All Chapters of ข้ามภพมาเป็นเมียหลวงยืนหนึ่ง: Chapter 51 - Chapter 60

“โอ้ สมบัติทั้งสี่¹ น่ารักเสียจริง ข้าอยากได้เจ้าค่ะพี่อาจิน” อาเม่ยร้องเสียงดังทันทีที่เห็น“พี่ว่าแล้วเชียว รอหน่อยนะอาเม่ย พี่กำลังหาร้านเพื่อสั่งทำแบบเข้าชุดกันเพราะชุดนี้พี่ประยุกต์เอาเอง พวกเจ้าด้วยนะ หากเจอช่างที่ไว้ใจได้ข้าจะสั่งเผื่อ” ตู้จินจินบอกทั้งกลุ่มสตรีด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“แล้วพวกบุรุษอย่างข้าพอจะมีสิทธิ์ไหมขอรับพี่อาจิน” หยางต้าซานทำใจกล้าสอบถาม เพราะเป็นเพียงลูกผู้น้องขององค์ชายสามจึงมิอาจเรียกนางว่าพี่สะใภ้ได้“ได้สิ หากต้าซานอยากได้พี่ก็ทำให้ แต่สำหรับพี่ใหญ่และทุกท่าน ข้าว่ามันอาจจะไม่เหมาะกับบุรุษเท่าใดนักนะเจ้าคะ” สำหรับบุรุษหนุ่มทั้งห้านางมิกล้าให้สิ่งนี้เพราะเป็นเครื่องใช้ของสตรี“ข้าว่าไม่เห็นจะเป็นอันใด ขอเพียงแต่ออกแบบให้ดูสมชายเสียหน่อย ข้าว่ามันพกพาสะดวกดีด้วยซ้ำนะพี่สะใภ้รอง” องค์ชายห้าออกช่วยความคิดเพราะเขาก็อยากมีสิ่งของที่เหมือนกับนางในดวงใจเช่นกัน“ถ้าเช่นนั้นพี่ก็จะพยายามนะ แต่ตอนนี้เรามากำหนดพื้นที่ใช้สอยกันเถิด เพราะคงต้องปลูกสร้างอาคารเพิ่มสำหรับสำนักคุ้มภัย และอื่นๆ” รับปากน้องชายคนเล็กของพระสวามีเสร็จ ตู้จินจินก็พาเข้าเรื่องทันที“ข้ายืนยันว่าเร

เมื่อกลับถึงจวนองค์ชายรอง ตู้จินจินเหนื่อยจนแทบอยากนอนไปทั้งอย่างนั้น แต่พระสวามีไม่ยินยอมด้วยกลัวว่านางจะขาดอาหารและขาดยาบำรุงร่างกาย จึงบังคับให้นางรับมื้อเย็นพร้อมยาบำรุงร่างกายรวมถึงซุปรังนกหวานอีกหนึ่งถ้วย จากนั้นยังพยุงนางเดินย่อยอาหารอีกสองเค่อจึงยอมให้ปี้หรูและเสี่ยวม่านพานางไปอาบน้ำอุ่นแล้วเข้านอน โดยปี้หรูไม่ลืมใส่หอมแดงลงไปในอ่างน้ำเพื่อลดโอกาสการเป็นไข้หวัดตามที่ท่านหมอเสี่ยวฮัวได้กระซิบบอกนางก่อนแยกกันที่หอชมเมฆาอีกสองวันต่อมานางจึงเริ่มสังเกตว่าพระสวามีเริ่มมาถึงเรือนก่อนเวลาอาหารมากขึ้นหรือไม่ก็มาตรวจบัญชีในห้องหนังสือที่เรือนริมบึงของนางเสียเลย ช่วงบ่ายอีกสามวันถัดมานางจึงให้ปี้หรูลองเลียบเคียงถามกับเสี่ยวฉินดู แล้วก็สบโอกาสเมื่อเสี่ยวฉินขอใช้ครัวของเรือนริมบึงเพื่อตุ๋นสาลี่ถวายองค์ชายรองเพราะเขามีอาการไอและมีเสมหะ ปี้หรูจึงเสนอตัวพาเขาเข้าครัวและทำทีเป็นขอเรียนรู้จากเขา เผื่อจะรู้เหตุที่ทำให้องค์ชายรองต้องระเห็จมาจากเรือนนอกของตนเองดังผู้ลี้ภัยเช่นที่เป็นอยู่นี้“ก็อนุเจียวน่ะสิเพคะพระชายา พยายามวนเวียนทำทีเป็นเข้าไปคอยรับใช้ในห้องบรรทมเสียจนองค์ชายรองไม่เป็นอันหลับอ

“เจ้ามีอันใดจะกล่าวหรือไม่อนุเจียว” นางจะฟังความเพียงข้างเดียวคงมิได้จึงจำต้องถามฝ่ายถูกกล่าวด้วยเช่นกัน ส่วนตัวผู้ถูกถามนั่งนั่งปากคอสั่นอยู่ตรงนั้นมิกล้าแม้แต่จะเงยหน้ามาสบตานาง “ทูลพระชายาเพคะ บ่าวต้มน้ำแกงสร่างเมาไว้รอองค์ชายรองเพราะทราบดีว่าองค์ชายใหญ่และพระอนุชาอีกสามพระองค์นั้นมักจะชวนองค์ชายรองเสวยนํ้าจัณฑ์อยู่บ้างบางครั้ง ครั้นเมื่อทรงเสด็จกลับมา” เมื่อกล่าวถึงตรงนี้นางกลับเงยหน้ามองฉินกงกงคราหนึ่งแล้วจึงกล่าวต่อ “เมื่อฉินกงกงส่งองค์ชายเข้าห้องบรรทมไปแล้วหม่อมฉันก็ยกน้ำแกงสร่างเมามาให้เขา แต่เขากลับบอกบ่าวว่าเขาง่วงนอนอย่างยิ่งและไหว้วานให้บ่าวยกน้ำแกงนั้นเข้าไปถวายในห้องบรรทมและเช็ดพระวรกายถวายแทนเขาด้วย บ่าวจึงได้รับปากและเข้าห้องบรรทมไป เมื่อบ่าวป้อนน้ำแกงองค์ชายรองแล้วช่วยถอดฉลองพระองค์เพื่อจะเช็ดตัวถวาย เอ่อ เอ่อ” หลังจากเอ่ยมาได้ยืดยาวเมื่อมาถึงจุดสำคัญอนุเจียวกลับอ้ำอึ้งเสียนี่ ครั้นนางมองไปยังคู่กรณีเขากลับเงยหน้ามองฟ้าเหมือนว่ามีนกยักษ์สักตัวบินผ่านเสียอย่างนั้น คงจะกระดากใจแย่แล้ว “เจ้าว่ามาเถิด ข้าจะได้ช่วยเขาพิจารณา” ตู้จินจินขัดใจเต็มทีกับท่าที่ตะกุกตะกักที่น่ารำ

เมื่อถึงมื้อเย็นอนุทั้งสิบหกนางมารวมกันที่ลานกลางบึง ตู้จินจินถามไถ่ความเป็นอยู่ของแต่ละคนและเล่าเรื่องภัตตาคารไคว่หยวน1 ที่นางจะเปิดในพื้นที่ของชมเมฆาและสอบถามความสมัครใจว่าใครสนใจไปทำงานกับนางบ้างโดยนางจะมีค่าแรงให้ นอกจากกงซุนเสี่ยวเม่ยที่ต้องอยู่เรียนการบริหารจัดการเรือนกับเหยียนมามาที่จวนทุกคนต่างอยากไปทำงานด้วยโดยไม่ขอรับค่าแรงเพราะได้รับเบี้ยรายเดือนจากทางจวนอยู่แล้วตู้จินจินจึงเสนอให้ทั้งสิบห้านางเริ่มเลือกงานที่ชอบและอยากทำจากตำแหน่ง นักบัญชี หลงจู๊หรือผู้จัดการ แม่ครัว เพราะนางคงไม่สามารถให้อนุในจวนไปเป็นเสี่ยวเอ้อ(บริกร)หรือคนล้างจานได้ โดยหากลองทำแล้วไม่ชอบก็ไม่ต้องห่วงเพราะทุกคนจะได้รับการหมุนเวียนเพื่อให้ได้ลองทำทุกตำแหน่ง และสามารถแลกเปลี่ยนกันเองได้โดยต้องมาปรึกษานางก่อน ยกเว้นตำแหน่งบัญชีที่ตู้จินจินไม่ยอมให้มีการแลกเปลี่ยนกันเองและเมื่อผ่านไปหนึ่งปีนางจะเลือกนักบัญชีหลักของภัตตาคารเพียงสี่คนฉูซีผิงซึ่งมาจากตระกูลฉูเสนอให้ท่านพ่อและท่านลุงท่านอาของนางมาช่วยงานพระชายาเพราะหลังจากที่นางเข้ามาอยู่ในจวนองค์ชายเพราะภัตตาคารของนางไฟไหม้ นางที่เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของตระก

วันจันทร์ถัดมาก่อนถึงยามเซิน¹ อนุทั้งหลายก็เริ่มทยอยกันมายังเรือนริมบึง ที่ระเบียงหน้าจวนตั้งไว้ด้วยกระดานหินแผ่นใหญ่ที่มีกรอบไม้และล้อเลื่อน ด้านข้างตั้งไว้ด้วยเก้าอี้สูงหนึ่งตัว ด้านบนวางถังน้ำ และยังมีผ้าผืนเล็กพาดไว้ที่ปากถัง ตรงข้ามกับกระดานแผ่นนั้นมีโต๊ะไม้พร้อมเก้าอี้มีพนักเรียงอยู่แถวละเก้าตัว เพราะนอกจากอนุทั้งสิบหก พระชายายังเจาะจงให้ปี้หรูและเสี่ยวมี่เข้าชั้นเรียนบัญชีอีกด้วย แม้ว่าเสี่ยวมี่จะเกี่ยงว่าตนไม่รู้อักษร พระชายากลับบอกว่าไม่ต้องรู้อักษรก็เรียนได้ ทั้งยังแถมท้ายให้นางเรียนกับพี่ปี้หรูหลังมื้อเย็นทุกวันอีกด้วย ถ้าไม่กลัวว่าพระชายาจะขายนางออกไปหรือไม่ก็จับนางแต่งงาน เสี่ยวมี่คงไม่ยอมเข้าเรียนแน่ๆ“พี่อาจินนนนนนนนนน เสี่ยวเม่ยมาแล้วเจ้าค่ะ” เสียงใสตะโกนมาแต่ไกล ทำอย่างไรได้ อีกสิบกว่าวันเหยียนมามาจึงจะย้ายเข้ามาอยู่ในจวนเจ้าตัวแสบจึงหลุดทโมนอยู่เสมอๆ พี่อาจินที่ถูกเรียกจึงคิดไว้แล้วว่าจะจัดให้เหยียนมามาพักที่เรือนเจ้าตัวแสบเสียเลย“พี่อาจินเหตุใดไม่ตอบอาเม่ยเจ้าคะ ใครทำอะไรให้พี่อาจินโกรธบอกข้ามา อาเม่ยจะไปจัดการให้พี่เอง” “จริงรึ” ต้องกลั้นขำแทบตายกว่าจะได้หน้านิ่