ANG KATULONG NA PINIKOT NG BILYONARYO의 모든 챕터: 챕터 361 - 챕터 370

“R–Roffanna Villamonte?!” halos pasigaw pero nauutal na sabi ni Briannah, habang dahan-dahan siyang umatras palayo. Namutla siya, at ang mga labi niya’y bahagyang nanginig. Mabilis ang bulungan sa paligid— “Villamonte daw?” “’Yun bang may-ari ng Villamonte Holdings?” “Yung kilalang investor sa St. Argus Hospital!” Ang mga bisita, na kanina’y nakangiti at masigla, ngayon ay tila mga estatwa ng gulat at kaba. Ang mga flash ng camera ay tumigil, ang musika’y naputol, at tanging paghinga at bulungan na lang ang maririnig. “Kilala mo pala ako,” malamig na tugon ni Roffanna, walang bakas ng emosyon sa mukha. “Maganda. Mas mapapadali ang usapan natin.” “Anong kinalaman mo sa pamilyang Tiu?!” halos pasigaw na tanong ni Briannah, nanginginig ang tinig, habang pilit pinapanatili ang tikas kahit halatang natataranta. “Investor kita, Roffanna! Hospital ko ang tinutulungan mo! Bakit ka nandito?!” Tahimik na ngumiti si Roffanna—isang ngiting hindi umabot sa mga mata. “Hindi mo siguro

Sa loob ng van… Tahimik, maliban sa mahinang iyak ng dalawang sanggol na nakabalot sa puting kumot. Nasa kandungan ng isa sa mga lalaki ang kambal—mahina pa, nanginginig sa lamig ng gabi. “Ang liit pa ng mga ‘to,” bulong ng isa, halatang nag-aalinlangan. “Sigurado ka bang tama ‘to? Baka mamatay ‘tong mga bata.” “Hindi natin problema ‘yon,” malamig na sagot ng lider habang pinapabilis ang takbo ng van. “Ang utos, dalhin sa safe house. Si Ma’am Briannah na ang bahala sa susunod.” Biglang tumunog ang cellphone ng isa sa kanila. “Boss, may checkpoint sa unahan!” “Gago, iwasan mo! Kumanan ka sa lumang daan sa may tulay!” Mabilis na lumiko ang van, halos mapahiyaw ang isa sa kanila. Ang mga sanggol, nagising at sabay na umiyak—mahina, pero tumatagos sa pandinig ng lahat. “Patahimikin mo ‘yan!” singhal ng lider. “Hindi ko kaya, boss! Mga sanggol ‘to!” Sa labas, bumuhos ang ulan. Habang humahagupit ang hangin sa windshield, tila sinasabayan ng langit ang takot ng dalawang inosenteng

Matapos ang mga trahedya ng nakaraan, lumaki na ang kambal nina Drew at Elisa — isang lalaki at isang babae. Tahimik ang kanilang buhay hanggang sa dumating ang isang lalaki na nagdala ng kilig at gulo sa kanilang mundo. Ngunit habang lumalalim ang damdamin ng bawat isa, napag-alaman nila na pareho silang may damdamin para sa iisang lalaki. Si Clarissa Tiu at ang kanyang kambal na si Clarence Tiu ay parehong umiibig kay Gerald Alvenida, isang gwapo at kaakit-akit na lalaki na tila nahuhumaling kay Clarissa. Ngunit sa pag-alis at pagbabalik ni Clarence, nagbago ang lahat — ngayon ay ganap na siyang babae at may damdamin na rin kay Gerald, ang nobyo ng kanyang kakambal na si Clarissa. Ngunit ang masaklap na katotohanan: palihim na umiibig si Gerald kay Clarence Tiu, na ngayon ay nagbago na at tinatawag na si Vivian Tiu. Ngayon, isang komplikadong laro ng damdamin ang umiikot: Sino ang magwawagi? Sino ang magpaparaya? At sino ang huling susuko sa pusong umiibig sa parehong lalak

Sa bar kung saan sila parehong nagtratrabaho, maagang nagkita ang kambal na sina Clarissa at Clarence upang maghanda para sa kanilang trabaho. Maliwanag ang ilaw sa backstage, nagkikislapan ang mga salamin, at maririnig ang mahinang tugtog mula sa dance floor. Habang inaayos ni Clarence ang wig na suot niya, hindi maiwasang mapanganga si Clarissa sa itsura ng kakambal.“Grabe ka, Clarence… mas babaeng-babae ka pa sa akin tingnan,” natatawang sabi ni Clarissa habang nakahawak sa bewang at pinagmamasdan ang kakambal na tila mas bihasa pa sa make-up kaysa sa kanya.“Ano ka ba, kambal,” sagot ni Clarence sabay kindat, “mas maganda ka pa rin kumpara sa beauty ko. Natural ‘yan sa’yo. Ako, effort lahat ‘to.” Natawa siya at nag-pose pa sa salamin na para bang isa siyang tunay na modelo. “At saka, pag nasa bar na tayo, tawagin mo akong Vivian, ha? Alam mo na—character.”“Wow! Nice name! Vivian…” ulit ni Clarissa sabay tawa. “Bagay na bagay. Hahaha! Sige, tawagin kitang Vivian mamaya. Pero teka

“Okay lang ako, Vivian… just go! Baka maalis ka pa sa trabaho dahil sa akin,” umiiyak na sabi ni Clarissa habang pilit na pinupunasan ang mga luha pero hindi niya mapigil ang pag-agos nito. Hinawakan siya ni Vivian sa magkabilang balikat, kita ang pag-aalala sa mata. “Kambal… sure ka ba? Ayokong iwan ka nang ganito.” “I’m fine… go,” mahina pero pilit na matapang ang tinig ni Clarissa. “Sige… pero tawagan mo ako agad,” sabi ni Vivian bago siya tuluyang bumalik sa loob. Pagkaalis ni Vivian, agad namang lumapit si Gerald. “I’ll drive,” aniya, sabay kuha ng ID mula sa bulsa. Itinapat niya iyon sa ilaw at tumambad kay Clarissa ang insignia. Isang General Soldier mula Maynila. Napakurap si Clarissa. Hindi niya ineexpect na ganito ang trabaho ng lalaking kaka-meet lang niya sa bar. “Wag kang mag-alala,” dagdag ni Gerald. “Safe ka sa akin.” Dumating naman si Vivian saglit upang tingnan ang ID. “Okay… kukunin ko muna ’tong ID mo,” sabi niya kay Gerald. “Kung may mangyaring masama sa ka