All Chapters of ข้ามภพมาเป็นเมียหลวงยืนหนึ่ง: Chapter 71 - Chapter 80

"ชีส หรือเนยแข็ง คือสิ่งที่ทำจากนม จะเป็นนมวัวหรือแพะก็ได้ หลังจากผ่านการคัดแยกสารอาหารบางอย่างแล้วจึงนำผสมหัวเชื้อ ซึ่งจะต่างกันออกไปตามประเภทของชีสที่เราต้องการ ซึ่งมีทั้งชีสแข็ง ที่นำมาเคียงกับสุราผูเถา, ชีสกึ่งแข็ง, ชีสกึ่งนุ่ม, ชีสนุ่ม, แล้วยังมีชีสแบบอื่นๆ อีกมากมายนัก" หวงเฟิ่งอธิบายถึงชีสให้อาเม่ยฟัง“กำลังคุยอะไรกันรึ” เสียงท่านหมอเสี่ยวฮัวหรือฮัวตั่วเอ๋อทักทายทันทีที่เข้าประตูหอสุราจุ้ยเซียนมา วันนี้ช่วงบ่ายจึงจะเป็นพิธีเปิดศาลาเป็นสุขของนาง ช่วงเช้าจึงยังมีเวลามาเดินชมความครึกครื้นของกิจการของสหายได้อย่างสบายใจปุ้ง ปุ้ง พลุควันสีแดงพวยพุ่งขึ้นจากลานด้านข้างของศาลาเป็นสุข พนักงานของแต่ละกิจการรีบสอดส่ายสายตาหาท่านหมอเสี่ยวฮัว เพราะทุกคนได้รับข้อตกลงร่วมกันว่าหากมีการจุดพลุควันมาจากทางด้านนั้นให้รีบแจ้งท่านหมอเสี่ยวฮัวทันทีที่พบเจอ หนึ่งดอกหมายถึงมีผู้ต้องการพบ สองดอกหมายถึงเหตุการณ์เลือดตกยางออก และสามดอกคืออาจถึงแก่ชีวิตทั้งนี้ไป๋เหลียนฮวาเป็นผู้คิดวิธีนี้ และยังมีควันสัญญาณสีอื่นๆ อีกมากมายนัก มีทั้งที่เป็นที่รู้กันโดยทั่วทั้งสมาคมชมเมฆาและพนักงาน และที่รู้กันเฉพาะสมาชิก

“เดี๋ยวก่อนสิซีผิง เจ้ายังเล่าไม่จบเลย”คุณชายรองเซี่ยงยังอยากฟังเรื่องเล่าของซีผิงต่อให้จบ แต่อีกใจหนึ่งก็เป็นห่วงพี่สะใภ้ “ไว้วันหน้าท่านค่อยมาฟังเถิด เซี่ยงฮูหยินยังโดนลมมิได้ ยังคงต้องพักอยู่เดือนที่นี่เสียก่อน ท่านควรรีบส่งคนไปแจ้งคุณชายใหญ่เซี่ยงจะดีกว่า แล้วหลังจากวันนั้นตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ฮูหยินเซียวอยู่เดือนที่ศาลาเป็นสุขก็มีแขกประจำที่มิได้มาเพื่อเยี่ยมไข้พี่สะใภ้แต่กลับมาชวนผู้ช่วยแพทย์หญิงพูดคุยจนเป็นที่สังเกตได้ของอาจารย์และเพื่อนร่วมรุ่น อีกหกเดือนต่อมาก็เป็นที่รู้กันว่า ผู้ช่วยแพทย์หญิงฉูได้ออกเรือนกับคุณชายเซี่ยงเส้าคุณ คุณชายรองตระกูลเซี่ยงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่ก็ยังกลับมาทำงานที่ศาลาเป็นสุขเยี่ยงเดิมโดยมีสามีเป็นผู้มารับมาส่งจนใครๆ ก็ชื่นชมว่าคุณชายรองเซี่ยงนั้นสนับสนุนสิทธิสตรีและรักภรรยายิ่งนัก ทั้งยังถูกเรียกขานว่าเป็นน้องเขยของพระชายาตู้อีกด้วย กลับมากล่าวถึงเรือสำราญชมวารีที่องค์ชายใหญ่ได้ปรับปรุงให้มีการแสดงและอาหารไว้บริการ ในวันเปิดตัวนั้นช่วงกลางวันมีการซ้อมใหญ่การแสดงชุดฉางเอ๋ออำนวยพร โดยไป๋เหลียนฮวาได้ทำการฝึกซ้อมนักแสดงมาเ

“ได้สิ ข้ายินดี” ยินดีที่จะได้เลี้ยงอาหารเจ้ากลับในมื้อต่อไป และเลี้ยงเจ้าไปตลอดชีวิตอย่างไรเล่า ประโยคหลังนี้เขาไม่กล้าพูดออกไปแต่สิ่งที่เขาทำคือแวะเวียนมายังภัตตาคารชิมเมฆาอยู่เป็นนิจ และในที่สุดเติ้งจวินจวินก็ใจอ่อนตกลงเป็นชายาเอกของเขา โดยมีข้อแม้ว่าหากเขามีคนอื่นนางจะหย่าและย้ายออกจากจวนโหวทันทีกลับมาที่งานลอยกระทง ยามนี้สี่ทุ่มกว่าแล้ว ผู้คนเริ่มทยอยนำกระทงที่ประดิษฐ์ด้วยตนเองและที่ซื้อจากร้านแผงลอยที่มาออกร้านในงานมาลอยที่ริมตลิ่งที่ทางชมเมฆาได้จัดไว้หลายแห่ง ห้าสาวและห้าหนุ่มต่างชักชวนกันไปลอยกระทงยังเวทีการแสดงกลางน้ำที่จำกัดจำนวนคนที่จะลงไปใช้ได้เพียงครั้งละสิบคนเพื่อความปลอดภัย แต่ละคนต่างอธิษฐานไปตามใจที่ปรารถนา “ขอให้ครอบครัวเดิมของข้าและเพื่อนๆ ของข้าปลอดภัยและมีความสุข ขอให้ทุกคนได้มีคู่ชีวิตที่ดี และหากเป็นไปได้ข้าอยากพบพวกนางอีกสักครั้ง” ตู้จินจินอธิษฐานจากก้นบึ้งของหัวใจ หลังจากลูกค้าทุกคนกลับกันไปจนหมดเหล่าสมาคมชมเมฆาก็เข้าห้องพักที่ฮัวตั่วเอ๋อจัดไว้ให้ในศาลาเป็นสุข ส่วนเหล่าคนงานก็เข้าพักยังที่พักที่จัดไว้ “เหนื่อยหรือไม่” เ

“ข้าอนุญาต แต่ต้องยึดเอาความปลอดภัยเป็นหลัก และที่สำคัญอย่าให้กระทบกระเทือนถึงความสัมพันธ์ของทั้งสองแคว้นรวมถึงราษฎรที่อาศัยอยู่ตามตะเข็บชายแดนด้วย เจ้ารับปากพ่อได้หรือไม่สะใภ้รอง” พ่อในที่นี้หรือก็คือฮ่องเต้แคว้นต้าจิน ที่ตอบรับคำเสนอของเหล่าองค์ชายโดยมีลูกสะใภ้เพียงคนเดียวในขณะนี้ร่วมยืนยันเจตจำนงค์แม้ว่าเขาจะมิชอบหน้านางในคราแรกแต่เมื่อได้ทำความเข้าใจแล้วว่าสงครามในครั้งนั้น เกิดจากการยั่วยุของนางสนมที่มีเชื้อสายของชนเผ่าปาสู่ ตั้งแต่นางได้ช่วยไทเฮาจัดงานเลี้ยงครั้งนั้นนางก็ส่งอาหารแปลกใหม่เข้าวังมาให้เขาและฮองเฮาอยู่เสมอ และหลังจากนางเปิดภัตตาคารชิมเมฆาก็ทำให้เขามีสถานที่แปลกใหม่ให้ออกไปเที่ยวเล่นนอกวัง ‘ก็ในวังน่าเบื่อเกินไปนี่นา ฮ่าฮ่าฮ่า’ “พวกเจ้าจะเดินทางกันเมื่อไหร่ข้าจะได้ให้ฝ่ายในจัดของกลับบ้านให้อาจิน” เขารู้สึกว่าการเรียกขานกันเช่นสามัญชนก็ทำให้ตัวเขาและเหล่าบุตรรวมถึงสะใภ้สนิทสนมกลมเกลียวกันดี เมื่อไม่มีข้าราชบริพารก็มักแทนพระองค์ด้วยคำสามัญเสมอ“ลูกว่าจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลยเพคะ ดูจากจำนวนผู้อพยพที่ทางแม่นางไป๋รวบรวมไว้ คาดว่าทางด้านชายแดนน่าจะไม่ดีนักเพคะ ส่วนของกลับ

“จากนั้นก็เอาอาหารแห้งในห่อเล็กห่อน้อยเหล่านี้ใส่ลงในชามอุ่นอาหารชั้นบนเจ้าค่ะ ใส่ลงไปทุกซอง อ้อ หากหน้าซองด้านนอกมีวงกลมสีแดง นั่นหมายถึงระดับความเผ็ดนะเจ้าคะ หากใครไม่ชอบรสเผ็ดก็เอามาเปลี่ยนกันได้” หลังตู้จินจินพูดจบก็มองไปยังกลุ่มคนรอบๆ วง ที่แต่ละคนปูรองด้วยผ้าใบปูพื้นที่ตู้จินจินจัดไว้ให้คนละผืนและมีขนาดใหญ่พอที่จะปูนอนได้เลยทีเดียว เมื่อไม่เห็นมีใครคิดที่จะแลกเปลี่ยนรสชาติอาหารแห้งตามที่นางบอก ตู้จินจินก็สาธิตพร้อมอธิบายการเตรียมอาหารต่อไป “หลังจากใส่ทุกอย่างลงบนชามอุ่นอาหารด้านบนแล้ว ก็เอาน้ำดื่มที่กรองไว้ใส่ลงไปจนท่วมเส้น หากสังเกตให้ดีที่ข้างชามจะมีเส้นนูนที่ข้าให้คนทำไว้ตั้งแต่สั่งผลิต ใส่น้ำให้ถึงเส้นนั้นแล้วค่อยใส่น้ำลงในชามอุ่นอาหารชั้นล่าง ในส่วนนี้จะเกิดความร้อน พวกท่านต้องระวังหน่อยนะเจ้าคะ” จากนั้นนางก็เทน้ำใส่ลงในชามอุ่นอาหารชั้นล่างแล้วยกชามอุ่นอาหารชั้นบนที่ใส่น้ำและปิดฝาแล้วขึ้นวางซ้อน จากนั้นก็นั่งรอพักหนึ่งจนมีควันสีขาวพวยพุ่งขึ้นจากรูที่อยู่บนฝากล่อง เมื่อเห็นนางนั่งนิ่งไม่พูดอะไรต่อทุกคนก็เริ่มทำตาม “แล้วมันจะกินได้ตอนไหนหรือพี่สะ