Semua Bab ฮูหยินแม่ทัพมากวาสนา: Bab 51 - Bab 60

อู๋โหย่วอี้ก่อพลังอัคคีบนอุ้มผ่ามือ แล้วส่งมันเคลื่อนผ่านเปิดม่านพลังของฉีเฟยออก “ไม่จริง!!” ฉีเฟยเบิกตาอ้าปากค้างตกใจคาดไม่ถึงว่าจะมีใครสามารถทะลายพลังของมันได้ ชายหนุ่มสืบเท้าเดินเข้าไปข้างในกระโจมทันที “ฉีเฟย!!” จิงจวินตะโกนเตือนสติฉีเฟยที่กำลังตกตะลึง เสียงตวาดของจิงจวินทำให้ฉีเฟยพลันได้สติรีบพุ่งตามอู๋โหย่วอี้เข้าไปข้างในกระโจมทันที สีหน้าเต็มไปด้วยความยุ่งยากใจ บรรยากาศภายในช่างแตกต่างจากข้างนอก ไป๋เจียเจียนั่งเอนกายเกียจคร้านตรงกลางกระโจมบนตักของนางมีจิ้งจอกน้อยคลอเคลียอยู่ มือของนางลูบไล้ขนของจิ้งจอกน้อยอย่างผ่อนคลายอารมณ์ ใบหน้าของหญิงสาวยิ้มหวานละมุนเพราะกำลังพูดคุยกับไป๋หรงผ่านกระแสจิต อู๋โหย่วอี้รู้สึกว่ารอยยิ้มนั่นช่างหวานล้ำชวนใจสั่นยิ่งนัก มุมปากของเขายกยิ้มอย่างร้ายกาจเช่นเคยเดินเข้าไปใกล้หญิงสาว ไป๋เจียเจียรู้สึกถึงการมาของบุรุษอื่น จึงเงยหน้าหรี่สายตามองแม่ทัพต่างแดนที่เข้ามาในกระโจมของนางด้วยความรู้สึกเย็นชา ทว่าเมื่อเห็นใบหน้าของบุรุษชัดเจนนางก็ชะงักเบิกตามองอย่างตกใจ ความรู้สึกเย็นวาบไปทั่วกายหัวใจ มือที่กำลังอุ้มจิ้งจอกน้อยสั่นระร

“เมื่อสักครู่ได้พูดคุยหลายประโยค บุรุษผู้นี้ไม่ใช่คนเลวร้าย มาที่นี่ก็เพื่อให้เรื่องกระจ่างแจ้งทั้งสองฝ่าย เพราะหากเกิดสงครามอย่างไรก็ต้องมีการสูญเสีย เมื่อสักครู่คงไม่ตั้งใจบุกเข้ามา" จิงจวินพูดขึ้นเพื่อให้ไป๋เจียเจียสบายใจอีกครั้ง“อย่างไรข้าก็ไม่ชอบที่ใครมีพลังเหนือกว่า” ฉีเฟยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเอาแต่ใจบอกว่านางไม่พึงพอใจ [มีข้าอยู่ ไยต้องกังวล] จิ้งจอกน้อยเอ่ยขึ้น ทำให้ฉีเฟยตวัดสายตาขวางมองมันคาดโทษเอาไว้ “พี่ชาย ไป๋หรงบอกว่ามีมันอยู่ไม่ต้องกลัว” ไป๋เจียเจียพูดพลางอมยิ้มไป จิงจวินลอบมองไป๋เจียเจียกับสัตว์วิเศษอย่างโล่งอก เมื่อสักครู่หัวใจของเขาร้อนรนจนแทบจะหยุดเต้นเพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับไป๋เจียเจีย “ตอนนี้ทุกคนก็กลับกันหมดแล้ว เจ้าออกไปนั่งชมดาวเป็นเพื่อนพี่ข้างนอกเถิด” สายตาของจิงจวินที่จ้องมองเต็มไปด้วยความรู้สึกรักใคร่เอ็นดูน้องสาว ทำให้ไป๋เจียเจียรู้สึกอบอุ่นไปทั้งหัวใจตอนนี้นางยังไม่อยากจะคิดเรื่องใดเลยทั้งเรื่องที่ได้ทำพันธสัญญาและเรื่องแม่ทัพต่างแดนผู้นั้นที่มีหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับสามีของนางในอดีตชาติ นางจึงพยักหน้าลุกขึ้นเดินตามหลังจิงจวินออ

“ไม่ต้อง ล้วนเป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับพวกเรา เรื่องที่สืบได้ความว่าเช่นไร"“เรียนท่านแม่ทัพ ไม่มีขอรับ ทุกอย่างล้วนปกติช่วงนี้ชีวิตของท่านล้วนชัดเจนมีหลักฐานพยานไม่มีขาดหายไปหรือน่าสงสัยขอรับ” คิ้วของชายหนุ่มย่นเล็กน้อยสายตาของไป๋เจียเจียยังคงชัดเจนในความทรงจำ เขาจะต้องกระจ่างใจเรื่องนี้ให้ได้“เตรียมหมึกข้าจะเขียนฎีกาถวายฮ่องเต้” คงจะต้องอยู่ที่นี่สักระยะ เช่นนั้นคงต้องรายงานฮ่องเต้เพื่อที่จะไม่ได้โดนเรียกตัวกลับ “ขอรับ” ไป๋เจียเจียที่กำลังฝึกพลังลมปราณในทุ่งดอกไม้ ไม่รู้ถึงความยุ่งยากที่กำลังก่อเกิด เมื่อคืนจวบจนตะวันคล้อยต่ำอีกวัน นางจึงได้ลืมตาขึ้นจากการฝึกเข้าณาน “ที่นี่ช่างดีเหลือเกิน ไป๋หรงข้าสำเร็จอีกขั้นแล้ว” นางเอ่ยปากขึ้นน้ำเสียงสดใสเต็มเปี่ยมด้วยพลัง“ย่อมต้องเป็นเช่นนั้น ในเมื่อท่านเป็นนายข้าย่อมต้องเก่งกาจกว่าผู้ใดในใต้หล้า” จิ้งจอกน้อยเอ่ยยกย่อตัวเองด้วย ฉีเฟยเบ้ปากแค่ขั้นอาจารย์โอสถขั้นกลางมีสิ่งใดต้องยินดีกัน “ฝึกเพียงไม่ถึงวันก็เลื่อนขั้นถึงอาจารย์ขั้นกลางแล้ว” ใบหน้าของไป๋เจียเจียเต็มไปด้วยความตื่นเต้น นางคลี่ยิ้มดั่งดอกไม้กำลังเบ่งบานรับ

“อายุเจ้าเพียงเท่านี้ หากพี่จะหวังว่าเจ้าจะสำเร็จขั้นเซียนย่อมไม่เกินความคาดหมาย ไป๋เจียเจียเจ้าช่างเป็นอัจฉริยะเป็นทั้งความหวังและความรุ่งโรจน์ของแคว้นเทพประกายของเรา” ใบหน้าของชายหนุ่มระบายยิ้มตื่นเต้นที่จะปรากฎให้เห็นไม่บ่อยครั้งนัก “นั่นสิเจ้าค่ะ ข้าเองก็รู้สึกตัวเองวาสนาดีเหลือเกิน” นางเลื่่อนขั้นอย่างรวดเร็วและเป็นผู้ฝึกลมปราณทั้งธาตุน้ำและธาตุดินที่ในดินแดนเคยปรากฎเช่นนี้เมื่อหลายพันปีก่อน มีสัตว์วิเศษในครองครองและยังเป็นจิ้งจอกเก้าหางหนึ่งในสัตว์เทพ เป็นอย่างที่ท่านยมฑูตบอกจริง ๆ ว่านางจะได้เสวยสุข ทว่าเหมือนบางอย่างจะไม่สมบูรณ์ เรื่องความรักของนาง ทำไมนางยังพัวพันกับหวงซีซวนไม่เลิกแล้วยังมีอดีตสามีในชาติที่แล้วอีก ไป๋เจียเจียเดียวยิ้มเดียวขมวดคิ้วสลับกันไปมา ทำให้จิงจวินเอ่ยถาม“น้องหญิงคิดสิ่งใดกัน” “ข้าเพียงคิดเรื่อยเปื่อยเจ้าค่ะ” หญิงสาวเอ่ยยิ้มกลบเกลื่อน จะให้นางบอกเรื่องราวทั้งหมดคงเป็นเรื่องลำบากทั้งคนฟังและคนเล่า “ข้ายังมีสิ่งจะให้เจ้าอีก” ไป๋เจียเจียขมวดคิ้วยังมีสิ่งใดต้องให้นางอีก“นี่เป็นคำภีร์ค่ายกล เมื่อเจ้าถือครองธาตุดินคำภีร์นี้ย่อมเหม

“ได้ ตามใจเจ้า” ดวงตาจิงจวินเปล่งประกายขึ้นมาเขารู้สึกตื่นเต้นยิ่งกว่าไป๋เจียเจียเสียอีก ทุกอย่างเหมือนกำลังผ่อนคลายลง คงเหลือเพียงหวงซีซวนที่ทำให้เขารู้สึกแคลงใจไม่สบายใจแม้จะเคารพการตัดสินใจของไป๋เจียเจีย เขาก็ไม่อยากให้ทั้งสองกลับมาครองรักกันอีกครั้ง ที่ผ่านมาหวงซีซวนทำร้ายน้องสาวคนนี้ของตนมามากพอแล้ว หวงซีซวนปล่อยพลังสุดเต็มฝีมือทว่าพลังของเขายังตกเป็นรอง อู๋โหย่วอี้อยู่หลายขั้น กระนั้นก็ไม่ทำให้หวงซีซวนหยุดโจมตีอีกฝ่าย เขาซัดฝ่ามือติดต่อกันเสียงระเบิดดังสนั่น เหล่านางกำนัลเริ่มวิ่งหลบกระแสไฟที่กระจายไปทั่ว ปัง! ปัง! พลังอัคคีผสมไฟโทสะได้เริ่มเผาดอกไม้ไปหลายจุด ควันไฟเริ่มฟุ้งกระจายกลบกลิ่นดอกไม้ อู๋โหย่วอี้ขมวดคิ้วย่น หากปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไป สวนดอกไม้จะกลายเป็นสวนเถ้าถ่านหมดหญิงงามอาจจะไม่พอใจแม้จะไม่ใช่พลังของเขา ทว่าความขุ่นเคืองนั้นย่อมมีแน่นอน “วันนี้เพียงเท่านี้ก่อน” เขาส่งพลังต้านพลังอัคคีของหวงซีซวนเป็นฝ่ามือแรก ยิ่งแสดงให้เห็นถึงความเหนือกว่าเพราะเขาไม่ได้โต้ตอบเพียงแค่หลบหลีกจากโจมตีเท่านั้น เลือดในกายของหวงซีซวนกำลังคำรามอย