All Chapters of ห่วงรักผูกใจ: Chapter 41 - Chapter 50

ดีเดย์....ผมมาที่โรงเรียนของลูกครับเพราะจะมาเอาของที่ฝากให้น้ำฝนซื้อมาให้"นี่ค่ะพี่เดย์" เธอยื่นถุงเล็กๆ ให้กับผม ผมรับมันมาและหยิบกล่องที่อยู่ในถุงนั้นออกมาเปิดดูใช่ครับ ผมฝากน้ำฝนซื้อนาฬิกาข้อมือ รุ่นที่ดีที่สุดและก็แพงที่สุดด้วย ผมอยากจะซื้อให้เธอตั้งแต่วันนั้นที่ห้างแล้วแต่เพราะรีบเลยไม่ได้ซื้อ แต่ตอนนี้ผมได้มาแล้ว"ยิ้มอะไรคนเดียวคะพี่เดย์""อ่อ เปล่าครับไม่มีอะไร ยังไงก็ขอบใจฝนมากนะที่เป็นธุระจัดการให้""ไม่เป็นไรเลยค่ะ แค่นี้เอง ว่าแต่น้องมี่น้องลี่เป็นไงบ้างคะหายป่วยแล้วรึยัง""ดีขึ้นแล้วครับ""ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพี่เดย์จะเป็นพ่อของเด็กๆ นี่ถ้าพี่เดียร์กับคุณป้าไม่บอกเดียร์""เชื่อเถอะครับ พี่เห็นพวกแกครั้งแรกพี่ก็เชื่อแล้วโดยที่ไม่ต้องตรวจอะไรเลย""แล้วกับคุณรวงข้าวล่ะคะ""ก็ง้อต่อไปครับ นี่ไงครับของชิ้นแรกที่จะเอาไปง้อ"รวงข้าว....."ขอบคุณข้าวมากนะครับ ที่ตัดชุดให้ทันงานวันเกิดของน้องอิม""ทันอยู่แล้วค่ะ ข้าวสัญญาแล้วไงคะ""แม่ขาาาา พี่อิมชวนน้องไปงานวันเกิดด้วยคะ"น้องเดลี่วิ่งมาพร้อมกับเดมี่แล้วก็น้องอิมลูกสาวคุณอิฐ"นะคะน้าข้าวอิมอยากชวนน้องมี่น้องลี่ไปงานวันเกิด""ได

ดีเดย์ผมสบสายตากับแม่ของลูกที่มองมาทางผม ผมคิดว่าผมดูไม่ผิดนะ ดูเธอเหมือนจะไม่ค่อยโอเคกับภาพที่เห็น รึเธอจะหึงผมกัน ไหนเธอบอกไม่ได้รักแล้วไง"อ้าววเคทไปทำอะไรมาถึงให้คุณดีเดย์อุ้มมาแบบนี้""เคทสะดุดเชือกน่ะพี่อิฐเหมือนขาจะพลิกด้วย เดย์เลยอาสาอุ้มเคทเข้ามานี่ไง""เหมือนเคทรู้จักคุณดีเดย์มาก่อนนะ เรียกซะสนิทเลยเชียว""ใช่ค่ะเราเคยเรียนด้วยกันที่อเมริกา""อ่อ แบบนี้นี่เอง""เคทเท้าเคทเริ่มบวมละนะ ไปหาหมอมั้ยเดี๋ยวเดย์พาไป""ขอบใจนะ แต่ไม่เป็นไร เกรงใจน่ะ ""จะมาเกรงใจอะไรกัน""เอ่ออ คุณอิฐคะ ข้าวขอตัวไปหาเด็กๆ ก่อนนะคะ คุณเคทให้เดย์พาไปหาหมอเถอะนะคะ ปล่อยทิ้งไว้นานจะอักเสบนะคะ " แม่ของลูกพูดกับไอ้อิฐแล้วก็เคท แต่ไม่พูดอะไรกับผมสักคำเธอเดินออกไปละครับ ไปแบบไม่มองหน้าผมด้วยรวงข้าว.....ทำไมฉันต้องรู้สึกแบบนี้อีก รู้สึกแบบที่เคยรู้สึกเมื่อสี่ปีก่อน ฉันคิดว่าฉันจะลืมมันไป แต่พอมาเจออะไรแบบเดิมซ้ำๆ มันก่อเกิดความรู้สึกแบบนั้นขึ้นมาอีก ฉันไม่โอเคกับการที่เห็นเขาอยู่ใกล้ผู้หญิงคนอื่น ฉันเห็นแก่ตัวเกินไปรึเปล่าทั้งที่ตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกันฉันเดินมาหาเด็กๆ และบอกให้ทุกคนไปในบ้านเพื่อเป่าเค

รวงข้าว....ฉันแอบเข้ามาในห้องนอนของตัวเองเพื่อมาพิสูจน์อะไรบางอย่าง เขากำลังอาบน้ำอยู่มันเลยทำให้เธอสบโอกาสเธอค่อยๆ ย่องไปที่เตียงเพราะมีเสื้อผ้าที่เขาเพิ่งถอดออกวางอยู่ ฉัยหยิบเสื้อของเขาขึ้นมาดมกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงค่ะ ถ้าเขาไม่ได้ไปทำอะไรกับคุณเคทมากกว่าพาไปส่งโรงพยาบาล มันต้องไม่มีอะไรติดเสื้อของเขามา มีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงค่ะ แต่คงเป็นเพราะเขาอุ้มคุณเคทไปโรงพยาบาลกลิ่นเลยติดเสื้อมาด้วย ฉันเลยมองหาอย่างอื่น เช่นรอยลิปสติก แต่ก็ไม่มีค่ะ ฉันวางเสื้อลงและหยิบกางเกงเขามาดู เผื่อมีอะไรตกค้างในกระเป๋ากางเกง"หาอะไรครับที่รัก""หาถุงยาง เอ้ยย ปะ ปะ เปล่าไม่ได้หาอะไร ก็ แค่ เอ่อ แค่ จะเอาเสื้อผ้าไปซักให้น่ะ" ฉันตกใจมากเมื่อได้ยินเสียงเขามาจากทางด้านหลัง เขาออกจากห้องน้ำมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไมไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำ"แล้วทำไมต้องมาทำลับๆ ล่อๆ เหมือนมาหามาจับผิดอะไร""ใครจับผิดอะไร ไม่มี""แน่ใจนะ""อืมม แน่ใจ""ไม่เชื่อ""ไม่เชื่อก็ตามใจ" ฉันไม่อยากคุยกับเขาแล้วค่ะ คอยจับผิดฉันอยู่ได้ อายก็อายนะตอนนี้ ฉันเลยวางกางเกงเขาลงทีเดิมแล้วจะกลับไปห้องลูก แต่......แต่เขาใช้มือโอบรอบเอวฉันไว้ไ

ดีเดย์.....ในที่สุดผมก็พาข้าวมาที่นี่จนได้ โดยให้เด็กๆ เป็นตัวช่วย ตอนนี้เด็กๆ กำลังนั่งทานอาหารเย็นกันที่ระเบียงหลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ผมโทรสั่งอาหารจากรีสอร์ทของแม่มาทานเพราะมันสะดวก สะอาดและปลอดภัย น้องเดมี่เหมือนผมตรงที่แพ้อาหารทะเลครับ เธอนั่งมองน้องสาวทานกุ้งเผาเธอก็อยากกินบ้างแต่กินไม่ได้ ผมเลยสั่งอย่างอื่นมาให้ทาน ส่วนแม่ของลูกคงกำลังจัดของอยู่ข้างใน"ทานกันอยู่ตรงนะครับเดี๋ยวพ่อไปตามแม่มาทานข้าวก่อน""ได้ค่าาาาาาคุณพ่อ""ค่ะคุณพ่อ"ผมเดินเข้ามาในห้องนอน เธอหลับอยู่บนเตียงที่ครั้งนึงเราเคยนอนด้วยกันซึ่งมันก็นานมากแล้ว สีปีกว่าๆ ที่ผมไม่ได้พาเธอมาที่นี่ ทั้งทีเธอเคยขอให้ผมพาเธอมาอีกครั้งแต่ผมก็ไม่ได้พาเธอมาจนเราเลิกกัน วันนี้ผมพาเธอมา มาพร้อมกับเด็กน้อยทั้งสองคนที่เป็นลูกของเรา เธอจะดีใจรึเปล่าที่ได้มาที่นี่อีกครั้ง ผมเดินไปหาเธอใกล้ๆ เพื่อปลุกเธอให้ตื่นไปทานอาหารเย็น ผมมองไปที่ใบหน้าของเธอ มันมีคราบน้ำตาที่เปียกชื้นไปทั้งดวงตา เธอร้องไห้แล้วหลับไปใช่ไหม แล้วเธอร้องทำไม ผมไม่ได้ทำอะไรผิดอีกใช่ไหม?? ผมเอาแต่โทษตัวเองพร้อมกับใช้นิ้วมือเกลี่ยน้ำตาให้ออกไปจากสอง

ดีเดย์....เช้าวันต่อมาผมตื่นก่อนรวงข้าวและลูกๆ เมื่อคืนเรานอนด้วยกันสี่คนพ่อแม่ลูก เราไม่ได้นอนในห้องหรอกครับเตียงมันเล็กเกินไปถ้าจะนอนด้วยกันสี่คน แต่จะให้แยกนอนคนละห้องก็เกรงว่าเด็กๆ อาจจะไม่ชินที่อาจจะกลัวเพราะมาวันนี้วันแรกผมเลยจัดการหาผ้ามาปูนอนดูดาวฟังเสียงคลื่นที่ระเบียง โชคดีที่ไม่ใช่หน้าฝน เลยไม่ต้องกลัวฝนจะตก แต่พอมาคิดถึงเรื่องฝนตกก็อดคิดถึงเรื่องคืนนั้นไม่ได้ที่ฝนตกพายุเข้าไฟก็มาดับอีกเลยทำให้ผมมีโอกาสได้เป็นแฟนของข้าวอย่างสมบูรณ์ คิดแล้วก็มีความสุข"พ่อเดย์เป็นอะไรคะ""ใช่ค่าา ยิ้มคนเดียว""อ่าวววเด็กๆ ตื่นมากันแล้วเหรอครับ ไปครับไปอาบน้ำแต่งตัวให้สวยๆ นะคะ เดี๋ยวพ่อเดย์ปลุกแม่ก่อนแล้วเราจะไปเที่ยวสวนสัตว์กัน""ได้ค่าาา/ค่าาาคุณพ่อ"เด็กๆ ลุกไปแล้วครับแต่แม่ของลูกยังไม่ตื่นเลย ปรกติเธอจะเป็นคนตื่นเช้านะครับ สงสัยอากาศจะดีเกินไปเลยหลับสบายขนาดนี้ เดี๋ยวผมปลุกเธอก่อนนะครับ ผมปลุกเธอโดยการหอมหน้าผาก หอมจมูกหอมแก้มซ้ายขวาและมาจบที่ริมฝีปากของเธอจุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ ผมจุ๊บเธอไปสามทีแต่ก็ยังไม่ตื่น ผมเลยกดริมฝีปากลงไปเบาๆ แล้วเน้นหนักบดคลึงอย่างดูดดื่ม จนเธอเผยอริมฝีปากและจูบตอบ ท