All Chapters of กับดักร้าย... พ่ายรักเสน่หา​(NC25+)​: Chapter 31 - Chapter 40

“กูไม่ได้ให้มึง ออกความคิดเห็น” “นายครับคุณเจ้าขามาหานาย พร้อมคุณเจ้าคุณ เจ้านายจะ...” แล้วเจ้าสมุทรก็กดวางสายไปทั้งที่ดีแลนด์ยังพูดไม่จบ ปราบดาที่พอรู้ข่าวว่าเจ้าสมุทรไปเกาะลันตา เขารู้ว่าสถานที่พักผ่อนของเพื่อนสนิท ที่ชอบความเงียบสงบนั้นมีไม่มาก แต่เขาขอเคลียร์งานอีกสัก 2 -3 วันค่อยไปหามัน ปลายฟ้าติดต่อธนัชชาไม่ได้ ทั้งที่เธอกำชับแล้วว่า แม้จะกลับถึงคอนโดตอนไหนให้โทรมาบอกเธอ ห้ามออกไปไหนคนเดียวเพราะมันอันตราย ปลายฟ้าโทรไปถามนิอร พยาบาลส่วนตัวของเธอก็รับบอกว่าวันนี้คุณแทนไม่ได้อยู่ที่นั้น “ยัยแทน... นี่เราเริ่มจะเหลวไหลไปใหญ่แล้วนะ” ปลายฟ้าจึงโทรหาเพื่อนของธนัชชาทุกคนซึ่งมีไม่เยอะ คาริสาที่เปิดร้านขนมและอาริตาที่ตอนนี้อยู่ญี่ปุ่น ธนัชชาขาดการติดต่อ 8-9 ชั่วโมง จิตใจของปลายฟ้าเริ่มกระวนกระวาย โทรก็ไม่ติดวันนี้เธอโทรหาเกือบจะร้อยสาย และข้อความที่รัวไปก็ไม่ต่ำกว่าสิบข้อความ ' น้องแทนปลอดภัยนะครับไม่ต้องเป็นห่วง.. เจ้าสมุทร ' ข้อความที่แจ้งเตือนมา จากเบอร์ติดต่อของคนที่เธอคาดเดาไม่ถึง คุณเจ้ารู้ได้ยังไง ว่าเธอกำลังตามหายัยแทนอยู่หรือว่า... ปลายฟ้ามือสั่นทั้งตกใจ .

อกกว้าง เจ้าสมุทรเป็นต้องขมวดคิ้ว ทำไมคนในอ้อมกอดเธอถึงผอมลงมากกว่าตอนที่เขาเจอเธอครั้งก่อน ธนัชชานิ่งค้างตกใจไม่กล้าโต้เถียง แต่กลับเกร็งร่างตัวเองในอ้อมกอดของคนหน้าดุ เพื่อไม่ให้แนบชิดร่างหนาเยอะ ยิ่งพอมาอยู่ในชุดของเจ้าขา ยิ่งให้ความรู้สึกถึงความนุ่มนิ่ม เหมือนลูกแมวน้อยที่รอให้เข้าป้อนน้ำป้อนนมเหมือนอลิซตอนเป็นแมวเด็ก ที่ออดอ้อนให้เขาคนเดียวเท่านั้นที่เป็นคนป้อน “ป...ปล่อยนะ ค.. คุณมีสิทธิ์อะไรมาอุ้มคนอื่นเขาไปทั่ว” เดินเข้ามาในห้องแล้วมาก็ดึงโทรศัพท์จากมือเธอ เจ้าสมุทรเดินตรงไปที่บันไดก่อนที่จะก้าวขาลงบันไดทีละขั้นด้วยความมั่นคง “เป็นมากกว่าผัวอีก ทำไมจะอุ้มไม่ได้” ใบหน้าหวานมองเขาตาค้างก่อนที่จะเงียบเสียงโโวยวาย “ฉันพูดผิดตรงไหน หรือว่าลืมไปแล้ว” เวลาโวยวายก็ทำให้เขาปวดหัวเช่นกัน “ทำกันตั้งหายท่า ยังไม่เป็นอะไรกันอีกหรอ ต้องทำกันกี่ท่าถึงจะเรียกว่าเป็นอะไรกัน” ธนัชชาอ้าปากค้าง หาลิ้นของตัวเองตอบกลับไม่เจอ เธอพึ่งค้นพบความปากจัด แต่ใบหน้าและโปรไฟล์ราวเทพเจ้า จมูกโด่งเป็นสันคม ดวงตาสีน้ำตาคมดุคล้าย

“นี่... มันอะไร?” “ธนัชชา คนสวยต้องขอบคุณฉัน มรดกชิ้นสุดท้ายของคุณสายป่าน ถึงจะเป็นแม่บุญธรรมก็ตามที แต่เรารักเหมือนแม่จริงๆ” จากที่ตอนแรก เจ้าสมุทรกอดอกฟังสิ่งที่ธนัชชาพูดไม่หยุด ตอนนี้เขาโน้มกายมาใกล้เธอพร้อมจ้องดวงตากลมโตที่สั่นระริกคู่นี้ เขาจะดูว่าเธอจะทำยังไงต่อ “...” “เงยหน้าขึ้น พูดดีๆ และยอมรับข้อเสนอของฉัน รถ บ้าน คอนโด ผมจะโอนเป็นชื่อเราทันที แต่ถ้าไม่...แม้กระทั่งที่ยืนในวงการ ก็จะทำมันไม่ได้” ธนัชชาอยากพุ่งเข้าไปข่วนหน้าใบหน้าหล่อของคนตรงหน้ามันตอนนี้ แต่เธอต้องอดทน “ไร่องุ่นที่เชียงใหม่ แม่ป่านจำนองไว้เท่าไหร่ค่ะ” เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าสายป่าน จะเอาไร่องุ่นที่เชียงใหม่เข้าจำนองธนาคาร ค่าใช้จ่ายรายเดือนเธอก็แบ่งให้แม่บุญธรรมเธอด้วย ทั้งค่าบ้าน ค่ารถ ค่าคอนโด แต่มันก็ยังคงไม่พอ จนแม่บุญธรรมของเธอต้องเอาที่ดินของคุณยาย ที่คุณยายนั้นรักมากเข้าธนาคาร โดยที่แม่บุญธรรมไม่ได้บอกเรื่องนี้ให้เธอรู้เลย คงกลัวเธอจะคิดมาก สายป่านไม่เคยพูดถึงหนี้ที่มีการฟ้องร้องค่าเสียหาย เธอเข้าใจว่าทรัพย์สินของคุณตานั้นมีมาก ถ้าเหลือก็

ซึ่งมันไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับเธอ เพราะลูกชายธนินท์เรียนที่ต่างประเทศจะกลับบ้านแค่ช่วงซัมเมอร์ ด้วยความสาวที่เธอมั่นใจ เธอยั่วยวนธนินท์จนเขาซื้อคอนโด รถยุโรปราคาหลายล้านให้ แต่ธนินท์กลับไม่ให้สถานะเธอเขาไม่เคยเอ่ยปากบอกว่ารัก แต่ทุกครั้งทำเหมือนขาดเธอไม่ได้ เขาพาเธอไปค้างที่บ้านในบางครั้ง และพาเที่ยวต่างประเทศตอนที่เขาไปดูงานด้วย แต่ธนินท์เหมือนทำกับเธอแค่ของเล่นชิ้นหนึ่ง ที่เขาอยากเขาก็มา มันจะดีถ้าเธอไม่หลงรักธนินท์จนยอมทุ่มทั้งกายและใจให้เขา แต่เขาไม่ได้มีเพียงเธอแค่คนเดียว จนความสัมพันธ์พัฒนาขึ้นเธอและเขาเหมือนจะไปกันได้ด้วยดี พอธนัคภาครู้ถึงความสัมพันธ์ของเธอและธนินท์ เขาบินจากอเมริกามาหาเธอที่คอนโด แต่ธนินท์กับมาเจอเธอกับธนัคภาคอยู่ด้วยกัน เหตุการณ์วันนั้นธนินท์โกรธมาก เขาไล่เธอให้ออกไปจากชีวิตของเขากับน้องชาย ถ้าธนัคภาคเลือกเธอก็ไม่ต้องเรียกเขาว่าพี่ชายอีกครั้ง นิชาดาพยายามอธิบายว่าเธอและธนัคภาคตอนนี้เป็นเพื่อนกัน ธนัคภาคบอกพี่ชายตัวเองว่าเขาขาดเธอไม่ได้ คุกเข่าร้องไห้อ้อนวอนพี่ชายขอนิชาดาคืน พอธนากรเจ้าสัวของพิสุทธิ์ภักดีพ่อขอ

รูปถ่ายของธนัชชาตอนอายุ 5 ขวบ ความน่ารัก ดวงตากลมโต จมูกเข้าโด่งเป็นสัน รูปหน้าของหลานสาวเขานั้นเหมือนธนินท์มากจน ธนัคภาคตกใจ ด้านหลังรูปถ่ายเขียนชื่อว่า 'น้องแทน' ตั้งแต่ที่ทะเลาะกันรุนแรงในปีนั้น เขาก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนิชาดาอีกเลย ธนินท์ก็ทำแต่งานและมีผู้หญิงเข้ามาตลอดรวมถึงเขาด้วย ธาวินท์ได้รับรูปถ่ายมาหนึ่งแผ่นเป็นเด็กผู้หญิงอายุประมาณห้าขวบ เขารู้สึกมึนงง หลังจากที่ถามคนเป็นอาออกไป แต่ธนัคภาคเพียงบอกเพียงว่าถ้าเจอแล้วเขาจะบอกว่าเธอคือใคร อีกอย่างรูปภาพที่ธนัคภาคเอาให้เป็นรูป ตอนธนัชชาอายุ 5 ขวบเธอถ่ายรูปกับพ่อเลี้ยงและนิชาดาด้วยใบหน้ายิ้มจนแก้มเป็นก้อนกลม พอไม่มีเจ้าสมุทรอยู่ด้วย ธนัชชานั้นความยินดีปรีดาที่แสดงออกก็ปิดไม่มิด ตื่นเช้ามาร่างเล็กก็ไปปั่นจักรยานที่อยู่ในโรงจอดรถเล่น สายๆ หน่อยก็มากินข้าวเช้า ร่างเล็กรู้สึกอิจจา ถ้าเธอเกิดมาบนกองเงินกองทองเหมือนเขา เธอสัญญาเลยเธอจะไม่ต้องตื่นเช้าเพื่อไปทำงาน จะคลุกอยู่แต่ในห้องนอนแล้วนอนดูซีรีส์ทั้งวัน ตื่นเช้าก็ไปเรียน ชีวิตเธอเหมือนจะสุขสบายได้ไม่นาน หลังจากสายป่านรับอุปการะเธอ เพียงไม่นานครอบครัวแม่บุญธ