Lahat ng Kabanata ng ห่วงรักผูกใจ: Kabanata 51 - Kabanata 60

ดีเดย์.....ผมไม่ได้รู้สึกดีแบบนี้มานานแค่ไหนกันนะหรือเพราะว่าเป็นรวงข้าวผู้หญิงที่ผมรักผมถึงรู้สึกดีและมีความสุขได้มากขนาดนี้ทั้งทีผ่านมาผมก็มีผู้หญิงเข้ามาไม่เคยขาดแต่ผมจะไม่ได้รู้สึกดีแบบนี้ กับคนอื่นเป็นได้แค่ที่ระบายทางกายเท่านั้น แต่กับรวงข้าาวมันไม่ใช่ เธอมีค่ามีความสำคัญมากกว่านั้น แต่รวงข้าวก็ยังเป็นรวงข้าว เธอจะไม่ค่อยกล้าที่จะทำอะไรแบบนี้ให้ผมถ้าผมไม่ร้องขอจากเธอ เธอจะมีความกังวล คงกลัวว่าผมจะไม่พอใจ ครั้งนี้ก็เหมือนกันผมรู้ว่าเธอพยายามช่วยผมจนเสร็จ แววตาของเธอที่มองมาที่ผมเมื่อกี้เหมือนกับเป็นคำถามว่าผมพอใจกับสิ่งที่เธอรึเปล่า ผมอยากจะบอกว่ามันดีโคตรๆ เพราะเธอคือผู้หญิงที่ผมรักเธอคือแม่ของลูก คือแฟนคนแรกและคนเดียวที่ผมมี และต่อไปเธอจะเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายของผม เมื่อผมเห็นเธอกลืนน้ำของผมไปอย่างไม่มีท่าทีลังเล ถ้าเธอไม่รักผมเธอคงไม่ทำให้ผมขนาดนี้ ผมดึงเธอให้ขึ้นมาอยู่ในระดับเดียวกัน"เดย์รักข้าวนะ รักมากที่สุด" ผมลูบไปที่เส้นผมของเธอ ลูบใบหน้าทีเปียกชื้นก่อนจะจูบเธออีกครั้ง"อืมมมม" เธอครางออกมาและโอบกอดรอบคอผม เราจูบกันอย่างดูดดื่มท่ามกลางสายน้ำที่ไหลกระทบลงมาที่ตัวเ

ดีเดย์....."อ๊ายยยยย เดย์ เดย์ ข้าวจะเสร็จแล้วว"จากนั้นน้ำหวานของเธอทะลักทะลายออกมาเหมือนเขื่อนแตก มันเยอะมากกว่ารอบแรกที่ผมทำให้เธอให้ห้องน้ำอีก ผมปาดเลียน้ำหวานของเธอเข้ามาในปากของตัวเองและดื่มมันลงไปเมื่อเธอเสร็จด้วยลิ้นไปแล้วหนึ่งยก ตอนนี้มาเจอน้องชายผมบ้างอันนี้ของจริงและมันจะทำให้เธอมีความสุขอีกครั้งหลังจากที่น้องสาวของเธอไม่ได้กับน้องชายผมมานานหลายปี ผมจะจัดหนักให้หายคิดถึงเลยผมขึ้นมาอยู่บนเตียงในท่าคุกเข่าและดึงเธอให้เลื่อนตัวลงมาจนตอนนี้น้องชายผมมันอยู่ตรงหน้าน้องสาวของเธอ"พร้อมนะครับเมีย" ผมถามความพร้อมของเธอก่อนครับ แต่ผมว่าเธอคงพร้อมแล่ะเห็นมองน้องชายผมอย่างตื่นตะลึง"ทะ ทำไมมันใหญ่ขึ้นกว่าเดิม แบบนี้ข้าวจะเจ็บเหมือนครั้งแรกรึเปล่า""ลูกสองแล้วยังจะกลัวอีกนะ""มันไม่เกี่ยวกันมั้ยล่ะ"ผมชวนเธอคุยเพื่อให้เธอไม่ต้องกังวลกับความใหญ่โตของน้องชายผม ผมใช้มือจับและค่อยๆ ดันมันเข้าไปทีละนิดละนิด เข้าไปทีก็ร้องที เธอคงจะเจ็บจริงๆ เพราะเราไม่ได้มีอะไรกันมานานมาก ผมตัดสินใจดันมันเข้าไปจนสุดลำ"กรี๊ดดดด อื้อออออ เจ็บ มัน มันแน่นจนหายใจไม่ออก เดย์ ช่วยข้าวด้วย" เธอร้องไห้เลยครับ ผม

รวงข้าว.....ฉันไปไหนไม่ไหวแล้วค่ะ ระบมหนักกว่าเดิมไปอีก ตอนนี้ฉันอาบน้ำแต่งตัวแล้วมานั่งรับลมเย็นๆ ริมระเบียงค่ะ ส่วนคนทำใหฉันเป็นแบบนี้บอกฉันว่าจะออกไปเซ็นต์เอกสารที่ห้องทำงาน เพราะไม่อยากให้ใครเข้ามาในห้อง สักพักเขาก็กลับเข้ามาพร้อมกับถาดอาหารที่ยกมาเอง มีทั้งข้าวต้ม ไข่ลวก ไส้กรอก ขนมปังปิ้ง น้ำส้ม นมสด ผลไม้เย็นๆ"อ่ะ เดย์ไปสั่งแม่ครัวทำมาให้ พิเศษสุดๆ เลยนะ""ทำไมมันเยอะแบบนี้ใครจะทานหมด""ทานเถอะทานได้แค่ไหนก็แค่นั้น ไม่ได้จะบังคับให้ทานจนหมดซะเมื่อไหร่""ขอบคุณนะ" ฉันยิ้มให้เขาก่อนจะเริ่มลงมือทานเพราะตอนนี้ฉันหิวมาก เที่ยงกว่าแล้วไงคะจะไม่ให้หิวได้ยังไง โดนสูบพลังงานไปทั้งคืนแถมมาตอนเช้าอีก"ทานให้อิ่มนะครับเมีย เพราะคืนนี้ยังต้องเจออะไรอีกเยอะเดี๋ยวจะไม่มีแรง"ฉันหยุดทานเลยค่ะเมื่อไม่ยินแบบนี้"เกินไปละนะเดย์จะไม่ให้พักเลยรึไงเนี้ย""เมื่อก่อนเราก็ทำกันแบบนี้ ข้าวน่าจะชินนะ""คืนนี้ข้าวจะไปนอนบ้านพักไม่นอนที่นี่""ก็ดีเหมือนกันนะไปรำลึกความหลังของเราสองคน และที่สำคัญคือมันเป็นครั้งแรกของข้าวด้วย"หมดค่ะ หมดคำพูดละดีเดย์ ....ผมก็พูดไปงั้นแล่ะครับขู่เธอเล่นๆ ใครจะไปทำแบบนั้น

ดีเดย์.....ผมหันไปส่งสัญญาณกับตำรวจที่ซุ่มดูอยู่ ผมเดินเข้าไปในบ้าน พอเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับกันตาที่นั่งรออยู่โดยที่บนโต๊ะมีทั้งเหล้าทั้งไวน์ แต่ผมไม่เห็นเด็กๆ ครับเลยถามว่าลูกๆ ผมอยู่ไหน กันตาบอกเด็กๆ หลับอยู่เพราะเธอเอายานอนหลับให้ทาน เธอเปิดทีวีที่ต่อกับกล้องวงจรปิด ผมเห็นลูกๆ นอนหลับกันอยู่ที่พื้นห้อง ผมแม่งอยากจะบีบคอเธอให้ตายคามือที่ทำกับลูกของผมแบบนี้ แต่ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ได้เพราะไม่รู้ลูกอยู่ทีไหนกันแน่ เลยต้องรอจังหวะดีๆ ก่อน"นี่เงินของเธอ แล้วปล่อยลูกของฉันออกมาเดี๋ยวนี้ลูกฉันอยู่ห้องไหน" บ้านหลังนี้มันมีหลายห้องครับผมเลยต้องถาม"แหมมใจเย็นๆ สิคะเดย์ ใจร้อนจังเลย ลูกเดย์อยู่อีกหลังนึงแต่ไม่บอกหรอกค่ะว่าอยู่หลังไหน" เธอเดินเข้ามาใกล้ผมและลูบไล้ไปที่หน้าอกของผมสายตายั่วยวนที่ส่งมาให้มันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอะไรมากไปกว่าคำว่าขยะแขยง เกลียด ผู้หญิงคนนี้"เงินน่ะกันตาเอาแน่ๆ ค่ะ แต่ตอนนี้กันตาอยากเอาเดย์ก่อน หลังจากนั้นกันตาจะยอมปล่อยเด็กๆ และจะไปพร้อมเงิน1ล้านบาท""ฉันไม่ได้มีอารมณ์กับเธอหรอกนะ เอาเงินไปแล้วปล่อยลูกของฉันออกมาซะที""ถ้าคุณไม่ยอมกันตาก็จะไม่รับรองความปลอดภัยของลู

รวงข้าว....ฉันให้คนขับรถที่รีสอร์ทมาส่งที่บ้านพักริมทะเล ตอนนี้ก็ตีหนึ่งแล้วค่ะ ฉันเดินขึ้นไปข้างบนบ้าน เจอเขากำลังนั่งหันหลังพิงเสาอยู่ เขานั่งชันเข่าก้มหน้าลงและฉันก็ได้ยินเสียงสะอื้นออกมาเบาๆ เขาร้องไห้???"เดย์" ฉันเดินมานั่งข้างเขา เขาเงยหน้าขึ้นมา ตาแดงกล่ำเลยค่ะ"ข้าว ข้าวมาได้ยังไง" เขารีบเช็ดน้ำ สงสัยคงจะอายแต่ไม่ทันแล้วค่ะ"แล้วเดย์ล่ะมาทำอะไรที่นี่คนเดียว แอบนัดกิ๊กไว้ใช่มั้ย" ฉันแซวเขาเล่นๆ เองค่ะไม่อยากให้เขาคิดมาก ไหนๆ ลูกก็ปลอดภัยกันตาก็ถูกจับแล้ว"ข้าว เดย์ขอโทษนะ เดย์แม่งเป็นพ่อที่โคตรแย่ ลูกตัวแค่นี้เดย์ยังดูแลไม่ได้เลย " เขาดึงฉันเข้าไปกอด กอดแบบแน่นมากจนฉันแทบหายใจไม่ออกกอดไม่พอร้องไห้หนักกว่าเดิมอีกค่ะ"เด็กๆ ก็ปลอดภัยแล้วไง""แต่ถ้าไม่ล่ะ เดย์จะทำยังไง ถ้าเด็กๆ ถูกจับไปแล้วเราหาพวกเค้าไม่เจอ เดย์จะต้องอยู่ไม่ได้ คงฆ่าตัวตาย เดย์มันเลว เดย์มันชั่ว กรรมเลยมาตกอยู่กับลูก ลูกที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย เดย์มันไม่ควรได้เป็นพ่อใคร เดย์ ฮึก ฮึก " เขาสะอื้นหนักมากอาการเขาเป็นหนักแล้วค่ะ เขาเอาแต่โทษตัวเอง อยู่แบบนี้ฉันจะทำยังไงดี"เดย์เป็นพ่อทีดีที่สุดเลยนะ ถ้าไม่มีเดย์ข้าวก