Lahat ng Kabanata ng Unstoppable Desire (Road to Happiness)Book 2: Kabanata 11 - Kabanata 20

George’s POVNapangiti ako nang makita ko ang isang cute at magandang batang babae na pilit inaabot ang isang macaroon sa buffet table.She’s very pretty. Pero ang mas napansin ko ay ang malalaki niyang bilugang mga mata, parang pamilyar. Hindi ko mawari kung saan ko siya nakita.“Do you need help? I can get it for you,” nakangiti kong alok.Pagtingin niya sa akin, ewan ko ba… biglang may pumitik sa puso ko. At napansin kong tila pinag-aaralan din niya ang mukha ko.Tumango lang siya, mahinhin.“There you go,” sabay abot ko ng macaroon.“Thank you!” nakangiti niyang sabi.“Are you alone, little girl?” tanong ko, medyo nag-aalalang nakayuko sa kanya.“No. I’m with my uncle. He is sitting over there.” Tinuro niya ang isang mesa, pero walang tao roon.“Hmm, maybe he went outside. You know, my uncle is very busy…” sabi niya, parang sanay na siya sa ganon.“Is it okay na ikaw lang mag-isa dito, getting food all by yourself?” tanong ko, nakakunot ang noo.“Of course! I’m a big girl now. I c

Nick’s POV Iniwan ko muna si Dylan kasama ng kanyang Lola habang pasimpleng kinuha ang phone ko. Iniisip kong tawagan ko muna si George.“Hello, Nick! Kumusta?” masiglang bati niya.“Nasa mansion ako ngayon ng mga Laviste. Dinala ko si Dylan.. birthday ng Lolo niya.”“I see… nabasa mo ba ‘yung email ko?”“Yeah. Pero anong meron? Bakit hindi mo masabi sa email mismo?”“Kita tayo. Gusto mo sa condo mo? O sa bago kong unit?”Napakunot ang noo ko. “What’s with the secret, George?”Tumingin ako kay Dylan. Masaya siyang naglalaro habang tinuturuan ng Lola niya magkulay.“Malalaman mo mamaya…” may laman ang tono niya.Huminga ako nang malalim. Baka naman puwedeng bigyan ko ng oras ang mga magulang ni Andrea.“I’ll call you back,” sabi ko at binaba ang tawag.Nilapitan ko si Mrs. Laviste.“Pupunta po ako ng Manila. Makikipagkita lang ako kay George.”Tila nalungkot siya sa narinig.“Anong oras? Aalis na ulit kayo ni Dylan?”Matagal bago ako nakasagot.“Puwede ko po bang iwan muna si Dylan sa

George’s POV “So yun ang dahilan kung bakit naisipan mo na namang magpakamatay?” galit kong tanong habang mahigpit ang pagkakatitig ko sa kanya.“No, I wasn’t committing suicide that time… I was just lost under the sea while diving. Nakalimutan ko kung paano huminga, kaya muntik na akong malunod.”Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa sinabi niya. Ilang beses na rin niyang tinangkang kitilin ang sariling buhay noon.“Kahit gusto ko nang mamatay, alam ko hindi pwede dahil may isang batang umaasa sa akin. I cannot just leave Dylan. He needs me.”“Buti alam mo.” Inis na sagot ko. “Tsk, gusto kitang suntukin ngayon.”“I know. I’m so stupid... Huh.”“Buti alam mo.”Tahimik akong napatingin sa kanya. Ramdam ko ang bigat ng dinadala niya, guilt, pangungulila, panghihinayang. Pareho kami. Pareho naming bitbit ang bigat ng nakaraan. Pareho naming pinipilit makalimot. Lalo na ngayon, matapos naming malaman na hindi pala niya totoong kapatid si Jessica. Lahat ng sakit na naidulot niya kay Jes

Nick’s POV“Dad…” ngumiti sa akin si Dylan habang hawak ko ang pouch ng steak at hotdog.“Look! I got a shampoo that’s anti-dandruff and good for your hair,” masaya niyang sabi.“Wow, that’s great,” nakangiti kong sagot. Pinilit niya na siya talaga ang kukuha nun para sa akin.“Actually, a pretty girl helped me with this,” pag-amin niya in the cutest way possible. Sabay turo niya sa isang babaeng palabas ng grocery.Her back... It looks familiar. Matagal ko siyang tinitigan.“She is sexy right?” seryosong tanong ni Dylan.Napangiti ako, sabay himas sa ulo niya. “Eto talagang batang ’to, ang pilyo.”“Come on, bayaran na natin ’to.”Pagkatapos naming bayaran ang pinamili, dumiretso kami paakyat.“How do you find it living here?” tanong ko habang inaayos ang mga grocery.“The house looks nice. Kahit saan tayo tumira, Daddy, basta kasama kita, masaya na ako.”Napangiti ako sa sinabi niya. “Thank you, son.”“Go and watch TV, magluluto lang ako.”“Can I do a video call with Lola and Lol

Scarlett’s POVNagmamadali ako, halos malaglag na ang phone ko sa pagkakapulot dahil ayokong ma-late sa grand opening ng gallery ni Miss Audrey Castellan. We were supposed to meet earlier, but our schedules have been insane lately. Sobrang dami kong inasikaso since lumipat kami ni Aiah dito sa Pilipinas.“I’m going, Babe!” tawag ko habang bumababa ng hagdan.“You look stunning, Mom!” nakangiting sambit ni Aiah. Hawak hawak niya ang teddy bear. Napangiti ako. “Thank you, babe. Be a good girl, okay. And sleep early?”“Yes, Mom!” sagot niya sabay flying kiss.Mabilis akong lumabas at sumakay sa sasakyan na nakaabang sa labas ng mansyon. Dito muna kami pansamantalang nanunuluyan habang inaayos pa ang condo ko. Mas malapit kasi ‘yon sa city, lalo na kung sakali mang magtagumpay ang partnership ko with Miss Castellan. Walkign distance lang kasi sa condo ko ang kanyang Gallery. Pwede naman akong magtayo ng sariling gallery, pero hassle siya. Ang daming kailangan gawin. Tsaka biglaan ang de