All Chapters of Unstoppable Desire (Road to Happiness)Book 2: Chapter 161 - Chapter 170

Nick’s POVRamdam ko ang matinding tensyon sa paligid, parang hangin mismo ay mabigat, puno ng panganib at kaba. Ang mga tao nina Leon at Agila ay nakahanda, bawat isa’y tila bala na lang ang kulang para sumabog ang gulo. Kinakabahan ako. Ang kinatatakutan ko lang, baka mapahamak si Audrey.“Hahaha! Agila, hindi ka pa rin nagbago,” malakas na tawa ni Leon habang nanlilisik ang mga mata. “Masyado ka pa ring nagpapadala sa emosyon.”“Ang pagbagsak ng ating organisasyon ay dahil sa lalaking ‘yan!” sabay tutok niya ng baril sa akin. Ramdam kong nanigas ang buo kong katawan. Parang nanlamig ang dugo ko sa ugat.“Ibigay mo siya sa akin!” sigaw ni Leon, ang boses niya’y parang lintik na kumikidlat sa tenga ko. “Malaking perwisyo ang binigay niya sa atin, at dumating na ang oras para bayaran niya iyon... kasama ng interes.” Sabay sulyap niya kay Audrey, puno ng pang-uuyam.Kita ko ang halong galit at saya sa mata ni Agila, pero may halong pag-aalinlangan. “Sa ngayon, Leon... hindi kita map

Nick’s POV Hawak-hawak ko pa rin ang kamay ni Audrey habang mahimbing siyang natutulog. Ramdam ko ang lamig ng kanyang balat sa aking palad, ngunit sa kabila nito, parang doon ko lang nakukuha ang katahimikan. Galing lang ako sa check-up, tiningnan nila kung may pinsala ba ako sa katawan matapos ang mga suntok, sipa, at paggulong sa burol. Pero kahit sabihin nilang wala akong malubhang sugat, ang totoo… basag ako sa loob.Pagbalik ko, hindi pa rin siya nagigising. Dalawang oras na siyang tulog, at bawat minuto ay parang taon sa paghihintay.“Nick!” rinig ko ang nagmamadaling yabag ni Scarlett papasok ng kwarto.“How’s Audrey?” nag-aalalang tanong niya, halos habol ang hininga.“She’s fine,” mahinahon kong sagot. “Sabi ng doctor, pagod, takot, at shock lang ang dahilan kaya siya nahimatay. Lahat ng test niya, okay.”“Thank you, Lord,” malalim na buntong-hininga ni Scarlett, halatang guminhawa ang loob. Lumapit ito kay Audrey at tinignan ito ng buong pagmamahal.“Are you alone? Where’s

Audrey’s POV Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa mga rebelasyon ni Nick. “Si… Elmer Laviste? si Daddy?” halos pabulong kong sambit muli, paulit ulit, pilit hinahabol ng isip ko ang bawat salitang lumabas sa bibig niya.Tumango siya, mabigat, puno ng sakit. Kita ko sa mga mata niya ang poot na pilit niyang tinatago, ang bigat ng mga alaala na ilang taon niyang pinasan. “Hindi… imposible ‘yan…” Napailing ako, parang gusto kong maniwala na nagbibiro lang siya. “Si Daddy? May ebidensya ka ba?”Tumango siyang muli. Ang mga mata niya ay tila naglalaban sa pagitan ng galit at pagsisisi. Unti-unti akong nanghina. Ramdam ko ang panginginig ng mga kamay ko. “At si Papa?” halos hindi ko maibuka ang bibig. “May kinalaman din siya?”“Hindi…” Napahawak ako sa ulo ko. Napapikit ng mariin habang ramdam ko ang bigat ng bawat hinga, para akong nauubusan ng hangin. Parang ilog ang pag-agos ng aking mga luha. Lahat ng pinaniwalaan ko… lahat ng mga taong pinagkatiwalaan ko… biglang gumuho

Nick’s POVMabigat ang mga paa ko nang pumasok ako sa kwarto ni Don Carlos. Masaya ang puso ko nang makita si Audrey. I miss her so much. Gusto kong dumalaw noon, pero pinili kong irespeto ang desisyon niya.Biglang bumilis ang tibok ng puso ko nang makita ko ang paraan ng kanyang pagtitig. Am I hallucinating? Do I see longing in her eyes? Am I just assuming? tanong ko sa sarili.Ngunit nang lumingon ako at nagtama ang mga mata namin ni Don Carlos, kakaibang kaba ang naramdaman ko. Oo, andoon pa rin ang galit, pero sa mga nakaraang araw ng pag-iisip, sinubukan ko

Scarlett’s POVAng bigat marinig ang mga salitang iyon kay Audrey. Alam kong maganda ang intensyon niya, pero pakiramdam ko, unti-unti niyang inilalayo ang sarili niya sa amin. She changed. Napakalaki ng nabago sa aming relasyon sa loob ng limang taon. Kahit na bumalik na ang lahat ng alaala niya, pinili pa rin niyang lumayo at manatiling si Audrey.“Carly, the truth is, these past few days, pinamimbestigahan ko lahat ng nangyari sa inyo ni George simula nung pagsabog,” mabigat niyang sabi.Nagulat ako, napatingin sa kanya. Pinisil niya ang kamay ko, sabay yuko ng ulo, parang kinukuha ang lakas para magpatuloy.