All Chapters of คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ: Chapter 141 - Chapter 150

ได้ยินดังนั้น เสิ่นชิงซูสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นหลายส่วนโดยพลัน “เรื่องอะไร?”เวินจิ่งซีถอนหายใจ รู้สึกว่าตัวเองไม่อาจพูดให้ชัดเจนได้สั้น ๆ จึงหยิบมือถือออกมากดเปิดหน้าเว็บไซต์ ค้นหาข่าวนั้นที่โจวอวี๋ชูประกาศเรื่องแต่งงาน“คุณดูเองเถอะ” เขาส่งมือถือให้เสิ่นชิงซูเสิ่นชิงซูรับมา ครั้นก้มหน้าดู สีหน้าพลันแข็งค้าง#โจวอวี๋ชูลาวงการเพื่อความรัก จะจัดงานแต่งกับแฟนเศรษฐีหนุ่มนอกวงการสิ้นเดือนมีนาคมนี้!##ราชินีภาพยนตร์ทอดทิ้งแฟนคลับหันไปแต่งกับตระกูลเศรษฐี! แฟนคลับวิพากษ์วิจารณ์ด้วยความเจ็บปวดว่าความรักบังตา!#“ข่าวหลุดออกมาเมื่อเช้า เจ้าตัวโจวอวี๋ชูโพสต์ประกาศลาออกจากวงการในเฟซบุ๊ก จากนั้นก็มีสื่อแฉว่าที่เธอลาออกจากวงการก็เพราะจะแต่งงานกับฟู่ซือเหยียน ตอนนี้ยังมีแอ็กเคานต์เพื่อการตลาดจำนวนหนึ่งบอกว่าโจวอวี๋ชูทั้งออกจากวงการและประกาศเรื่องการแต่งงาน อาจเป็นเพราะ…ท้องก่อนแต่ง”ได้ยินดังนั้น เสิ่นชิงซูขมวดคิ้ว ลูบท้องตัวเองเบา ๆ ด้วยจิตใต้สำนึกเวินจิ่งซีมองเธอ “คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”“ฉันไม่เป็นไร” เสิ่นชิงซูคืนมือถือให้เขา บนใบหน้าไม่มีการตอบสนองทางอารมณ์เท่าไรนัก “ฉันแค่ประหลาดใจนิดหน่อย

เส้าชิงเดินนำพวกเขามายังด้านนอกห้องทำงานของฟู่ซือเหยียน ก่อนจะยกมือขึ้นเคาะประตู“เข้ามาได้”เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มดังแว่วมาจากภายในห้องทำงานเส้าชิงเปิดประตู เดินเข้าไปด้านในไม่กี่ก้าว “คุณชายฟู่ คุณเสิ่นกับคุณเวินมาแล้วครับ”ได้ยินดังนั้น ฟู่ซือเหยียนที่ยืนข้างหน้าต่างจรดพื้นหมุนตัวกลับมา ดวงตาเฉี่ยวยาวหรี่ลงเล็กน้อย วาดสายตามองเวินจิ่งซีอย่างราบเรียบ แล้วเปลี่ยนไปล็อกสายตาไว้ที่เสิ่นชิงซู“นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของเรา ให้คนนอกรอข้างนอกเถอะ”เสิ่นชิงซูขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณเวินไม่นับเป็นคนนอก”“ไม่นับเป็นคนนอก?” ฟู่ซือเหยียนส่งเสียงเย็นเยียบหนึ่งที “ทำไม? สำหรับคุณ เขามีสถานะแล้วงั้นเหรอ?”เสิ่นชิงซูคร้านที่จะต่อปากต่อคำกับเขา จึงหันไปมองเวินจิ่งซี “คุณรอฉันด้านนอกนะ”เวินจิ่งซีถลึงตาใส่ฟู่ซือเหยียน แล้วหันมามองเสิ่นชิงซูก่อนพูดว่า “คุณวางใจ ผมอยู่นอกประตูนี้เอง ถ้าเขากล้ารังแกคุณ คุณตะโกนทีเดียวผมจะบุกเข้ามาทันที!”เสิ่นชิงซูซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง จึงยิ้มให้เขาเล็กน้อยฟู่ซือเหยียนไม่นึกว่าจะได้เห็นมุมที่เธออ่อนโยนต่อเวินจิ่งซีถึงเพียงนี้ ดวงตาสีดำขลับเริ่มหรี่ลงเล็กน้อยเสิ่น

......ระหว่างทางกลับไป เสิ่นชิงซูเงียบงันไม่พูดไม่จาเวินจิ่งซีหันมามองเธอหลายรอบ พบว่าเธอเอาแต่เหม่อมองไปนอกหน้าต่างเมื่อมาถึงใต้ตึกสตูดิโอ เขาจอดรถให้เรียบร้อย แล้วดับเครื่อง“ถึงแล้ว” เวินจิ่งซีเอ่ยเตือนสติเสิ่นชิงซูดึงสติกลับมาได้ ก้มหน้าปลดเข็มขัดนิรภัยกำลังตั้งท่าจะผลักเปิดประตูรถ เวินจิ่งซีเอื้อมมาคว้ามือเธอไว้“ฟู่ซือเหยียนพูดอะไรกับคุณมา?”เสิ่นชิงซูหันศีรษะ ยกยิ้มต่อเขาเล็กน้อย “ข้อตกลงมีการเปลี่ยนแปลง ฉันยังไม่ได้ดูอย่างละเอียด กะว่ากลับไปแล้วค่อยอ่านดี ๆ อีกที”เวินจิ่งซีขมวดคิ้ว “แค่นี้จริงเหรอ?”“อืม” เสิ่นชิงซูยิ้มให้เขา “คืนนี้ไม่ต้องทำโอทีแล้ว คุณกลับไปเลยเถอะ”“ต้องการให้ผมช่วยคุณหาคนมาดูข้อตกลงหน่อยไหม?”“ตอนนี้ยังไม่จำเป็นหรอก”ได้ยินดังนั้น เวินจิ่งซีจึงปล่อยมือออกเสิ่นชิงซูผลักเปิดประตูแล้วลงรถ ถือกระเป๋าตรงดิ่งเข้าไปในอาคารใหญ่เวินจิ่งซีจ้องแผ่นหลังของเธอ เขาดึงสายตากลับในทันทีที่เธอเข้าลิฟต์ไป แล้วขับรถจากไป……ห้องพักคนไข้วีไอพีในโรงพยาบาลหลินหลานอี๋นั่งปอกแอปเปิลข้างเตียงโจวอวี๋ชูกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง มือที่ไม่มีบาดแผลกำลังจับโท

เฉียวซิงเจียเงยหน้ามองเสิ่นชิงซู สีหน้าจริงจัง “โจวอวี๋ชูป่วยแล้วใช่ไหม? พล็อตนิยายน้ำเน่า อย่างเช่นคนในดวงใจป่วยหนักจำเป็นต้องเปลี่ยนไตอะไรทำนองนั้น…พระเจ้าช่วย! ฟู่ซือเหยียนเล็งไตเธออยู่ใช่หรือเปล่า?”เสิ่นชิงซู “…”แม้ไม่สมเหตุสมผล แต่เฉียวซิงเจียก็ทายถูกไปครึ่งหนึ่ง“เขาบอกว่าโจวอวี๋ชูเป็นมะเร็งสมอง”เฉียวซิงเจียสองตาเบิกกว้าง “จริงเหรอ? เดี๋ยวนี้พระเจ้าเจ๋งขนาดนี้แล้วเหรอ? ทำชั่วได้ชั่ว เรื่องดีนะเนี่ย!”เสิ่นชิงซูเม้มริมฝีปากไม่พูดอะไร หัวคิ้วยังคงขมวดเล็กน้อยอยู่อย่างนั้น“ไม่ใช่สิ ปฏิกิริยาตอบสนองอะไรของเธอเนี่ย?” เฉียวซิงเจียขมวดคิ้ว “กังวลว่าฟู่ซือเหยียนจะอยากได้ชิ้นส่วนร่างกายของเธอจริง ๆ เหรอ? เธอวางใจได้โจวอวี๋ชูเป็นมะเร็งสมอง ต่อให้ฟู่ซือเหยียนอยากเปลี่ยนสมองให้โจวอวี๋ชูจริง แบบนั้นก็ต้องมีคนทำได้ก่อน!”เสิ่นชิงซูหรี่ตามองเธอ “ซิงซิง อ่านนิยายให้น้อย ๆ หน่อย”“ได้ ๆ ๆ ฉันแค่เห็นว่าเธออารมณ์ไม่ดี เลยอยากล้อเธอเล่นเท่านั้นเอง!”เสิ่นชิงซูถอนหายใจ “เธออ่านข้อตกลงให้หมดก่อนค่อยว่ากันอีกที”“โอเค” เฉียวซิงเจียผงกศีรษะอย่างเชื่อฟัง แล้วก้มหน้าอ่านข้อตกลงต่อเงื่อนไขด

แต่ในความทรงจำของหลินหลานอี๋ ก่อนหน้านี้เธอกับเสิ่นชิงซูไม่เคยเจอกันกลับเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องคนนั้นของเสิ่นชิงซูมากกว่าที่เธอเคยเจอไม่กี่ครั้ง ก็แค่ภรรยาถูกทิ้งของตระกูลเศรษฐีที่โง่งมและไร้ค่าคนหนึ่ง หลินหลานอี๋ไม่เคยเก็บเจียงเยว่หลานมาใส่ใจเลยแต่ลูกสาวของเจียงเยว่หลาน…หลินหลานอี๋ชักมือกลับ ยกมือขึ้นมาดันมวยผมตัวเองเล็กน้อย และลอบมองสำรวจเสิ่นชิงซูเช่นกันต้องยอมรับเลยว่า เมื่อเทียบกับเจียงเยว่หลานแล้ว ไม่ว่ารูปร่างหน้าตาหรือสง่าราศี เสิ่นชิงซูล้วนเหนือกว่าเจียงเยว่หลานมาก หัวสมองก็เฉลียวฉลาดกว่าเล็กน้อยแต่แล้วจะอย่างไร?ยังไม่วายพ่ายแพ้ให้กับลูกสาวเธอ!ไม่ว่าเป็นเจียงเยว่หลานหรือเสิ่นชิงซู ล้วนถูกกำหนดให้เป็นผู้แพ้ภายใต้เงื้อมมือของพวกเธอสองแม่ลูก!นึกมาถึงตรงนี้ ในดวงตาของหลินหลานอี๋เผยความได้ใจออกมาหลายส่วนเธอมองเสิ่นชิงซู แล้วพูดยิ้ม ๆ ว่า “ฉันไม่เคยเจอคุณเสิ่น แต่มีคนพูดประโยคนี้กับฉันประจำ บางทีคงเป็นเพราะฉันหน้าโหลแหละมั้งคะ?”หน้าโหล?หลินหลานอี๋ไม่ได้หน้าโหลเลยสักนิดเดียว ดวงตาของเธอคล้ายกับโจวอวี๋ชูมาก เป็นแววตายั่วยวนแบบนั้นแต่กำเนิดเสิ่นชิงซูไม่แน่ใจว่าเป