Lahat ng Kabanata ng ANG KATULONG NA PINIKOT NG BILYONARYO: Kabanata 151 - Kabanata 160

“Na-miss ko ang mga kamay ng asawa ko... para bang ayokong bitawan kahit isang segundo,” bulong ni Roxane, halos hindi na makatingin sa paligid habang mahigpit pa rin ang hawak niya sa kamay ni Darvey Drillion. Ramdam niya ang init at tibok nito na tila nagbibigay sa kanya ng kakaibang kapanatagan. “Uhmmm… uhmmm…” mahinang tikhim ni Ama Clinthon mula sa gilid ng silid, ngunit sapat iyon para maputol ang tila pribadong sandali ng dalawa. Biglang kumawala ang kamay ni Darvey sa pagkakahawak kay Roxane, bahagyang nakaramdam ng pagkailang sa titig ng matandang Clinthon na malamig ngunit may halong pag-aalalang hindi mabasa. “Narito ka na rin naman, apo ko,” wika ni Ama Clinthon sa tinig na matigas ngunit may pahiwatig ng kontrol. “Ipapakilala ko na sa’yo si Ginoong Darvey Drillion. Isa siyang kilalang negosyante at balak niyang mag-invest sa Clinthon Crown.” Lumapit si Darvey, may ngiti ngunit halatang may tensiyon. “Ikinagagalak kitang makilala, Roxane,” mahinahong sabi nito, sabay ba

Pero hindi pa rin pinansin ni Yaya Meme at yaya Rhia ang salita ni Benjie , hanggang sa umalis nalang ito. “Bakit ba? Mas nasusunod pa yata ang mga yaya na iyon kisa sa utos ko?! Bakit mas priority pa nilang bantayan nang todo ang kambal kaysa sundin ako?! Saan ba nakuha ni Ama Clinthon ang mga tauhan niya—at pati ako, hindi nila magawang sundin.” Mga bulong at inis na isipin ni 3rd Clark Renoval habang pinagmamasdan sina Yaya Meme at Yaya Rhia na abalang-abala pa rin sa pag-aalaga ng kambal. Ngunit imbes na matakot o sumunod ang mga yaya, nagkatinginan pa ang dalawang yaya at sabay na ngumisi—iyong tipong ngiting tagumpay na parang sila ang tunay na panalo sa laban. “Si Yaya Meme…” mariing bulong niya. “Ano’ng akala mo sa amin? Mapapasunod mo kami sa gusto mo?” sagot ni Yaya Meme, habang bahagyang nakataas ang kilay at may halong biro sa tinig. “Hahaha! Puwes, hindi mo kami mapapasunod, kasi sabi mismo ni Ama Clinthon—nasa amin ang desisyon. Kami ang nag-aalaga sa kam

‘Oh, narito na pala si Mr. Calvez!’ biglang wika ni Ama Clinthon sa bungad ng pinto, bakas sa tinig ang paggalang at bahagyang pagkabigla. Saglit na katahimikan ang bumalot sa paligid. Ang lahat ay napako ang tingin kay Mr. Calvez na ngayon ay nakatayo sa pintuan, animo’y isang anino na nagbigay bigat at karisma sa silid. Ang tikas ng kanyang tindig ay tila umaangkin sa buong espasyo. Maging si Roxane ay napalingon, at sa mismong sandaling iyon ay hindi niya napigilan ang mapamulagat. “Wow… iba siya!” biglang sambit ni Roxane, may halong paghanga at hindi sinasadyang kislap ng damdamin sa kanyang mga mata. Narinig naman iyon ni Dark. Bahagyang kumunot ang kanyang noo, wari’y may kirot na kumislot sa kanyang dibdib, ngunit pinanatili pa rin niyang kalmado ang anyo. Nakatago ang kanyang nararamdaman sa likod ng malamig na titig. “Grabe… ang tangkad, ang macho, at nakakaakit ang mga mata niya.” Huminga nang malalim si Roxane, saka pa nagbitiw ng pabirong ngiti. “Pwede na rin…”

“Lumipas ang dalawang araw. Sa bawat oras na lumilipas, lalo pang tumitibay ang ugnayan ni Calvez at Carolina—hindi lamang bilang magkaibigan kundi tila ba may hindi maipaliwanag na tiwala at pag-unawa sa isa’t isa. Ang bawat tawa, ang bawat sulyap, ay unti-unting nagiging dahilan upang maging panatag si Ama Clinthon. Naniniwala siya na walang panganib na darating hangga’t nasa tabi nila si Calvez, ang tanging taong pinili niyang pagkatiwalaan. Ngunit sa isang tahimik na sandali, sa loob ng lumang bulwagan ng kanilang angkan, lumapit si Roxane sa kanyang lolo. Mabilis ang pintig ng kanyang dibdib—may kaba, may pag-aalinlangan, ngunit higit sa lahat, may matinding pagnanais na makuha ang tiwala ng matanda. “Lolo…” mahina niyang bungad, halos pabulong, ngunit sapat upang mapalingon ang nakakatanda. “Nag-usap na kami ni Calvez. Itutuloy namin ang kasunduan namin. Alang-alang ito sa ating angkan… sa angkan mo, Lolo.” Sandaling natigilan si Roxane, mariing pumikit upang itago ang pangin

“Excuse me! Nakaharang kayo sa daan?! Dadaan ang mga hari ng CEM!” malambing pero may halong lambing at biro na sabi ni Yaya Rhia, habang pumapagitna siya sa gitna ng tensyonadong sagupaan ng mga salita. Napalingon ang lahat sa kanya. Ang matitinding titigan at nagbabagang emosyon ng bawat panig ay biglang naputol—para bang isang mahiwagang pihit ng oras ang pumigil sa lahat. Unti-unting gumilid ang mga tao, pilit na pinapakalma ang sarili, at hinayaan ang daraanan. Mula roon, dumaan ang kambal, nakaupo sa kanilang mamahaling stroller na kumikintab at halatang gawa sa imported na materyales. Para silang mga munting prinsipe, nakangiti at inosente, walang kamalay-malay na ang paligid nila’y puno ng galit at sigawan ilang sandali lang ang nakalipas. Kasunod nila, nakaporma ang mga bodyguard—matikas, matitigas ang panga, at bawat mata ay matalim ang tingin sa kapaligiran. Walang sinuman ang naglakas ng loob na lumapit. Doon, nanlaki ang mga mata ni Mr. Nathaniel. Halos hindi siya