“ได้สิ แต่ว่าข้ามิมีอันใดให้เจ้าเลย เอาเป็นว่าเมื่อกลับถึงจวนข้าจะส่งมาให้ เจ้าอย่าได้เคืองข้าเลยนะ เจ้าไปรับรองท่านเจ้าเมืองเถิดมิต้องเป็นห่วงข้า” ตู้จินจินค่อนข้างละอายใจ นางมิมีของขวัญพบหน้าให้สหายคนใหม่สักชิ้นเพราะไม่ได้คาดคิดมาก่อน หยกที่นางมีติดตัวเพียงชิ้นเดียวก็เป็นหยกแสดงฐานะพระชายา คงมิสามารถยกให้ผู้ใดได้“เจ้ามิต้องคิดมาก ปกติข้ามิได้ให้สิทธิพิเศษเช่นนี้กับผู้ใด เพียงแต่ท่านตาสั่งให้ข้าทำขึ้นมาไว้เผื่อพบคนพิเศษที่ข้ารู้สึกสบายใจที่จะคบหา เอาเป็นว่าอีกไม่นานเราก็จะได้พบกันแล้ว ข้าจะเรียกท่านป้ามาพาเจ้าออกไป แล้วเจอกันอาจิน” ตู้จินจินไม่ได้ยินเสียงเรียกใดๆ แต่ท่านป้าคนเดิมกลับเดินเข้ามาในคลองสายตา1พร้อมผายมือไปด้านหนึ่งแล้วหันกายตั้งท่าเดินนำทางไปตู้จินจินยกมือขึ้นโบกลาเบาๆ พร้อมเดินตามท่านป้าไป นางอยากจะกล่าวบ๊ายบายแสดงการบอกลาแต่ก็นึกขึ้นได้ว่าที่นี่คือแคว้นต้าจิน หากนางหลุดคำพูดในภพเดิมออกไปไป๋เหลียนฮวาคงจะคิดว่านางเพี้ยนไปแล้ว จึงได้แต่กลืนคำพูดที่เกือบหลุดปากแล้วเดินจากไปแบบเงียบๆมิรู้ว่าท่านป้าพานางเดินออกมาจากศาลาพยากรณ์ได้อย่างไร รู้สึกเพียงนางเดินนานกว่าเดิม จู่ๆ ก
Last Updated : 2025-07-01
LOGIN
