Semua Bab ที่ร้ายเพราะไม่คิดรัก #Fallen: Bab 11 - Bab 20

“เหมยรู้ว่าพ่อกับแม่ฆ่าตัวตายหนีอายหลังธุรกิจครอบครัวล้มละลาย ตอนนั้นเหมยยังเด็กเลยไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าการที่พ่อแม่หนีปัญหาแล้วทิ้งเหมยไว้คนเดียว แต่ตอนนี้เหมยอยากรู้ว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นไหม มีใครอยู่เบื้องหลังเรื่องราวทั้งหมดหรือเปล่า ถ้ามี...คนคนนั้นทำให้พ่อแม่เหมยเชื่อใจถึงขั้นยอมลงทุนทำอะไรเสี่ยง ๆ ด้วยได้ยังไง”“ไม่คิดว่าพ่อเธอวางแผนพลาดเองเลยหรือไง แบบนี้ใช่ไหมที่เรียกว่าก่อนโทษตัวเองให้ลองโทษคนอื่นก่อน”“เหมยไม่ทราบหรอกค่ะ เพราะว่า ‘ไม่ทราบ’ ไงล่ะคะเหมยเลยอยากรู้ พ่อแม่เหมยเป็นคนที่ทำอะไรระวังมาตลอด พวกท่านมีหัวคิดทันสมัย ไม่ใช่คนที่ใครจะมาหลอกง่าย ๆ เรื่องนั้นคุณเหมน่าจะรู้ดีนะคะเพราะทั้งคุณลุงคุณป้า หรือแม้แต่ตัวคุณเหมเองก็คงเคยขอคำปรึกษาจากท่านบ่อย ๆ”เหมราชเลิกคิ้ว “ทวงบุญคุณ?”“ไม่ใช่ค่ะ” หญิงสาวไม่ได้ตั้งใจจะให้เขาคิดไปแง่นั้น เธอแค่ต้องการพูดให้เหมราชคิดขึ้นได้ว่าพ่อกับแม่เธอไม่ใช่คนโง่ต่างหากที่ธุรกิจล้มละลายนั่น...ท่านอาจจะโดนคนที่ไว้ใจหักหลังก็ได้!“เหมยแค่อยากให้คุณเหมเข้าใจ ว่าพ่อกับแม่เหมยคงไม่ได้พลาดง่าย ๆ”“โอเค แล้วยังไง พลาดก็คือพลาด ฉันไม่ได้อยากใจดำหรอกน

“น่าจะค่ะ คุณอารู้จักคุณเหมด้วยเหรอคะ”“ไม่เชิงหรอก แค่เคยได้ยินชื่อพ่อหนุ่มไฟแรงคนนั้นบ่อย ๆ ถึงจะอยู่คนละแวดวงกันแต่เขาก็เป็นนักธุรกิจที่หลายคนให้ความเกรงใจนี่นะ อายุยังน้อยแต่สร้างกำไรให้บริษัทได้มากหลายเท่าตัว เรียกว่าพัฒนาอย่างก้าวกระโดดเลยละ”พายัพโคลงศีรษะก่อนเอ่ยต่อ “ถ้าเหมยทำงานกับเหมราช ยังไงต้องได้อะไรดี ๆ กลับไปแน่ อยู่บ้านเดียวกันอยู่แล้วนี่”ใช่ว่าพายัพจะชมเหมราชจากใจ เขายอมรับว่าไอ้หนุ่มนั่นมันแน่ มันเจ๋ง มันเก่งจริง แต่มันก็น่าโมโหอยู่ดีที่ไอ้เด็กเมื่อวานซืนก้าวขึ้นมาเป็นนักธุรกิจที่ใคร ๆ ต่างยกย่องชื่นชม ทั้งที่ตำแหน่งที่ทุกคนพูดถึงสมควรจะเป็นชื่อของเขาเสียมากกว่า“ค่ะ เหมยก็คิดอย่างนั้น เอ...แต่ถ้าเหมยอยากทำงานที่บริษัทคุณอาล่ะคะ” เหมยลี่ทำหน้าซื่อตาใสถามเพื่อดูปฏิกิริยาของอีกฝ่าย“เอาสิ ถ้าเหมราชยอมปล่อยเราให้หลุดมือมาจริง ๆ น่ะนะ คนบ้านนั้นน่าจะหวงเรามากไม่ใช่เหรอ” ความจริงเขาเองก็สงสัยอยู่เหมือนกัน คนที่ไม่ใช่ญาติกันแต่กลับรับดูแลเด็กคนหนึ่งดีขนาดนี้ มันไม่แปลกไปหน่อยหรือที่สำคัญ... พายัพหยุดความคิด กวาดตามองทรวดทรงองค์เอวของสาวน้อยตรงหน้า ริมฝีปากอดยกยิ้มไม่ได้เ

“ก็ดี งั้นพร้อมเริ่มงานรึยัง”สองเท้าเหมราชก้าวเข้าไปประชิดตัวนักศึกษาสาว เพียงแค่ยืนใกล้กันไม่เท่าไรกลิ่นกายหอมหวานก็ทำเอาคนที่ของขาดมานานรู้สึกหวั่นไหว อยากจะรั้งเธอเข้ามาดอมดมพรมจูบไปทั่วทั้งตัวทันทีและใช่! เขามีสิทธิ์ที่จะทำอยู่แล้ว“อ๊ะ คุณเหม อื้อ…” เสียงหวานถูกหยุดด้วยจูบรุกรานจากคนตรงหน้า เขาไม่มีเวลาให้เธอเตรียมใจแม้แต่น้อย อารมณ์ของเหมราชดุดันรุนแรงจนเหมยลี่ที่ตอนแรกคิดว่าจะรับไหวกลายเป็นอ่อนระทวย เธอไม่อาจต่อกรกับปากและลิ้นของเขาได้ ชายหนุ่มไม่เพียงแค่จูบเธอธรรมดาหากแต่สอดแทรกลิ้นร้อนเข้ามาดูดดึงลิ้นเธออย่างไม่ปรานี ราวกับต้องการจะสั่งสอนให้เธอรับรู้ว่าเขาไม่ใช่คนที่จะมาล้อเล่นด้วยได้และหากอารมณ์เขาได้ปะทุขึ้นแล้วก็ใช่ว่าจะมอดลงได้ง่าย ๆ เช่นกัน!หวาน…หวานแบบที่คิดเอาไว้จริง ๆเหมราชยอมรับว่าถูกใจและติดใจจูบแสนหวานจากสาวน้อยคนนี้เข้าเสียแล้ว มือไม้ที่ตอนแรกกอดรัดร่างบางเอาไว้เริ่มอยู่ไม่สุข เลื่อนลงลูบไล้ไปทั่วเนื้อตัวเธออย่างกระหาย มองจากภายนอกเหมยลี่เป็นผู้หญิงที่ตัวเล็กมาก ทว่าเมื่อเขาได้บีบเคล้นไปทั่วร่างกายเธอแล้วกลับได้รู้ความจริงที่ว่า...เด็กนี่ซ่อนรูปฉิบหาย!นอกจ

คีรติทำให้เขาที่ไม่เคยคิดจะสนใจผู้หญิงคนไหนจริงจัง กลายเป็นผู้ชายที่เฝ้ารอน้องคนนี้เพียงผู้เดียว...ใช่! เขาหลงรักเธอ ติดที่ว่าไม่กล้าบอกออกไปตามตรง เพราะทุกครั้งที่คีรติมองมายังเขา มันชัดเจนมากว่าอีกฝ่ายไม่ได้คิดอะไรเกินเลยไปมากกว่าพี่น้องเลยฝ่ายเหมราชเองก็ยังไม่กล้าพอจะก้าวข้ามเส้นความสัมพันธ์ที่ดีมากอยู่แล้ว เพราะเขาไม่อาจรู้ได้เลยว่าเธอจะรับได้ไหม และหากเธอไม่รับรักจริง ๆ ตัวเขาเองจะทำใจได้หรือไม่“ถ้าอย่างนั้นคนของคุณเหมจะโอเคเหรอคะที่เรา...”“ฉันบอกแล้วไงว่าเรื่องนี้จะเป็นความลับ ทำไม? ศีลธรรมเธอมันสูงส่งมากเหรอ”ยิ่งเหมยลี่ทำหน้าเหมือนมีความผิดติดตัว เหมราชก็ยิ่งไม่พอใจ ด้วยรู้ดีว่าต่อให้ตัวเขาจะรักคีรติมากเพียงใดแต่เขาก็ยังเป็นเพียงผู้ชายคนหนึ่งที่มีความต้องการตามธรรมชาติแถมความต้องการที่ว่ามันก็ดันมีมากเสียด้วยสิ...เหมราชยอมรับว่าเขานอนกับผู้หญิงมามากหน้าหลายตา แต่ทั้งหมดมันก็แค่เซ็กซ์ ไม่มีความรักเกี่ยวข้อง ซึ่งระหว่างเขากับเหมยลี่ก็จะเป็นแบบนั้นเช่นกัน“เหมยแค่ไม่อยากทำลายความสัมพันธ์ใคร”“แน่ใจ? บอกตามตรงว่าฉันชักจะรำคาญแล้ว คุยแม่งมาเป็นชั่วโมงก็วนอยู่ที่เดิม ฉันกับผู้ห

“ทราบค่ะ เหมยเองก็ทำตัวดีมาตลอดไม่ใช่เหรอ แต่ครั้งนี้เหมยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณกับผู้หญิงคนนั้นจะไปโรงพยาบาล”หญิงสาวหยุดพูดครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยต่อ “ เพราะแบบนี้สินะคะ คุณถึงเรียกเหมยมาคุยที่นี่โดยไม่สนใจว่าคนในบ้านจะสงสัยเรื่องของเราไหม คุณกลัวว่าผู้หญิงคนนั้นจะรู้เรื่องเหรอคะ”หมับ!ชายหนุ่มปรี่เข้าไปกระชากไหล่เหมยลี่ที่พูดจี้ใจดำกันจนเขาคุมอารมณ์ไม่อยู่“เธอไม่มีสิทธิ์พูดถึงเค้ก แล้วก็ไม่มีสิทธิ์มาถามอะไรฉันทั้งนั้น!”“ทำไมคะ เหมยมีสิทธิ์ปกป้องตัวเองนะคะเพราะเหมยไม่ได้ทำอะไรผิด การที่เหมยป่วยแล้วไปหาหมอมันเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอคะ ส่วนเรื่องผู้หญิงคนนั้น คุณเหมก็เห็นว่าเหมยไม่ได้พูดเรื่องของเราออกไปสักคำ”“เธอไม่ควรเข้ามาอยู่ในสายตาของเค้กเลยด้วยซ้ำ! คนอย่างเธอควรจะอยู่ในมุมมืดต่อไปถึงจะถูก อย่าได้สะเออะเข้ามามีตัวตนในชีวิตของฉันกับเค้กอีก เข้าใจไหม” เขาออกแรงบีบไหล่เหมยลี่แรงขึ้นตามอารมณ์ที่กำลังปะทุเดือดที่ผ่านมาหญิงสาวไม่เคยกล้าเถียงเขาสักคำ วันนี้เธอกลับพยศจนน่าหมั่นไส้ ทั้งที่ตัวเองไม่ได้อยู่ในจุดที่จะสามารถตะคอกโวยวายใส่เขาได้เลยสักนิด“เหมยก็ไม่ได้อยากยุ่งกับพวกคุณค่ะ ไม่เ