All Chapters of ANG KATULONG NA PINIKOT NG BILYONARYO: Chapter 101 - Chapter 110

“Mama… ano bang ginagawa niyo rito?! Bakit kayo nandito, paano niyo nalaman kung nasaan kami ng asawa ko?” takang tanong ni Dark sa kanyang ina, bakas sa mukha niya ang gulat at pagkairita. Napatingin siya saglit kay Levie na para bang may alam din sa nangyayari. “Naku, hindi niya pwedeng malaman na naglagay ako ng GPS tracker sa sasakyan nila… paano ko lulutasin ang tanong niya?” bulong ni Mrs. Vellama sa sarili, pilit na pinapakalma ang ekspresyon para hindi mahalata ang lihim. Pinipilit niyang ngumiti, ngunit sa ilalim ng kanyang ngiti ay may halong kaba. “Aba, syempre anak, may mga tao ako sa paligid na nagbabalita kung nasaan ka,” sagot niya, pilit na iniiba ang tingin. “Hindi ako pwedeng nakaupo lang habang ang babaeng ‘yan ay… ay pinupuno kana ng kasinungalingan sa buhay mo.” Magsasalita pa sana si Dark, ngunit napansin niyang tila may kakaibang anino sa kabilang kalsada—isang itim na van na hindi niya namamalayan kanina pa ito nakahinto. May maliit na logo sa gilid nito… pa

“Aaahghhh! Kainis, ang baho talaga—amoy nabubulok na basura! Kasing amoy mo ang nandito, Roxane!” sigaw ni Levie. Dahil sa labis na amoy, napa-walkout na lang siya, halatang nahirapan sa pang-amoy kaya mas ginusto nalang niyang umalis kisa harapin ang amoy na kinakain ni Roxane “Hahahahaha! Grabe naman iyon, kung makasabi ng mabaho, parang hindi kumakain ng mangga,” tawa ni Roxane, sabay tawa sa hangin at halatang nasasarapan pa rin sa lasa ng kanyang kinakain. “Ngapala, best… maaga ako aalis ngayon. Alam mo na, birthday ng kapatid ko ngayon,” bulong ni Lyka sa kanya, halatang nagmamadali ngunit may bahagyang ngiti at saya sa mga mata niya. “Aa, oo nga pala, nuh! Birthday pala ni Kyle ngayon. Ilang taon na siya ngayon?” tanong ni Roxane, habang sinisikap kontrolin ang excitement at pagkabigla. “Mag sampu na siya, best… Paano ba yan, maiiwan na kita rito? Kailangan ko na umalis,” paalam ni Lyka, halatang nag-aalangan at may halong saya sa tinig. Biglang nalungkot si Roxane, halat

Ahmmmm…”tumaas ang kilay ni Roxane nang makita kung sino ang nagsalita. Para bang biglang nanikip ang dbdib niya. “Bakit naman niya ipapagawa ang bahay namin, gayong malinaw sa aming dalawa na hindi naman talaga siya ang nakakuha sa akin? bulong niya sa sarili, ramdam ang halo-halong pagkabigla at inis. Matalim ang tingin niyang ibinagsak sa lalaki, wari’y sinusuri ang bawat galaw niya. “Ooiii… Drick?! Nandiyan ka pala!” Masiglang tawag ni Lyka, agad na sumilay ang tuwang-tuwang ngiti sa labi at kumislap ang mga mata nang masilayan ang gwapong mukha ng binata. “Anong ginagawa mo rito, Drick? At bakit mo pinagawa ang bahay namin?” tanong ni Roxane, bahagyang tumataas ang tono, halatang naguguluhan at may kaunting kaba sa tinig. “Ah…ee hindi, ako lang ang nagpagawa, pero budget ni Sir Dark,” sagot ni Drick, sabay kamot sa batok. Napayuko siya sandali, waring nahihiya habang pasimpleng sinulyapan si Roxane. Nakahinga nang maluwag si Roxane, pakiramdam niya’y unti-unting lumolu

Lumipas ang mga araw at linggo hanggang sa umabot na ng tatlong buwan ang ipinagbubuntis ni Roxane. Patuloy pa rin ang matindi niyang paglilihi—mas malala pa kaysa sa inasahan ni Dark. “Madalas siyang magising sa gabi, hinahanap-hanap ang mga pagkaing hindi madaling makita, at halos wala nang oras na tahimik ang katawan niya dahil sa pabago-bagong pakiramdam.“Oiiiii …Dark… gising! Gusto kong kumain ng pusit o kaya mga lamang-dagat! Sige na, gising!” saad ni Roxane habang halos manggigigil na niyuyugyug ang balikat ni Dark.“Honeeeey… oo na, ito naaaaah!… babangon na po,” sagot ni Dark na nangingislap pa ang mata sa antok, halatang bagong gising.Pakapa-kapa pa siyang bumangon, halos matisod na sa sahig dahil hindi pa tuluyang malinaw ang paningin. Napakamot siya ng ulo at napabuntong-hininga, para bang nagtataka kung paano niya napasok ang ganitong misyon tuwing madaling araw.“Thank you, honey!” sagot ni Roxane na may malapad na ngiti, sabay hawak sa tiyan na parang batang sabik

“Narito na ako sa Mansyon ng mga Villamonte… ngayon pa ba ako aatras?!” mariing bulong ni Beth sa sarili, habang mahigpit na nakahawak sa strap ng kanyang bag. Ilang sandali pa, narinig niya ang unti-unting pagkaluskos ng bakal—tila mabigat na tunog na unti-unting lumalapit sa kanyang dibdib. Bumukas ang malaking gate ng mansyon. “Diyos ko… kinakabahan ako!” mabilis na sigaw ng kanyang isip. “ Pagbukas ng gate, bumungad ang maamong mukha ni Drick. “Maligayang pagbabalik, Madam Beth,” magalang na bati ng guwardiya, sabay bahagyang yumukod bilang tanda ng paggalang. “Sumunod po kayo sa akin,” dagdag niya, seryoso at walang bakas ng emosyon sa tinig. Hindi napigilan ni Beth ang mapakapit nang mahigpit sa kanyang bag, wari’y kumakapit din siya sa lakas ng loob na natitira sa kanya. Sunod-sunod ang tanong na kumawala mula sa kanyang bibig, puno ng pagkabalisa: “Nasaan si Roxane? Gusto ko siyang makausap… ngayon na!” Bahagyang napangiti si Drick, tila ba pinipigilan ang sarili na m