ปิดบัง

ดีเดย์....

"น้องเจ็บตรงไหนมั้ยคะเดี๋ยวพ่อพาไปโรงพยาบาลนะครับ"

"ไม่เอา ฮืออ น้องไม่ไปโรงพยาบาล น้องกลัวคุณหมอฉีดยา ฮือออออ"

"น้องก็ไม่ไปค่าาาาาคุณหมอชอบให้กินยาขมๆ น้องไม่กิน ฮือออ ฮืออออ"

ผมอุ้มลูกออกมาจากบ้านหลังนั้น และก็เจอกับกันตาที่ตอนนี้ถูกจับใส่กุญแจมือในสภาพที่เมามาย

ผมไม่สนใจอีกว่าตำรวจจะเอาไปไหน ผมให้ตำรวจจัดการทุกอย่าง ส่วนผมต้องพาเด็กๆ กลับบ้านแล้วครับ ผมไม่รู้ถ้าข้าวเห็นลูกในสภาพแบบนี้ผมจะโดยอะไรบ้าง

รวงข้าว.....

ฉันร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะไหลแล้ว ลูกๆ ของฉันจะปลอดภัยใช่ไหม เดย์ต้องช่วยลูกได้ เขาต้องช่วยได้ ฉันเข้ามานั่งร้องไห้อยู่ในห้องนอนคนเดียว จิตตกจนไม่รู้จะทำยังไงต่อไป

หลายชั่วโมงก่อนหน้านี้แม่ของดีเดย์มาหาที่ห้องค่ะ มาบอกว่าเขาจะพาลูกๆ ไปเที่ยวที่อื่นต่อหลังจากไปซื้อของเล่น ไม่ต้องให้ฉันเป็นห่วง ฉันเลยนั่งเล่นมือถือของฉันไป อัพรูปลูกๆ ลงไอจีเหมือนปรกติที่เคยทำ แต่จู่ๆ ก็มีเบอร์แปลกโทรเข้ามา ฉันกดรับสายเพราะคิดว่าเป็นลูกค้าที่สั่งเสื้อผ้า แต่ไม่ใช่ค่ะ มันเป็นกันตาที่โทรมา เธอเอาเบอร์ฉันมาจากไหนอันนี้ฉันไม่รู้แต่ฉันได้ยินเสียงลูกๆ ของฉันค่ะ เหมือนแกจะร้องไห้ แต่แกจะไปอย