Semua Bab คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ: Bab 121 - Bab 130

135 Bab

บทที่ 121

ขณะเสิ่นชิงซูลงมาจากชั้นบน เวินจิ่งซีก็ลงมาจากรถ เมื่อเห็นว่าเธอปลอดภัยไม่ได้เป็นอะไร เขาก็ถอนหายใจ“ทำไมถึงขึ้นไปนานขนาดนี้? โทรหาคุณก็ไม่รับ ผมยังคิดว่าเกิดอุบัติเหตุอะไรหรือเปล่า”“คุณโทรมาหาฉันเหรอ?” เสิ่นชิงซูรีบล้วงโทรศัพท์ออกมาจากในกระเป๋า มีสามสายไม่ได้รับจริง ๆเธอเก็บโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋าพลางมองเวินจิ่งซี “ขอโทษนะ โทรศัพท์อยู่ในกระเป๋าก็เลยไม่ได้สังเกต”เวินจิ่งซีเปิดประตูรถฝั่งที่นั่งข้างคนขับให้เธอ “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ตอนนี้คุณคือสมบัติของชาติ อาจารย์กับอาจารย์แม่กำชับผมทุกวันว่าให้ดูแลคุณให้ดี”ริมฝีปากของเสิ่นชิงซูยกยิ้ม ก่อนจะก้มตัวเข้าไปในรถเวินจิ่งซีปิดประตูรถ ขณะเอี้ยวตัวหางตาชำเลืองไปเห็นเงาร่างสีดำสายหนึ่งเดินออกมาจากในอาคารเขาชะงัก ก่อนจะหันหน้าไปมองฟู่ซือเหยียนเองก็เห็นเขาเช่นกันทว่าทั้งสองคนเพียงมองอีกฝ่ายทีเดียวก็เบือนสายตาไปทางอื่นในจังหวะนี้เองรถเมย์บัคสีดำก็ขับผ่านมาพอดี ก่อนจะมาจอดเบื้องหลังแลนด์โรเวอร์เส้าชิงลงจากรถแล้วไปเปิดประตูที่นั่งด้านหลัง ฟู่ซือเหยียนเอี้ยวตัวลงจากรถเวินจิ่งซีเองก็ขึ้นรถเช่นกัน ก่อนจะคาดเข็มขัดนิรภัยแล้วสตาร์ตรถ
Baca selengkapnya

บทที่ 122

ขณะที่เขามาถึงคฤหาสน์เหยาเยว่ โจวอวี๋ชูยืนอยู่ริมขอบชั้นดาดฟ้าในชุดเดรสสีขาว ผมยาวปลิวไหวท่ามกลางลมหนาว“ซือเหยียน ขอโทษนะ ฉันทนต่อไปไม่ไหวแล้วจริง ๆ...”เธอมองฟู่ซือเหยียนทั้งน้ำตาไหลอาบเต็มหน้า มองไปตัวเธอทั้งแตกสลายและทั้งสิ้นหวังหม่าซินอยู่ข้าง ๆ ร้อนใจจนแทบจะคุกเข่าให้โจวอวี๋ชูอยู่แล้ว!สุดท้ายฟู่ซือเหยียนก็โน้มน้าวโจวอวี๋ชูให้ลงมาได้สำเร็จช่วงนี้นับวันโรคซึมเศร้าของโจวอวี๋ชูก็ยิ่งกำเริบบ่อยขึ้น เขาจัดการให้จิตแพทย์ที่ดีที่สุดมารักษาให้โจวอวี๋ชูจิตแพทย์บอกว่าโจวอวี๋ชูไม่สามารถเข้ากองถ่ายละครได้อีกแล้ว ต้องพักผ่อนระยะหนึ่ง เพื่อตั้งใจรับการรักษาแม้หม่าซินจะรู้สึกเสียดาย แต่โจวอวี๋ชูป่วยหนักขนาดนี้ บวกกับฟู่ซือเหยียนมีท่าทีเด็ดขาด เธอเองก็ทำได้เพียงปล่อยโจวอวี๋ชูไปโจวอวี๋ชูป่วย ฟู่ซือเหยียนเป็นห่วงว่าหากโจวอวี๋ชูอาการป่วยกำเริบอีกครั้งจะทำให้ฟู่ซืออวี่ตกใจกลัว ฉะนั้นเขาจึงพาฟู่ซืออวี่กลับคฤหาสน์หนานซีตอนนี้เสิ่นชิงซูย้ายออกไปแล้ว ต้องมีคนรับผิดชอบดูแลฟู่ซืออวี่ฟู่ซือเหยียนโยกย้ายสาวใช้คนหนึ่งมาจากคฤหาสน์ตระกูลฟู่สาวใช้ชื่อว่าเสี่ยวไหล สะอาดคล่องแคล่ว ตอนที่ฟู่ซืออ
Baca selengkapnya

บทที่ 123

เมืองซิง สนามบินนานาชาติเครื่องบินลงจอด เมื่อเสิ่นชิงซูและเวินจิ่งซีออกมาจากสนามบินก็เห็นเจี่ยงเหวินจิ่นและไป๋เจี้ยนเหวิน“อาจารย์ อาจารย์แม่” เสิ่นชิงซูทักทายพร้อมฉีกยิ้มเล็กน้อยไป๋เจี้ยนเหวินแทบอยากจะรุดหน้าไปอ้าแขนกอดเสิ่นชิงซู“ขอฉันดูหน่อย สีหน้าดีขึ้นไม่น้อยเลย แต่ผอมเกินไป” ไป๋เจี้ยนเหวินปล่อยเธอ ก่อนจะมองประเมินอย่างละเอียด สุดท้ายสายตาตกไปอยู่บนท้องที่ยังออกไม่ชัดของเธอ“เป็นแฝดจริง ๆ เหรอ?”เสิ่นชิงซูฉีกยิ้มพร้อมพยักหน้า“นี่ ฉันชอบมาก!” ไป๋เจี้ยนเหวินกุมมือของเสิ่นชิงซู แล้วตบหลังมือเธอเบา ๆ “กลับบ้าน อาจารย์แม่สั่งให้ป้าจางตุ๋นซุปไก่ไว้แล้ว บำรุงให้พวกเธอสามแม่ลูกดี ๆ”“ขอบคุณค่ะอาจารย์แม่”“โธ่ คนกันเองพูดเหมือนเป็นคนอื่นทำไม!”“นั่นน่ะสิ!” เวินจิ่งซีรีบฟ้อง “เธอขอบคุณผมทุกวัน เมื่อคืนผมเพิ่งบอกเธอไป ตอนนี้เธอก็เอาอีกแล้ว! อาจารย์แม่ อาจารย์ต้องจัดการเธอนะ!”เสิ่นชิงซูมองเขาทีหนึ่งเวินจิ่งซีเลิกคิ้ว “ผมพูดเรื่องจริงนี่!”“อาซู อาจารย์แม่ของเธอกับเสี่ยวเวินพูดถูก เป็นอาจารย์เพียงหนึ่งวันแต่เป็นพ่อไปตลอดชีวิต ในเมื่อเธอยังยอมรับอาจารย์อย่างฉัน งั้นเราก็เป็นคร
Baca selengkapnya

บทที่ 124

เฟิงอวิ๋นเฉียนเชิญด้วยความเป็นมิตร เจี่ยงเหวินจิ่นเองก็ไม่ดีที่จะบอกปัดแต่คืนนี้เขามีนัดเขาครุ่นคิดพลางมองเฟิงอวิ๋นเฉียน “คืนนี้ผมกับอาจารย์ถูของกลุ่มปกป้องสิทธิกรมศิลปากรนัดคนของทีมทนายทานข้าวด้วยกัน ถ้าคุณเฟิงไม่ถือสา ไปด้วยกันไหมครับ?”เฟิงอวิ๋นเฉียนยิ้มตอบชืด ๆ “คนที่ยินดีทำคุณูปการเพื่อการปกป้องวัตถุโบราณ ผมนับถือมาก ๆ เลยครับ ได้รู้จักกันยิ่งดีอยู่แล้ว”…ร้านอาหารส่วนตัวแห่งหนึ่งในเมืองซิงขณะพวกเจี่ยงเหวินจิ่นมาถึงห้องรับรอง พวกอาจารย์ถูเขาก็มาถึงแล้วอาจารย์ถูและเจี่ยงเหวินจิ่นเป็นเพื่อนร่วมเรียนเก่ากัน ทั้งสองคนมีอุดมการณ์เดียวกันมาตั้งแต่สมัยเรียน จนอายุปูนนี้แล้ว ก็ยังมีปณิธานทำเพื่อประเทศชาติอย่างสุดความสามารถ“อาจารย์เจี่ยงมาแล้วเหรอ เร็วเข้า ฉันจะแนะนำให้นายรู้จัก คนนี้คือทนายมือทองอันดับหนึ่งที่มีชื่อเสียงของเมืองเป่ย ทนายฟู่ซือเหยียน!”เมื่อได้ยินชื่อของฟู่ซือเหยียน เสิ่นชิงซูและเวินจิ่งซีก็พลันชะงักหลังจากนั้น ทั้งสองคนก็สบตากันโดยไม่ได้นัดหมายเวินจิ่งซีทำเสียง ‘จิ๊’ ออกมาทีหนึ่ง “โลกใบนี้มันแคบจริง ๆ!”เสิ่นชิงซูเม้มปาก ยอมรับเล็กน้อยขนาดนี้ยังมาเจอ
Baca selengkapnya

บทที่ 125

เสิ่นชิงซูไม่ตอบทว่าถามกลับ “คุณเฟิงรู้จักกับทนายฟู่เหรอคะ?”เฟิงอวิ๋นเฉียนชะงักไป คล้ายกับประหลาดใจกับการตอบสนองของเสิ่นชิงซูอยู่สองสามส่วนเขาสูบบุหรี่คำหนึ่ง ก่อนจะยิ้มมุมปากชืด ๆ ดูมีเสน่ห์และมีรสนิยม “ผมกับทนายฟู่ ถือว่าเป็นคนรู้จักเก่ากัน”เสิ่นชิงซูตอบ ‘อ้อ’ ขึ้นมาชืด ๆ เสียงหนึ่ง “แล้วทนายฟู่เคยพูดถึงฉันกับคุณไหมคะ?”เมื่อได้ยินดังนั้น เฟิงอวิ๋นเฉียนก็ชะงักไป พร้อมขมวดคิ้วเข้าหากัน “คุณเสิ่นยังไม่ได้ตอบคำถามผมเลยนะครับ”เสิ่นชิงซูมองเขา มุมปากพลางกระตุกรอยยิ้ม “คุณเฟิงรู้สึกว่าฉันละลาบละล้วงมากเลยใช่ไหมคะ?”“อะไรนะครับ?” เฟิงอวิ๋นเฉียนขมวดคิ้ว ตอนนี้สายตาที่มองเสิ่นชิงซูแฝงไปด้วยความสงสัยอยู่สองสามส่วนแล้วจริง ๆ“ฉันรู้สึกว่าละลาบละล้วงมาก” เสิ่นชิงซูมองเฟิงอวิ๋นเฉียน รอยยิ้มที่มุมปากพลางหุบลง “ถึงยังไงฉันกับคุณเฟิงก็ไม่สนิทกัน”พูดจบ เสิ่นชิงซูก็ชักสายตากลับ แล้วเดินผ่านเฟิงอวิ๋นเฉียนมุ่งหน้าไปยังห้องรับรองเลยเฟิงอวิ๋นเฉียนมองเงาแสนงดงามที่ค่อย ๆ เดินห่างออกไปไกลสายนั้น ในดวงตาพลางผุดความสนใจอย่างเข้มข้นออกมาหลังจากนั้นเขาก็กวาดสายตา พร้อมเอ่ยขึ้นทั้งกระตุกยิ้มมุมป
Baca selengkapnya

บทที่ 126

ฟู่ซือเหยียนปล่อยเขา แล้วจัดระเบียบสูท สายตาเย็นยะเยียบตกไปบนใบหน้าของเขา“นายไม่ต้องยั่วยุให้ฉันมีน้ำโห ไม่ว่าจะเป็นเสิ่นชิงซูหรือว่าแม่ลูกเสี่ยวชู ก็ไม่มีวันตกมาถึงนาย ให้ดีนายรู้จักวางตัวหน่อย ไสหัวกลับประเทศเคของนายไปซะ ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เห็นแก่มิตรภาพเก่า ๆ แล้วกัน!”พูดจบ ฟู่ซือเหยียนก็ชักสายตากลับแล้วหมุนตัวเดินออกไปเฟิงอวิ๋นเฉียนมองแผ่นหลังของฟู่ซือเหยียน แล้วฉีกยิ้มออกมา คล้ายกับเจอเรื่องอะไรที่ทำให้เขาตื่นเต้นอย่างนั้น “ฟู่ซือเหยียน คนที่ผิดสัญญาต้องเจอกรรมตามสนอง กรรมตามสนองของนายกำลังจะมาแล้วเหรอ?”...การทานข้าวรร่วมกันจบลงทุกคนออกมาจากภัตตาคารเมืองซิงเป็นเมืองตามแนวชายฝั่ง ฤดูหนาวไม่มีหิมะตก ทว่าลมหนาวบาดลึกถึงกระดูก โดยเฉพาะเมื่อเข้ายามกลางคืน ลมหนาวพัดฟิ้วทำคนเจ็บผิวหน้าไปหมดหลังออกมาจากภัตตาคาร เสิ่นชิงซูถูกทำให้หนาวจนหรี่ตาลง จึงซุกใบหน้าครึ่งซีกเข้าไปในปกเสื้อที่ดึงขึ้นสูงเจี่ยงเหวินจิ่นดื่มเหล้าย่อมขับรถไม่ได้อยู่แล้ว เวินจิ่งซีเอากุญแจรถของเขาไปขับคนขับรถของเฟิงอวิ๋นเฉียนขับรถมา หลังเขากับเจี่ยงเหวินจิ่นและอาจารย์ถูบอกลากัน สุดท้ายก็มองเสิ่นชิงซ
Baca selengkapnya

บทที่ 127

บ่ายสามโมง เสิ่นชิงซูและเวินจิ่งซีกลับถึงสตูดิโอลูกโกลเด้นน้อยไม่ได้เจอเสิ่นชิงซูมาหนึ่งอาทิตย์แล้ว เมื่อเห็นเสิ่นชิงซูกลับมา ก็เห่า ‘โฮ่ง ๆ’ ด้วยความตื่นเต้นไม่หยุด เสิ่นชิงซูเดินไปที่ไหนมันก็ตามไปที่นั่นเสิ่นชิงซูถูกมันพันแข้งพันขาจนทำอะไรไม่ถูก “อาหยวน อย่าตามติดขนาดนี้สิ ระวังฉันจะเหยียบแกเข้า”เมื่อได้ยินดังนั้น ลูกโกลเด้นน้อยก็หยุด รอเสิ่นชิงซูเดินไปสองก้าว มันถึงค่อยส่ายหางตามไปอีกครั้งเวินจิ่งซีเห็นแล้วก็รู้สึกเหลือจะเชื่อ “ไม่คิดเลยว่าคุณจะสื่อสารกับหมาตัวนี้ได้อย่างไม่มีอุปสรรค”“ลูกโกลเด้นน้อยที่ปู่ฉันเลี้ยงก่อนหน้านี้ก็ฟังเข้าใจเหมือนกัน”เสิ่นชิงซูเปิดประตูห้องทำงานแล้วเดินเข้าไป แขวนกระเป๋าและเสื้อคลุมตัวนอกในมือบนราวแขวนข้าง ๆ เธอมองไปที่เวินจิ่งซี “หลายวันมานี้คุณเองก็เหนื่อยเหมือนกัน ไม่งั้นไม่มีธุระอะไรคุณกลับไปพักผ่อนก่อนดีไหม?”“ผมอายุยังน้อย ไม่ต้องหรอก” เวินจิ่งซีเดินไปหน้าโซฟาแล้วนั่งลง “คุณติดต่อกับฟู่ซือเหยียนหรือยัง?”เสิ่นชิงซูชะงักไป “ยัง”“ไม่รีบ?” เวินจิ่งซีจ้องมองเธออย่างดูถูกสุด ๆ “จะเก็บไว้ฉลองปีใหม่เหรอ?”“...” เสิ่นชิงซูสำลักไปในทันใด ก่อ
Baca selengkapnya

บทที่ 128

เสิ่นชิงซูรำคาญขั้นสุด “ฉันไม่มีป้าสะใภ้และไม่มีน้องสาวอะไรทั้งนั้น คุณไปเถอะ ถ้ายังไม่ไปอีก ฉันได้แต่เชิญ รปภ.มาไล่คุณออกไปแล้ว”“เธอ!” จางหว่านหลิงเกือบจะหลุดด่าแล้ว แต่เมื่อนึกถึงจุดมุ่งหมายของการมาที่นี่ของตัวเอง ก็ฝืนกดความโกรธในใจเอาไว้ และยอมปั้นหน้ายิ้มต่อ“อาซู ฉันรู้ว่าเธอยังโกรธเรื่องแม่ของเธออยู่ ป้ายอมรับ ก่อนหน้านี้ป้ากับลุงทำไม่ถูก! แต่ตอนนั้นเราเองก็จนใจเหมือนกัน ทางตระกูลเสิ่นกดดัน บวกกับแม่เธอฆ่าคนจริง ๆ นี่ นี่อันที่จริงจะโทษเราไม่ได้นะ!”เสิ่นชิงซูจ้องจางหว่านหลิงด้วยความเย็นชาส่วนทุกคนในตระกูลเจียง เธอเห็นชัดแจ้งตั้งแต่ห้าปีก่อนแล้วที่วันนี้จางหว่านหลิงมาหาถึงที่ เธอก็พอจะเดาได้ว่าเพราะอะไรแต่ไม่ว่าพวกเขาจะมาเพราะอะไร ท่าทีที่เสิ่นชิงซูมีต่อพวกเขาก็จะไม่เปลี่ยน!“เสี่ยวหาน เชิญผู้หญิงคนนี้ออกไป”“ได้ค่ะ!” ลู่เสี่ยวหานรุดหน้าเข้าไป “คุณผู้หญิง ขอโทษนะคะ เถ้าแก่ของเราไม่ต้อนรับคุณ เชิญคุณรีบออกไปด้วยค่ะ”จางหว่านหลิงมองเสิ่นชิงซู พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย “อาซู ยังไงป้าก็เป็นผู้ใหญ่ เธอทำแบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ?”“เมื่อเทียบกับพวกคุณ ฉันคิดว่าฉันมีมารยาทม
Baca selengkapnya

บทที่ 129

ตอนดึกตีสาม จู่ ๆ ในเน็ตก็มีข่าวแฉ ‘โจวอวี๋ชูราชินีภาพยนตร์สุดฮอตกลับเป็นเมียน้อยทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายมีภรรยาแล้ว’ ติดคำค้นหาร้อนแรงขึ้นมากลางอากาศ!ในกระทู้ข่าวแฉเผยรูปภาพสองสามรูป เป็นรูปภาพที่ฟู่ซือเหยียน เสิ่นชิงซูพร้อมกับฟู่ซืออวี่สามคนพ่อแม่ลูกเข้าออกคฤหาสน์หนานซีเต้าข่าวโดยละเอียด รูปภาพเป็นการถ่ายระดับมืออาชีพมีวันเวลาอยู่ด้วย มีครบทั้งสี่ฤดู พลังการโน้มน้าวสูงอย่างมาก!เป็นเผือกจริงพวกคุณกินไหม [ทุกคนยังจำเรื่องแอบถ่ายเมื่อปีก่อนได้ไหม? ตัวละครหลักในรูปก็คือคุณเสิ่นคนนั้น ตอนนั้นเธอยังออกมาพูดปฏิเสธข่าวลือให้ฟู่ซือเหยียนกับโจวอวี๋ชูด้วย ตอนนี้มานึกย้อนกระบวนการเรื่องทั้งหมดในตอนนั้นดู ทุกคนเสพข่าวกันให้ละเอียด!บรรดาแฟนคลับของโจวอวี๋ชูอย่าเอาทัวร์มาลงนะ ฟู่ซือเหยียนจดทะเบียนสมรสกับเสิ่นชิงซูตั้งแต่ห้าปีก่อนแล้ว ส่วนทำไมพวกเขาเลือกที่จะปิดบังการแต่งงานไม่เปิดเผย ฉันเองก็สงสัย ทุกคนเรียกร้องให้คนที่เกี่ยวข้องโผล่หน้ามาตอบกลับเถอะ!]ยุคสมัยนี้คนนอกดึกเยอะมาก ตีสามขึ้นการค้นหาร้อนแรง ไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็แพร่ไปทั่วแล้วเฟซบุ๊กของโจวอวี๋ชูถูกทัวร์ถล่มแล้ว!แม้พลังการโน้มน้าว
Baca selengkapnya

บทที่ 130

จัดการได้อย่างหมดจดขนาดนี้ ดูท่าจะเป็นเหมือนอย่างที่เฉียวซิงเจียพูด ครั้งนี้ฟู่ซือเหยียนลงทุนจริง ๆเสิ่นชิงซูเก็บความคิดกลับไป แล้วขับรถมุ่งหน้าไปที่สตูดิโอเมื่อมาถึงสตูดิโอ ลูกโกลเด้นน้อยก็รอต้อนรับเธออยู่ที่หน้าประตูใหญ่ตั้งนานแล้ว“โฮ่ง ๆ!”เสิ่นชิงซูเดินมาแล้วนั่งยอง ๆ ลูบหัวน้อย ๆ ของมัน“พี่ชิงซู!”ลู่เสี่ยวหานลุกขึ้นยืนจากโต๊ะทำงาน “เมื่อกี้มีคนส่งดอกกุหลาบมาช่อหนึ่งค่ะ ฉันวางไว้บนโต๊ะทำงานให้พี่แล้ว”ดอกกุหลาบ?เสิ่นชิงซูลุกขึ้นพลางมองไปที่ลู่เสี่ยวหาน “ได้บอกหรือเปล่าว่าใครเป็นคนส่งมา?”“ไม่ค่ะ” ลู่เสี่ยวหานเอ่ย “แต่เหมือนจะมีการ์ดด้วย!”“โอเค ฉันรู้แล้ว”เสิ่นชิงซูผลักเปิดประตูห้องทำงานบนโต๊ะทำงาน มีกุหลาบสีน้ำเงินน้ำแข็งที่แตกสลายช่อใหญ่ช่อหนึ่งเสิ่นชิงซูเดินมาแล้วหยิบการ์ดขึ้นมาเปิดอ่าน...[ตอนเจอกันครั้งแรก ดวงตาของคุณเต็มไปด้วยความเปล่งประกาย นับจากนั้นในใจผมก็มีแต่ทะเลดาว]ตรงมุมของการ์ดมีคำว่า ‘มิสเตอร์เอฟ’เสิ่นชิงซูขมวดคิ้ว ก่อนจะโยนการ์ดลงไปในถังขยะ แล้วหอบดอกกุหลาบเดินออกไปจากห้องทำงาน“เสี่ยวหาน เธอเอาดอกไม้นี้ไปให้ร้านกาแฟใต้ตึกหน่อย”ลู่เสี่
Baca selengkapnya
Sebelumnya
1
...
91011121314
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status