บททั้งหมดของ กับดักร้าย... พ่ายรักเสน่หา​(NC25+)​: บทที่ 51 - บทที่ 60

“แล้วเด็กคนนี้อยู่ไหน” ธนัคภาคส่ายหน้า เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าเธออยู่ไหน ด้านหลังรูปภาพเขียนแค่ชื่อว่า น้องแทน “ผมกำลังจะตามหา” ธนัคภาคดวงตาแดงด้วยความสงสารหลานสาว​ เขาโทษตัวเองว่า​ เป็นความผิดของเขาที่ทำให้ชีวิตบริสุทธิ์​ต้องตกระกำลำบาก​ ไม่ได้รับความรักความเอาใจใส่จากพี่ชายเขา​ ทั้งที่สามควรที่จะได้รับ เจ้าสมุทรจะตื่นเวลาประมาณตีห้าครึ่งทุกวัน แล้วจะเข้าฟิสเนตเกือบทุกเช้า ใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง ก่อนที่เขาจะเริ่มกิจกรรมทุกอย่าง และแล้วเช้าวันนี้ก็เช่นกัน พอตื่นนอนเจ้าตัวก็ไม่รู้จะทำอะไร นอกเสียจากหยิบโทรศัพท์​เครื่องเล็กของคนตัวเล็ก ที่ตอนนี้นอนหลับโดยที่ใบหน้าเล็กซุกหมอนใบโตจนจมหายไป มีเพียงผมยาวสีดำที่หลุดรอดออกมา บางทีเขาก็รู้สึกสงสัยว่าเธอหายใจหายคอได้อย่างไร ตอนหลับเหมือนลูกแมว ถ้าเขาก่อกวนต้องมีน้ำตาซึมออกมาบ้าง เวลานอนคือจะปลุกขึ้นมากินข้าวหรืออย่างอื่นไม่ได้ไม่อย่างนั้น ต้องโอ๋กันอีกนานกว่าจะเลิกงอแง ตอนใกล้เช้าด้วยอากาศตอนเช้ากำลังเย็นร่างเล็กจึงขยับตัวเข้าชุกตัวใกล้ตัวเขา แขนเรียวยาวกอดตัวเขาจนแน่น คงคิดว่าเขาเป็นหมอนข

“จะให้ดูให้ไหมแผนการตลาด ฝากดีแลนด์​มันมา อย่าลูกไม้เยอะ เดี๋ยว​จะโดน” ก่อนจะออกจากห้อง เจ้าสมุทรไม่ลืมที่จะยกนิ้วชี้หน้า คนเป็นน้องสาวอย่างคาดโทษ พร้อมทำหน้าดุด้วยแต่ภาริตานั้นหากลัวไม่ เธอรู้ว่าเจ้าสมุทรแค่แกล้งทำไปงั้น “ผมจะออกไปพบลูกค้า เดี๋ยว​ตอนเย็นผมจะเข้ามาอีกรอบนะครับคุณปลายฟ้า ถ้าขาดเหลืออะไรแจ้งทางโรงพยาบาล​ได้เลย ไม่ต้องห่วงหรือกลัวค่าใช้จ่าย” ใบหน้าหล่อเหลาพร้อมด้วยน้ำเสียงที่นุ่มละมุน​ชวนให้หลงไหล ทั้งที่อยู่ในชุดกางเกงยีนส์​เสื้อเซิ้ต​สีฟ้า ​ความเรียบหรูที่ดูดีของคุณเจ้าสมุทรนั้น แต่ก่อนเธอเห็นเขาในสื่อในแวววงนักธุรกิจที่​ประสบความสำเร็จ​ พอมาเจอตัวจริงทำให้เธอนั้นตาพล่าไปหมด “นุ่นพึ่งจะว่างจากงาน แต่ว่าพี่ปลายก็ต้องมาเฝ้าน้องแทน” ปลายฟ้าที่ลงมาเอาของกับแฟนสาว ทั้งไอแพตของใช้ส่วนตัวและชุดที่จะเปลี่ยน “เราพึ่งจะได้พัก ก็นอนให้มันเพียงพอ ตาแดงหมดแล้ว... อย่าเข้ามากอดไม่กลัวเป็นข่าวหรือยังไง” ปลายฟ้าร้องห้าม เมื่อเห็นแฟนสาวทำหน้าจะร้องไห้แล้วกำลังจะพุ่งเข้ามากอด ปลายฟ้าและนรินตา ทั้งคู่เป็นคนรักกัน ปลายฟ้าถูกแฟนที่เป็นทอมนอกใจ เธอไปเที่ยวคนเดียว แล้วร้องไห้อ๊วกในห้อ

“ริต้าทานเป็นเพื่อนแทน พี่ไวท์​กลับไปคุยงานกับอาภาคเถอะ ริต้าอยู่ได้” ธาวินท์​กลัวว่าแฟนสาว จะเป็นก้างขวางคอ​สิงโตที่กำลังอยากขย้ำเหยื่อ​ “พี่ไวท์​ให้ริต้า อยู่กับแทนได้ไหมคะ” น้ำเสียงของธนัชชานั้นแหบแห้ง​ เจ้าสมุทรนั้นเดินไปคุยกับผู้จัดการส่วนตัวของธนัชชา เรื่องที่เขาจะอยู่เฝ้าเธอในคืนนี้ “คุณปลายกลับไปอยู่กับแฟนก็ได้ครับ พวกคุณกว่าจะมีวันว่างตรงกันนั้นยากมาก” ปลายฟ้าตกใจ เรื่องที่เธอคบกันกับนุ่น คุณเจ้าสมุทรรู้เรื่องนี้ได้ยังไง เธอคิดว่ายังไม่มีใครรู้เลย ขนาดธนัชชายังไม่รู้ “คุณเจ้า รู้ได้ยังไวคะ ” “ผมแค่บังเอิญ เจอคุณกับแฟนคุณที่ลานจอดรถ ขอโทษด้วยนะครับที่เสียมารยาท” น้ำเสียงสุภาพกล่าวขอโทษอย่างจริงใจ “มะ.. เป็นไรค่ะ” “อีกสักครู่คนของผมก็จะเอาชุดและย้ายสถานที่ทำงานมาที่นี่ คุณปลายไม่ต้องกังวล” ร่างสูงพิงพนักโซฟา ​คุยกับผู้จัดการของธนัชชาอย่างผ่อนคลาย ธนัชชาพลางส่งสายตาวิงวอน ให้ผู้จัดการเธออยู่ต่อ อย่าปล่อยให้เธออยู่กับเสือตัวโตที่จะจับเธอกินแน่ ถ้าเธอและเขาอยู่ด้วยกันสองคน ธาวินท์​ก็อยากจะพา

ดีแลนด์​ส่งข้อความมาบอกว่ารอเขาอยู่ข้างนอก หลังจากกล่อมคนป่วยนอนหลับแล้วเรียบร้อย เจ้าสมุทรซึ่งเกิดมาจนเกือบสามสิบกว่าปี เขายังไม่เคยจะต้องทั้งกล่อมและขู่ ให้ผู้หญิงคนไหนต้องนอนมาก่อนยกเว้นภาริตา ตอนเด็กๆภาริตานั้น ตัวติดเขาจนไม่อยากกลับห้องตัวเองไปนอน ตอนนั้นร้องไห้ฟูมฟาย​น้ำตาท่วมห้อง จนสุดท้ายทั้งพ่อและแม่ก็ยังเอาไม่อยู่ ด้วยความมีลูกหลงมาตอนที่ลูกชายทั้งคู่พากันโตเป็นหนุ่มกันหมดแล้ว ความเอาแต่ใจจึงมีมาก “เจ้านายครับ นี่ครับข้อมูลของคุณพศินในปีนั้น ที่ยื่นฟ้องเรียกค่าเสียหาย​จากคุณสายป่าน” ดีแลนด์​เป็นมือขวาที่ทำงานได้รวดเร็วเสมอมา “แล้วตอนนี้นายพศินอยู่ที่ไหน” “หลังจากเลิกกันกับคุณสายป่าน นายพศินก็คบหากันกับคุณกวิสรา เพื่อนของคุณสายป่านครับ แถมยังเป็นหุ้นส่วนคนที่สาม ของบริษั​ทรับตกแต่งภายในที่ทั้งคู่มีหุ้นอยู่ในตอนนั้น หลังจากคุณสายป่านถูกฟ้องว่ายักยอกทรัพย์” ดีแลนด์​เอาเอกสารเส้นทางการเงินของทั้งคู่ออกมาให้เจ้านายตัวเองดู ดูเหมือนว่าพศินครอบครัวไม่ได้รวยอะไร แต่สมัยเรียนคบกับลูกสาวเจ้าของบริษั​ทรับเหมาก่อสร้างที่มีเงิ

คุณหญิงแพรพิชชาและคุณอาอาคมเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก​ พอซื้อบ้านยังคงมาซื้อในหมู่บ้านโครงการเดียวกันหลังใกล้กันอีก​ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าอคิณต้องการอะไร ส่วนคนนี้จะรู้หรือเปล่าว่าเขากำลังจีบตัวเองอยู่ “เมื่อวานพี่ไปร้านครีมมา พี่แวะไปซื้อขนมฝากพี่อิงค์​ ครีมบอกว่าแทนไม่สบายตอนนี้หายดีหรือยัง” “แทนของคุณพี่อคิณมากๆนะคะ และก็ฝากบอกพี่อิงค์​ว่าแทนไม่เป็นอะไรมาก พักผ่อนสักอาทิตย์ ​ก็ทำงานได้เหมือนปกติแล้วไม่ต้องเป็นห่วง” เวลาไปออฟฟิศ​ใหญ่ ธนัชชามักเจออคิณนับบ่อยครั้ง ด้วยความที่ว่าบางวิชาที่ลงเรียนพร้อมกัน เธอต้องเรียนร่วมกัน​ จึงมีบางครั้งที่เธอโทรขอเลคเชอร์​กับอคิณ ​ เจ้าสมุทรหันมามองหน้าเธอสองครั้ง ทำให้ธนัชชาเริ่มที่จะกลัวว่าจะเป็นการรบกวนเขา แถมสายตาที่ส่งมาหาเจ้าหนี้คนนี้ ทำให้เธอคิดคำพูดไม่ออกไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ ขายาวยกไหว่ห้าง แล้วแขนแข็งแรง ก็ยกร่างเล็กขึ้นมาบนตักแกร่ง “คุณ.. โทรศัพท์​หนู…” โทรศัพท์​เครื่องเล็กหล่นจากมือเรียว ล่วงลงที่พื้นแทบที่ปลายเท้าของเขา อคิณก็ร้องเรียกเธอ เพราะกลัวว่าเธอจะเป็นอันตราย ส่วนเจ้า