฝ่าบาท ตอนนี้บุตรชายของข้าถูกย้ายไปเฝ้

“เกรงว่าจวิ้นอ๋องคงไม่สามารถปฏิเสธกระมัง อย่างไรนี่ก็เป็นพระบัญชาขององค์รัชทายาท”“จะว่าไปจวิ้นอ๋องผู้นี้ก็น่าเวทนา เพิ่งจะกลายเป็นองค์ชายก็ต้องไปแนวหน้า ตอนนี้ยังถูกองค์รัชทายาทรังแกเช่นนี้อีก”ผู้คนต่างวิพากษ์วิจารณ์กันเซ็งแซ่ ที่เกิดเหตุพลันอลหม่านขึ้นมาทันใดฉู่หนิงรู้สึกประหลาดใจกับเรื่องที่องค์รัชทายาทเรียกคืนม้าศึกประหลาดนัก ตามหลักแล้วตนไม่เคยล่วงเกินองค์รัชทายาท เหตุใดจึงมากลั่นแกล้งตนเองในเวลานี้? ม้าศึกนี่ตนเตรียมไว้ให้ทหารองครักษ์ หากส่งมอบออกไปทั้งเช่นนี้ คนของตนก็ไม่มีม้าขี่แล้ว!ฉู่หนิงสูดหายใจเข้าลึกๆ เดินออกไปสองก้าวเข้าใกล้เหอเผิงเล็กน้อย แล้วกล่าวถามเบาๆ “ไม่ทราบว่าเหตุใดท่านพี่องค์รัชทายาทต้องเรียกคืนม้าศึก?”เหอเผิงยิ้มเย้ยหยัน พลางจ้องฉู่หนิงเขม็ง “ก็ย่อมเป็นเพราะท่านทำเกินขอบเขตน่ะสิ กระหม่อมโยกย้ายช่างฝีมือสามพันคนตามที่ท่านบอก แต่เหตุใดฝ่าบาทยังต้องให้บุตรชายของกระหม่อมไปเฝ้าประตูเมือง และยังริบเบี้ยหวัดของกระหม่อมหนึ่งปี?”ฉู่หนิงตะลึงงันเขาไม่เคยนำเรื่องนี้ไปบอกฮ่องเต้นี่นะหลังจากหวนคืนสติ ฉู่หนิงกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “ใต้เท้าเหอเข้าใจผิดแล้ว น

สายตาเหอเผิงเย็นลงโดยพลัน เจตนาฆ่าปะทุออกมาจากร่างกาย เขาหันไปตวาดใส่ฝูงชน “ข้ากำลังคุยกับจวิ้นอ๋อง ใครกล้าพูดแทรก จับกุมทันที!”องครักษ์ตำหนักบูรพาพากันชักดาบ ท่ามกลางเสียงเหล็กกระทบกัน คมดาบสะท้อนแสงเย็นยะเยือก ทำให้ชาวบ้านโดยรอบตกใจจนต้องพากันถอยห่างฉู่หนิงขมวดคิ้ว ก้าวไปยืนข้างหน้าชาวบ้าน ใช้ร่างกายของตนเองบังดาบในมือองครักษ์ตำหนักบูรพา“ใต้เท้าเหอ คนเหล่านี้ล้วนเป็นราษฎรของเมืองหลวง เหตุใดท่านต้องระบายอารมณ์ใส่พวกเขาเพราะข้าด้วย? มีเรื่องอะไรก็มาลงที่ข้า!”เจ้าบัดซบนี่กำลังซื้อใจคนสีหน้าเหอเผิงบูดบึ้งหากตนยังตำหนิต่อไป จะต้องทำให้ชื่อเสียงองค์รัชทายาทเสื่อมเสียแน่นอน “จวิ้นอ๋องกล่าวหนักเกินไปแล้ว เพียงแค่ท่านคืนม้าศึกขององค์รัชทายาท กระหม่อมจะกลับไปรายงานทันที!”เหอเผิงกล่าวเสียงเย็น “เรื่องราวในวันนี้ ล้วนเกิดขึ้นเพราะจวิ้นอ๋องทั้งสิ้น!”โยนความผิดหรือ ใครทำไม่เป็นฉู่หนิงเลิกคิ้ว “ข้าไม่กล้าเห็นด้วยกับคำพูดนี้ของใต้เท้าเหอ ข้าก็บอกตั้งแต่แรกแล้ว ข้าสามารถคืนม้าศึกให้ท่านพี่องค์รัชทายาท ขอแค่ท่านพี่องค์รัชทายาทมาด้วยตนเองใต้เท้าเหอต่างหากที่ใช้คำพูดข่มขู่ จึงทำให้